Τσίπρας:«Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση
της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης»
Πάντα
η στρατηγική του ψηφοδελτίου, δηλαδή των συμβιβασμών στην καθεστωτική
«νομιμότητα», ανοίγει διάπλατα τις πόρτες, ιδιαίτερα σε εποχές σαν τη
σημερινή (κρίσης κατάρρευσης του συστήματος), στη βία δίχως όρια των
«νονών» του χρήματος και των ανδρεικέλων τους.
Το ιστορικό αυτό αξίωμα το έχει συμπυκνώσει η Ρόζα Λούξεμπουργκ με τα εξής λόγια:
«Όταν υποχρεώνεις την εργατική τάξη να σέβεται την αστική νομιμότητα, τότε όλοι οι αγώνες της, κοινοβουλευτικοί και άλλοι, θα χρεοκοπήσουν αξιοθρήνητα αργά ή γρήγορα, για να δώσουν θέση στη δίχως όρια βία της αντίδρασης».
Οι ηγεσίες της «αριστεράς» έχουν ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ στο ακέραιο τη «νομιμότητα» του κατοχικού μας δωσιλογισμού, τη «νομιμότητα» μιας κυβέρνησης των νέων αποικιοκρατών, συνακόλουθα τη «νομιμότητα» των πραξικοπημάτων της και της ΒΙΑΣ δίχως όρια…
ΟΤΑΝ όλα αυτά που συμβαίνουν τα νομιμοποιείς και ιδιαίτερα την κακουργηματική ΒΙΑ της δεξιάς, τότε ανοίγεις διάπλατα τις πόρτες στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΒΙΑ της δεξιάς.
Και τα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ όταν τα μεταφέρεις και τα αιχμαλωτίζεις στα στενά κοινοβουλευτικά πλαίσια, στην αρένα του εκλογικού παιχνιδιού και της κατοχικής Βουλής, δηλαδή στην αρένα της καθεστωτικής «νομιμότητας», στην αρένα που παρέχει τα πιστοποιητικά της «νομιμότητας» στη ΒΙΑ των ανδρεικέλων της δεξιάς.
Και μόνο αυτή η στάση της «αριστεράς» αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν έχει ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, σχέση με ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Αποδεικνύει, όμως και το φρενοβλαβή εκλογικό της κρετινισμό, την ολοκληρωτική κοινοβουλευτική της αλλοτρίωση: Επακόλουθα της ολοκληρωτικής της ένταξης στους μηχανισμούς του καθεστώτος.
Αυτή η «αριστερά» με τις τεράστιες κοινοβουλευτικές της παρωπίδες δε είναι πλέον σε θέση να διακρίνει τούτο το ουσιαστικό ζήτημα: Ότι η αυξημένη και διαρκώς κλιμακούμενη κρατική και παρακρατική ΒΙΑ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ της σημερινής συγκυρίας δεν είναι προϊόν της κοινοβουλευτικής πρακτικής, αλλά προϊόν των κοινωνικών και πολιτικών ρήξεων, των ρωγμών που έχει υποστεί το κατοχικό καθεστώς και των σπασμών της κατάρρευσής του.
Η λεγόμενη «στρατηγική της έντασης» είναι, απλώς, το αποτύπωμα της ΟΞΥΤΗΤΑΣ που έχει προσλάβει η σύγκρουση της κοινωνίας συνολικά (εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, ο λαός γενικά) με το κυβερνητικό οικοδόμημα του κατοχικού και δωσίλογου καθεστώτος.
Οι κοινωνικές ρήξεις και συγκρούσεις (ταξικές), η συσσωρευμένη, συμπιεσμένη και διαρκώς διογκούμενη λαϊκή ΟΡΓΗ είναι που συστρατεύει όλες τις δυνάμεις της αντίδρασης και του δωσιλογισμού και τις ωθεί σε πρακτικές ΕΝΤΑΣΗΣ, ΒΙΑΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ εναντίον του «ταξικού εχθρού»: Των εργαζομένων, των λαϊκών κινητοποιήσεων, της κοινωνίας ΣΥΝΟΛΙΚΑ.
Είναι αυτές οι μετωπικές ταξικές συγκρούσεις που γίνονται στη βάση της κοινωνίας που βρικολακιάζουν όλα τα φασιστικά πρότυπα και τις πρακτικές της ιστορικής δεξιάς.
Αυτές οι δυνάμεις της μαύρης αντίδρασης γνωρίζουν πάρα πολύ καλά αυτό που σκοπίμως και δολίως θέλει να αγνοεί η «αριστερά»: Ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν θα λυθεί σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, παρά μόνο στο επίπεδο της εξωκοινοβουλευτικής σύγκρουσης, της πραγματικής σύγκρουσης των εμπόλεμων στρατοπέδων: Λαού-κυβέρνησης.
