Στο άρθρο μας ο «ΜΕΓΑΛΟΣ «πόνος» για το ΚΚΕ…» δείξαμε τον κακόβουλο, υποκριτικό και αφοριστικό χαρακτήρα της «κριτικής» των καθεστωτικών δυνάμεων εναντίον του ΚΚΕ και τους στόχους αυτής της «κριτικής».
Σημειώναμε, μεταξύ άλλων:
«Οι όψιμοι «σωτήρες» του ΚΚΕ δεν νοιάζονται ουδόλως για τις απόψεις που διατυπώνονται. ΟΧΙ μόνο δεν τις προβάλλουν, αλλά αντίθετα της φιμώνουν δια της σιωπής.
Αυτό που προβάλλουν και εμπορεύονται είναι το τυπικό: Η αφυδατωμένη διαφωνία.
Αυτήν τη διαφωνία την αποξηραμένη από κάθε πολιτική ουσία, την «αδειασμένη» από το περιεχόμενό της, την προβάλλουν με θριαμβικούς ήχους και σκανδαλοθηρική ώχρα: «Εμφύλιος στο ΚΚΕ», «σφαγή στο ΚΚΕ», «το ΚΚΕ διαλύεται» και άλλα τέτοια ηχηρά κλισέ της πολιτικής και δημοσιογραφικής σκανδαλοθηρίας και εκλογικής εμπορίας…».
Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=30737#30737
Ωστόσο το κείμενό μας αυτό είχε μια πολύ σημαντική παράλειψη, παράλειψη που το καθιστά «λειψό».
Η υστερία των δυνάμεων του καθεστώτος εναντίον του ΚΚΕ, ιδιαίτερα της ροζ «αριστεράς», ουσιαστικά προσφέρει στην ηγεσία του ΚΚΕ και ένα σημαντικό σωσίβιο για να διατηρηθεί στη ζωή, έστω σαν μια μικρή και αποστεωμένη σέχτα.
Με πιο απλά λόγια: Η προπαγανδιστική υστερία των ιερατείων του καθεστώτος (πολιτικών και δημοσιογραφικών) εναντίον του ΚΚΕ, παρέχει στην ηγεσία αυτού του κόμματος το «τεκμήριο» για να κάψει μαζί με τα ξερά και τα χλωρά: Να ταυτίσει και την αυθεντικά κομμουνιστική κριτική, καθώς και κάθε γόνιμο προβληματισμό στο εσωτερικό του κόμματος, ΜΕ την «κριτική» του καθεστώτος.
Συνακόλουθα, παρέχει το άλλοθι στην ηγεσία του ΚΚΕ να φιμώσει, να τρομοκρατήσει, να πελεκίσει και να αποβάλλει κάθε ενοχλητική φωνή στο εσωτερικό του, κάθε γνήσιο και αγωνιώδη κομμουνιστικό προβληματισμό των μελών του.
Τα πάντα θα ταυτίζονται, όπως και γίνεται, με την «κριτική» των καθεστωτικών δυνάμεων: Η γνωστή «συνταγή» του σταλινισμού.
Η περαιτέρω σεχταροποίηση αυτού του ήδη αποστεωμένου κόμματος για να παρατείνει, για λίγο ακόμα, τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου του, θα αναβιώσουν τις πιο μακάβριες όψεις της «μήτρας» του (σταλινισμός) και θα τις εμπλουτίσουν με νέα «ευρήματα».
Πάνω σ’ αυτά είναι πολύ εύστοχο το παρακάτω κείμενο του Γιώργου Ρούση.
ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ*
Σε λίγες μέρες ξεκινά το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Με δεδομένες τις διαδικασίες που προβλέπονται για την εκλογή των αντιπροσώπων, είναι βέβαιο ότι οι κριτικές απέναντι στις Θέσεις και την πρόταση του νέου προγράμματος, απόψεις που διατυπώθηκαν από μέλη και φίλους του κόμματος κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου, δεν πρόκειται να εκφραστούν στο Συνέδριο. Και αν αυτό συμβεί, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι στην ίδια αναλογία με τον προσυνεδριακό διάλογο.
Ακόμη όμως χειρότερο είναι ότι για πρώτη φορά υιοθετήθηκε μια καινούργια μέθοδος διαγραφής από το κόμμα. Αυτή τη φορά ο γραφειοκρατικός κομματικός Κρόνος σπεύδει να φάει τα παιδιά του, δίχως και ως προς αυτό να ακολουθήσει την προβλεπόμενη από το καταστατικό ιεροτελεστία.
