Η περίπτωση «Πιτσιρίκου», η αποκάλυψη δηλαδή της αστυνομικής του ταυτότητας (ατόφια ρουφιανιά), έθεσε πάλι το ζήτημα της ανωνυμίας στα ιστολόγια.
«Σκαρίσανε» πάλι οι γνωστές απόψεις της εξουσιαστικής μονοφωνίας (πολυφωνική μονοφωνία), απόψεις που επιχειρούν να συνδέσουν την «ανωνυμία» με κάθε είδους κουκουλοφόρικες διαστροφές…
Με το θέμα έχουμε ασχοληθεί από παλιά. Θα αναδημοσιεύσουμε παρακάτω ένα μικρό μέρος από τα κείμενά μας.
Πριν προχωρήσουμε συνιστούμε δύο πρόσφατα και πολύ εύστοχα κείμενα:
α). «Περί "ανωνυμίας"»
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/04/blog-post_3070.html
β). «Η Ανωνυμία στα Μπλογκ κι οι αόρατοι εχθροί»
ΕΔΩ:
http://citypress-gr.blogspot.com/2013/04/blog-post_4045.html
Στα δικά μας τώρα:
Φλεβάρης 2008, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=15570#15570
Ελευθερία της έκφρασης
και η ανωνυμία
Στο όνομα της «ελευθερίας» έχουν διαπραχτεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στο όνομα της «ελευθερίας της «έκφρασης» επιβλήθηκε το «τέρας» της σημερινής πληροφορικής παραπληροφόρησης. Στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης» χειραγωγούνται σήμερα τα πάντα και επιβάλλεται ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλιστικός εφιάλτης που απειλεί με αποδόμηση τη συνοχή της σκέψης, και αυτούς ακόμα τους μηχανισμούς της λογικής.
Δεν αποτελεί, συνεπώς, αυτή η έννοια μαγική πανάκεια. Είναι ένα αφηρημένο σχήμα που μέσα σε αυτό χωράνε τα πάντα και το περιεχόμενό του γεμίζει από τις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ κοινωνικές σχέσεις που κυριαρχούν. Η «ελευθερία της έκφρασης» σήμερα αποτελεί το συνώνυμο της «ελευθερίας της αγοράς». Είναι «ελευθερία» των τιμών και των συναλλαγών, είναι η «ελευθερία» για την «ανελευθερία» των κοινωνιών, για την ΥΠΟΤΑΓΗ των λαών στη «φιλοσοφία» και τα πρότυπα της ασύδοτης αγοράς.
Και είναι γνωστό ότι όσο πιο «ελεύθερη» είναι αγορά τόσο περισσότερο σκλάβοι είναι οι άνθρωποι. Όσο πιο «ελεύθερη» είναι η αγοραία «ελευθερία έκφρασης» τόσο χειραγωγούμενες είναι οι Ιδέες και η έκφρασή τους.
Η τεχνολογική πρόοδος οδηγεί προς δύο αντίθετες κατευθύνσεις: ή στην υποταγή του ανθρώπου στα πράγματα και στην τεχνολογία ή στην απελευθέρωσή του από τα πράγματα και την τεχνολογία. Εξαρτάται από ΠΟΙΟΥΣ και ΠΩΣ χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης.
Και εδώ φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα. Από ποιους και πώς χρησιμοποιείται σήμερα η πληροφορική και το ΙΝΤΕΡΝΕΤ; Η απάντηση είναι εύκολη, αλλά δεν την κατανοούμε πάντα σε όλο το βάθος. Τα επιτεύγματα της επιστήμης και της πληροφορικής χρησιμοποιούνται σήμερα για την πλήρη καθυπόταξη και τον ολοκληρωτικό έλεγχο και αλλοτρίωση του ανθρώπου.
