Ένα από τα σοβαρά ζητήματα (μεταξύ άλλων) που «πνίγει» ο φίλος, Νίκος Μπογιόπουλος, ζήτημα στρατηγικής σημασίας, είναι αυτό της ΕΕ και του ευρώ.
Εδώ η ηγεσία του ΚΚΕ, συνθηματολογεί «επαναστατικά», αλλά ουσιαστικά κηρύσσει την αδράνεια παραπέμποντας τα πάντα στη γενική αφαίρεση της ανατροπής του καπιταλισμού και της «λαϊκής εξουσίας».
Με τις ταχυδακτυλουργίες των ξύλινων αφαιρέσεων περί ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού διασπάει τη διαλεκτική ενότητα «κοινωνικού»- «εθνικού» και αφανίζει παντελώς τις εθνικές αιχμές του πολιτικού αγώνα.
Το στρατηγικό αίτημα «έξω από την ΕΕ και το ευρώ» αποτελεί την πεμπτουσία της διαλεκτικής σχέσης του «κοινωνικού» με το «εθνικό», ΚΑΙ θέτει σαν πολιτική αιχμή την εθνική απεξάρτηση από τη δουλεία (τη σύγχρονη μορφή κατοχής μας) του ευρω-φασισμού.
Το «εθνικοαπελευθερωτικό» αυτό αίτημα αποτελεί το αιχμηρό εκείνο, επαναστατικό αίτημα που συσπειρώνει και μαζικοποιεί τους αγώνες και τους οδηγεί στην «αποκάλυψη» του επαναστατικού κοινωνικού αιτήματος.
Αυτός είναι και ο λόγος που εκπορνεύεται και εμπορεύεται αυτό το εθνικό αίτημα από όλες τις καθεστωτικές δυνάμεις που ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ το θεμέλιό του: Το «κοινωνικό».
Η Ηγησία του ΚΚΕ, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, από την αντίθετη πλευρά: ΑΦΑΝΙΖΕΙ το «εθνικό» και μένει στις γενικές αφαιρέσεις του «κοινωνικού»: στα τελεσίγραφα περί ανατροπής του καπιταλισμού και αυτά περί «λαϊκής εξουσίας».
Διασπά και την ενότητα του αιτήματος: «Έξω από την ΕΕ και το ευρώ».
Γι αυτό θεωρεί ψευτοδίλημμα το «Μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη».
Και όχι μόνο το θεωρεί ψευτοδίλημμα, αλλά διαστρεβλώνει και την πραγματικότητα όταν υποστηρίζει ότι τέτοια διλήμματα τα θέτουν οι «οπορτουνιστές» ή κάποιες μερίδες της «ελληνικής αστικής τάξης».
Σε όλη αυτήν την ιστορική περίοδο καμία μερίδα της «ελληνικής αστικής τάξης» δεν έθεσε τέτοιο δίλημμα.
Αλλά και αυτό αν συνέβαινε (πιθανότατα αύριο αν υπάρξει ρωμαλέο κίνημα εναντίον της ΕΕ και του ευρώ να τεθούν τέτοια αιτήματα και από το καθεστώς για να υπονομευτούν) ΚΑΙ πάλι ένα ΑΡΙΣΤΕΡΟ κόμμα προωθεί τέτοιες «εθνικές αιχμές», ακριβώς για να τους δώσει και την πραγματική τους ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ διάσταση και για να μην επιτρέψει στις δυνάμεις του κεφαλαίου να δημαγωγούν «εθνικά», επιχειρώντας να καναλιζάρουν το «εθνικό» ΕΝΤΟΣ του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου: Στην απάτη της ΟΥΤΟΠΙΑΣ ενός «προοδευτικού» καπιταλισμού.
Σήμερα ΟΧΙ μόνο δεν μπορεί να υπάρξει «προοδευτικός» καπιταλισμός, αλλά ούτε και ο καπιταλισμός πριν από την ένταξή μας στην ΕΕ και το ευρώ…
Το αίτημα, λοιπόν, «έξω από το ευρώ» αποτελεί ένα εθνικό αφετηριακό αίτημα αγώνα του ελληνικό λαού.
