ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ
1916-1923 η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τον αιμοδιψή γενοκτόνο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, Μουσταφά Κεμαλ.
Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, ξεκίνησε ένας άνευ προηγμένου διωγμός, μέσα στο καταχείμωνο, με εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες.
Σε αυτές της πορείες θανάτου έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες, που είχαν να αντιμετωπίσουν και επιδρομές από άτακτους τσέτες, οι οποίες κατέληγαν σε φρικιαστικές σφαγές υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρξε και αγαστή συνεργασία.
Οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά και ανήλικων αγοριών, οι θάνατοι στα τάγματα εργασίας από τις εξαντλητικές εργασίες, η εξόντωση ενός ολόκληρου γένους, έγινε με την σιωπηρή συναίνεση των ....φίλων και συμμάχων μας.
Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».
Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα.
Ο κοινωνιολόγος Μιχάλης Χαραλαμπίδης αγωνίστηκε για την καθιέρωση ημέρας μνήμης των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας, οι Πόντιοι δεν ξέχασαν και με αγώνες κατέκτησαν μια σπουδαία νίκη: την αναγνώριση της γενοκτονίας.
Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων.
Για όσους έφυγαν, κυνηγήθηκαν, διώχτηκαν, βασανίστηκαν έχουμε χρέος να κρατούμε ζωντανή την ιστορία, να θυμόμαστε και να τιμούμε, να αγωνιζόμαστε και να επιμένουμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7490
1916-1923 η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από τον αιμοδιψή γενοκτόνο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, Μουσταφά Κεμαλ.
Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, ξεκίνησε ένας άνευ προηγμένου διωγμός, μέσα στο καταχείμωνο, με εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες.
Σε αυτές της πορείες θανάτου έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες, που είχαν να αντιμετωπίσουν και επιδρομές από άτακτους τσέτες, οι οποίες κατέληγαν σε φρικιαστικές σφαγές υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρξε και αγαστή συνεργασία.
Οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά και ανήλικων αγοριών, οι θάνατοι στα τάγματα εργασίας από τις εξαντλητικές εργασίες, η εξόντωση ενός ολόκληρου γένους, έγινε με την σιωπηρή συναίνεση των ....φίλων και συμμάχων μας.
Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».
Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα.
Ο κοινωνιολόγος Μιχάλης Χαραλαμπίδης αγωνίστηκε για την καθιέρωση ημέρας μνήμης των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας, οι Πόντιοι δεν ξέχασαν και με αγώνες κατέκτησαν μια σπουδαία νίκη: την αναγνώριση της γενοκτονίας.
Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων.
Για όσους έφυγαν, κυνηγήθηκαν, διώχτηκαν, βασανίστηκαν έχουμε χρέος να κρατούμε ζωντανή την ιστορία, να θυμόμαστε και να τιμούμε, να αγωνιζόμαστε και να επιμένουμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7490