Γι αυτήν την ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ σύγκρουση ετοιμάζονται και θωρακίζονται οι κατοχικές δυνάμεις των κυβερνητικών ανδρεικέλων.
Αυτές οι δυνάμεις προωθούν, ταχέως, την επιβολή ενός δικτατορικού πολιτικού πλαισίου, με ένα και μόνο στόχο: Να τσακίσουν και να συντρίψουν κάθε εκδήλωση λαϊκής ΟΡΓΗΣ, κάθε ανασύσταση και οργάνωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η καταιγίδα των βομβών, τα καλάσνικοφ, οι προβοκάτσιες, οι επιστρατεύσεις, τα απανωτά πραξικοπήματα, τα πολεμικά ανακοινωθέντα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, αυτή η τρομοκρατική παλίρροια που ζούμε, ΟΛΑ αυτά εντάσσονται στο στρατηγικό στόχο του καταρρέοντος καθεστώτος και της δωσίλογης κυβέρνησης Σαμαρά: Στο ΤΣΑΚΙΣΜΑ του ελληνικού λαού και στη συντριβή κάθε εργατικής και λαϊκής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και αγωνιστικής ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.
ΟΤΑΝ η «αριστερά» και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει περί «αποφυγής της παγίδας της έντασης», όταν καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται και όταν φιλοτεχνεί την εικόνα της κοινοβουλευτικής μετριοπάθειας και της αποδοχής της από τους διεθνείς μαφιόζους, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αυτή η «αριστερά» δεν νομιμοποιεί απλώς την κατοχή μας, αλλά και το δικτατορικό πλαίσιο και τα ιδεολογήματα της δωσίλογης δεξιάς: Ένα πλαίσιο που εξορίζει την εξωκοινοβουλευτική πάλη, σαν τρομοκρατική…
Νομιμοποιεί τις πλέον ολοκληρωτικές στρατηγικές του καθεστώτος και της δεξιάς: Αυτές που χαρακτηρίζουν τις απεργίες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις ΒΙΑ και ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ, αυτές που στοχεύουν στην ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των απεργιών και κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης και οργάνωσης της λαϊκής ΟΡΓΗΣ…
Αυτή η «αριστερά» στρώνει, για άλλη μια φορά, το δρόμο στη ΒΙΑ, δίχως όρια, του καθεστώτος, στη ΒΙΑ της δεξιάς…
της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης»
Πάντα
η στρατηγική του ψηφοδελτίου, δηλαδή των συμβιβασμών στην καθεστωτική
«νομιμότητα», ανοίγει διάπλατα τις πόρτες, ιδιαίτερα σε εποχές σαν τη
σημερινή (κρίσης κατάρρευσης του συστήματος), στη βία δίχως όρια των
«νονών» του χρήματος και των ανδρεικέλων τους.
Το ιστορικό αυτό αξίωμα το έχει συμπυκνώσει η Ρόζα Λούξεμπουργκ με τα εξής λόγια:
«Όταν υποχρεώνεις την εργατική τάξη να σέβεται την αστική νομιμότητα, τότε όλοι οι αγώνες της, κοινοβουλευτικοί και άλλοι, θα χρεοκοπήσουν αξιοθρήνητα αργά ή γρήγορα, για να δώσουν θέση στη δίχως όρια βία της αντίδρασης».
Οι ηγεσίες της «αριστεράς» έχουν ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ στο ακέραιο τη «νομιμότητα» του κατοχικού μας δωσιλογισμού, τη «νομιμότητα» μιας κυβέρνησης των νέων αποικιοκρατών, συνακόλουθα τη «νομιμότητα» των πραξικοπημάτων της και της ΒΙΑΣ δίχως όρια…
ΟΤΑΝ όλα αυτά που συμβαίνουν τα νομιμοποιείς και ιδιαίτερα την κακουργηματική ΒΙΑ της δεξιάς, τότε ανοίγεις διάπλατα τις πόρτες στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΒΙΑ της δεξιάς.
Και τα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣ όταν τα μεταφέρεις και τα αιχμαλωτίζεις στα στενά κοινοβουλευτικά πλαίσια, στην αρένα του εκλογικού παιχνιδιού και της κατοχικής Βουλής, δηλαδή στην αρένα της καθεστωτικής «νομιμότητας», στην αρένα που παρέχει τα πιστοποιητικά της «νομιμότητας» στη ΒΙΑ των ανδρεικέλων της δεξιάς.
Και μόνο αυτή η στάση της «αριστεράς» αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν έχει ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, σχέση με ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Αποδεικνύει, όμως και το φρενοβλαβή εκλογικό της κρετινισμό, την ολοκληρωτική κοινοβουλευτική της αλλοτρίωση: Επακόλουθα της ολοκληρωτικής της ένταξης στους μηχανισμούς του καθεστώτος.
