Ιανουάριος 2010
Οι σημερινοί
καθεστωτικοί μηχανισμοί και πολιτικοί υπάλληλοι της «ελεύθερης αγοράς»
έχουν αναγάγει τα «ανθρώπινα δικαιώματα» σε ευαγγελική Πίστη. Αυτή την
Πίστη την επενδύουν με τα γνωστά «αντί-θνικιστικά» και «αντιρατσιστικά»
«μυστήρια»…
Οι πλέον γλοιώδεις είναι οι πρώην αριστεροί οι οποίοι θορυβούν υστερικά πάνω στα νέα ιδεολογήματα. Με φορεσιές «μαρξιστικές» προπαγανδίζουν τη σύγχρονη δουλεία και αφορίζουν, σαν νέα Ιερά Εξέταση, τις κοινωνίες και τους λαούς που δεν φυλακίζονται στα νέα καλούπια της «ελεύθερης δουλείας» τους. Όποιος δεν θέλει να είναι δούλος αυτής ης Νέας Θρησκείας αφορίζεται σαν «εθνικιστής» και «ρατσιστής».
Ας δούμε, όμως, με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, το πώς και το γιατί τα αφηρημένα αξιώματα περί «ελευθερίας», «ισότητας» και «δικαιωμάτων», αποτελούν, σήμερα το όχημα της νοεταξικής ενσωμάτωσης.
Παρατήρηση πρώτη:
Οι σύγχρονοι «μαρξιστές» (μαρξολόγοι για την ακρίβεια) και οι ποικίλοι ηθικολόγοι της «ελεύθερης αγοράς», αποκόβουν το άτομο από τις σχέσεις του με την κοινωνία και έτσι τοποθετούν την «ισότητα» σε μια αφηρημένη αλγεβρική εξίσωση.
Η «ισότητα», όμως, στον καπιταλισμό, είναι γνωστό, ιδιαίτερα στους μαρξιστές, ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τη νομική έκφραση της δουλείας που υφίσταται το άτομο μέσα στην αστική κοινωνία: Ελευθερία εικονική.
Το «ανεξάρτητο» και «ελεύθερο» άτομο δεν είναι παρά το απωλεσμένο, αλλοτριωμένο άτομο, το παραδομένο στην κυριαρχία απάνθρωπων όρων και στοιχείων, είναι το άτομο που δεν είναι ακόμα μια πραγματική ανθρώπινη ύπαρξη: Το άτομο στην τυχαία ύπαρξή του.
Είναι το άτομο που δέχεται σαν ελευθερία του την «αχαλίνωτη κίνηση των αποξενωμένων από αυτό στοιχείων της ζωής του».
Το άδειασμα λοιπόν του ατόμου από την ιστορία του και τις κοινωνικές σχέσεις, η μετατροπή του σε ΜΟΝΑΔΑ εκφράζεται στη νομική εξίσωση: κάθε άτομο είναι ίσο με το άλλο (οι μονάδες είναι ίσες).
Αν τοποθετήσουμε αυτή την εικονική ισότητα στην πραγματικότητα αποκαλύπτεται ο παραλογισμός και η δουλεία της αστικής ελευθερίας. Ο βιομήχανος είναι ίσος με τον εργάτη, ο αφέντης με τον δούλο, ο θύτης με το θύμα κλπ. !!!
Παρατήρηση δεύτερη:
Αφού δεν καταρρίπτουμε το μύθο της «ισότητας» πέφτουμε θύμα ενός άλλου μύθου που τον ευλογούμε και «μαρξιστικά»: Το μύθο της «ατομικής ελευθερίας», των «ατομικών δικαιωμάτων».
Τα καλούμενα, όμως, ανθρώπινα δικαιώματα μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, τα δικαιώματα δηλαδή του εξατομικευμένου ανθρώπου, δεν ξεπερνούν το εγωιστικό άτομο, δεν πετυχαίνουν τη «συλλογική ύπαρξη» αντίθετα τη διαιρούν και την εξαφανίζουν.
Το ατομικό δικαίωμα ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τον άνθρωπο από το γενικό σύνολο, τον ΑΠΟΣΥΝΔΕΕΙ από τον συνάνθρωπό του και από τους κοινωνικούς και ιστορικούς του ΔΕΣΜΟΥΣ και παράγει τον ΑΓΩΝΑ ανθρώπου εναντίον ανθρώπου, ατόμου εναντίον ατόμου.
