Μας θύμισε, χθες, ο φίλος Νίκος Μπογιόπουλος, τους στίχους του Βάρναλη οι οποίοι πολύ εύστοχα σατιρίζουν τη «δημοκρατική» υποκρισία:
«Η λευτεριά του Σολωμού»
«Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη
και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;
Κλεισμένη στων Ελλήνων τα ιερά
τα κόκαλά μας σκούζε Λευτεριά.
Αιώνες σε κρατάνε φυλακή
οι αφεντάδες σου ξένοι και δικοί.
Και σ' αμολάνε λίγο, αν είναι χρεία
να πνίξεις αλλωνών ελευθερία!».
*
Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη γράφτηκε στις 28/11/1973,
μέρες Πολυτεχνείου. Δημοσιεύτηκε στη συλλογή «Οργή λαού» λίγο μετά το θάνατό του. Σαρκάζει το ανύπαρκτο πια - λόγω της δικτατορίας τότε - νόημα της Σολωμικής ελευθερίας.
Επίκαιρο; Προφανώς, καθώς σήμερα και πάντα η αστική τάξη (και κάθε εποχή η εκμεταλλεύτρια τάξη) χρησιμοποιεί υποκριτικά έννοιες και αξίες προκειμένου να επιβάλλει τα τελείως αντίθετα.
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=23/6/2012&columnId=1821
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΡΕΣΑΛΤΟ:
Η ΟΡΓΗ του ΛΑΟΥ, όμως, γιατί δεν βρίσκει την «κόψη» του «σπαθιού την τρομερή»;
Δεν είναι και η ηγεσία του ΚΚΕ υπεύθυνη για το:
«Πώς του σπαθιού σου στόμωσεν η κόψη
και πώς μετράς τη γης με ανύπαρχτη όψη;…».
Δεν συνέβαλλε η ηγεσία του ΚΚΕ, στα ΜΕΓΙΣΤΑ, στην ιδεολογική κάλυψη και πολιτική νομιμοποίηση της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και κατοχής μας, καταλυτικό γεγονός για τη διάλυση της εργατικής τάξης και για το «στόμωμα» της κόψης του σπαθιού των λαϊκών αγώνων;
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είναι που κάθε «κόψη» της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (δηλαδή που εκδηλώνεται αυθόρμητα έξω από τον έλεγχό της) τη «στομώνει» με το να την αφορίζει και να την στιγματίζει;
Η Ηγεσία του ΚΚΕ δεν είναι αυτή που όλη αυτήν την κοχλάζουσα λαϊκή ΟΡΓΗ που έχει, πολλές φορές, ξεχυθεί στο δρόμο δεν τη «στόμωσε» ανάγοντας την αστική «νομιμότητα» σε θεότητα, και τις πρακτικές χειραγώγησης, αυτές των κομματικών παρελάσεων (το στόμωμα της κόψης του σπαθιού), σε «οργάνωση του αγώνα»;;;
Η Ηγεσία του ΚΚΕ δεν είναι αυτή που και σήμερα, μετά από αυτόν τον καταποντισμό του 4,5% του εκλογικού αποτελέσματος (σε εποχές καπιταλιστικής κρίσης και κατάρρευσης που η λαϊκή απελπισμένη οργή κτυπάει κόκκινο), μετρά τη γη με ανύπαρχτη όψη, ρίχνοντας τα «σφάλματα» στον κόσμο που δεν κατάλαβε την πολιτική της;
«Στόμωσε» την κόψη του λαϊκού σπαθιού και κατηγορεί τον ελληνικό λαό γιατί δεν επικύρωσε το «στόμωμα» αυτό…
Δεν μπορεί και σήμερα να καταλάβει η ηγεσία του ΚΚΕ ότι ο λαός την καταψήφισε γιατί ΑΚΡΙΒΩΣ έχει καταλάβει ότι δεν έχει κόψη σπαθιού, ότι «μετρά με ανύπαρχτη όψη»: Αγωνιστική και επαναστατική όψη και κόψη…
Το να μιλάς ορθά, αλλά αφηρημένα, για την ΕΕ και το ευρώ, για τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, για την ΑΠΑΤΗ του ΣΥΡΙΖΑ (πράγματι μέγιστη απάτη) και για τις πρακτικές φασιστικών συμμοριών (της Χρυσής Αυγής), όλα αυτά είναι χωρίς «κόψη σπαθιού» όταν παραμένουν σε επίπεδο αφηρημένων, διπλωματικών καταγγελιών, όταν δεν συνοδεύονται με ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ μιας άλλης εναλλακτικής πρότασης ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Όταν δηλαδή δεν προωθούν στην ΠΡΑΞΗ και όχι στα λόγια την ΑΥΤΟ-οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και την αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη ΕΞΟΥΣΙΑ του λαού στο δρόμο.
ΟΤΑΝ εσύ ο ίδιος δεν προωθείς την «κόψη» του λαϊκού σπαθιού την «τρομερή» είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάς για το «στόμωμα» του σπαθιού από τις δυνάμεις του καθεστώτος και τα «ανδρείκελα» των χρυσών εφεδρειών τους (ΣΥΡΙΖΑ): Αυτές οι δυνάμεις τη δουλειά τους κάνουν…
Φαίνεται, όμως, ότι και η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο καθεστωτικό «λούκι»: ΣΕ αυτό που «στομώνει» την κόψη του σπαθιού, την κόψη των αγωνιστικών αγώνων που σπάνε τη καθεστωτική «νομιμότητα» και τη δολιότητα της «ελευθερίας» αυτής της «νομιμότητας»…