Απρίλιος 2008
Μια εικονική πραγματικότητα που παίζονται πολλά παιχνίδια
Προβάλλεται συχνά ότι η λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα» είναι ένας εναλλακτικός, ανεξάρτητος τρόπος πληροφόρησης, απέναντι στα παραδοσιακά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, τηλεόραση κ.τ.λ.). Μεγάλη πλάνη!
Η «μπλογκόσφαιρα» καθορίζεται κι αυτή, όπως τα πάντα, από τους νόμους της αγοράς και την κυρίαρχη ιδεολογία της. Αν οι άνθρωποι της «μπλογκόσφαιρας» είχαν την «εναλλακτική» συνείδηση, δηλαδή τη συνείδηση της αμφισβήτησης του συστήματος και των δομών του αυτό ΠΡΩΤΑ και ΚΥΡΙΑ θα είχε εκφραστεί σε κοινωνικό επίπεδο και ΟΧΙ στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ.
Τα γεγονότα, που ζούμε με τα ιστολόγια σήμερα δείχνουν ότι συχνά οι άνθρωποι που διευθύνουν τα παραδοσιακά αστικά ΜΜΕ είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινωνική συνείδηση και στο επίπεδο του Διαδικτύου. Οι φωνές των μεμονωμένων καλοπροαίρετων ανθρώπων, μπλόγκερς ή μη, θα χάνονται και στο διαδίκτυο, όπως και στον απτό κόσμο, όσο παραμένουν μεμονωμένοι και δεν οργανώνονται στο κοινωνικό ρεύμα που θα ανατρέψει την εξουσία των χειραγωγών συνειδήσεων.
Και όσο δεν υπάρχει αυτό το «κοινωνικό ρεύμα», ένα δηλαδή Κοινωνικό Κίνημα αμφισβήτησης των χειραγωγών της εξουσίας, το διαδίκτυο θα αλώνεται από του ποικίλους χειραγωγούς.
Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης.
Όποιος έχει μια σχετική πείρα, παρακολουθεί συστηματικά το χώρο και διαθέτει πολιτικό κριτήριο, αμέσως διαπιστώνει την πληθώρα των ποικίλων μεταμφιέσεων, τις «μάσκες» που κρύβουν το αληθινό πολιτικό πρόσωπο πολλών μπλόγκερς. Ακόμα διαπιστώνει και τα πρακτορικά παιχνίδια που παίζονται ή τις διαστροφές πολλών που εμφανίζονται με διαφορετικά μπλοκ. Όπως σε μια διαδυκτιακή συζήτηση εμφανίζεται ένα πρόσωπο με πολλές και διαφορετικού πολιτικού χρώματος «περσόνες», το ίδιο γίνεται και μέσα στο χάος της «μπλογκόσφαιρας».
Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την εναλλακτική ενημέρωση, ούτε με το στρατηγικό πολιτικό αίτημα της εποχής: Την ανάπτυξη ενός έντιμου, ειλικρινούς και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ διαλόγου για να αποτινάξουμε την κυριαρχία των χειραγωγών της εξουσίας και των πρακτόρων τους.
Προσοχή, λοιπόν, στις διασυνδέσεις μέσω αυτού του ιντερνετικού χάους.
Αυτά σαν κίνητρο για παραπέρα συζήτηση.
Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18634#18634
Η «δημοκρατία» της κουκούλας…
Εάν, υποθετικά μιλώντας, μαθαίναμε τα πρόσωπα των μπλόγκερ θα βρισκόμασταν μπροστά σε μια πελώρια αρνητική έκπληξη. Θα διαπιστώναμε, ότι ελάχιστοι θα ήταν οι αυθεντικοί μπλόγκερ, οι οποίοι χρησιμοποιούν το μέσο αυτό για να εκφράσουν μια ανησυχία, μια κοινωνική παρατήρηση και άποψη ή να μεταφέρουν μια «πνιγμένη» είδηση.
Αυτό που θα διαπιστώναμε, θα ήταν τούτο: μια εικόνα γεμάτη από έναν πολιτικό, κομματικό και προπάντων δημοσιογραφικό υπόκοσμο. Άτομα «εγκάθετα» ποικίλων μηχανισμών, άτομα με ποικίλα συμπλέγματα που βρήκαν πεδίο να εκτοξεύσουν τις εκδικητικές τους μνησικακίες και τα προσωπικά τους απωθημένα, άτομα «αρουραίοι των υπονόμων» που το μόνο που έχουν μάθει είναι να εκτελούν «συμβόλαια δολοφονίας»: συκοφάντησης και λιθοβολισμού προσώπων, εκβιασμών, ανακύκλωσης ύβρεων και ψευδολογιών.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι τα μπλογκ είναι μια μορφή «άμεσης δημοκρατίας». Στα μπλογκ αποτυπώνονται, στο πολλαπλάσιο και δραματικά διογκωμένα, όλα τα σηπτικά νοσήματα της κοινωνίας. Μέσα σε ένα κόσμο αγοραίας διάβρωσης, μέσα σε έναν κόσμο που τα πλοκάμια της μαφιόζικης αλητείας απλώνονται, σαν ιστός της αράχνης, ασφυκτικά σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, μέσα σε ένα καθεστώς που το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, το «κατακάθι», γίνεται «αξία» και η «αλητεία», «ελεύθερη άποψη», μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο, τα μπλογκ αποτελούν την πλέον εφιαλτική μορφή αυτού του κόσμου. Ακριβώς, γιατί η ανωνυμία και το κοινωνικά και πολιτικά ανεξέλεγκτο «απελευθερώνει» ολοκληρωτικά όλα τα νοσήματα του καθεστωτικού σύμπαντος. Κάθε «μαφιόζος» και κάθε «κατακάθι» γίνεται «Θεός», έξω και υπεράνω από κάθε έλεγχο και πειθαρχεία, έξω και υπεράνω από κάθε λαϊκή εξάρτηση και ευθύνη.
