Η Ελληνική παροιμία, «κακό χωριό τα λίγα σπίτια», αποτυπώνει, πολύ παραστατικά, το θλιβερό τέλος της πασοκικής αθλιότητας και αχρειότητας.
Πάνω στα συντρίμμια των ελπίδων και των αυταπατών που γέννησε η ίδρυση αυτού του κόμματος και αφού παραφούσκωσε από τις ακαθαρσίες της αποσύνθεσής του (ακαθαρσίες που ξάπλωσε, κατά όγκους, σε όλους τους ιστούς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής), αφού κήρυξε το δωσιλογισμό σε πολιτική αρετή του και τη νεοταξική αυθάδεια σε καθεστώς, το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο ΤΕΛΟΣ του, πνιγμένο μέσα στα ίδια τα δυσώδη και καρκινογόνα απορρίμματά του…
Κοινωνικά το ΠΑΣΟΚ είχε πεθάνει προ πολλού…
Ο νόμος της αδράνειας, οι «νταβάδες» (εγχώριοι και ξένοι) και το παρακράτος (το πασοκικό παρακράτος) το διατήρησαν ΠΟΛΙΤΙΚΑ στη ζωή, μέχρι τις πρόσφατες εκλογές…
Οι πρόσφατες εκλογές αποτέλεσαν τη ληξιαρχική πράξη και του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ του θανάτου. Ο κοινωνικός και ο πολιτικός του θάνατος εναρμονίστηκαν, η τάξη αποκαταστάθηκε: Το «κοινωνικό» ΠΑΝΤΑ, σε τελευταία ανάλυση, καθορίζει και το «πολιτικό»…
Την ίδια τύχη επιφυλάσσει η ιστορία και για τα άλλα κόμματα που κοσμούν το ΚΑΤΟΧΙΚΟ καθεστωτικό μας τοπίο. Από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το ΚΚΕ και τα πολύχρωμα αποκόμματα. Η Ιστορία, συχνά βραδυπορεί, είναι δραματικά πολλές φορές αργοκίνητη, αλλά όσο και αν καθυστερεί δεν ΞΕΧΝΑ. Εκδικείται σκληρά τους κοινωνικούς χλευαστές…
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο «χωριό» του ΠΑΣΟΚ είναι οι τελευταίοι επιθανάτιοι σπασμοί, όμοιοι με αυτούς του σφαγμένου κόκορα…
«Κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Λιγόστεψαν τόσο δραματικά τα «σπίτια» στο χωριό (πλέον) του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν να πυροβολούν και να κατεδαφίζουν το ένα το άλλο.
Το άγριο «πλάκωμα» του Βενιζέλου-Χρυσοχοΐδη, στα χέρια μόνο που δεν ήρθαν, αποτυπώνει, κατά τρόπο κραυγαλέο και αδυσώπητο, το κλίμα στο «χωριό» του ΠΑΣΟΚ.
Οι χυδαιότητα των βρισιών που αντάλλαξαν («άει στο διάβολο»), βρισιές λαχαναγοράς, αυτή η βάρβαρη ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ χυδαιότητα, αντανακλά, κατά τρόπο κατηγορηματικό και τελεσίδικο, τη μακάβρια σαπίλα αυτού του κόμματος, την κακοήθη νεοπλασία του, τη μετατροπή του σε ένα θίασο «μαφιόζων»…
«Κακό χωριό τα λίγα σπίτια»! Και γίνεται μοχθηρά «κακό» το «χωριό» όταν αυτά τα «λίγα σπίτια» είναι παραρτήματα διαπλεκομμένων συμφερόντων, όταν είναι «ορμητήρια» των ποικίλων «νταβάδων» και των διεθνών μηχανισμών: Όταν είναι «σπίτια» παρακρατικά…
Γιατί είναι πασίγνωστο πλέον ότι όλοι αυτοί οι ηθοποιοί που παίζουν σήμερα στο χορό του πασοκικού, αλλά και του δικού τους, θανάτου είναι βαθιά και αθεράπευτα διαπλεκόμενοι, διαβρωμένοι, και εκφυλισμένοι μέχρι με το μεδούλι: Είναι εξαρτήματα των μηχανισμών του κεφαλαίου (μυστικών και φανερών- ΜΜΕ) και λειτουργούν ως «εγκάθετοι» των «νταβάδων» σε όλη την πολυεδρικότητα και ποικιλία των ανταγωνιστικών τους συμφερόντων…
Σήμερα, μπροστά στο ΤΕΛΟΣ τους δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα: Οι «ευρω-πράκτορες» «πλακώνονται» με τους υπερατλαντικούς «πράκτορες»…
«Κακό χωριό τα λίγα σπίτια»…