Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
- Έλα ρε φίλε! Πολύ προβληματισμένο σε βλέπω!
- Πώς να μην είμαι; Δεν άκουσες τον πρωθυπουργό στο χθεσινό διάγγελμα;
Με στόλισε κανονικά με κάτι ακατονόμαστες εκφράσεις. Μέχρι και μ$λ@κ% με αποκάλεσε! Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μου, η ελπίδα μου, η μοναδική μου ελπίδα να με αποκαλεί έτσι;
- Δεν εννοούσε εσένα βρε παιδί μου. Στον εαυτό του απευθυνόταν απ’ ότι κατάλαβα επειδή δεν θυμόταν απ’ έξω τα λόγια του διαγγέλματος.
- Αλήθεια λες;
- Μα φυσικά και λέω αλήθεια;
- Τι δηλαδή: Κάνει πρόβες; Ηθοποιός είναι;
- Δεν θυμάσαι τον προηγούμενο που πριν την Ανάσταση έλεγε «Χριστός Ανέστη» και μετά την Ανάσταση ευχόταν «Καλή Ανάσταση»; Δέκα φορές χρειάστηκαν για να τα πει με τη σωστή σειρά.
- Τώρα μ’ έκανες ακόμα χειρότερα!
- Γιατί;
- Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μου, ο σωτήρας μου να έχει τέτοια γνώμη για τον εαυτό του;
- Δεν έχει τέτοια γνώμη για τον εαυτό του. Δεν το εννοούσε. Πάνω στον εκνευρισμό του το είπε.
- Για στάσου μια στιγμή. Θες να μου πεις πως ο πρωθυπουργός μου, άλλα λέει και άλλα εννοεί; Αυτό δεν το δέχομαι! Οι πρωθυπουργοί εννοούν πάντα αυτά που λένε αλλιώς δεν θα λένε αυτά που εννοούν.
- Νομίζω ότι αρχίζεις και λαϊκίζεις!
- Δηλαδή θες να μου πεις πως το διάγγελμα του πρωθυπουργού, όχι το πρώτο, το κανονικό δεν ήταν λαϊκισμός;
- Όχι βέβαια. Ο άνθρωπος, αισθάνθηκε την ανάγκη να αναγγείλει στο λαό του ένα χαρμόσυνο νέο όπως αυτό της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση.
- Μάλιστα. Θες να μου πεις ότι τόσον καιρό δεν πας στην ταβέρνα επειδή έπρεπε να πληρώσεις 24,6 ευρώ και σου έλειπαν τα 2 ευρώ!
- Τι μου λες τώρα;
- Βρε χριστιανέ μου, αν το φαγητό στην ταβέρνα κόστιζε 24,6 ευρώ, από την 1η Αυγούστου θα κοστίζει 22,6 ευρώ. Φοβερό έτσι; Μοχλός ανάπτυξης. Άσε που θα είναι και προσωρινό! Τρέξε να προλάβεις να φας στη «φτήνια» όσο μπορέσεις περισσότερο μέσα σε 4 μήνες.
- Πάλι λαϊκίζεις; Γιατί τα ισοπεδώνεις όλα; Δεν είναι αυτό ένα θετικό μέτρο;
- Φυσικά! Δεν έμαθες ότι ετοιμάζουν ευχαριστήρια πορεία όλοι οι άνεργοι και οι άστεγοι της Αθήνας; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Έβγαλε, κοτζάμ πρωθυπουργός διάγγελμα γι’ αυτό το θέμα λες και θα μας ανακοίνωνε ότι έφυγε το ΔΝΤ; Αν είναι να μας βγάλει από τα Μνημόνια τι θα κάνει; Θα κατέβει από ελικόπτερο με εναέρια σκάλα στο κέντρο του ΟΑΚΑ;
- Είσαι άδικος. Τα θετικά πρέπει να τα αναγνωρίζεις. Να ασκείς κριτική αλλά υπεύθυνη κριτική.
- Εγώ Κουβέλης δεν μπορώ να γίνω!
- Γιατί;
- Δεν έχω μουστάκι! Δηλαδή, για το τελευταίο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από 153 βουλευτές και απολύει δημοσίους υπαλλήλους, τι είδους «υπεύθυνη» κριτική να κάνω;
- Μα ήταν όρος της Τρόικας για να πάρουμε την επόμενη δόση, να μπούμε στο δρόμο της ανάπτυξης και να μειωθεί επιτέλους η ανεργία μπας και βρω κι εγώ καμιά δουλίτσα επιτέλους;
- Θα με τρελάνεις; Θα μειώσει την ανεργία κάνοντας κι άλλους ανέργους;
- Δεν είναι ακριβώς έτσι.