Η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις. Αυτό που καθορίζει τις «καλές προθέσεις» είναι η «ποιότητα» της πραγματικότητας που ζούμε, η «ποιότητα» των «Ιδεών» και «Αξιών» που ζούμε. Και αυτό που ζούμε είναι η ζούγκλα των κοινωνικών «κατακαθιών», των πολιτικών απατεώνων, των «νταβάδων» και των εγκάθετων μαφιόζων τους, η ζούγκλα της προβοκατόρικης αλητείας των ποικίλων μυστικών υπηρεσιών. Αυτή η ζούγκλα επιβάλλεται και στην μπλογκόσφαιρα, ακόμα πιο ασύδοτη και εφιαλτική από αυτό που βιώνουμε στην πραγματική ζωή και στα ΜΜΕ.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις καμιά «δημοκρατία» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ. Αντίθετα αυτός ο εικονικός κόσμος αποτελεί το πεδίο της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της δημοκρατίας, του ολοκληρωτικού εξευτελισμού της. Την ολοκληρωτική αντικατάστασή της με τη χυδαιότητα, τη βρισιά, το ψέμα και τη συκοφαντία: Με τον ισοπεδωτικό κανιβαλισμό, το ολοκληρωτικό λιτζάρισμα ανθρώπων και ιδεών, αξιών και συνειδήσεων…
Η δημοκρατία και ιδιαίτερα η «άμεση δημοκρατία» προϋποθέτει ευθύνη λόγων και έργων, πρόσωπο και όχι μάσκα, φως και όχι τα σκοτάδια των υπονόμων. Κάθε είδους κουκουλοφόρου αποτελεί τον «ταγματασφαλίτη» εναντίον της κοινωνίας, των ιδεών και της δημοκρατίας
Η μπλοκόσφαιρα έχει γεμίσει από ποικιλόχρωμους κουκουλοφόρους…
Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18767#18767
Η Ανωνυμία απελευθερώνει τις ιδέες και δεν αποτελεί μέσον τρομοκρατίας των ιδεών
Οι ιδέες είναι πολύπλοκα και λεπτά «εργαλεία». Πρέπει, συνεπώς, όσοι καταπιάνονται με ιδέες, αφενός να έχουν ιδέες και πεποιθήσεις και αφετέρου να τις σέβονται. Διαφορετικά πέφτουν στη μικρολογία, τα υπονοούμενα και συχνότατα στις ύβρεις και στους προσωπικούς λιθοβολισμούς.
Αυτοί που μεταμφιέζονται και εμφανίζονται με πολλαπλά προσωπεία και κουκούλες στερούνται όχι μόνο από ιδέες, αλλά και από ηθική υπόσταση .
Έργο όλων αυτών δεν είναι η προαγωγή των ιδεών, η διαπάλη των ιδεών, ούτε η σωστή ενημέρωση. Αυτοί οι αρουραίοι (έμμισθοι ή ψυχωτικοί) λερώνουν και διαφθείρουν τις ιδέες και επιβάλλουν ένα καθεστώς «προσωπικών» του χειρίστου είδους: Τη φαιά Πανούκλα της αμάθειας και της λάσπης…
Η «ανωνυμία» ή η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» απαιτούν μεγαλύτερη υπευθυνότητα, ηθικό μεγαλείο και σεβασμό των ιδεών και της Ενημέρωσης. Χρησιμοποιούνται σαν προστατευτικές ασπίδες απέναντι στις διώξεις και τις τρομοκρατικές απειλές των ποικίλων μηχανισμών εξουσίας. Αποτελούν «μέσα» απελευθέρωσης των ιδεών από τις ποικίλες αγχόνες της εξουσίας, «μέσα» απελευθέρωσης του λαού να εκφράσει τις ιδέες του, τις αγωνίες του και τις απόψεις.
Η ανωνυμία ή το ψευδώνυμο είναι ένα μέσο για να σπάσει το μονοπώλιο της εξουσίας και το λόγου που καταδικάζει στη σιωπή κάθε «ενοχλητική ιδέα» και κάθε άποψη του απλού, κοινού ανθρώπου. Ένα ανατρεπτικό μέσο εναντίον της καθεστωτικής εξουσίας των «επώνυμων», των «αυθεντιών», των «ειδώλων» του καθεστώτος.
Η ανωνυμία στα μπλογκ βοηθάει και «τσιγκλάει» τον απλό και «ανώνυμο» άνθρωπο να εκφραστεί και να ενεργοποιηθεί πολιτικά.
Η ανωνυμία, συνεπώς είναι απελευθέρωση και έκφραση των ιδεών και της λαϊκής άποψης.
Δεν είναι μέσον δημοσιογραφικής ανόδου (εξ ορισμού καθεστωτικό), δεν είναι μέσον «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», δεν είναι μέσο ισοπέδωσης και δολοφονίας των ιδεών, σπίλωσης και λιθοβολισμού, ύβρεων και συκοφαντιών. Τότε λειτουργεί σαν την «κουκούλα» του σπιούνου, σαν «όργανο» της καθεστωτικής τρομοκρατίας και προβοκάτσιας.
Πολλά, για να μην πούμε η πλειονότητα των μπλογκ, κυρίως αυτά των «δημοσιογράφων», λειτουργούν σαν «κουκουλοφόροι». Αναπαράγουν τις χειρότερες μορφές της καθεστωτικής σήψης και των ΜΜΕ, καλυπτόμενοι με την ανωνυμία τους. Αποτελούν «προεκτάσεις» καθεστωτικών μηχανισμών (κομμάτων και ποικίλων υπηρεσιών), λειτουργούν μαφιόζικα στον ενδοκαθεστωτικό «πόλεμο», χρησιμοποιώντας στο πολλαπλάσιο το βωμολόχο και υβριστικό λεκτικό αυτού του πολιτικού και δημοσιογραφικού υπόκοσμου. Με δύο λόγια: Ανακυκλώνουν στο πολλαπλάσιο όλα τα κόπρανα της εξουσιαστικής αυθάδειας του κόσμου που υπηρετούν και αναλώνονται σε «μονομαχίες» μεταξύ των «μπράβων» της εξουσίας.
Γι αυτό όλοι αυτοί οι ψυχωτικοί της εξουσιαστικής αναρρίχησης κατασκευάζουν πολλαπλά πλογκ με διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά στίγματα. Δεν έχουν καμιά αρχή και κανένα ηθικό φραγμό. Είναι αδίστακτοι μπράβοι της τρομοκρατίας, της βρισιάς, της συκοφαντίας και της ΑΠΑΤΗΣ.
Αυτοί οι μεταμφιεσμένοι απατεώνες δολοφονούν κάθε ιδέα και προβοκάρουν συνειδητά ή ασυνείδητα την μπλοκόσφαιρα. Παρέχουν το άλλοθι και το τεκμήριο για την αυριανή φίμωση των ιδεών και της λαϊκής έκφρασης: Είναι εκκρίματα και σκύβαλα της καπιταλιστικής εξουσίας, σαλτιμπάγκοι της δημοσιογραφίας, νευρωτικοί και ψυχωτικοί του χρήματος και της εξουσίας που προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στους μηχανισμούς καταστολής, αν δεν αποτελούν και συνειδητά γρανάζια τους.
