Γράφει: Η Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει λάβει εδώ και τρεις μέρες διάφορες ερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ανάμεσά τους και αυτόν της... «ανατροπής» της πολιτικής που έχει τσακίσει το λαό. Εως και τον όρο «επανάσταση» ακούσαμε!
Όσο διαφορετικοί κι αν είναι όμως, οι συσχετισμοί των κομμάτων που διαμορφώθηκαν, το σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.
Και εξηγούμαστε:
Ανατροπή πολιτικής θα είχαμε αν προέκυπτε μια πολιτική που δεν υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο πράγμα δεν προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δεν θα μπορούσε να προκύψει, λέμε εμείς, μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με το λαό δηλαδή να... «αναθέτει» σε ένα κόμμα να φέρει πραγματική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας και τον ίδιο το λαό να μην έχει οργανωθεί και ξεσηκωθεί για να ασκήσει ο ίδιος αυτήν την εξουσία.
Ας φύγουμε λοιπόν από την επαναστατική κατάσταση και πάμε να δούμε τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουν «ανατροπή πολιτικής». Ακόμα και οι διεργασίες που ακολουθούνται από την Κυριακή δείχνουν ότι δε συζητάμε για ανατροπή πολιτικής: Είτε επιτευχθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης είτε όχι, όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, κάνουν ξεκάθαρο ότι θέλουν την πρόσδεση της χώρας μας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την ΕΕ, με το ευρώ, με την πολιτική δηλαδή, που έχουμε γνωρίσει πολύ καλά τόσα χρόνια τώρα, είτε στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ (η σοσιαλδημοκρατία δηλαδή) είτε η ΝΔ (η «δεξιά» δηλαδή).
Αρα μιλάμε για συνέχεια της ίδιας πολιτικής, με διαφορετικούς κομματικούς συνδυασμούς, αλλά στην ίδια ρότα της ΕΕ.
Τα περί «ανατροπής πολιτικής» στηρίζονται από τις αναλύσεις στο ότι καταψηφίστηκαν τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα και ενισχύθηκαν τα «αντιμνημονιακά».
Σύμφωνοι. Και τα μεν και τα δε όμως είναι με την ΕΕ. Ακόμα και τα μέτρα του ίδιου του μνημονίου βασίζονται και εξειδικεύουν αυτά που προβλέπονται σε όλες τις προηγούμενες ευρωπαϊκές συνθήκες και το μνημόνιο, λόγω της κρίσης, επιταχύνει την εφαρμογή τους. Οπότε, άιντε και ανατρέψαμε το μνημόνιο, με όλες τις προηγούμενες συμφωνίες και συνθήκες της ΕΕ τι γίνεται; Η πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων που την έχουμε ζήσει χρόνια τώρα και που τσακίζει συνεχώς τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα (ακόμα και την περίοδο της λεγόμενης «ισχυρής Ελλάδας», την περίοδο της ανάπτυξης της καπιταλιστικής κι όχι μόνο τώρα στην κρίση) συνεχίζεται ακάθεκτη.
Η άλλη εκδοχή για τα περί «ανατροπής» έχει να κάνει με το ότι ενισχύθηκαν κόμματα από το μπλοκ των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται «αριστερά». Μάλιστα... Το ΚΚΕ βέβαια, ποτέ δεν άθροισε τον εαυτό του σε αυτό το θολό συνονθύλευμα που οι αναλυτές ονομάζουν «αριστερά», γιατί οι διαχωριστικές γραμμές για το ΚΚΕ είναι ταξικές και δεν είναι γραμμές σ' έναν αστικό άξονα προσδιορισμού του πολιτικού προσανατολισμού.
Η ενισχυμένη «αριστερά» δεν αμφισβητεί τους επιχειρηματίες, ίσα ίσα, όπως προπαγανδίζει, χρειάζονται ενίσχυση για να κάνουν επενδύσεις... Είναι φανερό και πάλι ότι δε μιλάμε για «ανατροπή πολιτικής»...