- Αλλά, πώς είναι;
- Κοίτα. Τους καθηγητές που απέλυσε θα τους ξαναπροσλάβει ως ωρομίσθιους, τους δημοτικούς αστυνομικούς θα τους βολέψει στην αστυνομία την κανονική και από τους σχολικούς φύλακες, όσοι έχουν μεταπτυχιακό και διδακτορικό δεν θα απολυθούν.
- Έχεις δίκιο, αυτό μου διέφυγε.
- Ποιο;
- Το ότι, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολικών φυλάκων έχουν διδακτορικό. Τώρα ησύχασα. Και για τους καθηγητές ησύχασα διπλά, θα τους μετατρέψει από μόνιμους σε ωρομίσθιους. Κόλπο γκρόσο!
- Φίλε δεν παίζεσαι! Μες στην άρνηση είσαι. Έτσι δεν θα πάμε ποτέ μπροστά. Πρέπει να αλλάξεις! Δεν είδες που και ο ΣυΡιζΑ άλλαξε. Ναι στο ευρώ από δω κι εμπρός.
- Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι κάνουν το μάγκα στο λαό αλλά στον Τόμσεν κάθονται σαν κότες. Ότι παραγγέλνει, γίνεται. Τον είδες τον Κυριάκο πώς γουρλώνει τα μάτια όταν είναι να εξαγγείλει απολύσεις; Λες να τα γουρλώνει έτσι και όταν μιλάει στον Τόμσεν;
Την ωραία και ενδιαφέρουσα συζήτηση τη διέκοψε ο ερχομός ενός αστυνομικού που τους ενημέρωσε ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις.
- Γιατί απαγορεύονται αξιότιμε κύριε πόλιτσμαν;
- Γιατί ήρθε ο Σόιμπλε.
- Μα, δύο άτομα είμαστε κύριε πόλιτσμαν. Τι θα μπορούσαμε να του κάνουμε;
- Το θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που λέει: «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς;»
- Το θυμάμαι.
- Είδες; Γι’ αυτό. Για να προλάβουμε τα χειρότερα. Ή θα διαλυθείτε ή θα με ακολουθήσετε στο τμήμα.
Τελικά, αν συγκρίνουμε τις συμπεριφορές μερικών γιαγιάδων με αυτές των εγγονών τους καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μήλο ΔΕΝ πέφτει πάντα κάτω από τη μηλιά…
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.alfavita.gr/
- Έλα ρε φίλε! Πολύ προβληματισμένο σε βλέπω!
- Πώς να μην είμαι; Δεν άκουσες τον πρωθυπουργό στο χθεσινό διάγγελμα;
Με στόλισε κανονικά με κάτι ακατονόμαστες εκφράσεις. Μέχρι και μ$λ@κ% με αποκάλεσε! Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μου, η ελπίδα μου, η μοναδική μου ελπίδα να με αποκαλεί έτσι;
- Δεν εννοούσε εσένα βρε παιδί μου. Στον εαυτό του απευθυνόταν απ’ ότι κατάλαβα επειδή δεν θυμόταν απ’ έξω τα λόγια του διαγγέλματος.
- Αλήθεια λες;
- Μα φυσικά και λέω αλήθεια;
- Τι δηλαδή: Κάνει πρόβες; Ηθοποιός είναι;
- Δεν θυμάσαι τον προηγούμενο που πριν την Ανάσταση έλεγε «Χριστός Ανέστη» και μετά την Ανάσταση ευχόταν «Καλή Ανάσταση»; Δέκα φορές χρειάστηκαν για να τα πει με τη σωστή σειρά.
- Τώρα μ’ έκανες ακόμα χειρότερα!
- Γιατί;
- Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός μου, ο σωτήρας μου να έχει τέτοια γνώμη για τον εαυτό του;
- Δεν έχει τέτοια γνώμη για τον εαυτό του. Δεν το εννοούσε. Πάνω στον εκνευρισμό του το είπε.
- Για στάσου μια στιγμή. Θες να μου πεις πως ο πρωθυπουργός μου, άλλα λέει και άλλα εννοεί; Αυτό δεν το δέχομαι! Οι πρωθυπουργοί εννοούν πάντα αυτά που λένε αλλιώς δεν θα λένε αυτά που εννοούν.
- Νομίζω ότι αρχίζεις και λαϊκίζεις!
- Δηλαδή θες να μου πεις πως το διάγγελμα του πρωθυπουργού, όχι το πρώτο, το κανονικό δεν ήταν λαϊκισμός;
- Όχι βέβαια. Ο άνθρωπος, αισθάνθηκε την ανάγκη να αναγγείλει στο λαό του ένα χαρμόσυνο νέο όπως αυτό της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση.
