Ένα άλλο «είδος» κειμένων που παράγονται, δίπλα σ’ αυτά των ηθικών αναθεμάτων εναντίον του «βλάκα» λαού, είναι αυτά των ιδεολογικών και πολιτικών ευχολογίων: παραισθησιογόνα ύπνωσης…
Αυτά τα κείμενα διατυπώνουν κάποιες σωστές, γενικές ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ και προβαίνουν σε «εξηγήσεις» αοριστολογιών…
Λειτουργούν σαν παραισθησιογόνα ΟΧΙ μόνο
γιατί παραμένουν στην εύκολη λύση των ευχολογίων, αλλά κυρίως διότι αποκρύβουν την ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων ΟΛΑ τα μεγάλα και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής μας.
Ένα δείγμα τέτοιων κειμένων είναι: «Η επαναφορά της ευρωπαϊκής Αριστεράς».
Συγγραφέας: ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=365869
Δεν θα μείνουμε στον ακαδημαϊκό χαρακτήρα του κειμένου, αν και ο ακαδημαϊσμός είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα της σύγχυσης και της θέασης: Μιας θέασης που αφυδατώνει την πραγματικότητα και τη συρρικνώνει σε σχήματα διαπιστώσεων, πολύ αποδεκτά (συχνά και χρυσοπληρωμένα) από τα καθεστώτα.
Ο ακαδημαϊσμός είναι το «κύρος» του καθεστώτος, γι αυτό καθίσταται και η ύπουλη ιδεολογική μαγκούρα του (ο έμμισθος μπράβος του κατά κανόνα).
Στην καλύτερη περίπτωση είναι ο «χρήσιμος ηλίθιος» της Νέας Εποχής…
Την παρακάμπτουμε, όμως, αυτήν τη συνιστώσα.
Ας έρθουμε στα «συγκεκριμένα» του κειμένου.
Πρώτα απ’ όλα ο τίτλος: Τα συμπυκνώνει όλα.
Για ποια «επαναφορά» και ποια «Αριστερά» μιλάει ο ακαδημαϊκός μας;
Η αοριστία εδώ είναι το τέχνασμα της απάτης. Χρησιμοποιεί γενικά τον όρο «Αριστερά» ταυτίζοντας έτσι την Αριστερά με την «αριστερά» που υπάρχει και δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σχέση με την επαναστατική Θεωρία και Πράξη της Αριστεράς.
Με αυτό το εξισωτικό αφαιρετικό τέχνασμα, ο συγγραφέας του κειμένου ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και την ολοκληρωτική ενσωμάτωση αυτής της «αριστεράς» στο σύστημα, για να τα ΚΑΤΑΤΑΞΕΙ (εγκλήματα και ενσωμάτωση) στην «κατηγορία» των απλών λαθών και λαθεμένων εκτιμήσεων: Ότι, δηλαδή είχε πιστέψει στην έκλειψη και εξαφάνιση των καπιταλιστικών κρίσεων, συνακόλουθα βρέθηκε και απροετοίμαστη μπροστά στον τυφώνα της σημερινής κρίσης.
Ο ακαδημαϊσμός σε παροξυσμό. Διότι το ίδιο το γεγονός ότι αυτή η «αριστερά» είχε πιστέψει στην «ομαλότητα» της Παγκοσμιοποίησης και στο γεγονός ότι «ήταν απροετοίμαστη», αποδεικνύει περίτρανα ότι είχε εγκαταλείψει τελεσίδικα και τη Θεωρία και την Πράξη μιας αυθεντικής Αριστεράς (αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους «αριστερούς» ακαδημαϊκούς).
Το ίδιο το γεγονός ότι γι αυτήν την «αριστερά» «το μόνο πραγματικό ζήτημα ήταν η διαχείριση των κανόνων της αγοράς» καταδεικνύει ότι αυτή η «αριστερά» έχε μετατραπεί σε έναν από τους διαχειριστές του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Πράγματι, τόσο η Θεωρία, όσο και η Πράξη αυτής της «αριστεράς» ήταν αυστηρά εντοιχισμένη στις διαχειριστικές ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ και στο εκλογικό μαντρί των υπερεθνικών ελίτ της εξουσίας, αυτό που λέμε Νέα Τάξη.