Με απλά λόγια τα δικαιώματα αυτά είναι δικαιώματα του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και η ατομική ελευθερία, είναι ελευθερία του συμφέροντος, μια ελευθερία που έχει ως αποτέλεσμα να μην βρίσκει κανείς στον άλλο την πραγματοποίηση, αλλά τον περιορισμό της ελευθερίας του.
Παρατήρηση τρίτη:
Αφού δεν γκρεμίζονται, αλλά αναπαράγονται και από την «αριστερά» οι παραπάνω αστικοί μύθοι που αποκόβουν τον άνθρωπο από την κοινωνία και την ιστορία, αυτοί οι μύθοι διαστέλλονται στη νέα παγκοσμιοποιημένη μυθολογία.
Αναπαλαιώνονται και εμφανίζονται και με νέες μορφές στο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης.
Η κυρίαρχη μορφή τους είναι ότι το άτομο γίνεται πλέον «ιδιαιτερότητα». Και αυτή η «ιδιαιτερότητα» αποκτά ένα καθολικό, ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Αγκαλιάζει ένα απεριόριστο αριθμό διαφορών και περιπτώσεων: κοινωνικών, πολιτικών, πολιτισμικών, μειονοτήτων , «ξένων», ψυχολογικών διαστροφών κλπ.
Η εικονική ισότητα διαστέλλεται από το ξεχωριστό άτομο στις «ιδιαιτερότητες». Οι Ιστορικές και κοινωνικές συνθέσεις μετατρέπονται σε αθροιστικά σύνολα, σε ανεξάρτητα εξαρτήματα «ιδιαιτεροτήτων», σε ΙΣΟΤΗΤΕΣ «τεμαχίων».
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ της «αριστεράς». Έτσι αντί να σφυροκοπούμε ανελέητα αυτήν την πλανητική πολυπολιτισμική μυθολογία και να αποκαλύπτουμε τον ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ της χαρακτήρα γινόμαστε νεροκουβαλητές της. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή των «δικαιωμάτων» των «ιδιαιτεροτήτων», των «ξένων», των «μειονοτήτων», των «ομοφυλοφίλων» κλπ.
Έτσι οι σύγχρονοι «μαρξιστές» πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τη ΘΕΩΡΙΑ του Μαρξ για την «ισότητα», την «ελευθερία» και τα «ατομικά δικαιώματα» και γίνονται η «αριστερή» εμπροσθοφυλακή της Νέας Τάξης.
Και όλοι οι «άλλοι» που αντιστέκονται σε αυτή την τερατώδη παραμόρφωση του μαρξισμού και στη Νέα Τάξη βαπτίζονται «φασίστες», «εθνικιστές», «ρατσιστές» και ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑΥΡΙΟ θα διώκονται και ΠΟΙΝΙΚΑ από το κράτος με την ιδεολογική συμπαράσταση των «χρήσιμων ηλιθίων» και την πολιτική τρομοκρατία των έμμισθων ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ «αριστερών» ροπαλοφόρων.
Αυτές τις σοφιστκές αρλούμπες παπαγαλίζει ο Πρωθυπουργός για να μας πει ότι η καθεστωτική επιβολή της ιθαγένειας (η κοινωνική και πολιτική αυτή καταστροφή της εθνικής υπόστασης της χώρας) είναι «ανθρώπινο δικαίωμα αδιαπραγμάτευτο».
Η επιβολή της ζούγκλας και των αλληλοσπαρασσόμενων γκέτο, η διάλυση των συλλογικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, η διάρρηξη του κοινωνικού και εθνικού Είναι, δηλαδή ο τεμαχισμός του «δικαιώματος του ΟΛΟΥ», σε ίνες «δικαιωμάτων» ποικίλων τεμαχίων, ιδιαιτεροτήτων και «διαστροφών», όλα αυτά που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε αγέλη και «στιγμιαία ύπαρξη» είναι «ανθρώπινο δικαίωμα».
Η ανθρώπινη κοινωνία της κολάσεως είναι «ανθρώπινο δικαίωμα»!!!
