Η ιστορία παίζει παράξενα παιχνίδια. Μια συνιστώσα της «κεντροαριστεράς» που αποτελούσε, μέχρι χθες, το «αριστερό» μακιγιάζ του πασοκικού νεοφιλελευθερισμού, γίνεται σήμερα η ηγεμονική «κεντροαριστερή» δύναμη: Από συνιστώσα γίνεται η συνισταμένη της «κεντροαριστερής» απάτης.
Η οξύτητα της καπιταλιστικής κρίσης κατάρρευσης, η χρεοκοπία της Ελλάδας και
ο αποικιοκρατικός ζυγός της ευρω-χούντας προκάλεσαν την εκρηκτική αποδόμηση του κυβερνητικού οικοδομήματος, ιδιαίτερα την ΟΛΙΚΗ κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ από «τσόντα» της «κεντροαριστερής» ουτοπίας, έγινε κυρίαρχος πολιτικός παράγοντας της «κεντροαριστερής» αντικατάστασης και αναπαλαίωσης του ΠΑΣΟΚ…
Θα αναδημοσιεύουμε δύο παλιά κείμενά μας, γραμμένα τον Ιανουάριο του 2009, που αναδεικνύουν τις βαθύτατες «συγγένειες» του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και το ρόλο της «αριστερής» εφεδρείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μετεξελίχτηκε από «εφεδρεία» σε ηγεμονικό συντελεστή…
Και τα δύο κείμενα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3107
ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Το «αριστερό» μακιγιάζ που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ
ΟΙ «ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ» εκσυγχρονιστές υπηρέτες του καπιταλισμού και της Νέας Τάξης διαφέρουν από τους «σοσιαλίζοντες» και τους «αριστερούληδες» σε τούτο: Στο βαθμό υποκρισίας και κυνισμού.
Οι πλέον ειλικρινείς και οι πλέον κυνικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού (στην Ελλάδα ο Ανδριανόπουλος), δεν διστάζουν να δηλώνουν: Αν η υπεράσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και του κέρδους το απαιτεί, η πολιτική ισότητα, δηλαδή οι δημοκρατικές ελευθερίες, πρέπει να θυσιαστούν. Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα του ανθρώπου μεταφράζονται γι αυτούς σε ένα και μόνο δικαίωμα: Της ιδιοκτησίας και του κέρδους.
Οι «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» νεοφιλελεύθεροι δεν τολμούν να τα λένε τόσο ωμά τα πράγματα, ακόμα. Είναι, όμως, οι πλέον ευρηματικοί στην υποκρισία και την απάτη. Κρύβονται πίσω από αφαιρέσεις και λεκτικές κατασκευές «προοδευτικότητας»: «κοινωνικός διάλογος», «κεντροαριστερά», «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και άλλα τέτοια σοφίσματα.
Το Σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα στο οποίο «συνωστίζονται» όλων των ειδών τα λουλούδια: Από τους «καθαρόαιμους» και «ωμούς» υμνητές του πλανητικού ιμπεριαλισμού, μέχρι τους «ντροπαλούς»: Τους «σοσιαλίζοντες» και «αριστερούληδες» υποκριτές απατεώνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η «καθαρόαιμη» τσόντα των «αριστερούληδων»: Η καθαρόαιμη «αριστερή» απάτη και η προβοκατόρικη «αριστερή» αιχμή της Νέας Τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως, στην παρούσα συγκυρία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Αποτελεί το αναγκαίο «αριστερό» μακιγιάζ για το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το τεκμήριο και το άλλοθι για την αναπαλαίωση του σαθρού και ετοιμόρροπου οικοδομήματος του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να πείσει από μόνο του. Η θητεία της «εκσυγχρονιστικής αλητείας» του το έχει καταστήσει όχι μόνο ένα παρασιτικό και άδειο από ιδέες οργανισμό, αλλά και πολύ απωθητικό στην ελληνική κοινωνία Χρειάζεται μακιγιάζ, τα χρώματα της απάτης που θα αναπαλαιώσουν τα μπαγιάτικα και φθαρμένα «αριστερά» του υλικά. Αυτά τα χρώματα της αναπαλαίωσης και της απάτης τα προμηθεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και οι αγωνιώδεις φωνές εκατέρωθεν για να βρεθούν γέφυρες συγκρότησης ενός κεντροαριστερού κυβερνητικού σχήματος.