Αυτό φυσικά δεν αρκεί. Πρέπει το «έξω από το ευρώ» να συνδεθεί και να ταυτιστεί με το «έξω» και από την ΕΕ.
Αυτά τα στρατηγικά αιτήματα πρέπει να συνοδευτούν και με την επαναφορά στο εθνικό νόμισμα, στην εθνικοποίηση των τραπεζών και με μια σειρά άλλων αιτημάτων που θα «μεταβαίνουν» στο «κοινωνικό», που θα «αποκαλύπτουν» και θα εδραιώνουν την πραγματική διαλεκτική σχέση «κοινωνικού»- «εθνικού»…
Η ηγεσία, όμως, του ΚΚΕ γυρίζει περιφρονητικά και αφοριστικά την πλάτη στη διαλεκτική αυτή των «μεταβατικών αιτημάτων», συνακόλουθα στη διαλεκτική ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων και μαζικών κινημάτων.
Σε μια χώρα που έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο του ευρω-φασισμού (νέα μορφή αποικιοκρατίας και κατοχής) η ηγεσία του ΚΚΕ πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τη δυναμική του εθνικού και τις πολιτικές αιχμές του αγώνα εναντίον της νέας αποικιοκρατίας…
Στην Ελλάδα σήμερα δεν νοείται αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική πάλη πετώντας έξω το "εθνικό ζήτημα", ή αναθεματίζοντας τις εθνικές του αιχμές, όπως το «έξω από το ευρώ» κ.λπ…
Βεβαίως, όπως γράψαμε, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει την «επαναστατική» συνταγή:
«Η λύση για το λαό βρίσκεται στην αποδέσμευση από την ΕΕ, συνοδευόμενη απαραίτητα με ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία και το λαό πρωταγωνιστή. Διαφορετικά, εντός ή εκτός ευρώ, θα είναι έρμαιο των επιλογών του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν.».
Μιλάει αφηρημένα για «αποδέσμευση» από την ΕΕ και τορπιλίζει κάθε πρακτικό και μεταβατικό εθνικό αίτημα που αναπτύσσει τους λαϊκούς αγώνες, που αποτελεί «όρο και αφετηρία» για μαζικούς αγώνες…
Με τις αφαιρέσεις καλύπτονται οι αμαρτίες και οι προδοσίες…
Το να λέμε γενικά για «έξω από την ΕΕ» δίχως να προωθούμε ΠΡΑΚΤΙΚΑ τους όρους και τα συγκεκριμένα αιτήματα ανάπτυξης των αγώνων και των λαϊκών κινημάτων (συγκεκριμένους όρους και αιτήματα δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας, «έξω από το ευρώ», εθνικό νόμισμα και άλλα), τότε είναι σαν μην λέμε τίποτα: Απλώς νανουρίζουμε τις λαϊκές μάζες με «επαναστατικά» υπνωτικά…
Και το χειρότερο υπνωτικό είναι να τα αναγάγουμε όλα στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ: Στην οικονομική και κοινωνικά ανατροπή, στη λαϊκή εξουσία, δηλαδή στην τελεσιγραφική και στα λόγια ανατροπή του καπιταλισμού!!!
Αυτό είναι ηχηρότατο κήρυγμα απάθειας. Ο λαός πρέπει να περιμένει πότε το ΚΚΕ θα ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία, μέσα από τις κομματικές του παρελάσεις, την υποταγή του στην κατοχική «νομιμότητα» και τα λογύδριά του ΕΝΤΟΣ της κατοχικής Βουλής…
Και το χειρότερο: αφορίζει κάθε κίνητρο αγώνα.
Γιατί όταν αντιπαραθέτεις το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την ΕΕ» και χαρακτηρίζεις μάλιστα το «έξω από το ευρώ», στρατήγημα των οπορτουνιστών και των αστών, ουσιαστικά αναθεματίζεις το εθνικό κίνητρο, «έξω από το ευρώ» και ρίχνεις νερό στο μύλο των «οπορτουνιστών» και των αστών που κατηγορείς…
Και εδώ, συνεπώς, η ηγεσία του ΚΚΕ ασκείται σε ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα για να καλύψει την υποταγή της στο σύστημα, το οποίο στα λόγια «ανατρέπει»…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7376