Αυτή η «αριστερά» με τις τεράστιες κοινοβουλευτικές της παρωπίδες δε είναι πλέον σε θέση να διακρίνει τούτο το ουσιαστικό ζήτημα: Ότι η αυξημένη και διαρκώς κλιμακούμενη κρατική και παρακρατική ΒΙΑ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ της σημερινής συγκυρίας δεν είναι προϊόν της κοινοβουλευτικής πρακτικής, αλλά προϊόν των κοινωνικών και πολιτικών ρήξεων, των ρωγμών που έχει υποστεί το κατοχικό καθεστώς και των σπασμών της κατάρρευσής του.
Η λεγόμενη «στρατηγική της έντασης» είναι, απλώς, το αποτύπωμα της ΟΞΥΤΗΤΑΣ που έχει προσλάβει η σύγκρουση της κοινωνίας συνολικά (εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, ο λαός γενικά) με το κυβερνητικό οικοδόμημα του κατοχικού και δωσίλογου καθεστώτος.
Οι κοινωνικές ρήξεις και συγκρούσεις (ταξικές), η συσσωρευμένη, συμπιεσμένη και διαρκώς διογκούμενη λαϊκή ΟΡΓΗ είναι που συστρατεύει όλες τις δυνάμεις της αντίδρασης και του δωσιλογισμού και τις ωθεί σε πρακτικές ΕΝΤΑΣΗΣ, ΒΙΑΣ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ εναντίον του «ταξικού εχθρού»: Των εργαζομένων, των λαϊκών κινητοποιήσεων, της κοινωνίας ΣΥΝΟΛΙΚΑ.
Είναι αυτές οι μετωπικές ταξικές συγκρούσεις που γίνονται στη βάση της κοινωνίας που βρικολακιάζουν όλα τα φασιστικά πρότυπα και τις πρακτικές της ιστορικής δεξιάς.
Αυτές οι δυνάμεις της μαύρης αντίδρασης γνωρίζουν πάρα πολύ καλά αυτό που σκοπίμως και δολίως θέλει να αγνοεί η «αριστερά»: Ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν θα λυθεί σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, παρά μόνο στο επίπεδο της εξωκοινοβουλευτικής σύγκρουσης, της πραγματικής σύγκρουσης των εμπόλεμων στρατοπέδων: Λαού-κυβέρνησης.
Γι αυτήν την ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ σύγκρουση ετοιμάζονται και θωρακίζονται οι κατοχικές δυνάμεις των κυβερνητικών ανδρεικέλων.
Αυτές οι δυνάμεις προωθούν, ταχέως, την επιβολή ενός δικτατορικού πολιτικού πλαισίου, με ένα και μόνο στόχο: Να τσακίσουν και να συντρίψουν κάθε εκδήλωση λαϊκής ΟΡΓΗΣ, κάθε ανασύσταση και οργάνωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η καταιγίδα των βομβών, τα καλάσνικοφ, οι προβοκάτσιες, οι επιστρατεύσεις, τα απανωτά πραξικοπήματα, τα πολεμικά ανακοινωθέντα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, αυτή η τρομοκρατική παλίρροια που ζούμε, ΟΛΑ αυτά εντάσσονται στο στρατηγικό στόχο του καταρρέοντος καθεστώτος και της δωσίλογης κυβέρνησης Σαμαρά: Στο ΤΣΑΚΙΣΜΑ του ελληνικού λαού και στη συντριβή κάθε εργατικής και λαϊκής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και αγωνιστικής ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.
ΟΤΑΝ η «αριστερά» και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει περί «αποφυγής της παγίδας της έντασης», όταν καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται και όταν φιλοτεχνεί την εικόνα της κοινοβουλευτικής μετριοπάθειας και της αποδοχής της από τους διεθνείς μαφιόζους, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αυτή η «αριστερά» δεν νομιμοποιεί απλώς την κατοχή μας, αλλά και το δικτατορικό πλαίσιο και τα ιδεολογήματα της δωσίλογης δεξιάς: Ένα πλαίσιο που εξορίζει την εξωκοινοβουλευτική πάλη, σαν τρομοκρατική…
Νομιμοποιεί τις πλέον ολοκληρωτικές στρατηγικές του καθεστώτος και της δεξιάς: Αυτές που χαρακτηρίζουν τις απεργίες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις ΒΙΑ και ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ, αυτές που στοχεύουν στην ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των απεργιών και κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης και οργάνωσης της λαϊκής ΟΡΓΗΣ…
Αυτή η «αριστερά» στρώνει, για άλλη μια φορά, το δρόμο στη ΒΙΑ, δίχως όρια, του καθεστώτος, στη ΒΙΑ της δεξιάς…