Αυτή τη φορά μέλη της Κ.Ε. αλλά και το ίδιο το όργανο της, με άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις τους, αποδίδουν σε όσους τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στις υπό έκκριση θέσεις και στην πρόταση Προγράμματος χαρακτηρισμούς που δεν συνάδουν με το μέλος του κόμματος.
Έτσι, για παράδειγμα, μέλος της Κ.Ε. κατονομάζοντας τους κατηγορεί ορισμένους από αυτούς ότι «καταφέρονται κατά του κόμματος». Όπερ και σημαίνει ότι, εφόσον η κριτική ταυτίζεται με επίθεση κατά του κόμματος, όποιος την ασκεί δεν έχει θέση σε αυτό.
Άλλο μέλος της Κ.Ε. τους κατηγορεί – και πάλι ονομαστικά – ότι «δεν ενδιαφέρονται για να πείσουν τα μέλη του κόμματος, αλλά να προσφέρουν με τα γραφόμενα τους […] όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να τα ξαναστρέψει κατά του κόμματος». Οπερ και λογικά σημαίνει ότι, ως υπηρέτες των εχθρών του, δεν έχουν θέση στο κόμμα.
Η ίδια η γενική γραμματέας της Κ.Ε χαρακτηρίζει με τη μεγαλύτερη ευκολία συντρόφους της, και μάλιστα διατελέσαντες μέλη της Κ.Ε, «αγράμματους», οπότε και γενικώς μεν δεν δικαιολογείται να είναι «στελέχη και μάλιστα μέλη της Κ.Ε», στις δε δύσκολες στιγμές είναι ευάλωτα «στην προσωπική υποχώρηση» και «φοβούνται τη σύγκρουση». Οπερ και λογικά σημαίνει ότι είναι ανάξια να ανήκουν στην πρωτοπορία, που αποτελεί το κόμμα.
Τέλος, το ίδιο όργανο της Κ.Ε κατηγορεί τους δημοσιογράφους του, μέλη του κόμματος που άσκησαν κριτική, ότι με τη στάση τους αυτή «λερώνουν» τον «Ριζοσπάστη», «κατακεραυνώνουν με ψέματα, συκοφαντίες και ανακρίβειες το κόμμα», οπότε και «δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα των κομμουνιστών στον «Ριζοσπάστη». Οπερ σημαίνει κοινοποίηση διαγραφής και απόλυσης ταυτόχρονα.
Αν όμως όλα τα παραπάνω αφορούν περισσότερο τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, οι αποφάσεις του Συνεδρίου αφορούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Εφ’ όσον λοιπόν αυτές οι Θέσεις και το νέο Πρόγραμμα εγκριθούν πια από το συνέδριο, θα υλοποιηθεί το καλύτερο όνειρο των χειρότερων εχθρών του κόμματος: η αυτοκαταστροφή του.
Σε αυτήν οδηγεί:
- Η αντικατάσταση του μαζικού λενινιστικού κόμματος από μια σέχτα.
- Η αντικατάσταση της μετωπικής πολιτικής από τη λογική «το μοναστήρι να είναι καλά».
- Ο ρητός γενικός αποκλεισμός κάθε εκλογικής συνεργασίας.
- Η δυσφήμηση του οράματος της κομμουνιστικής χειραφέτησης, με την υιοθέτηση ότι η περίοδος του Στάλιν αποτέλεσε την πιο γνήσια σοσιαλιστική περίοδο του «υπαρκτού».
- Η πλήρης παραβίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας και η ταύτιση της όποιας κριτικής σκέψης με εχθρική στάση.
- Η πλήρης απαξίωση της θεωρητικής δουλειάς και η αντικατάσταση της από τη θεωρητικοποίηση ειλημμένων πολιτικών αποφάσεων ως προσχήματα για την τεκμηρίωση αυτών των αποφάσεων.
Όμως οι εχθροί του κόμματος ας μη σπεύδουν να πανηγυρίσουν. Να είναι βέβαιοι ότι το κόμμα θα ξαναγεννηθεί ως ώριμο τέκνο της ανάγκης και πάλι, από τις στάχτες που η σημερινή του ηγεσία θα αφήσει πίσω της.
*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 7 Απριλίου 2013
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7376