- Μάλιστα. Θες να μου πεις ότι τόσον καιρό δεν πας στην ταβέρνα επειδή έπρεπε να πληρώσεις 24,6 ευρώ και σου έλειπαν τα 2 ευρώ!
- Τι μου λες τώρα;
- Βρε χριστιανέ μου, αν το φαγητό στην ταβέρνα κόστιζε 24,6 ευρώ, από την 1η Αυγούστου θα κοστίζει 22,6 ευρώ. Φοβερό έτσι; Μοχλός ανάπτυξης. Άσε που θα είναι και προσωρινό! Τρέξε να προλάβεις να φας στη «φτήνια» όσο μπορέσεις περισσότερο μέσα σε 4 μήνες.
- Πάλι λαϊκίζεις; Γιατί τα ισοπεδώνεις όλα; Δεν είναι αυτό ένα θετικό μέτρο;
- Φυσικά! Δεν έμαθες ότι ετοιμάζουν ευχαριστήρια πορεία όλοι οι άνεργοι και οι άστεγοι της Αθήνας; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Έβγαλε, κοτζάμ πρωθυπουργός διάγγελμα γι’ αυτό το θέμα λες και θα μας ανακοίνωνε ότι έφυγε το ΔΝΤ; Αν είναι να μας βγάλει από τα Μνημόνια τι θα κάνει; Θα κατέβει από ελικόπτερο με εναέρια σκάλα στο κέντρο του ΟΑΚΑ;
- Είσαι άδικος. Τα θετικά πρέπει να τα αναγνωρίζεις. Να ασκείς κριτική αλλά υπεύθυνη κριτική.
- Εγώ Κουβέλης δεν μπορώ να γίνω!
- Γιατί;
- Δεν έχω μουστάκι! Δηλαδή, για το τελευταίο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από 153 βουλευτές και απολύει δημοσίους υπαλλήλους, τι είδους «υπεύθυνη» κριτική να κάνω;
- Μα ήταν όρος της Τρόικας για να πάρουμε την επόμενη δόση, να μπούμε στο δρόμο της ανάπτυξης και να μειωθεί επιτέλους η ανεργία μπας και βρω κι εγώ καμιά δουλίτσα επιτέλους;
- Θα με τρελάνεις; Θα μειώσει την ανεργία κάνοντας κι άλλους ανέργους;
- Δεν είναι ακριβώς έτσι.
- Αλλά, πώς είναι;
- Κοίτα. Τους καθηγητές που απέλυσε θα τους ξαναπροσλάβει ως ωρομίσθιους, τους δημοτικούς αστυνομικούς θα τους βολέψει στην αστυνομία την κανονική και από τους σχολικούς φύλακες, όσοι έχουν μεταπτυχιακό και διδακτορικό δεν θα απολυθούν.
- Έχεις δίκιο, αυτό μου διέφυγε.
- Ποιο;
- Το ότι, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολικών φυλάκων έχουν διδακτορικό. Τώρα ησύχασα. Και για τους καθηγητές ησύχασα διπλά, θα τους μετατρέψει από μόνιμους σε ωρομίσθιους. Κόλπο γκρόσο!
- Φίλε δεν παίζεσαι! Μες στην άρνηση είσαι. Έτσι δεν θα πάμε ποτέ μπροστά. Πρέπει να αλλάξεις! Δεν είδες που και ο ΣυΡιζΑ άλλαξε. Ναι στο ευρώ από δω κι εμπρός.
- Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι κάνουν το μάγκα στο λαό αλλά στον Τόμσεν κάθονται σαν κότες. Ότι παραγγέλνει, γίνεται. Τον είδες τον Κυριάκο πώς γουρλώνει τα μάτια όταν είναι να εξαγγείλει απολύσεις; Λες να τα γουρλώνει έτσι και όταν μιλάει στον Τόμσεν;
Την ωραία και ενδιαφέρουσα συζήτηση τη διέκοψε ο ερχομός ενός αστυνομικού που τους ενημέρωσε ότι απαγορεύονται οι συναθροίσεις.
- Γιατί απαγορεύονται αξιότιμε κύριε πόλιτσμαν;
- Γιατί ήρθε ο Σόιμπλε.
- Μα, δύο άτομα είμαστε κύριε πόλιτσμαν. Τι θα μπορούσαμε να του κάνουμε;
- Το θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που λέει: «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς;»
- Το θυμάμαι.
- Είδες; Γι’ αυτό. Για να προλάβουμε τα χειρότερα. Ή θα διαλυθείτε ή θα με ακολουθήσετε στο τμήμα.
Τελικά, αν συγκρίνουμε τις συμπεριφορές μερικών γιαγιάδων με αυτές των εγγονών τους καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μήλο ΔΕΝ πέφτει πάντα κάτω από τη μηλιά…
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.alfavita.gr/