Αυτό, όμως το «πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται και η μεγάλη κακοδαιμονία του: Βόμβα που τον απειλεί να τον τινάξει στον αέρα, λόγω του συνονθυλεύματος των εσωτερικών του τάσεων. Οι βολεμένες και επιδοτούμενες εσωτερικές του τάσεις απειλούνται…
Η ηγεμονική τάση του Αλαβάνου, γνωρίζοντας την πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ να μακιγιαριστεί μέσω ΣΥΡΙΖΑ, θέλει να πουλήσει το «προϊόν» ΣΥΡΙΖΑ πανάκριβα. Στοχεύει σε μια ηγεμονική σύμπραξη ή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή σε αυτή τη διαδικασία της «κεντροαριστερής» κυβερνητικής λύσης ο Αλαβάνος θέλει να έχει πρωτεύοντα και ηγεμονικό ρόλο. Είναι αυτός και ο λόγος που τοποθέτησε τον πλαστικό Τσίπρα στην αρχηγία του κόμματος και επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του Βοναπάρτη.
Ο Κουβέλης και η τάση που εκπροσωπεί, πάντα σε δεύτερους ρόλους, δεν έχει τέτοιες ηγεμονικές φιλοδοξίες. Επιθυμεί εδώ και τώρα τη συγκρότηση της «κεντροαριστερής» εναλλακτικής λύσης. Διακρίνουν οι ηγέτες αυτής της τάσης ότι δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια αναμονών. Το σκηνικό «ρέει» προς κατεδάφιση και αν δεν προλάβουν το κυβερνητικό τραίνο θα χαθεί. Μπορεί να προκύψουν, μέσα στα νοσηρά πολιτικά αδιέξοδα και την εκρηκτική ρευστότητα της κρίσης, άπειροι μνηστήρες για την αναπαλαίωση του κομματικού τοπίου, η οποία αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα των «νταβάδων»: Αμερικανών και εγχώριων…
Ο Λαφαζάνης, με το «αριστερό ρεύμα» του, το οποίο είναι διαβρωμένο από τον καιροσκοπισμό, βρίσκεται σε δεινή θέση. Τα περιθώρια, πλέον των καιροσκοπικών παιχνιδιών έχουν εκλείψει. Θέλει την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (η ψυχούλα τους το θέλει), αλλά στα λόγια το παίζουν και λίγο πιο «αριστεροί» από τους άλλους. Αντίφαση που δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα έντονα. Στο τέλος φυσικά θα συρθούν στην «κεντροαριστερά», αν δεν χάσουν το τραίνο, λόγω των βοναπαρτιστικών επιδιώξεων του Αλαβάνου.
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η μεγάλη πολιτική απάτη, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού…
ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Η «ποίηση» του καιροσκοπισμού
O ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ποίηση» του καιροσκοπισμού. Ο Αλαβάνος, τώρα «ανακαλύπτει» από κοινού με το Γ. Παπανδρέου, έδαφος κοινών πρωτοβουλιών, οι οποίες θα προλειάνουν το έδαφος για προγραμματικές συγκλίσεις. Τώρα έχουν «συνεπαρθεί» από αγωνία οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική επικοινωνία» αναζητώντας «πλατφόρμες συνεργασίας» για ένα «κεντροαριστερό», «αντιδεξιό» μέτωπο.
Φυσικά πάντα οι ηγεσίες των δύο αυτών κομμάτων διέκριναν η μία στο πρόσωπο της άλλης τον εν δυνάμει σύμμαχο, με τον οποίο έχουν στρατηγικές συγκλίσεις.
Εδώ θα καταγράψουμε τις καιροσκοπικές παλινωδίες και πτήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι πρότινος, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φουσκωμένη σαν ινδιάνος από τα κατασκευάσματα των δημοσκοπήσεων, όξυνε την αντιδικομματική του ρητορεία. «Κάθοδο στον Άδη» χαρακτήριζε ο Αλ. Αλαβάνος τυχόν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.
Και η άλλη ηχώ του Αλαβάνου, ο Τσίπρας, χαρακτήριζε «Ευλογία» την ακυβερνησία. Δηλώσεις που ξεχείλιζαν από υποκρισία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψε ποτέ να αντικρίζει στο ΠΑΣΟΚ έναν εν δυνάμει σύμμαχό του. Δεν έπαψε ποτέ να ευελπιστεί σε μια ευρύτερη σύμπραξη μαζί του.