Ο διαδυκτιακός «διάλογος» είναι υποταγμένος πλήρως στις δυνάμεις της κυρίαρχης αγοράς και ψυχολογίας. Γι αυτό και οι σοβαροί πολιτικοί ή πνευματικοί διάλογοι δεν έχουν «ακροαματικότητα» και δεν είναι ελκυστικοί στην αγοραία ψυχολογία. Αυτό που ελκύει είναι η «μονομαχία» και η ναρκισσιστική «άποψη» και «νεύρωση» των ατομικοτήτων, ο πνευματικός χουλιγκανισμός. Ο διαδυκτιακός χώρος είναι πλήρως προσαρμοσμένος και αναπαράγει τη «φιλοσοφία» και τα «πρότυπα» του τηλεθεάματος. Ελέγχεται και χειραγωγείται από αυτή την «τηλεοπτική ιδεολογία
Φυσικά το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, όπως και κάθε τεχνολογικό επίτευγμα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και από οργανωμένες συλλογικότητας για την προαγωγή της σκέψης, για την σωστή ενημέρωση, ΚΟΝΤΡΑ στον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού των κυρίαρχων δομών εξουσίας. Δεν μπορεί να γίνει με την ΥΠΟΤΑΓΗ στο κατώτατο παρανομαστή της συνείδησης, στα κλισέ της διασπασμένης και αλλοτριωμένης σκέψης που μας επιβάλλουν.
Δεν μπορεί να γίνει με την πολτοποίηση των ιδεών και του διαλόγου, στο όνομα μιας ψεύτικης και εικονικής ελευθερίας του λόγου. Οι διαδυκτιακοί χώροι κατά κανόνα δολοφονούν τη σκέψη, αποδομούν τους μηχανισμούς της, κατασκευάζουν μια νεολαία που ικανοποιείται με την «ατάκα» και τους «εξυπνακισμούς» και απωθείται από τη μελέτη και την πειθαρχεία που απαιτείται για να σκέφτεσαι. Γι αυτό και οι χώροι αυτοί έχουν γεμίσει προβοκάτορες και έμμισθους. Ο ρόλος τους είναι να μην επιτρέπουν συλλογισμούς, να ερεθίζουν την ποδοσφαιροποίηση του «διαλόγου, να καταστρέφουν τη διαλεκτική της σκέψης.
Πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά, όχι όμως με το να υποκλιθούμε στη λογική τους.
Μια σημαντική μορφή αντίστασης είναι το «κίνημα των Μπλόκερς»!!!!
Ανεξάρτητα από τις ατέλειες της «παιδικής αρρώστιας» αυτού του κινήματος και τα αναπόφευκτα κρούσματα της διαστροφής ορισμένων, το «κίνημα των μπλόκερς» είναι η μόνη βάση ιντερνετικής αντίστασης στον αυτοκρατορικό ολοκληρωτισμό, το θεμέλιο για μια πραγματική εναλλακτική ενημέρωση, η μαγιά οικοδόμησης λαϊκών, εναλλακτικών, αμεσοδημοκρατικών μορφών εξουσίας.
Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, σε σπαργανώδη κατάσταση. Από δω απορρέουν και οι «παιδικές ασθένειες», οι συγχύσεις και κυρίως οι «αντιγραφές» μεθόδων της εξουσίας. Είναι αναπόφευκτο να αναπαράγουμε αυτό που υπάρχει και κυριαρχεί, αυτό που πρέπει να κτυπηθεί και να κατεδαφιστεί. Και πάνω σε αυτή τη σύγχυση πρέπει οι Μπολόκερς να δώσουν μεγάλη μάχη. Πρέπει να επιβάλλουν οι ίδιοι (το κίνημα μπλόγκερς) το ήθος της ανατρεπτικής λογικής και των μεγάλων ανθρώπινων αξιών. Να επιβάλλουν τους όρους του πραγματικού διαλόγου, τις πρακτικές αφύπνισης της ανθρώπινης προσωπικότητας και απελευθέρωσής της από τα ιδεολογικά και ηθικά δεσμά του συστήματος.
ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ στοιχείο αυτού του «Κινήματος» είναι η ανωνυμία!!!
Οι καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις αιχμαλωτίζουν σε τέτοιο βαθμό τον άνθρωπο που δεν είναι ελεύθερος να εκφραστεί. Δέχεται ποικίλους εκβιασμούς στην καθημερινή του ζωή, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε πολυεδρικές μορφές ομηριών που δεν μπορεί επώνυμα να εκφραστεί στο ελάχιστο. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που διαλέγουν το δρόμο του «επαγγελματία επαναστάτη», το δρόμο των ρήξεων χωρίς να φοβούνται το προσωπικό κόστος.
Οι μεγάλες στρατιές των ανθρώπων δεν είναι ΠΟΤΕ δυνατόν να επιλέξουν το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη». Και είναι αυτές οι «στρατιές» που πρέπει να μπουν στο δρόμο του αγώνα και να συμμετάσχουν ενεργά στη διαμόρφωση της συλλογικής δράσης. Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ είναι το μέσον γι αυτή τη μαζική απελευθερωτική λειτουργία.