Αυτή η «αριστερά» έδωσε άλλοθι στα μεγαλύτερα εγκλήματα του πλανητικού ιμπεριαλισμού: Από τα οικονομικά και πολεμικά, μέχρι τα κοινωνικά και πολιτικά: αποδόμηση των προϋποθέσεων και συνθηκών της λαϊκής κίνησης, αλλά και της ΕΘΝΙΚΗΣ υπόστασης των λαών, μέσω των μεγάλων αλλοδαπών εισαγωγών που ρίξανε τις εργασιακές σχέσεις και τα επίπεδα συνείδησης στα τάρταρα της νέας δουλοκτησίας…
Αυτή η «αριστερά» παρείχε το τεκμήριο και το «κύρος» στους σχεδιασμούς της νέας καπιταλιστικής κακουργίας σε όλα τα νέα ιδεολογήματά της: «αντιεθνικισμούς», «αντιρατσισμούς», «πολυπολιτισμικότητα», «τρομοκρατία» κ.λπ…
Αυτή η «αριστερά» αποτέλεσε την προνομιούχα μετοχή (σε κυβερνητικό επίπεδο, αλλά και ως αντιπολίτευση) της Παγκοσμιοποίησης και του «διεθνισμού» του κεφαλαίου…
Αυτήν την «αριστερά» την καταγράφει στην Αριστερά ο ακαδημαϊκός μας…
Ούτε καν το τι σημαίνει Αριστερά δεν μας εξηγεί. Απλώς αποφθεγματικά, σαν καλός «υπάλληλος» του «αριστερού» ακαδημαϊκού κατεστημένου, κερδοσκοπεί πάνω σε μια αφαίρεση, στο κύρος της Αριστεράς και στο αξιολογικό βάρος της έννοιας: «Αριστερά»…
Ούτε τις σημερινές στρατηγικές και τακτικές αυτής της «αριστεράς» καταγράφει: ΟΛΕΣ ΕΝΤΟΣ των τειχών και ΕΝΤΟΣ των εκλογικών διαδικασιών…
Αλλά και την «αριστερά» της χώρας μας …ξεχνάει. Αλήθεια ποια «επαναφορά της Αριστεράς» διακρίνει ο κύριος Λαπαβίτσας;
Μήπως την «επαναφορά» του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ;
Μήπως τη ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ που παρέχουν στο κατοχικό καθεστώς ή στη διεκδίκηση της διαχείρισής του (ΣΥΡΙΖΑ);
Ποια «ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ της Αριστεράς» γίνεται σήμερα στην Ευρώπη; Ένα παράδειγμα για να μη μιλάμε στον αέρα…
Με τέτοιες σοφιστικές αρλούμπες, δίχως καμία ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ αναφορά και ανάλυση, ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ οι «ακαδημαϊκοί» του κατεστημένου, οι πολιτικοί και τα παπαγαλάκια της κατεστημένης «αριστεράς», να νανουρίσουν το λαό, για να σώσουν το καθεστώς που στα λόγια πολεμούν: Μια ζωή δήθεν…
Και οι «προτάσεις» τους κάλπικες είναι. Θεμελιωμένες ΟΛΕΣ, ΟΧΙ πάνω στην ανάπτυξη και αυτό-οργάνωση σκληρών ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, αλλά πάνω στο ψηφοδέλτιο: Τέτοιοι «αριστεροί» είναι…
Υ.Γ. Για τα κείμενα των «αριστερών» ηθικών δακρύων και αναθεματισμών εναντίον του «βλάκα» ελληνικού λαού, διαβάστε ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7906.html
Γεμίσαμε «αριστερούς προφήτες» και «σοφούς», γεμίσαμε από όλα τα νοσήματα της «αριστεράς» του κεφαλαίου και του θεάματος…