Η έννοια «αριστερά» έχει συγκεκριμένο κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο και δεν είναι λεκτική ετικέτα ή ήχος.
Σε ένα παλιό μας κείμενο με τον τίτλο «Τι είναι Αριστερά», υπογραμμίζαμε μεταξύ άλλων:
«Η έννοια της αριστεράς εκφράζει μια αγωνιστική πορεία μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι, είναι το απόσταγμα των επαναστατικών κοινωνικών αγώνων…
…Η Αριστερά για να είναι Αριστερά πρέπει να αποτελεί την έμπρακτη προσβολή, ρήγμα και γκρέμισμα των συστατικών δομών εξουσίας του καπιταλιστικού καθεστώτος…».
Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2337
Γίνεται φανερό ότι αυτό που υπάρχει δεν έχει καμιά σχέση με Αριστερά. Εξάλλου εδώ και πολλά χρόνια έχει εδραιωθεί το βολικό, για το καθεστώς, «αξίωμα» της «ατομικής άποψης»: «Είσαι ό,τι δηλώσεις».
Η θεοποίηση της «ατομικής άποψης», αυτό το υποπροϊόν της θεοποιημένης «ελεύθερης αγοράς» και των συνακόλουθων «ατομικών ελευθεριών», έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Τα πάντα έχουν μετατραπεί σε εμπορικές ετικέτες, σε «ό,τι δηλώσεις»…
Μια από τις πλέον εμπορικές και πολιτικά κερδοφόρες ετικέτες είναι η «αριστερά»: Ακριβώς γιατί εμπορεύεται και κερδοσκοπεί αγρίως πάνω στην αγωνιστική ιστορία των λαών, πάνω στις επαναστατικές κατακτήσεις της Ιστορίας…
Εάν όμως αποκαταστήσουμε το κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο των εννοιών και των λέξεων και δεν μείνουμε στην εμπορική ετικέτα ή τον ήχο των λέξεων, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό που λέγεται σήμερα «αριστερά» είναι μια «νέα δεξιά», μεταμφιεσμένη και μακιγιαρισμένη με τα χρώματα του σφετερισμού των αγωνιστικών και επαναστατικών παραδόσεων: Για την ακρίβεια είναι η «αριστερά της δεξιάς», ο «αριστερός» ψάλτης του καθεστώτος, η «αριστερά» του κεφαλαίου.
Στο τραπέζι του κεφαλαίου και των χρηματιστηριακών μαφιών δεν κάθονται μόνο τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα και οι ποικίλες παραλλαγές των ιστορικών αστικών κομμάτων.
Περίοπτη θέση έχουν και τα κόμματα της πρώην αριστεράς, σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών καταβολών.
Είναι αυτά που χρησιμοποιούνται, από τους νεοταξικούς μηχανισμούς, για τη «βρώμικη δουλειά»: Τη χειραγώγηση και την εξαπάτηση των λαϊκών μαζών, την εκτόνωση και αναχαίτιση της λαϊκής αγανάκτησης, για την καταστροφή των κοινωνικών και εθνικών ιστών και ιμάντων της λαϊκής κίνησης και οργάνωσης…
Το ελληνικό παράδειγμα είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά αυτής της γιγάντιας ιστορικής μετάλλαξης.
Βρισκόμαστε υπό καθεστώς άγριας ΚΑΤΟΧΗΣ, ύπουλης και χωρίς ιστορικό προηγούμενο ΚΑΤΟΧΗΣ, και αυτή η «αριστερά» μένει στην κατοχική Βουλή και ναρκισσεύεται θεατρικά.
Τι κάνει αλήθεια στο κοινοβούλιο; Προσπαθεί να πείσει, με λογύδρια, τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα να μην είναι ανδρείκελα; Προσπαθεί να πείσει τους στυγνούς δολοφόνους της Ελληνικής κοινωνίας και του λαού της να μην είναι δολοφόνοι;
Δεν έχει τέτοιες αυταπάτες, όπως δεν τις έχει και κανένας Έλληνας πολίτης, στοιχειωδώς σκεπτόμενος…
ΟΧΙ. Αυτή η «αριστερά» μένει στην κατοχική Βουλή γιατί αποτελεί μέρος αυτού του κατοχικού καθεστώτος: Η αριστερή πτέρυγα της νεοταξικής, κοινοβουλευτικής διακόσμησης, η «αριστερά της δεξιάς»…
Μένει στη Βουλή ΟΧΙ μόνο για να νομιμοποιήσει αυτό το κατοχικό καθεστώς (γρανάζι του οποίου είναι), αλλά και για έναν άλλο λόγο εξίσου σπουδαίο και σημαντικό: Για να μην πυροδοτήσει τη λαϊκή ΟΡΓΗ, για να την ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ να ξεχυθεί στο ΔΡΟΜΟ, για να την εγκλωβίσει στα κανάλια της κατοχικής Βουλής…
Αν οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν απολέσει κάθε αριστερό, αγωνιστικό κύτταρο δεν θα δίνανε τις μάχες (καταναλωτικές εκλογικές μάχες) στη Βουλή και στα παράθυρα του τηλεθεάματος ή στις θεατρικές παραστάσεις των άσφαιρων και εκτονωτικών κινητοποιήσεων…
Θα δίνανε τις μάχες στην πραγματική αρένα των μαχών: Στο δρόμο, ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στα κάλπικα πεδία (Βουλή, ΜΜΕ…).
Θα βρισκόντουσαν στο ΔΡΟΜΟ για την ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση) της λαϊκής ΟΡΓΗΣ: Αυτό έκανε πάντα η αυθεντική ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ακόμα και η ρεφορμιστική…
Αν δεν ήταν γρανάζι του καθεστώτος θα πλημμύριζε την Ιερισσό, π.χ., με πλήθος κόσμου από όλα τα σημεία της χώρας: Έχει τις οργανωμένες δυνάμεις και τα μέσα να κινητοποιήσει ΟΛΗ την Ελλάδα…
Αν δεν ήταν γρανάζι του καθεστώτος δεν θα άφηνε ακάλυπτη καμία απεργιακή εκδήλωση και εστία λαϊκής Αντίστασης: Θα κατέβαινε στους αγώνες ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ, θα τους ενοποιούσε και θα τους προωθούσε σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης και δράσης…
Αυτή, όμως, η «αριστερά» έκανε ό,τι μπορούσε για να εκφυλίσει κάθε αγώνα και να τον εκτονώσει.
Το μόνο που κάνει είναι: Δελτία ανακοινώσεων συμπαράστασης στους αγώνες. Δελτία εκλογικής εμπορίας των αγώνων…
Αυτή η «ευυπόληπτη» «αριστερά» δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά και τα αγωνιστικά κινήματα. Αποτελεί πλέον την ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΡΗΞΗ με την Αριστερά και τα κινήματα: Τον «πράκτορα» της Νέας Τάξης που γκρεμίζει και καταστρέφει κάθε κύτταρο αγωνιστικό και κάθε ιμάντα της λαϊκής κίνησης…
Καιρός να θεραπευτούμε από τις αυταπάτες μας και να μην αναζητούμε τη λύση του «μυστηρίου» για τη λαϊκή απάθεια στο λαό ή στους «ψεκασμούς», αλλά σε εκείνους που καταστρέψανε κάθε πολιτική και οργανωτική δυνατότητα αγώνα…