Το ΡΕΣΑΛΤΟ, από τη αρχή έχει δηλώσει, ότι ο αγώνας εναντίον των ποικίλων μαφιόζων και προβοκατόρων είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας, και στο βαθμό που θα μπορέσει θα ξεσκεπάσει αυτόν τον υπόκοσμο…
Φεβρουάριος 2009
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3150
Ο πόλεμος των μπλογκ και
οι πνιγηρές αναθυμιάσεις του
Όταν στη ζωντανή πραγματικότητα παίζονται πολλά παιχνίδια, μέχρι και κατασκευές «εξεγέρσεων» και ποικίλων τρομοκρατικών ομάδων, είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι μπορεί να παίζεται στην εικονική πραγματικότητα του ιντερνέτ.
Έχουμε από πολύ παλιά επισημάνει τούτο: «Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης».
Όποιος έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και πολιτικές εμπειρίες είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η προβοκάτσια είναι ένα από τα βασικά όπλα των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους εναντίον των λαϊκών κινημάτων και των οργανώσεών τους: μικρών και μεγάλων.
Σήμερα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και σήψης, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων και πολιτικών ανατροπών, σε μια περίοδο δραματικής ιδεολογικής και ηθικής πτώσης και πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας, ο εικονικός χώρος, με δεδομένο την τραγική κατάσταση των λαϊκών κινημάτων, «εικονίζει» όχι μόνο όλα αυτά, αλλά και τη σηπτική επιδημία του καθεστώτος. Πρωταρχικά και κύρια αντανακλά και αποτυπώνει όλα τα βρώμικα παιχνίδια των ποικίλων και πολυεδρικών μηχανισμών της προβοκάτσιας.
Η προβοκάτσια και η στρατολόγηση προβοκατόρων έχει εδώ και πολλά χρόνια αναχθεί σε «επιστήμη» από τις ποικίλες μυστικές υπηρεσίες και τα πολύχρωμα παραρτήματά τους που δρουν, σαν ένα τεράστιο δίκτυο αράχνης, πάνω στην ελληνική κοινωνία.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτός ο προβοκατόρικος «ιστός της αράχνης» έχει πάρει αποκρουστικές, εφιαλτικές μορφές στη μπλογκόσφαιρα. Έχει γίνει βρόχος στο λαιμό. Είναι πολυπλόκαμος και πολυεδρικός. Οι ιστοχώροι αποτελούν ένα από τα πλέον «προνομιακά πεδία» των μηχανισμών προβοκάτσιας. Ένα πεδίο που οργιάζουν οι προβοκάτορες, όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων.
Τα ζωντανά κινήματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η ιδεολογική και πολιτική θολούρα εφιαλτική, οι εμπειρίες υποτυπώδεις, η ενεργητική πολιτική πράξη αναιμική και τα ανυποψίαστα «θύματα» πολλά.
Ο άγριος πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε διάφορα μπλοκ και ο οποίος θα συνεχιστεί ακόμα πιο άγρια, αποτελεί το σύμπτωμα αυτής της νοσηρά εφιαλτικής κατάστασης. Αποτελεί την επιθετική αιχμή των μηχανισμών της προβοκάτσιας και των ποικίλων, περίπλοκων διαπλοκών της, για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο της μπλοκόσφαιρας.
Οι θρήνοι, όμως, και τα αναθέματα δεν βγάζουν πουθενά και το χειρότερο οδηγούν στην απελπισία της μοιρολατρικής απάθειας . Σήμερα ζούμε ένα ΓΕΝΙΚΟ εφιάλτη: Αυτό της νεοταξικής ισοπέδωσης. Και το μόνο όπλο μας είναι η δράση μας, σε όλους τους τομείς: Η δράση που θα συνδυάζει τη νηφαλιότητα της γνώσης (θεωρητικής, ιστορικής, πολιτικής) ΜΕ την οργή της «πράξης».
Μια τέτοια «δράση» (παρέμβαση) θα γονιμοποιηθεί καταλυτικά με την ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων, η οποία είναι αντικειμενικά αναπόφευκτη. Τότε όλα τα παιχνίδια των προβοκατόρικων μηχανισμών θα μοιάζουν με τη μάταια προσπάθεια να αδειάσεις ένα ωκεανό με ένα νεροπότηρο.
Πρέπει να «κολυμπήσουμε», λοιπόν, μέσα στο θυελλώδες πέλαγος της μπλοκόσφαιρας με πυξίδα και σωσίβια: και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από τη γνώση και το πολιτικό κριτήριο.
Ο Αγώνας και εδώ είναι πολιτικός. Και τα αλάθευτα κριτήρια ενός τέτοιου αγώνα είναι ιδεολογικά, πολιτικά και της πράξης: Της ιντερνετικής πράξης επί του προκειμένου.
Θα κάνουμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα κριτήρια, στη βάση των συνοπτικών παρατηρήσεων.
Πρώτη παρατήρηση: Το πρώτο «σωσίβιο» είναι η «ιδεολογία» κάθε ιστοχώρου, δηλαδή η βαθύτερη φιλοσοφία του. Είναι τέτοια η διαπλεκόμενη περιπλοκή των προβοκατόρικων μηχανισμών που η εξωτερική τους παρατήρηση και αξιολόγηση ξεγελάει. Μπορεί να συγκρούονται σε επιμέρους ζητήματα και άλλα να μεταμφιέζονται, αλλά να έχουν την ίδια «ρίζα» και τους ίδιους «νταβάδες».
Η προσέγγιση και η αξιολόγηση δεν πρέπει να γίνεται από τις «εξωτερικές όψεις», αλλά από την εσώτερη λογική και φιλοσοφία τους. Με αυτό το κριτήριο θα διαπιστώσουμε τούτο το ουσιώδες: Ότι πολλοί ιστοχώροι εξωτερικά φαίνονται διαφορετικοί, αλλά προωθούν τη νεοταξική λογική και τα πλανητικά, αυτοκρατορικά ιδεολογήματα. Π.χ., πολλοί διαχωρίζονται, σε επιμέρους ζητήματα, από τους «Ιούς», αλλά η φιλοσοφία τους είναι η ίδια, καθώς, συχνά, και οι θέσεις τους πάνω στα κεντρικά και μεγάλα ζητήματα της εποχής μας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα «νταβατζίδικα» μπογκ, λόγω των ανταγωνιστικών συμφερόντων των «νταβάδων» και των πολιτικών τους παιχνιδιών τους, συγκρούονται σε «εξωτερικά σημεία». Η λογική τους είναι, όμως, κοινή: Η καθεστωτική λογική των «νταβάδων»
Το ίδιο συμβαίνει και στα μπλογκ των κομματικών διαπλοκών…
Το ιδεολογικό, φιλοσοφικό «πρόσωπο» των μπλογκ (εξωτερικά καλυμμένο συχνά), αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο της αξιολόγησής του…
Παρατήρηση δεύτερη: Οι πολιτικές θέσεις. Ένα άλλο κριτήριο είναι οι πολιτικές θέσεις που προωθεί κάθε μπλογκ πάνω στα φλέγοντα και καταλυτικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα της εποχής μας, τα οποία απορρέουν από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Από μόνο του, φυσικά αυτό το κριτήριο, μπορεί να οδηγήσει στην εξαπάτηση. Σήμερα, πολλοί μεταμφιέζονται και σφετερίζονται πολιτικά τα προβλήματα αυτά. Αλλά, μία πρώτη οριοθέτηση στη βάση μιας κεντρικής διαχωριστικής γραμμής: «υπέρ της Νέας Τάξης, κατά της Νέας Τάξης», βοηθάει πολύ στο να αξιολογήσουμε τα πράγματα και να δούμε ποιοι έχουν μια ενιαία πολιτική αντίληψη εναντίον της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης και ποιοι μερική αντίληψη ή νόθα…
Παρατήρηση τρίτη: Η ανυπαρξία καθαρής πολιτικής αντίληψης.