ΚΑΙ σε αυτή την ανωνυμία βρίσκεται η μεγάλη δύναμη του κινήματος των μπλόγκερ…
Περί ανωνυμίας
Αναμφίβολα η ανωνυμία γίνεται και η «κουκούλα» διαστροφικών μορφών βίας και σήψης. Αυτά όμως δεν οφείλονται στην ανωνυμία, αλλά στο σύστημα που τα παράγει και κυριαρχούν στην κοινωνική ζωή με τις λεπτοδουλεμένες «μάσκες» της εξουσιαστικής «νομιμότητας» και καθεστωτικής ιεραρχίας.
Τέτοιου είδους «κουκουλοφόροι» πρέπει ασφαλώς να καταπολεμούνται ανελέητα. Και όσο η σήψη ενός συστήματος θα βαθαίνει τόσο και θα πολλαπλασιάζονται αυτά τα κρούσματα των «διαστροφών» είτε ανώνυμα, είτε καλυμμένα με δομές και πρόσωπα (επώνυμα) της εξουσίας.
Εξάλλου, όταν μιλούμε για ανωνυμία, δεν εννοούμε τη Βαβυλωνία της «ανωνυμίας», αλλά την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, την Ενημέρωση εκ των κάτω. Και αυτά έχουν ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Η αστυνομική ταυτότητα αποκρύπτεται. Η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα (η αντίληψη και η άποψη) αποτελούν συστατικό στοιχείο και της Ενημέρωσης και του διαλόγου. Αποτελούν την «εξουσία» των ιδεών και όχι την εξουσία των «εκλεκτών» (επώνυμων). Και είναι βασικό αυτό γιατί ΠΟΤΕ δεν μπορεί να γίνει «επώνυμος» εκείνος που συγκρούεται ανελέητα με τις δομές της κυρίαρχης εξουσίας. Γνωρίζουμε ότι οι ενοχλητικές και ανατρεπτικές ιδέες εξορίζονται από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς. Σήμερα φιμώνονται κυριολεκτικά.
Η διαλεκτική συνεπώς της ανωνυμίας με ταυτότητα (ιδεολογική και πολιτική) υπονομεύει τη δικτατορία της ιεραρχίας των επώνυμων, δηλαδή τη δικτατορία των «εκλεκτών» του συστήματος.
Θα μπορούσαμε, συνεπώς, να σχηματοποιήσουμε την επαναστατική πράξη της ανωνυμίας ως εξής:
Αντικαθιστώ την κοινωνική μελαγχολία με το θάρρος της άποψης, την αμφιβολία με τη βεβαιότητα της σύγκρουσης Ιδεών, την απελπισία του σήμερα με την ελπίδα του αύριο, τις διαστροφές της «κουκούλας» με το ΗΘΟΣ, το σκεπτικισμό με την πίστη σε οράματα, τις σοφιστείες με την ψυχρότητα της ηρεμίας, τα κλαψιάρικα ουρλιαχτά με τη νηφάλια τεκμηρίωση, την έπαρση με την ταπεινοφροσύνη…
Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18767#18767
Η Ανωνυμία απελευθερώνει τις ιδέες και δεν αποτελεί μέσον τρομοκρατίας των ιδεών
Οι ιδέες είναι πολύπλοκα και λεπτά «εργαλεία». Πρέπει, συνεπώς, όσοι καταπιάνονται με ιδέες, αφενός να έχουν ιδέες και πεποιθήσεις και αφετέρου να τις σέβονται. Διαφορετικά πέφτουν στη μικρολογία, τα υπονοούμενα και συχνότατα στις ύβρεις και στους προσωπικούς λιθοβολισμούς.
Αυτοί που μεταμφιέζονται και εμφανίζονται με πολλαπλά προσωπεία και κουκούλες στερούνται όχι μόνο από ιδέες, αλλά και από ηθική υπόσταση.
