Σήμερα αρχίζει να γκρεμίζεται και ο μύθος ότι η Εκκλησία είναι ΕΞΩ και ΥΠΕΡΑΝΩ της πολιτικής.
Μπορεί το σύστημα ΙΔΕΩΝ του χριστιανισμού να απευθυνόταν σε ΟΛΟ τον κόσμο και να μην ξεχώριζε τους ανθρώπους σε ένθεους και άθεους, σε κομμουνιστές, αριστερούς, δεξιούς κ.λπ, αλλά η εκκλησιαστική ΠΡΑΚΤΙΚΗ ξεχώριζε τους πιστούς από τους άπιστους, έπαιρνε ΠΑΝΤΑ πολιτική θέση: ΠΑΝΤΑ στο πλευρό της εξουσίας και των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων, ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑ των Αριστερών και ΥΠΕΡ των δεξιών, ακροδεξιών και δεν συμμαζεύεται…
Ο μύθος ότι η Εκκλησία είναι έξω και υπεράνω της πολιτικής λειτουργούσε ικανοποιητικά όσο η Εκκλησία ήταν ακλόνητα συνδεδεμένη με την κοινωνική και πολιτική αντίδραση και ευλογούσε τα εγκλήματα της καπιταλιστικής εξουσίας.
Επακόλουθο αυτού του σφιχταγκαλιάσματος της Εκκλησίας με τις κατεστημένες δυνάμεις και το κράτος τους (καπιταλιστικό κράτος) είναι και το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της Εκκλησίας είναι δεξιό και ακροδεξιό…
Από αυτές τις συνδέσεις και διαπλοκές της Εκκλησίες απορρέει και ο μανιασμένος αντικομουνισμός πολλών κύκλων της, καθώς και ο θορυβώδης φαρισαϊσμός τους: Από τη μια πρεσβεύουν, σε θεολογικό επίπεδο, την ΟΛΟΤΗΤΑ των χριστιανικών ιδεών («η Εκκλησία απευθύνεται σε όλους χωρίς διακρίσεις»), ΚΑΙ από την άλλη λειτουργούν ΚΑΘΑΡΑ πολιτικά ρίχνοντας στην πυρά το μαρξισμό και τα πολιτικά ρεύματα του λαϊκού κινήματος, ΔΙΑΙΡΟΥΝ τον κόσμο σε πιστούς και άπιστους, κ.λπ…
Σήμερα που η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα και η Νέα Τάξη επιτίθεται με αγριότητα εναντίον των συνεκτικών εθνικών και κοινωνικών ιστών της Ορθοδοξίας, αρχίζει να γκρεμίζεται ο ακλόνητος, μέχρι πρόσφατα, μύθος της «ανεξαρτησίας» της Εκκλησίας από το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
ΣΗΜΕΡΑ πολλές πόρτες και παράθυρα της Εκκλησίας ανοίγουν διάπλατα στους ανέμους της πολιτικής πραγματικότητας, στους ανέμους των εσωτερικών πολιτικών της διαιρέσεων, στη μετατροπή της σε αρένα πολιτικών αντιπαραθέσεων: Αλάθευτο σύμπτωμα της δικής της κρίσης και αποσύνθεσης.
Το τραγικό είναι ότι πολλοί άνθρωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν βλέπουν τη δική τους κατάντια και οικτρή αποτυχία, αλλά την αποτυχία των άλλων.
Ούτε καν αναρωτιούνται το γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται σε αυτήν την οικτρή κατάσταση η οποία μέρα με την ημέρα χειροτερεύει. Ταμπουρώνονται, απλώς, γύρω από την καθαρότητα του Ορθόδοξου δόγματος και ΑΣΚΟΥΝ πολιτική κριτική ΑΦΟΡΙΣΤΙΚΗ εναντίον των πάντων και ιδιαίτερα εναντίον του σοσιαλισμού, ξεχωρίζοντας τους ανθρώπους σε ένθεους και άθεους.
Καλό θα ήταν και πιο χριστιανικό να κοίταζαν λίγο και το δικό τους καθρέφτη οι πάπες αυτοί της απόλυτης αλήθειας…
Καλό θα ήταν να μάθουν να διακρίνουν ότι η Εκκλησία και το «σώμα» της εναρμονίζονται πάντα με τους κυρίαρχους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους και δεν αποτελούν «νησίδες- στεγανά»: Κάθε «στεγανό» είναι και αυτό υποταγμένο σε πολιτικούς μηχανισμούς, κρυφούς, φανερούς ή μεταμφιεσμένους (τα παραδείγματα αφθονούν και μέσα στο χώρο των ιστολογίων…).
ΣΗΜΕΡΑ οι πλανητικές δυνάμεις ανατρέπουν τα δεδομένα και ΕΝΤΟΣ της Εκκλησίας. Προωθούν τη διάλυσή της μέσα από τη μεταφορά και οξύτητα των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ διαιρέσεων.
Το Διήμερο συνέδριο με θέμα «Εκκλησία και Αριστερά», που διοργανώνει το τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ, σε συνεργασία με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, εντάσσεται μέσα σ’ αυτή τη νεοταξική στρατηγική, με αιχμή: Την προώθηση εκείνων των πολιτικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ) που εκφράζουν πιο καθαρά, αποτελεσματικά και «προοδευτικά» το «σύγχρονο» πλαίσιο της πλανητικής, ιμπεριαλιστικής κακουργίας.
Το ρεπορτάζ ΕΔΩ:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2427.html
Το ίδιο, βεβαίως, ρεπορτάζ διακρίνει τη μία πλευρά του ζητήματος. Το χειρότερο διαπνέεται από την ίδια πολιτική ΛΟΓΙΚΗ, η οποία συμπυκνώνεται στον αφορισμό: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» – ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ».
ΑΥΤΟΣ ο τελεσιγραφικός πολιτικός αφορισμός λειτουργεί πανομοιότυπα με την πράξη που κατακρίνει και καταδικάζει: ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ και αυτός τις πολιτικές διαιρέσεις ΕΝΤΟΣ του θρησκευτικού δόγματος και φρονήματος.
Ταυτόχρονα δίνει άφεση αμαρτιών στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ σύνδεση και ΤΑΥΤΙΣΗ της Εκκλησίας με το ιστορικό κατεστημένο και τα πολιτικά του εγκλήματα.
Δηλαδή, το γνωστό σχήμα «Εκκλησία και Δεξιά ή ακροδεξιά» δεν είναι «ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ»; Προφανώς ο συντάχτης του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΕΙ ότι δεν είναι «βίοι αντίθετοι», αλλά ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ…
Προς την ίδια νεοταξική κατεύθυνση κινείστε και εσείς κύριοι, τυφλωμένοι από τον υστερικό αντικομουνισμό σας και από την «ακροδεξιά» φιλοσοφία σας.
Και εσείς χωρίζετε τους ανθρώπους σε άθεους και ένθεους και ανάλογα με τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά.
Είστε αλήθεια αντιπρόσωποι του Θεού επί της γης…
Αυτά προς το παρόν…