Το τρικομματικό «σύμπλεγμα» της ευρωχούντας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), ψελλίζει χαμηλόφωνα ότι θα «επαναδιαπραγματευτεί» καλύτερους όρους για τους εργαζομένους στη βάση του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»: ΑΠΑΤΗ μεγατόνων…
Η τρικομματική κυβέρνηση ΟΧΙ μόνο «καταπίνει» το μαλθουσιανό ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ νομοθετικό πλαίσιο των κατοχικών δυνάμεων των ευρω-ληστών και των διεθνών δημίων μας, αλλά μιλάει και για «ευρωπαϊκό κεκτημένο»!!!
Όμως, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι τα δεκάδες εκατομμύρια ανέργων στην ΕΕ, οι σφαγές των μισθών πάνω από το 30%!!!
Το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»,
όπως εύστοχα επισημαίνει ο Νίκος Μπογιόπουλος, δεν είναι «τίποτα λιγότερο από αυτό που επικρατεί στην ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, στη Γερμανία, όπου, το εν λόγω «ευρωπαϊκό κεκτημένο», έχει οδηγήσει 7,5 εκατομμύρια εργαζομένους να «αμείβονται» με μισθούς - πείνας των 400 ευρώ το μήνα...».
Διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=30/6/2012&columnId=1821
Αν, όμως, η ΑΠΑΤΗ της τρικομματικής κυβέρνησης των ανδρεικέλων είναι απροκάλυπτα μοχθηρή, η ΑΠΑΤΗ του ΣΥΡΙΖΑ είναι διπλή και δόλια: Επιχρυσωμένη με το λούστρο της «κατάργησης» ή «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου, ΕΝΤΟΣ του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»!!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά ζητά μια συνολική, «καλύτερη», ευρωπαϊκή πολιτική ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ και κατοχύρωσης του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»!!!
Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη Σύνοδο Κορυφής, όπου τα στελέχη του πανηγύριζαν για λογαριασμό των Ραχόι και Μόντι. Πρόβαλαν μάλιστα σαν παραδειγματικό τον τρόπο που πιο πάνω διαπραγματεύτηκαν, αποσιωπώντας το γεγονός ότι αμφότεροι τσακίζουν τους λαούς τους με αιματηρά μέτρα λιτότητας και σφαγιασμού των δικαιωμάτων τους, χωρίς μνημόνια και συμφωνίες με την τρόικα.
Έλεγε, υποτιμώντας προκλητικά τη νοημοσύνη μας, η κ. Δούρου:
«Η χθεσινή ημέρα της ευρωσυνόδου στις Βρυξέλλες ήταν απολύτως ενδεικτική του τι σημαίνει "σκληρή διαπραγμάτευση", με ξεκάθαρη τακτική και σαφείς στόχους (...) Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι"».
Και ο Ν. Χουντής, διέγνωσε «ρήγματα»: «πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη της μεγάλης δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη στις πλάτες των εργαζομένων»!
Ποια είναι, όμως, «η σκληρή διαπραγμάτευση» και ποια τα «ρήγματα»;
Αν σχηματοποιήσει, κανείς τις βασικές προβλέψεις του Ευρω-Συμφώνου, τα κράτη-μέλη καλούνται:
«1. Να προχωρήσουν ταχύτατα τις αντεργατικές - αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί στο πλαίσιο της «Ευρώπης 2020».
2. Να ολοκληρώσουν την απελευθέρωση τομέων της παραγωγής, όπου παρατηρούνται καθυστερήσεις.
3. Να αξιοποιήσουν για τα μονοπώλιά τους περίπου 120 δισ. ευρώ (1% του ΑΕΠ της ΕΕ) για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, που θα προέλθουν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, από τα λεγόμενα «ομόλογα χρηματοδότησης έργων», για επενδύσεις ύψους 4,5 δισ. ευρώ στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας και των ευρωζωνικών δικτύων και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων.
4. Επιβεβαιώνοντας ότι λιτότητα και ανάπτυξη είναι ένα και το αυτό, η Σύνοδος εφιστά την προσοχή στα κράτη-μέλη, παράλληλα με τις επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, που μπορούν να εξασφαλίσουν άμεσο και μεγάλο κέρδος στους μονοπωλιακούς ομίλους, να δώσουν προτεραιότητα και «στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων», προαναγγέλλοντας νέες σαρωτικές ανατροπές».
Ριζοσπάστης:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6926212&publDate=1/7/2012
Όποιος δεν φοράει παρωπίδες ευρω-λαγνείας, αμέσως αντιλαμβάνεται ότι η Σύνοδος «επαναδιαπραγματεύτηκε» τα κάτωθι:
α). Εντατικοποίηση των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων.
β). Ταχύτερη και καλύτερα ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ υλοποίηση των στρατηγικών της ΕΕ, αυτών της ληστείας των λαών και της αποσάθρωσης των εθνικών κοινωνιών.
γ). Σφυρηλάτηση και ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ των ανάλογων εργαλείων στις σημερινές συνθήκες της βαθιάς κρίσης…
Με δύο λόγια: Η Σύνοδος δεν «επαναδιαπραγματεύτηκε» το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», αλλά αντίθετα προώθησε, μέσα από ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συμβιβασμούς, μια νέα ΑΣΠΙΔΑ για τη διάσωση αυτού του «ευρωπαϊκού κεκτημένου», για τη διάσωση πρωτίστως των χρηματιστηριακών κερδών, τα οποία μπορεί να διασωθούν ΜΟΝΟ μέσα από τη συνέχιση της ΣΦΑΓΗΣ των εργατικών και λαϊκών εισοδημάτων, από το ΓΕΝΙΚΟ σάρωμα των Ασφαλιστικών Ταμείων και κάθε κοινωνικής κατάκτησης ΚΑΙ από την ΟΛΟΚΛΗΡΗΤΙΚΗ λεηλασία των λαών, καθώς και την ΟΛΙΚΗ κατεδάφιση των εθνικών κοινωνιών…
Για μα τέτοια «επαναδιαπραγμάτευση» και για τέτοια «ρήγματα» μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ!!!
Και για να μην έχει κάποιος ουδεμία αμφιβολία, αυτό το επιβεβαιώνει ο Παπαδημούλης, ο οποίος μας λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει «να αξιοποιήσει αυτή την κινητικότητα και να βάλει στο τραπέζι και το ελληνικό πρόβλημα»!
Και για να μην παρεξηγηθεί, από τα μεγάλα αφεντικά, ο Παπαδημούλης, αμέσως διευκρινίζει την έννοια «ελληνικό πρόβλημα»:
«Χρειάζεται μια ευρωπαϊκή ασπίδα στο τραπεζικό σύστημα (...) Χρειάζεται μια ευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους (...) Χρειάζεται επίσης αντικατάσταση του μνημονίου 2 με ένα διαφορετικό πρόγραμμα που να μην εξασφαλίζει μόνο μακρύτερο χρόνο δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά και βαθύτερο κούρεμα και εξασφάλιση κονδυλίων»!
Αυτή είναι η «διαπραγμάτευση» για το ΣΥΡΙΖΑ: Διαπραγμάτευση για τη σωτηρία των τραπεζών και των κερδών της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, όπως και οι «διαπραγματευτές» της ευρω-Συνόδου, ζητά ισχυρότερη ΕΕ και πιο αποτελεσματικά εργαλεία και «ασπίδες» διάσωσης του «ευρωπαϊκού κεκτημένου»: Πολλαπλή και σύνθετη ΑΠΑΤΗ επενδυμένη με τα δόλια και πονηρά χρώματα της «αριστεράς»…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6537