Η έλλειψη πολιτικής είναι και αυτό πολιτική θέση. Πολλοί ιστοχώροι δεν διατυπώνουν ανοικτά και καθαρά τις απόψεις τους. Σπερμολογούν, αποδέχονται, ακόμα και σφετερίζονται, απόψεις άλλων. Εμφανίζονται με έναν ύπουλο πλουραλισμό: φιλοξενούν και προωθούν απόψεις με κάποιες εξωτερικές ομοιότητες, αλλά με ριζικά διαφορετικές φιλοσοφίες και αντιλήψεις, στο όνομα όχι μόνο του αντινεοταξικού αγώνα, αλλά και του αντι-ιμπεριαλιστικού. Με άλλα λόγια: Προβάλλουν θετικά διαφορετικά ποιοτικά περιεχόμενα, δίχως να ξεκαθαρίζουν τη δική τους θέση και δίχως κανένα δικό τους σχολιασμό.
Τέτοια μπλογκ εξ ορισμού είναι ύποπτα. Παίζουν κάποιο παιχνίδι.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στα καθαρά δημοσιογραφικά μπλογκ. Αυτά λειτουργούν στη βάση των αστικών κανόνων της δημοσιογραφίας: άλλα προβάλλουν όλες τις απόψεις, όπως το «Τρωκτικό» και άλλα επιλεκτικά, ανάλογα με τις κομματικές τους δεσμεύσεις ή τις «νταβατζίδικες». Αυτή η «κλασσική», αστική αντίληψη της ενημέρωσης είναι γνωστή και ορατή…
Αναφερόμαστε σε μπλογκ που θέλουν να αποτελούν «εστίες» άποψης και αγώνα και είναι «μικτά»: αστικής δημοσιογραφίας και αγωνιστικής άποψης και πράξης).
Παρατήρηση τέταρτη: Η θέση απέναντι στα λαϊκά κινήματα.
Καταλυτικό πολιτικό κριτήριο είναι η θέση που παίρνει κανείς, άμεσα ή έμμεσα, απέναντι στις λαϊκές εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες και μαζικά κινήματα. Αυτό το κριτήριο ανάγεται στα ιδεολογικά κριτήρια, αλλά το παραθέτουμε ξεχωριστά.
Σε πολλά μπλογκ, τα οποία εμφανίζονται εναντίον της Νέας Τάξης, οι λαϊκές κινητοποιήσεις προκαλούν αλλεργία. Όταν αντιμετωπίζεις το λαό σαν αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο των εξελίξεων, διέπεσαι από βαθιά καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Καμία αλλαγή και κανένας αγώνας δεν μπορεί να γίνει με το λαό στο περιθώριο ή υποχείριο…
Πέμπτη παρατήρηση: η συγκεκριμένη πολιτική και οργανωτική πρακτική.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές σου αντιλήψεις, η καθαρότητα και η αυθεντικότητα των απόψεών σου, καθορίζουν και τις πρακτικές σου. Όσοι έχουν απόψεις και θέλουν κάτι να πουν (οι αυθεντικοί ανώνυμοι μπλόγκερ) δεν αποτελούν «δοχεία» Βαβυλωνίας, ούτε επιζητούν επαφές για τις επαφές και διασυνδέσεις άνευ αρχών. Επιδιώκουν φυσικά να προωθήσουν τις απόψεις τους παντού, αλλά μέχρι εκεί…
Υπάρχουν πολλοί, που ενώ ζούνε με αναπαραγωγές κειμένων ή ερμαφρόδιτες ιδεούλες επιδιώκουν μανιωδώς την προβολή τους και τη θεμελίωσή τους στο στερέωμα της μπλοκόσφαιρας: Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος και όχι η παραγωγή και η διαπάλη των ιδεών, η αγωνιστική προσφορά απόψεων.
Κατά κανόνα αυτά τα μπλογκ είναι αυτά των «μεταμφιέσεων», των διφορούμενων αντιλήψεων, αυτά που λειτουργούν με «φιλοξενίες» αντίθετων απόψεων και αναλώνονται σε «επαφές» και «διασυνδέσεις». Είναι ιστοχώροι της ερμαφρόδιτης προβοκάτσιας…
Τελευταία παρατήρηση: ο υπερβάλλον ζήλος.
Μερικά, διακριτικά χαρακτηριστικά της «θεωρίας» και «πρακτικής» των προβοκατόρων είναι:
Ο υπερβάλλον «επαναστατικός οίστρος».
Οι ηχηροί ήχοι: αφοριστικές αντικαθεστωτικές φράσεις και υστερικοί αναθεματισμοί…
Κομπάζουσα ηθικολογία, υβρεολόγιο και προσωπικοί χαρακτηρισμοί.
Σπερμολογίες και τεμαχισμός της σκέψης. Τουφεκιές και κρότοι μεγαλοστομίας, χωρίς καμία σύνθεση επιχειρημάτων και πειθαρχία της σκέψης.
Πάντα οι προβοκάτορες σκούζουν με αφρούς εναντίον του καθεστώτος και συχνά εναντίον αυτών που υπηρετούν…
Εάν, υποθετικά μιλώντας, εμφανιζόντουσαν τα πρόσωπα πολλών από τους μπλόγκερ, θα πέφταμε από τα σύννεφα.