Το τελευταίο διάστημα ωστόσο το «τροπάρι» που ψέλλιζε άλλαξε. Οι δημοσκοπήσεις άλλαξαν πορεία!
Έτσι άλλαξε κατεύθυνση και ο δημόσιος λόγος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναφορές εναντίον του ΠΑΣΟΚ άρχισαν να απαλείφονται. Τώρα προκρίθηκε η ρητορεία περί «αντικυβερνητικού» ή «αντιδεξιού» μετώπου. Λες και το πρόβλημα είναι η «δεξιά» και όχι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που καθ' άπασαν την ευρωενωσιακή επικράτεια εφαρμόζουν «δεξιές», «κεντροαριστερές», «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερνήσεις, γιατί αυτό ζητά το μεγάλο κεφάλαιο.
Έτσι, έφτασε ο Αλ. Τσίπρας να εκθειάζει τις προτάσεις που διατύπωσε ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητά τους για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ και να διαπιστώνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μετατοπιστεί προς τα αριστερά στον πολιτικό χάρτη του τόπου χάρη στην ώθηση που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ακολούθησε ο Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος κατέθεσε μια δέσμη έξι προτάσεων καλώντας το ΠΑΣΟΚ, που κατά δήλωσή του ανήκει στις «δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», σε κοινή δράση πάνω σ' αυτές.
Μετά ήρθε ο Παπαδημούλης που διευκρίνισε «να διερευνήσουμε, μέσα από την κοινή αντιπολιτευτική δράση, τα περιθώρια περαιτέρω συγκλίσεων»! Όλα για την ενίσχυση του «αντιδεξιού» μετώπου.
Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ «απέρριπτε» απαξιωτικά τις «προτάσεις Αλαβάνου» και η «Αυγή» «έκλαιγε» με ανάλογους τίτλους στα ρεπορτάζ.
Μετά ήρθε ο Κουβέλης, ο Κύρκος (ο ιστορικός ηγέτης) για να υπογραμμίσουν ότι καθυστερούμε τη συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ…
Στο παιχνίδι και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ο οποίος κατέκρινε καυστικά τις καιροσκοπικές παλινωδίες του Αλαβάνου…
Οι ηγετικές κλίκες του ΣΥΡΙΖΑ φιλοτεχνούν για το ΠΑΣΟΚ ένα πορτρέτο, που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά πραγματικότητα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι φύσει και θέσει κόμμα εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου και το πλέον αμερικανόδουλο. Για λογαριασμό του διεκδικεί την εξουσία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά για λογαριασμό του κεφαλαίου δουλεύει αβαντάροντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον έναν πόλο του δικομματισμού, με κάθε πρότασή του που αποπνέει «άρωμα» διαχείρισης. Γιατί κάθε πρότασή του «πειθαρχεί» στις στρατηγικές της Ε.Ε.: Στην εξουσία των πολυεθνικών και της Νέας Τάξης. Ούτε στα λόγια πλέον δεν θίγουν το καθεστώς του ευρωπαϊκού, αλλά και πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράσει ακάλυπτες επιταγές υποσχέσεων για μια ουτοπική, «ανθρωπιστική» διαχείριση του καπιταλισμού, σε μια εποχή ιδιαίτερα που το πρόσωπο του κεφαλαίου μορφάζει μακάβρια από την κρίση και δεν επιτρέπει ούτε «ανθρωπιστικά λόγια», ούτε «ανθρωπιστικές ελεημοσύνες».
Αυτόν τον καπιταλιστικό εφιάλτη εξωραΐζει ο ΣΥΡΙΖΑ και αγωνίζεται απεγνωσμένα να προβάλει το «αριστερό» του μακιγιάζ στο ΠΑΣΟΚ.
Θέλει να το πείσει ότι χωρίς αυτόν δεν μπορεί να εξαπατήσει και να αναπαλαιωθεί.
Αν αποκωδικοποιήσει κανείς τα λόγια του Αλαβάνου και του Γιωργάκη μετά τη συνάντηση θα αντιληφθεί την «αγωνία» που τους διακατέχει στο πώς θα εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και στο πώς θα «πλασάρουν» με πειστικό τρόπο την απάτη. Αλλά και στο πώς θα διαμορφωθούν οι «όροι» της «κεντροαριστερής» απάτης.
Εδώ υπάρχουν διαφορετικές «οπτικές» ηγεμόνευσης, όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο κείμενό μας.