Στην πραγματικότητα έχουμε την αρχή της αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της αναδιαμόρφωσης - με νέους κομματικούς σχηματισμούς και πρόσωπα - ξεκινώντας από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6840159&publDate=9/5/2012
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6461
Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει λάβει εδώ και τρεις μέρες διάφορες ερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ανάμεσά τους και αυτόν της... «ανατροπής» της πολιτικής που έχει τσακίσει το λαό. Εως και τον όρο «επανάσταση» ακούσαμε!
Όσο διαφορετικοί κι αν είναι όμως, οι συσχετισμοί των κομμάτων που διαμορφώθηκαν, το σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.
Και εξηγούμαστε:
Ανατροπή πολιτικής θα είχαμε αν προέκυπτε μια πολιτική που δεν υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο πράγμα δεν προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δεν θα μπορούσε να προκύψει, λέμε εμείς, μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με το λαό δηλαδή να... «αναθέτει» σε ένα κόμμα να φέρει πραγματική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας και τον ίδιο το λαό να μην έχει οργανωθεί και ξεσηκωθεί για να ασκήσει ο ίδιος αυτήν την εξουσία.
Ας φύγουμε λοιπόν από την επαναστατική κατάσταση και πάμε να δούμε τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουν «ανατροπή πολιτικής». Ακόμα και οι διεργασίες που ακολουθούνται από την Κυριακή δείχνουν ότι δε συζητάμε για ανατροπή πολιτικής: Είτε επιτευχθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης είτε όχι, όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, κάνουν ξεκάθαρο ότι θέλουν την πρόσδεση της χώρας μας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με την ΕΕ, με το ευρώ, με την πολιτική δηλαδή, που έχουμε γνωρίσει πολύ καλά τόσα χρόνια τώρα, είτε στην κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ (η σοσιαλδημοκρατία δηλαδή) είτε η ΝΔ (η «δεξιά» δηλαδή).
Αρα μιλάμε για συνέχεια της ίδιας πολιτικής, με διαφορετικούς κομματικούς συνδυασμούς, αλλά στην ίδια ρότα της ΕΕ.
Τα περί «ανατροπής πολιτικής» στηρίζονται από τις αναλύσεις στο ότι καταψηφίστηκαν τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα και ενισχύθηκαν τα «αντιμνημονιακά».
Σύμφωνοι. Και τα μεν και τα δε όμως είναι με την ΕΕ. Ακόμα και τα μέτρα του ίδιου του μνημονίου βασίζονται και εξειδικεύουν αυτά που προβλέπονται σε όλες τις προηγούμενες ευρωπαϊκές συνθήκες και το μνημόνιο, λόγω της κρίσης, επιταχύνει την εφαρμογή τους. Οπότε, άιντε και ανατρέψαμε το μνημόνιο, με όλες τις προηγούμενες συμφωνίες και συνθήκες της ΕΕ τι γίνεται; Η πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων που την έχουμε ζήσει χρόνια τώρα και που τσακίζει συνεχώς τα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα (ακόμα και την περίοδο της λεγόμενης «ισχυρής Ελλάδας», την περίοδο της ανάπτυξης της καπιταλιστικής κι όχι μόνο τώρα στην κρίση) συνεχίζεται ακάθεκτη.
Η άλλη εκδοχή για τα περί «ανατροπής» έχει να κάνει με το ότι ενισχύθηκαν κόμματα από το μπλοκ των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται «αριστερά». Μάλιστα... Το ΚΚΕ βέβαια, ποτέ δεν άθροισε τον εαυτό του σε αυτό το θολό συνονθύλευμα που οι αναλυτές ονομάζουν «αριστερά», γιατί οι διαχωριστικές γραμμές για το ΚΚΕ είναι ταξικές και δεν είναι γραμμές σ' έναν αστικό άξονα προσδιορισμού του πολιτικού προσανατολισμού.
Η ενισχυμένη «αριστερά» δεν αμφισβητεί τους επιχειρηματίες, ίσα ίσα, όπως προπαγανδίζει, χρειάζονται ενίσχυση για να κάνουν επενδύσεις... Είναι φανερό και πάλι ότι δε μιλάμε για «ανατροπή πολιτικής»...
Στην πραγματικότητα έχουμε την αρχή της αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της αναδιαμόρφωσης - με νέους κομματικούς σχηματισμούς και πρόσωπα - ξεκινώντας από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6840159&publDate=9/5/2012
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6461