Ήδη, πολλοί από τους γνωστούς, δίνουν τη «γεύση»: εξετάστε από ποια εκτροφεία βγήκανε…
Όλα τα κείμενα συγκεντρώνονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6687
Μια εικονική πραγματικότητα που παίζονται πολλά παιχνίδια
Προβάλλεται συχνά ότι η λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα» είναι ένας εναλλακτικός, ανεξάρτητος τρόπος πληροφόρησης, απέναντι στα παραδοσιακά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, τηλεόραση κ.τ.λ.). Μεγάλη πλάνη!
Η «μπλογκόσφαιρα» καθορίζεται κι αυτή, όπως τα πάντα, από τους νόμους της αγοράς και την κυρίαρχη ιδεολογία της. Αν οι άνθρωποι της «μπλογκόσφαιρας» είχαν την «εναλλακτική» συνείδηση, δηλαδή τη συνείδηση της αμφισβήτησης του συστήματος και των δομών του αυτό ΠΡΩΤΑ και ΚΥΡΙΑ θα είχε εκφραστεί σε κοινωνικό επίπεδο και ΟΧΙ στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ.
Τα γεγονότα, που ζούμε με τα ιστολόγια σήμερα δείχνουν ότι συχνά οι άνθρωποι που διευθύνουν τα παραδοσιακά αστικά ΜΜΕ είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινωνική συνείδηση και στο επίπεδο του Διαδικτύου. Οι φωνές των μεμονωμένων καλοπροαίρετων ανθρώπων, μπλόγκερς ή μη, θα χάνονται και στο διαδίκτυο, όπως και στον απτό κόσμο, όσο παραμένουν μεμονωμένοι και δεν οργανώνονται στο κοινωνικό ρεύμα που θα ανατρέψει την εξουσία των χειραγωγών συνειδήσεων.
Και όσο δεν υπάρχει αυτό το «κοινωνικό ρεύμα», ένα δηλαδή Κοινωνικό Κίνημα αμφισβήτησης των χειραγωγών της εξουσίας, το διαδίκτυο θα αλώνεται από του ποικίλους χειραγωγούς.
Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης.
Όποιος έχει μια σχετική πείρα, παρακολουθεί συστηματικά το χώρο και διαθέτει πολιτικό κριτήριο, αμέσως διαπιστώνει την πληθώρα των ποικίλων μεταμφιέσεων, τις «μάσκες» που κρύβουν το αληθινό πολιτικό πρόσωπο πολλών μπλόγκερς. Ακόμα διαπιστώνει και τα πρακτορικά παιχνίδια που παίζονται ή τις διαστροφές πολλών που εμφανίζονται με διαφορετικά μπλοκ. Όπως σε μια διαδυκτιακή συζήτηση εμφανίζεται ένα πρόσωπο με πολλές και διαφορετικού πολιτικού χρώματος «περσόνες», το ίδιο γίνεται και μέσα στο χάος της «μπλογκόσφαιρας».
Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την εναλλακτική ενημέρωση, ούτε με το στρατηγικό πολιτικό αίτημα της εποχής: Την ανάπτυξη ενός έντιμου, ειλικρινούς και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ διαλόγου για να αποτινάξουμε την κυριαρχία των χειραγωγών της εξουσίας και των πρακτόρων τους.
Προσοχή, λοιπόν, στις διασυνδέσεις μέσω αυτού του ιντερνετικού χάους.
Αυτά σαν κίνητρο για παραπέρα συζήτηση.
Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18634#18634
Η «δημοκρατία» της κουκούλας…
Εάν, υποθετικά μιλώντας, μαθαίναμε τα πρόσωπα των μπλόγκερ θα βρισκόμασταν μπροστά σε μια πελώρια αρνητική έκπληξη. Θα διαπιστώναμε, ότι ελάχιστοι θα ήταν οι αυθεντικοί μπλόγκερ, οι οποίοι χρησιμοποιούν το μέσο αυτό για να εκφράσουν μια ανησυχία, μια κοινωνική παρατήρηση και άποψη ή να μεταφέρουν μια «πνιγμένη» είδηση.
Αυτό που θα διαπιστώναμε, θα ήταν τούτο: μια εικόνα γεμάτη από έναν πολιτικό, κομματικό και προπάντων δημοσιογραφικό υπόκοσμο. Άτομα «εγκάθετα» ποικίλων μηχανισμών, άτομα με ποικίλα συμπλέγματα που βρήκαν πεδίο να εκτοξεύσουν τις εκδικητικές τους μνησικακίες και τα προσωπικά τους απωθημένα, άτομα «αρουραίοι των υπονόμων» που το μόνο που έχουν μάθει είναι να εκτελούν «συμβόλαια δολοφονίας»: συκοφάντησης και λιθοβολισμού προσώπων, εκβιασμών, ανακύκλωσης ύβρεων και ψευδολογιών.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι τα μπλογκ είναι μια μορφή «άμεσης δημοκρατίας». Στα μπλογκ αποτυπώνονται, στο πολλαπλάσιο και δραματικά διογκωμένα, όλα τα σηπτικά νοσήματα της κοινωνίας. Μέσα σε ένα κόσμο αγοραίας διάβρωσης, μέσα σε έναν κόσμο που τα πλοκάμια της μαφιόζικης αλητείας απλώνονται, σαν ιστός της αράχνης, ασφυκτικά σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, μέσα σε ένα καθεστώς που το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, το «κατακάθι», γίνεται «αξία» και η «αλητεία», «ελεύθερη άποψη», μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο, τα μπλογκ αποτελούν την πλέον εφιαλτική μορφή αυτού του κόσμου. Ακριβώς, γιατί η ανωνυμία και το κοινωνικά και πολιτικά ανεξέλεγκτο «απελευθερώνει» ολοκληρωτικά όλα τα νοσήματα του καθεστωτικού σύμπαντος. Κάθε «μαφιόζος» και κάθε «κατακάθι» γίνεται «Θεός», έξω και υπεράνω από κάθε έλεγχο και πειθαρχεία, έξω και υπεράνω από κάθε λαϊκή εξάρτηση και ευθύνη.