Αυτή η φρίκη για τους λαούς πράγματι είναι «αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα». ΟΧΙ των λαών, αλλά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, των πολιτικών της υπηρετών και των πολύχρωμων ροπαλοφόρων της…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Σήμερα οι παραγωγοί της παρακμής μέσω των διαχειριστών τους και των «οργανικών» τους διανοουμένων, έχουν αναγάγει την παρακμή σε «ανθρώπινο δικαίωμα».
Η σήψη και η παρακμή γεννάει και τρέφει ποικίλες διαστροφές: Οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πνευματικές και ψυχολογικές…
Όλες αυτές οι διαστροφές της αποσύνθεσης έχουν αναχθεί σε «αδιαπραγμάτευτα ανθρώπινα δικαιώματα»!!!
Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω παλιό μας κείμενο, γραμμένο τον Ιούλιο του 2008
Η καπιταλιστική μυθολογία της παρακμής
αναπαράγεται από κάποιους θλιβερούς
«αριστερούς», σαν «ανθρώπινο δικαίωμα»!!!
Η ιδεολογική καθίζηση της εποχής μας, η πτώση και ρουτινοποίηση της σκέψης, η απουσία αγωνιστικού ήθους και η νοσηρή παθητικότητα μοιραία αναπαλαίωσαν όλα τα αστικά ηθικά αξιώματα της σκλαβιάς και υποταγής και εδραίωσαν την ιμπεριαλιστική, νεοταξική μυθολογία των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και της «ατομικής ελευθερίας»: Μυθολογία που τοποθετεί την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω.
Το θλιβερό της ιστορίας είναι ότι οι «προφήτες» αυτής της παρακμιακής μυθολογίας είναι τα «ναυάγια» και τα «ρετάλια» της αριστεράς: Από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις «ακροαριστερές» σέχτες που ορκίζονται στο όνομα του Μαρξισμού. «Μαρξιστές» που καρατομούν και δολοφονούν καθημερινά τον Μαρξ.
Το αλφάβητο του μαρξισμού
Αν είχαν, όλοι αυτοί, στοιχειώδη επαφή με την μαρξιστική θεωρία θα γνώριζαν τα εξής απλά:
α). Ο σύγχρονος άνθρωπος και η συνείδησή του αιωρούνται μεταξύ ευρύτατων φιλοσοφικών, πολιτικών και νομικών μύθων: καπιταλιστικοί μύθοι που αποκρύπτονται επιμελώς πίσω από ηθικές αφαιρέσεις και αξιώματα ή από κείνο το νόθο πλάσμα, που λέγεται «κοινή λογική».
β). Ο άνθρωπος στον καπιταλισμό τοποθετείται στην κορυφή, θεωρείται κυρίαρχος, αλλά στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα άτομο απωλεσμένο, αλλοτριωμένο και παραδομένο στην κυριαρχία απάνθρωπων, κτηνωδών όρων και συνθηκών.
γ). Τα περιβόητα δικαιώματα του ανθρώπου για ελευθερία «δεν βασίζονται στον δεσμό ανθρώπου με άνθρωπο, αλλά στον διαχωρισμό ανθρώπου από άνθρωπο». Είναι τα δικαιώματα του εγωιστικού συμφέροντος που οδηγούν στο να μη βρίσκει ο καθένας στον άλλον την πραγματοποίηση, αλλά τον περιορισμό της ελευθερίας του.
δ). Η χρηστικότητα των αστικών μύθων αποσκοπεί: στην ιδεολογική θεοποίηση του αστικού ατομισμού, στην εξάλειψη των κοινωνικών (ταξικών) οριοθετήσεων και στον πολιτικό αποχρωματισμό της συνείδησης: Στην ισοπέδωση κάθε συλλογικής, κοινωνικής συνείδησης και στη Ζούγκλα του «όλοι εναντίον όλων»!
Η μυθολογία των «δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων»
Σαν υστερικές ύαινες οι μαρξίζοντες και ροζ αριστερούληδες φωνασκούν για τα «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων». Φωνασκούν για «το δικαίωμα του ανθρώπου να καθορίζει ο ίδιος τη σεξουαλική του ζωή».
