Δεν υπάρχουν μόνο οι «Λίστες» των νεοταξικών κέντρων του πλανητικού φασισμού (ΔΝΤ-Λαγκάρντ και CIA), αλλά και «λίστες» των προπαγανδιστικών «αριστερών» ιπποκόμων τους…
Κατασκευάστηκε, λοιπόν, μια «λίστα» η οποία επιχειρεί, με τυπικά και άκρως αντιεπιστημονικά κριτήρια να ακτινογραφήσει τον «ακροδεξιό χώρο» και να κολλήσει ετικέτες…
Το αυθαίρετο, ΥΠΕΡ-ταξικό αυτό «ταμπελάρισμα» δεν είναι καινούργιο. Έχει τις αφετηρίες του στις εστίες του Σόρος: «Ιούς» και CIA: Πάνω στις ταχυδακτυλουργίες αυτών των εστιών κατασκευάζεται και η νέα «λίστα».
Θα τη βρείτε ΕΔΩ:
http://smyrnaios.net/archives/879
Αυτή λοιπόν η «Λίστα» εντάσσει και το ΡΕΣΑΛΤΟ στο «δεξιό χώρο»:
«…Τη λίστα συμπληρώνουν ομοϊδεατικά ιστολόγια τοπικού ενδιαφέροντος, ιστότοποι γενικής πληροφόρησης που συνδυάζουν λαϊκίστικη ρητορική με ελαφρές θεματικές όπως τα αθλητικά, τα κοσμικά μέχρι και το ελαφρό πορνό, γνωστά ηλεκτρονικά μέσα του δεξιού πατριωτικού χώρου όπως το antinews.gr και το Ρεσάλτο, “δημοσιογραφικά” όπως το Athinapoli, το eglimatikotita.gr και το Makeleio…».
Είναι χάσιμο χρόνου να ασχοληθούμε με αυτά τα επιδοτούμενα μικροσκοπικά μορμολύκεια του εθνομηδενισμού: με τα ψεύδη τους, τις πλαστογραφίες τους, τις άθλιες και δόλιες κουτοπονηριές τους.
Αυτό που καθορίζει το χαρακτήρα και την πολιτική φυσιογνωμία του ΡΕΣΑΛΤΟ είναι η ιστορία του, το πλήθος των κειμένων του και η πρακτική του και ΟΧΙ βέβαια οι ταμπέλες των αρουραίων του επιδοτούμενου «αντιρατσισμού»…
Με μια απλή μελέτη των κειμένων μας και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται το είδος και την ποιότητα των ιδεών μας, καθώς και το πολιτικό μας πρόσωπο.
Θα αναδημοσιεύουμε, ωστόσο, ένα μικρό σχόλιο μας γραμμένο το Μάιο του 2007:
Ηθικές αναθυμιάσεις
Γράφει: Ο Νίκος Πικρός
Γράφει ο Τρότσκι στο «ηθική τους και ηθική μας», στο πρώτο κεφάλαιο: «Ηθικές αναθυμιάσεις»:
«Η ευνοούμενη μέθοδος ενός ηθικολόγου Φιλισταίου είναι η συνταύτιση της συμπεριφοράς της αντίδρασης με τη συμπεριφορά της Επανάστασης. Και πετυχαίνει στο τέχνασμά του καταφεύγοντας σε τυπικές αναλογίες. Γι αυτόν ο Τσαρισμός και ο μπολσεβικισμός είναι δίδυμοι. Δίδυμοι είναι ακόμα ο φασισμός και ο κομμουνισμός…Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, χρησιμοποιώντας από την πλευρά τους την ίδια ακριβώς μέθοδο, ανακαλύπτουν ότι φιλελευθερισμός, δημοκρατία και μπολσεβικισμός δεν είναι παρά διαφορετικές εκδηλώσεις ενός και του ίδιου κακού…
…Το βασικό χαρακτηριστικό αυτών των συγκρίσεων και παρομοιώσεων βρίσκεται στο ότι αγνοούν ολότελα την υλική βάση των διαφορετικών ρευμάτων, δηλαδή την ταξική τους φύση και κατά συνέπεια τον αντικειμενικό τους ιστορικό ρόλο. Αντίθετα αξιολογούνε και ταξινομούνε διαφορετικά ρεύματα, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και δευτερεύουσα εκδήλωση και πολύ συχνά ανάλογα με τις σχέσεις τους με τη μια ή την άλλη αφηρημένη αρχή που για το συγκεκριμένο ταξινομητή έχει ειδική επαγγελματική αξία. Έτσι για τον Πάπα της Ρώμης, μασόνοι και δαρβινιστές, μαρξιστές και αναρχικοί είναι δίδυμοι γιατί όλοι τους αρνούνται ιερόσυλα την άμωμη σύλληψη. Για το Χίτλερ, φιλελευθερισμός και μαρξισμός είναι δίδυμοι γιατί αγνοούνε το «αίμα και τιμή». Για ένα δημοκράτη, φασισμός και μπολσεβικισμός είναι δίδυμοι γιατί δεν υποκλίνονται μπροστά στην καθολική ψηφοφορία κλπ κλπ».