Η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις. Αυτό που καθορίζει τις «καλές προθέσεις» είναι η «ποιότητα» της πραγματικότητας που ζούμε, η «ποιότητα» των «Ιδεών» και «Αξιών» που ζούμε. Και αυτό που ζούμε είναι η ζούγκλα των κοινωνικών «κατακαθιών», των πολιτικών απατεώνων, των «νταβάδων» και των εγκάθετων μαφιόζων τους, η ζούγκλα της προβοκατόρικης αλητείας των ποικίλων μυστικών υπηρεσιών. Αυτή η ζούγκλα επιβάλλεται και στην μπλογκόσφαιρα, ακόμα πιο ασύδοτη και εφιαλτική από αυτό που βιώνουμε στην πραγματική ζωή και στα ΜΜΕ.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις καμιά «δημοκρατία» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ. Αντίθετα αυτός ο εικονικός κόσμος αποτελεί το πεδίο της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της δημοκρατίας, του ολοκληρωτικού εξευτελισμού της. Την ολοκληρωτική αντικατάστασή της με τη χυδαιότητα, τη βρισιά, το ψέμα και τη συκοφαντία: Με τον ισοπεδωτικό κανιβαλισμό, το ολοκληρωτικό λιτζάρισμα ανθρώπων και ιδεών, αξιών και συνειδήσεων…
Η δημοκρατία και ιδιαίτερα η «άμεση δημοκρατία» προϋποθέτει ευθύνη λόγων και έργων, πρόσωπο και όχι μάσκα, φως και όχι τα σκοτάδια των υπονόμων. Κάθε είδους κουκουλοφόρου αποτελεί τον «ταγματασφαλίτη» εναντίον της κοινωνίας, των ιδεών και της δημοκρατίας
Η μπλοκόσφαιρα έχει γεμίσει από ποικιλόχρωμους κουκουλοφόρους…
Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18767#18767
Η Ανωνυμία απελευθερώνει τις ιδέες και δεν αποτελεί μέσον τρομοκρατίας των ιδεών
Οι ιδέες είναι πολύπλοκα και λεπτά «εργαλεία». Πρέπει, συνεπώς, όσοι καταπιάνονται με ιδέες, αφενός να έχουν ιδέες και πεποιθήσεις και αφετέρου να τις σέβονται. Διαφορετικά πέφτουν στη μικρολογία, τα υπονοούμενα και συχνότατα στις ύβρεις και στους προσωπικούς λιθοβολισμούς.
Αυτοί που μεταμφιέζονται και εμφανίζονται με πολλαπλά προσωπεία και κουκούλες στερούνται όχι μόνο από ιδέες, αλλά και από ηθική υπόσταση .
Έργο όλων αυτών δεν είναι η προαγωγή των ιδεών, η διαπάλη των ιδεών, ούτε η σωστή ενημέρωση. Αυτοί οι αρουραίοι (έμμισθοι ή ψυχωτικοί) λερώνουν και διαφθείρουν τις ιδέες και επιβάλλουν ένα καθεστώς «προσωπικών» του χειρίστου είδους: Τη φαιά Πανούκλα της αμάθειας και της λάσπης…
Η «ανωνυμία» ή η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» απαιτούν μεγαλύτερη υπευθυνότητα, ηθικό μεγαλείο και σεβασμό των ιδεών και της Ενημέρωσης. Χρησιμοποιούνται σαν προστατευτικές ασπίδες απέναντι στις διώξεις και τις τρομοκρατικές απειλές των ποικίλων μηχανισμών εξουσίας. Αποτελούν «μέσα» απελευθέρωσης των ιδεών από τις ποικίλες αγχόνες της εξουσίας, «μέσα» απελευθέρωσης του λαού να εκφράσει τις ιδέες του, τις αγωνίες του και τις απόψεις.
Η ανωνυμία ή το ψευδώνυμο είναι ένα μέσο για να σπάσει το μονοπώλιο της εξουσίας και το λόγου που καταδικάζει στη σιωπή κάθε «ενοχλητική ιδέα» και κάθε άποψη του απλού, κοινού ανθρώπου. Ένα ανατρεπτικό μέσο εναντίον της καθεστωτικής εξουσίας των «επώνυμων», των «αυθεντιών», των «ειδώλων» του καθεστώτος.
Η ανωνυμία στα μπλογκ βοηθάει και «τσιγκλάει» τον απλό και «ανώνυμο» άνθρωπο να εκφραστεί και να ενεργοποιηθεί πολιτικά.
Η ανωνυμία, συνεπώς είναι απελευθέρωση και έκφραση των ιδεών και της λαϊκής άποψης.
Δεν είναι μέσον δημοσιογραφικής ανόδου (εξ ορισμού καθεστωτικό), δεν είναι μέσον «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», δεν είναι μέσο ισοπέδωσης και δολοφονίας των ιδεών, σπίλωσης και λιθοβολισμού, ύβρεων και συκοφαντιών. Τότε λειτουργεί σαν την «κουκούλα» του σπιούνου, σαν «όργανο» της καθεστωτικής τρομοκρατίας και προβοκάτσιας.
Πολλά, για να μην πούμε η πλειονότητα των μπλογκ, κυρίως αυτά των «δημοσιογράφων», λειτουργούν σαν «κουκουλοφόροι». Αναπαράγουν τις χειρότερες μορφές της καθεστωτικής σήψης και των ΜΜΕ, καλυπτόμενοι με την ανωνυμία τους. Αποτελούν «προεκτάσεις» καθεστωτικών μηχανισμών (κομμάτων και ποικίλων υπηρεσιών), λειτουργούν μαφιόζικα στον ενδοκαθεστωτικό «πόλεμο», χρησιμοποιώντας στο πολλαπλάσιο το βωμολόχο και υβριστικό λεκτικό αυτού του πολιτικού και δημοσιογραφικού υπόκοσμου. Με δύο λόγια: Ανακυκλώνουν στο πολλαπλάσιο όλα τα κόπρανα της εξουσιαστικής αυθάδειας του κόσμου που υπηρετούν και αναλώνονται σε «μονομαχίες» μεταξύ των «μπράβων» της εξουσίας.
Γι αυτό όλοι αυτοί οι ψυχωτικοί της εξουσιαστικής αναρρίχησης κατασκευάζουν πολλαπλά πλογκ με διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά στίγματα. Δεν έχουν καμιά αρχή και κανένα ηθικό φραγμό. Είναι αδίστακτοι μπράβοι της τρομοκρατίας, της βρισιάς, της συκοφαντίας και της ΑΠΑΤΗΣ.
Αυτοί οι μεταμφιεσμένοι απατεώνες δολοφονούν κάθε ιδέα και προβοκάρουν συνειδητά ή ασυνείδητα την μπλοκόσφαιρα. Παρέχουν το άλλοθι και το τεκμήριο για την αυριανή φίμωση των ιδεών και της λαϊκής έκφρασης: Είναι εκκρίματα και σκύβαλα της καπιταλιστικής εξουσίας, σαλτιμπάγκοι της δημοσιογραφίας, νευρωτικοί και ψυχωτικοί του χρήματος και της εξουσίας που προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στους μηχανισμούς καταστολής, αν δεν αποτελούν και συνειδητά γρανάζια τους.