Οι άμοιροι αυτοί μαρξίζοντες δεν έχουν κατανοήσει ούτε το κοινωνικό αλφάβητο του μαρξισμού. Γιατί ποτέ το άτομο δεν καθορίζει το ίδιο τη ζωή του σε επίπεδο ατομικό!!! Η συμπεριφορά και οι «επιλογές» του ατόμου καθορίζονται από τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους: τους ιστορικούς όρους και τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζει και λειτουργεί.
Οι άνθρωποι-έλεγε ο Μαρξ- κάνουν την ιστορία τους, αλλά την κάνουν σε συνθήκες που καθορίζουν τη δράση τους, σε συνθήκες που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι, αλλά τους έχουν κληροδοτηθεί από τις προηγούμενες γενεές. Επομένως οι επιλογές και οι ενέργειές τους δεσμεύονται από τις προϋπάρχουσες συνθήκες, φυσικές και κοινωνικές.
Σεξουαλικά οι άνθρωποι δεσμεύονται από το ίδιο τους το φύλο το οποίο επίσης δεν επιλέγουν και από τους κοινωνικούς νόμους που και αυτούς δεν επιλέγουν.
Το «ατομικό δικαίωμα», λοιπόν της «ελεύθερης επιλογής», είναι από μόνο του μια αντί-επιστημονική μπαρούφα που αναιρεί την ιστορική διαλεκτική, συνακόλουθα την ίδια λογική της μαρξιστικής θεωρίας.
Αποτελεί, ακόμη και ένα σόφισμα σύνθετης απάτης.
Α. Η απάτη του «ατομικού δικαιώματος».
Οι αφαιρέσεις συγχωρούν τις αμαρτίες. Η έκκληση στο «ατομικό δικαίωμα» των ομοφυλοφίλων ταχυδακτυλουργικά μετατοπίζει το «κοινωνικό» σε «ατομικό», ταυτίζοντας ιστορικές-κοινωνικές φόρμες με το «ατομικό δικαίωμα». Εξισώνει, πιο απλά, τις φυσικές και κοινωνικές σχέσεις με τις «ατομικές», το «δικαίωμα» των ετερόφυλων με το «δικαίωμα» των ομοφυλόφιλων.
Σοφιστεία καραμπινάτη. Κανένα «ατομικό δικαίωμα» ετερόφυλων δεν υπάρχει για να αντιπαρατίθεται με το «δικαίωμα των ομοφυλόφιλων». Η ετεροφυλία δεν κατοχυρώθηκε πολιτικά και νομικά. Ήταν η φύση που την καθόρισε και όχι το οποιοδήποτε πολιτικό και νομικό καθεστώς.
Ούτε η οικογένεια αποτελεί «ατομικό δικαίωμα». Ήταν ιστορικό κοινωνικό αίτημα που στηρίχτηκε στο φυσικό νόμο της αναπαραγωγής και διαιώνισης της ζωής και κατοχύρωσε κοινωνικά (ταξικά) τα συμφέροντα της αναπαραγωγής και διαιώνισης της φυσικής και κοινωνικής ζωής.
Ούτε το κράτος είναι «ατομικό δικαίωμα». Αποτέλεσε την πολιτική δομή κατοχύρωσης των κοινωνικών συμφερόντων της οικογένειας, του κοινωνικού αυτού κυττάρου της «φυσικής» αναπαραγωγής της ζωής.
Είναι ταχυδακτυλουργία, συνεπώς, να μιλάμε για τα «ατομικά δικαιώματα» των ομοφυλόφιλων, «δικαιώματα» που τα προωθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα για να τινάξει στον αέρα και τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους, για να ισοπεδώσει ολοκληρωτικά την κοινωνία των ανθρώπων και να μεταλλάξει τη «φύση» σε «παραφύση»!!!
Β. Η παρακμή δεν μπορεί να αποτελέσει κατοχυρωμένο πολιτικό δικαίωμα.
Η άλλη σοφιστική απάτη είναι ότι η προώθηση τέτοιων «ατομικών δικαιωμάτων» νομιμοποιεί και εδραιώνει πολιτικά, συνακόλουθα και νομικά τη σήψη και τις «διαστροφές» ενός συστήματος το οποίο, αυτό και μόνο παράγει και αναπαράγει αυτές τις «διαστροφές».