Έτσι προσπαθούν και οι «Ιοί» και κάποιοι αξιοθρήνητοι «μαρξιστές» Φιλισταίοι να μας «ταμπελάρουν» στον «εθνικό-μπολσεβικισμό» και να μας ταυτίσουν με «ακροδεξιές» καταστάσεις, που να τονίσουμε δεν αποτελούν σήμερα κανένα κίνδυνο, όπως τότε που τα έγραφε ο Τρότσκι, που ο φασισμός των εθνικών ιμπεριαλισμών βρισκόταν στην ακμή του, στηριζόμενος στα ισχυρά εθνικά μονοπώλια. Σήμερα έχουμε το φασισμό του πλανητικού κεφαλαίου και δεν υπάρχει καμία υλική βάση για «εθνικούς» φασισμούς, για να αποτελέσουν «κίνδυνο» τα «ακροδεξιά» κατάλοιπα.
Ότι υπάρχουν συμφωνίες σε πολλά ζητήματα είναι γεγονός. Πολιτικές αντανακλάσει των αντικειμενικών κοινωνικών διεργασιών που συντελούνται έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Το «κοινωνικό προτσές» είναι Ενιαίο στη βάση του. Οι πολιτικές εκφράσεις του διαφοροποιούνται. Οι ίδιες, αντικειμενικές ριζοσπαστικές κοινωνικές διεργασίες μπορεί να εκφραστούν επαναστατικά, μπορεί και αντεπαναστατικά. Αυτό το έχουν αναλύσει διεξοδικά οι μαρξιστές. Να, τι γράφει ο Τρότσκι επ’ αυτού, ως συνέχεια των προηγούμενων: «Αναμφίβολα, τα παραπάνω ρεύματα έχουν κοινά χαρακτηριστικά… Επιπλέον, διαφορετικές τάξεις στο όνομα διαφορετικών σκοπών μπορούνε σε μερικές περιπτώσεις να χρησιμοποιήσουν όμοια μέσα…»
Το γεγονός, συνεπώς ότι έχουν ομοιότητες κάποιες απόψεις στο «εθνικό ζήτημα» ή στο «μεταναστευτικό» δεν λέει απολύτως τίποτα. Εξάλλου στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας οι απόψεις αυτές Συμπίπτουν στην κοινωνική βάση, στο «προτσές» των αντικειμενικών κοινωνικών διεργασιών. Οι «συμπτώσεις» σε επίπεδο πολιτικό αντανακλούν τα κοινά χαρακτηριστικά των κοινωνικών ζυμώσεων.
Το όλο όμως πρόβλημα δεν είναι οι «συμπτώσεις». Αλλά η ΤΑΞΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ που δίνει ο καθένας. Κι εδώ υπάρχει ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ ΧΑΣΜΑ μεταξύ του ΡΕΣΑΛΤΟ και των «ακροδεξιών» πολιτικών αντιλήψεων. Μόνο να ξεφυλλίσει κανείς το περιοδικό το αντιλαμβάνεται.
Αλλά οι συκοφάντες του ΡΕΣΑΛΤΟ δεν αναζητούν την αλήθεια, ούτε επιζητούν εποικοδομητικό διάλογο. Αυτό που γνωρίζουν καλά είναι να παραποιούν τις απόψεις, να πλαστογραφούν τις ιδέες, να στιγματίζουν και να «ταμπελάρουν». Αυτός είναι και ο ρόλος που τους έχει ανατεθεί…