Το ΡΕΣΑΛΤΟ, από τη αρχή έχει δηλώσει, ότι ο αγώνας εναντίον των ποικίλων μαφιόζων και προβοκατόρων είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας, και στο βαθμό που θα μπορέσει θα ξεσκεπάσει αυτόν τον υπόκοσμο…
Φεβρουάριος 2009
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3150
Ο πόλεμος των μπλογκ και
οι πνιγηρές αναθυμιάσεις του
Όταν στη ζωντανή πραγματικότητα παίζονται πολλά παιχνίδια, μέχρι και κατασκευές «εξεγέρσεων» και ποικίλων τρομοκρατικών ομάδων, είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι μπορεί να παίζεται στην εικονική πραγματικότητα του ιντερνέτ.
Έχουμε από πολύ παλιά επισημάνει τούτο: «Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης».
Όποιος έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και πολιτικές εμπειρίες είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η προβοκάτσια είναι ένα από τα βασικά όπλα των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους εναντίον των λαϊκών κινημάτων και των οργανώσεών τους: μικρών και μεγάλων.
Σήμερα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και σήψης, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων και πολιτικών ανατροπών, σε μια περίοδο δραματικής ιδεολογικής και ηθικής πτώσης και πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας, ο εικονικός χώρος, με δεδομένο την τραγική κατάσταση των λαϊκών κινημάτων, «εικονίζει» όχι μόνο όλα αυτά, αλλά και τη σηπτική επιδημία του καθεστώτος. Πρωταρχικά και κύρια αντανακλά και αποτυπώνει όλα τα βρώμικα παιχνίδια των ποικίλων και πολυεδρικών μηχανισμών της προβοκάτσιας.
Η προβοκάτσια και η στρατολόγηση προβοκατόρων έχει εδώ και πολλά χρόνια αναχθεί σε «επιστήμη» από τις ποικίλες μυστικές υπηρεσίες και τα πολύχρωμα παραρτήματά τους που δρουν, σαν ένα τεράστιο δίκτυο αράχνης, πάνω στην ελληνική κοινωνία.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτός ο προβοκατόρικος «ιστός της αράχνης» έχει πάρει αποκρουστικές, εφιαλτικές μορφές στη μπλογκόσφαιρα. Έχει γίνει βρόχος στο λαιμό. Είναι πολυπλόκαμος και πολυεδρικός. Οι ιστοχώροι αποτελούν ένα από τα πλέον «προνομιακά πεδία» των μηχανισμών προβοκάτσιας. Ένα πεδίο που οργιάζουν οι προβοκάτορες, όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων.
Τα ζωντανά κινήματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η ιδεολογική και πολιτική θολούρα εφιαλτική, οι εμπειρίες υποτυπώδεις, η ενεργητική πολιτική πράξη αναιμική και τα ανυποψίαστα «θύματα» πολλά.
Ο άγριος πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε διάφορα μπλοκ και ο οποίος θα συνεχιστεί ακόμα πιο άγρια, αποτελεί το σύμπτωμα αυτής της νοσηρά εφιαλτικής κατάστασης. Αποτελεί την επιθετική αιχμή των μηχανισμών της προβοκάτσιας και των ποικίλων, περίπλοκων διαπλοκών της, για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο της μπλοκόσφαιρας.
Οι θρήνοι, όμως, και τα αναθέματα δεν βγάζουν πουθενά και το χειρότερο οδηγούν στην απελπισία της μοιρολατρικής απάθειας . Σήμερα ζούμε ένα ΓΕΝΙΚΟ εφιάλτη: Αυτό της νεοταξικής ισοπέδωσης. Και το μόνο όπλο μας είναι η δράση μας, σε όλους τους τομείς: Η δράση που θα συνδυάζει τη νηφαλιότητα της γνώσης (θεωρητικής, ιστορικής, πολιτικής) ΜΕ την οργή της «πράξης».
Μια τέτοια «δράση» (παρέμβαση) θα γονιμοποιηθεί καταλυτικά με την ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων, η οποία είναι αντικειμενικά αναπόφευκτη. Τότε όλα τα παιχνίδια των προβοκατόρικων μηχανισμών θα μοιάζουν με τη μάταια προσπάθεια να αδειάσεις ένα ωκεανό με ένα νεροπότηρο.
Πρέπει να «κολυμπήσουμε», λοιπόν, μέσα στο θυελλώδες πέλαγος της μπλοκόσφαιρας με πυξίδα και σωσίβια: και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από τη γνώση και το πολιτικό κριτήριο.
Ο Αγώνας και εδώ είναι πολιτικός. Και τα αλάθευτα κριτήρια ενός τέτοιου αγώνα είναι ιδεολογικά, πολιτικά και της πράξης: Της ιντερνετικής πράξης επί του προκειμένου.
Θα κάνουμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα κριτήρια, στη βάση των συνοπτικών παρατηρήσεων.
Πρώτη παρατήρηση: Το πρώτο «σωσίβιο» είναι η «ιδεολογία» κάθε ιστοχώρου, δηλαδή η βαθύτερη φιλοσοφία του. Είναι τέτοια η διαπλεκόμενη περιπλοκή των προβοκατόρικων μηχανισμών που η εξωτερική τους παρατήρηση και αξιολόγηση ξεγελάει. Μπορεί να συγκρούονται σε επιμέρους ζητήματα και άλλα να μεταμφιέζονται, αλλά να έχουν την ίδια «ρίζα» και τους ίδιους «νταβάδες».
Η προσέγγιση και η αξιολόγηση δεν πρέπει να γίνεται από τις «εξωτερικές όψεις», αλλά από την εσώτερη λογική και φιλοσοφία τους. Με αυτό το κριτήριο θα διαπιστώσουμε τούτο το ουσιώδες: Ότι πολλοί ιστοχώροι εξωτερικά φαίνονται διαφορετικοί, αλλά προωθούν τη νεοταξική λογική και τα πλανητικά, αυτοκρατορικά ιδεολογήματα. Π.χ., πολλοί διαχωρίζονται, σε επιμέρους ζητήματα, από τους «Ιούς», αλλά η φιλοσοφία τους είναι η ίδια, καθώς, συχνά, και οι θέσεις τους πάνω στα κεντρικά και μεγάλα ζητήματα της εποχής μας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα «νταβατζίδικα» μπογκ, λόγω των ανταγωνιστικών συμφερόντων των «νταβάδων» και των πολιτικών τους παιχνιδιών τους, συγκρούονται σε «εξωτερικά σημεία». Η λογική τους είναι, όμως, κοινή: Η καθεστωτική λογική των «νταβάδων»
Το ίδιο συμβαίνει και στα μπλογκ των κομματικών διαπλοκών…
Το ιδεολογικό, φιλοσοφικό «πρόσωπο» των μπλογκ (εξωτερικά καλυμμένο συχνά), αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο της αξιολόγησής του…
Παρατήρηση δεύτερη: Οι πολιτικές θέσεις. Ένα άλλο κριτήριο είναι οι πολιτικές θέσεις που προωθεί κάθε μπλογκ πάνω στα φλέγοντα και καταλυτικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα της εποχής μας, τα οποία απορρέουν από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Από μόνο του, φυσικά αυτό το κριτήριο, μπορεί να οδηγήσει στην εξαπάτηση. Σήμερα, πολλοί μεταμφιέζονται και σφετερίζονται πολιτικά τα προβλήματα αυτά. Αλλά, μία πρώτη οριοθέτηση στη βάση μιας κεντρικής διαχωριστικής γραμμής: «υπέρ της Νέας Τάξης, κατά της Νέας Τάξης», βοηθάει πολύ στο να αξιολογήσουμε τα πράγματα και να δούμε ποιοι έχουν μια ενιαία πολιτική αντίληψη εναντίον της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης και ποιοι μερική αντίληψη ή νόθα…
Παρατήρηση τρίτη: Η ανυπαρξία καθαρής πολιτικής αντίληψης.