Οι ομοφυλόφιλοι, όπως και κάθε άνθρωπος (ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας) έχει τα ίδια ατομικά δικαιώματα με τους άλλους. Κανένας νόμος δεν απαγορεύει τις ομοφυλοφιλικές ή άλλου είδους «αλλόκοτες» σχέσεις. Δεν υπάρχει καμία απαγόρευση στο πώς θα χρησιμοποιήσει ο καθένας το σώμα του και την «ψυχή» του.
Ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετικό την «ατομική συμπεριφορά» να την ανάγουμε σε πολιτικό και νομικό αίτημα διεκδίκησης, να την ανυψώνουμε υπεράνω της «φύσης» και του κοινωνικού συλλογικού «εγώ»: υπεράνω των νόμων της κοινωνίας και των συλλογικών κοινωνικών σχέσεων.
Όλοι γνωρίζουμε ότι εκτός από την ομοφυλοφιλία υπάρχει ακόμα πλήθος σεξουαλικών «επιλογών». Παραλλαγές υποκατάστατων της φυσιολογικής μεταξύ των φύλων σχέσης, ψυχολογικά νοσήματα των κοινωνικών διαστροφών της καπιταλιστικής ζούγκλας: Η κτηνοβασία είναι κι αυτή φαινόμενο της σεξουαλικής ζωής, η κοπρολαγνεία, η νεκροφιλία, ο σαδομαζοχισμός και πολλά άλλα.
Στη σοφιστική βάση των «ατομικών δικαιωμάτων» των ομοφυλόφιλων, γιατί να μην κατοχυρωθούν και αυτά τα δικαιώματα;
Σήμερα έχουμε τους ομοφυλόφιλους. Αύριο θα αρχίσουν τις «παρελάσεις» (αυτές τις χειροκροτεί η «αριστερά») των άλλων: Όλων των «κοπράνων» της καπιταλιστικής σήψης.
Φτάσαμε στο σημείο το παγκόσμιο κράτος και όλα τα ΜΜΕ, μαζί με τους θλιβερούς «αριστερούς», να προσπαθούν ανοικτά να νομιμοποιήσουν στην «κοινή γνώμη» την ομοφυλοφιλία και κάθε άλλη «αλλόκοτη» συμπεριφορά.
Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι της παρακμής, όπως είχε συμβεί με την πλήρη έκκληση των ηθών, λίγο πριν την κατάρρευση, της Αρχαίας Ρώμης και αργότερα των φεουδαρχικών καθεστώτων…
Ιούλιος 2008
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746
Οι σημερινοί
καθεστωτικοί μηχανισμοί και πολιτικοί υπάλληλοι της «ελεύθερης αγοράς»
έχουν αναγάγει τα «ανθρώπινα δικαιώματα» σε ευαγγελική Πίστη. Αυτή την
Πίστη την επενδύουν με τα γνωστά «αντί-θνικιστικά» και «αντιρατσιστικά»
«μυστήρια»…Οι πλέον γλοιώδεις είναι οι πρώην αριστεροί οι οποίοι θορυβούν υστερικά πάνω στα νέα ιδεολογήματα. Με φορεσιές «μαρξιστικές» προπαγανδίζουν τη σύγχρονη δουλεία και αφορίζουν, σαν νέα Ιερά Εξέταση, τις κοινωνίες και τους λαούς που δεν φυλακίζονται στα νέα καλούπια της «ελεύθερης δουλείας» τους. Όποιος δεν θέλει να είναι δούλος αυτής ης Νέας Θρησκείας αφορίζεται σαν «εθνικιστής» και «ρατσιστής».
Ας δούμε, όμως, με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων, το πώς και το γιατί τα αφηρημένα αξιώματα περί «ελευθερίας», «ισότητας» και «δικαιωμάτων», αποτελούν, σήμερα το όχημα της νοεταξικής ενσωμάτωσης.
Παρατήρηση πρώτη:
Οι σύγχρονοι «μαρξιστές» (μαρξολόγοι για την ακρίβεια) και οι ποικίλοι ηθικολόγοι της «ελεύθερης αγοράς», αποκόβουν το άτομο από τις σχέσεις του με την κοινωνία και έτσι τοποθετούν την «ισότητα» σε μια αφηρημένη αλγεβρική εξίσωση.
Η «ισότητα», όμως, στον καπιταλισμό, είναι γνωστό, ιδιαίτερα στους μαρξιστές, ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τη νομική έκφραση της δουλείας που υφίσταται το άτομο μέσα στην αστική κοινωνία: Ελευθερία εικονική.
