Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν:
«"Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!". Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη"
σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο
"θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς".
Τρομαγμένοι θ' ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα:
- Ημουν, είμαι και θα είμαι».
Σήμερα, η «τάξη» του υπέρ-εθνικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη) είναι και αυτή χτισμένη στην άμμο. Η βροντερή φωνή των Λαϊκών Εξεγέρσεων, αρχίζει να σαλπίζει σε όλον τον κόσμο προκαλώντας τον τρόμο στους ληστές και δημίους του πλανήτη.
Στο «διεθνισμό» των υπέρ-εθνικών ιμπεριαλιστικών μαφιών (Παγκοσμιοποίηση-Νέα Τάξη) ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ και αντιπαρατίθεται ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ των Εργαζομένων και των Λαών: Ο Επαναστατικός Διεθνισμός.
Σημείωση: Η αναζωπύρωση αυτού του επαναστατικού ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ είναι ένα διπλό χαστούκι:
α). Στην μεταμοντέρνα «αριστερά» (στη ροζ «αριστερά» του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου) που ταυτίστηκε με το «διεθνισμό» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, παρέχοντας το «άλλοθι» σε κάθε καθεστωτικό μορμολύκειο (δεξιάς και ακροδεξιά κοπής) να συκοφαντήσουν ΓΕΝΙΚΑ το ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ: Το ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ των λαών και των εξεγέρσεών τους.
β). Το δεύτερο χαστούκι είναι προς αυτά τα καθεστωτικά βυθοκορήματα των πλαστογράφων της αγωνιστικής ιστορίας των λαών και των Επαναστατικών Κινημάτων.
Οι παραχαράκτες αυτοί επιχείρησαν να ερμηνεύσουν την παγκοσμιοποίηση ΟΧΙ στη βάση των ίδιων των νόμων της καπιταλιστικής κακουργίας (ο καπιταλισμός γι αυτούς είναι στο απυρόβλητο), αλλά με βάση την Επαναστατική ιδεολογία και πρακτική του ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ, ταυτίζοντας, όπως είπαμε τα «αριστερά» νεοταξικά ιδεολογήματα περί «διεθνισμού» (το διεθνισμό των ληστών και δημίων) με το ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ των Λαϊκών Κινημάτων.
Έρχονται, όμως, σήμερα οι λαοί που βρίσκονται σε επαναστατικό παροξυσμό σε όλον τον κόσμο να αποκαταστήσουν την «τάξη», να δώσουν το πραγματικό περιεχόμενο στις έννοιες, γκρεμίζοντας την «τάξη» της Νέας Τάξης, την κτισμένη στην άμμο, καθώς και το νεοταξικό λεξιλόγιο…
Παντού, λοιπόν, μεγάλες φωτιές, θυελλώδεις πυργακιές ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ:
Στην Τουρκία και σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο.
Σε ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Ήδη αυτήν την ώρα η Ιταλία και συγκεκριμένα η Ρώμη υπάρχουν μαζικές κινητοποιήσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και συνταξιούχων με κεντρικό σύνθημα: «δουλειά σημαίνει δημοκρατία».
Εκτενές ρεπορτάζ ΕΔΩ:
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231254194
Ιδιαίτερα «άγρια» και ρωμαλέα είναι η επαναστατική θύελλα που έχει ξεσπάσει στη Βραζιλία, το «πρότυπο» αυτό, σύμφωνα με τις πλανητικές πόρνες της προπαγάνδας (αλλά και του Τσίπρα).
Διαβάστε μια πολύ καλή ανάλυση του Παναγιώτη Μαυροειδή (αν φλυαρούσε και φιλολόγησε λιγότερο θα ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ), με τον τίτλο:
«Όταν οι βραζιλιάνοι παίζουν αλλιώτικη μπάλα...»
ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1766
Παντού σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, στην περιφέρεια, αλλά και μέσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, απλώνεται μια νέα Επαναστατική θύελλα που συγκλονίζει συθέμελα την «τάξη» της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κακουργίας και κτηνώδους βαρβαρότητας.
Ο νέος κύκλος των Εξεγέρσεων και Επαναστάσεων άνοιξε εντυπωσιακά.
Αυτός ο νέος κύκλος θα γεννήσει και θα θεμελιώσει και τις νέες, ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ επαναστατικές ηγεσίες. Θα τροφοδοτήσει και θα Θεριέψει, αλλά και θα ΕΝΩΣΕΙ τα επαναστατικά έμβρυα που υπάρχουν, αδύνατα και σκόρπια…
«Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη"
σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο
θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς".
Υ.Γ.
Είναι απαραίτητο να θυμίσουμε τις κάτωθι δηλώσεις του Τσίπρα, όταν είχε επισκεφτεί τη Βραζιλία (Δεκέμβριο 2012) και εγκωμίαζε το «κεντροαριστερό» μοντέλο της κυβερνητικής της διαχείρισης:
«Το μήνυμα της Βραζιλίας στον ελληνικό λαό, το μήνυμα μιας χώρας που απελευθερώθηκε από το ΔΝΤ και στάθηκε στα πόδια της και σήμερα είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη είναι ένα: Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με μνημόνια λιτότητας παρά μονάχα με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής».
«Σήμερα είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τον πρόεδρο και την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος της Βραζιλίας και κυρίως να μας δώσουν την εμπειρία τους για το πώς κατάφεραν πριν δέκα χρόνια να παραλάβουν μια χώρα στα πρόθυρα μιας μεγάλης κοινωνικής κρίσης, που είχε οδηγηθεί από την εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, και να την οδηγήσουν σε μια συντεταγμένη κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση με αναδιανομή του πλούτου, αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και μια προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης με επιμονή σε αναπτυξιακές πολιτικές».