Η έλλειψη πολιτικής είναι και αυτό πολιτική θέση. Πολλοί ιστοχώροι δεν διατυπώνουν ανοικτά και καθαρά τις απόψεις τους. Σπερμολογούν, αποδέχονται, ακόμα και σφετερίζονται, απόψεις άλλων. Εμφανίζονται με έναν ύπουλο πλουραλισμό: φιλοξενούν και προωθούν απόψεις με κάποιες εξωτερικές ομοιότητες, αλλά με ριζικά διαφορετικές φιλοσοφίες και αντιλήψεις, στο όνομα όχι μόνο του αντινεοταξικού αγώνα, αλλά και του αντι-ιμπεριαλιστικού. Με άλλα λόγια: Προβάλλουν θετικά διαφορετικά ποιοτικά περιεχόμενα, δίχως να ξεκαθαρίζουν τη δική τους θέση και δίχως κανένα δικό τους σχολιασμό.
Τέτοια μπλογκ εξ ορισμού είναι ύποπτα. Παίζουν κάποιο παιχνίδι.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στα καθαρά δημοσιογραφικά μπλογκ. Αυτά λειτουργούν στη βάση των αστικών κανόνων της δημοσιογραφίας: άλλα προβάλλουν όλες τις απόψεις, όπως το «Τρωκτικό» και άλλα επιλεκτικά, ανάλογα με τις κομματικές τους δεσμεύσεις ή τις «νταβατζίδικες». Αυτή η «κλασσική», αστική αντίληψη της ενημέρωσης είναι γνωστή και ορατή…
Αναφερόμαστε σε μπλογκ που θέλουν να αποτελούν «εστίες» άποψης και αγώνα και είναι «μικτά»: αστικής δημοσιογραφίας και αγωνιστικής άποψης και πράξης).
Παρατήρηση τέταρτη: Η θέση απέναντι στα λαϊκά κινήματα.
Καταλυτικό πολιτικό κριτήριο είναι η θέση που παίρνει κανείς, άμεσα ή έμμεσα, απέναντι στις λαϊκές εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες και μαζικά κινήματα. Αυτό το κριτήριο ανάγεται στα ιδεολογικά κριτήρια, αλλά το παραθέτουμε ξεχωριστά.
Σε πολλά μπλογκ, τα οποία εμφανίζονται εναντίον της Νέας Τάξης, οι λαϊκές κινητοποιήσεις προκαλούν αλλεργία. Όταν αντιμετωπίζεις το λαό σαν αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο των εξελίξεων, διέπεσαι από βαθιά καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Καμία αλλαγή και κανένας αγώνας δεν μπορεί να γίνει με το λαό στο περιθώριο ή υποχείριο…
Πέμπτη παρατήρηση: η συγκεκριμένη πολιτική και οργανωτική πρακτική.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές σου αντιλήψεις, η καθαρότητα και η αυθεντικότητα των απόψεών σου, καθορίζουν και τις πρακτικές σου. Όσοι έχουν απόψεις και θέλουν κάτι να πουν (οι αυθεντικοί ανώνυμοι μπλόγκερ) δεν αποτελούν «δοχεία» Βαβυλωνίας, ούτε επιζητούν επαφές για τις επαφές και διασυνδέσεις άνευ αρχών. Επιδιώκουν φυσικά να προωθήσουν τις απόψεις τους παντού, αλλά μέχρι εκεί…
Υπάρχουν πολλοί, που ενώ ζούνε με αναπαραγωγές κειμένων ή ερμαφρόδιτες ιδεούλες επιδιώκουν μανιωδώς την προβολή τους και τη θεμελίωσή τους στο στερέωμα της μπλοκόσφαιρας: Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος και όχι η παραγωγή και η διαπάλη των ιδεών, η αγωνιστική προσφορά απόψεων.
Κατά κανόνα αυτά τα μπλογκ είναι αυτά των «μεταμφιέσεων», των διφορούμενων αντιλήψεων, αυτά που λειτουργούν με «φιλοξενίες» αντίθετων απόψεων και αναλώνονται σε «επαφές» και «διασυνδέσεις». Είναι ιστοχώροι της ερμαφρόδιτης προβοκάτσιας…
Τελευταία παρατήρηση: ο υπερβάλλον ζήλος.
Μερικά, διακριτικά χαρακτηριστικά της «θεωρίας» και «πρακτικής» των προβοκατόρων είναι:
Ο υπερβάλλον «επαναστατικός οίστρος».
Οι ηχηροί ήχοι: αφοριστικές αντικαθεστωτικές φράσεις και υστερικοί αναθεματισμοί…
Κομπάζουσα ηθικολογία, υβρεολόγιο και προσωπικοί χαρακτηρισμοί.
Σπερμολογίες και τεμαχισμός της σκέψης. Τουφεκιές και κρότοι μεγαλοστομίας, χωρίς καμία σύνθεση επιχειρημάτων και πειθαρχία της σκέψης.
Πάντα οι προβοκάτορες σκούζουν με αφρούς εναντίον του καθεστώτος και συχνά εναντίον αυτών που υπηρετούν…
Εάν, υποθετικά μιλώντας, εμφανιζόντουσαν τα πρόσωπα πολλών από τους μπλόγκερ, θα πέφταμε από τα σύννεφα.
Ήδη, πολλοί από τους γνωστούς, δίνουν τη «γεύση»: εξετάστε από ποια εκτροφεία βγήκανε…
Όλα τα κείμενα συγκεντρώνονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6687