Έργο όλων αυτών δεν είναι η προαγωγή των ιδεών, η διαπάλη των ιδεών, ούτε η σωστή ενημέρωση. Αυτοί οι αρουραίοι (έμμισθοι ή ψυχωτικοί) λερώνουν και διαφθείρουν τις ιδέες και επιβάλλουν ένα καθεστώς «προσωπικών» του χειρίστου είδους: Τη φαιά Πανούκλα της αμάθειας και της λάσπης…
Η «ανωνυμία» ή η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» απαιτούν μεγαλύτερη υπευθυνότητα, ηθικό μεγαλείο και σεβασμό των ιδεών και της Ενημέρωσης.
Χρησιμοποιούνται σαν προστατευτικές ασπίδες απέναντι στις διώξεις και τις τρομοκρατικές απειλές των ποικίλων μηχανισμών εξουσίας. Αποτελούν «μέσα» απελευθέρωσης των ιδεών από τις ποικίλες αγχόνες της εξουσίας, «μέσα» απελευθέρωσης του λαού να εκφράσει τις ιδέες του, τις αγωνίες του και τις απόψεις.
Η ανωνυμία ή το ψευδώνυμο είναι ένα μέσο για να σπάσει το μονοπώλιο της εξουσίας και το λόγου που καταδικάζει στη σιωπή κάθε «ενοχλητική ιδέα» και κάθε άποψη του απλού, κοινού ανθρώπου. Ένα ανατρεπτικό μέσο εναντίον της καθεστωτικής εξουσίας των «επώνυμων», των «αυθεντιών», των «ειδώλων» του καθεστώτος.
Η ανωνυμία στα μπλογκ βοηθάει και «τσιγκλάει» τον απλό και «ανώνυμο» άνθρωπο να εκφραστεί και να ενεργοποιηθεί πολιτικά.
Η ανωνυμία, συνεπώς είναι απελευθέρωση και έκφραση των ιδεών και της λαϊκής άποψης.
Δεν είναι μέσον δημοσιογραφικής ανόδου (εξ ορισμού καθεστωτικό), δεν είναι μέσον «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», δεν είναι μέσο ισοπέδωσης και δολοφονίας των ιδεών, σπίλωσης και λιθοβολισμού, ύβρεων και συκοφαντιών. Τότε λειτουργεί σαν την «κουκούλα» του σπιούνου, σαν «όργανο» της καθεστωτικής τρομοκρατίας και προβοκάτσιας.
Πολλά, για να μην πούμε η πλειονότητα των μπλογκ, κυρίως αυτά των «δημοσιογράφων», λειτουργούν σαν «κουκουλοφόροι». Αναπαράγουν τις χειρότερες μορφές της καθεστωτικής σήψης και των ΜΜΕ, καλυπτόμενοι με την ανωνυμία τους. Αποτελούν «προεκτάσεις» καθεστωτικών μηχανισμών (κομμάτων και ποικίλων υπηρεσιών), λειτουργούν μαφιόζικα στον ενδοκαθεστωτικό «πόλεμο», χρησιμοποιώντας στο πολλαπλάσιο το βωμολόχο και υβριστικό λεκτικό αυτού του πολιτικού και δημοσιογραφικού υπόκοσμου. Με δύο λόγια: Ανακυκλώνουν στο πολλαπλάσιο όλα τα κόπρανα της εξουσιαστικής αυθάδειας του κόσμου που υπηρετούν και αναλώνονται σε «μονομαχίες» μεταξύ των «μπράβων» της εξουσίας.
Γι αυτό όλοι αυτοί οι ψυχωτικοί της εξουσιαστικής αναρρίχησης κατασκευάζουν πολλαπλά πλογκ με διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά στίγματα. Δεν έχουν καμιά αρχή και κανένα ηθικό φραγμό. Είναι αδίστακτοι μπράβοι της τρομοκρατίας, της βρισιάς, της συκοφαντίας και της ΑΠΑΤΗΣ.
Αυτοί οι μεταμφιεσμένοι απατεώνες δολοφονούν κάθε ιδέα και προβοκάρουν συνειδητά ή ασυνείδητα την μπλοκόσφαιρα.
Παρέχουν το άλλοθι και το τεκμήριο για την αυριανή φίμωση των ιδεών και της λαϊκής έκφρασης: Είναι εκκρίματα και σκύβαλα της καπιταλιστικής εξουσίας, σαλτιμπάγκοι της δημοσιογραφίας, νευρωτικοί και ψυχωτικοί του χρήματος και της εξουσίας που προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στους μηχανισμούς καταστολής, αν δεν αποτελούν και συνειδητά γρανάζια τους.