Το «ανεξάρτητο» και «ελεύθερο» άτομο δεν είναι παρά το απωλεσμένο, αλλοτριωμένο άτομο, το παραδομένο στην κυριαρχία απάνθρωπων όρων και στοιχείων, είναι το άτομο που δεν είναι ακόμα μια πραγματική ανθρώπινη ύπαρξη: Το άτομο στην τυχαία ύπαρξή του.
Είναι το άτομο που δέχεται σαν ελευθερία του την «αχαλίνωτη κίνηση των αποξενωμένων από αυτό στοιχείων της ζωής του».
Το άδειασμα λοιπόν του ατόμου από την ιστορία του και τις κοινωνικές σχέσεις, η μετατροπή του σε ΜΟΝΑΔΑ εκφράζεται στη νομική εξίσωση: κάθε άτομο είναι ίσο με το άλλο (οι μονάδες είναι ίσες).
Αν τοποθετήσουμε αυτή την εικονική ισότητα στην πραγματικότητα αποκαλύπτεται ο παραλογισμός και η δουλεία της αστικής ελευθερίας. Ο βιομήχανος είναι ίσος με τον εργάτη, ο αφέντης με τον δούλο, ο θύτης με το θύμα κλπ. !!!
Παρατήρηση δεύτερη:
Αφού δεν καταρρίπτουμε το μύθο της «ισότητας» πέφτουμε θύμα ενός άλλου μύθου που τον ευλογούμε και «μαρξιστικά»: Το μύθο της «ατομικής ελευθερίας», των «ατομικών δικαιωμάτων».
Τα καλούμενα, όμως, ανθρώπινα δικαιώματα μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, τα δικαιώματα δηλαδή του εξατομικευμένου ανθρώπου, δεν ξεπερνούν το εγωιστικό άτομο, δεν πετυχαίνουν τη «συλλογική ύπαρξη» αντίθετα τη διαιρούν και την εξαφανίζουν.
Το ατομικό δικαίωμα ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τον άνθρωπο από το γενικό σύνολο, τον ΑΠΟΣΥΝΔΕΕΙ από τον συνάνθρωπό του και από τους κοινωνικούς και ιστορικούς του ΔΕΣΜΟΥΣ και παράγει τον ΑΓΩΝΑ ανθρώπου εναντίον ανθρώπου, ατόμου εναντίον ατόμου.
Με απλά λόγια τα δικαιώματα αυτά είναι δικαιώματα του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και η ατομική ελευθερία, είναι ελευθερία του συμφέροντος, μια ελευθερία που έχει ως αποτέλεσμα να μην βρίσκει κανείς στον άλλο την πραγματοποίηση, αλλά τον περιορισμό της ελευθερίας του.
Παρατήρηση τρίτη:
Αφού δεν γκρεμίζονται, αλλά αναπαράγονται και από την «αριστερά» οι παραπάνω αστικοί μύθοι που αποκόβουν τον άνθρωπο από την κοινωνία και την ιστορία, αυτοί οι μύθοι διαστέλλονται στη νέα παγκοσμιοποιημένη μυθολογία.
Αναπαλαιώνονται και εμφανίζονται και με νέες μορφές στο καθεστώς της παγκοσμιοποίησης.
Η κυρίαρχη μορφή τους είναι ότι το άτομο γίνεται πλέον «ιδιαιτερότητα». Και αυτή η «ιδιαιτερότητα» αποκτά ένα καθολικό, ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Αγκαλιάζει ένα απεριόριστο αριθμό διαφορών και περιπτώσεων: κοινωνικών, πολιτικών, πολιτισμικών, μειονοτήτων , «ξένων», ψυχολογικών διαστροφών κλπ.
Η εικονική ισότητα διαστέλλεται από το ξεχωριστό άτομο στις «ιδιαιτερότητες». Οι Ιστορικές και κοινωνικές συνθέσεις μετατρέπονται σε αθροιστικά σύνολα, σε ανεξάρτητα εξαρτήματα «ιδιαιτεροτήτων», σε ΙΣΟΤΗΤΕΣ «τεμαχίων».
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ της «αριστεράς». Έτσι αντί να σφυροκοπούμε ανελέητα αυτήν την πλανητική πολυπολιτισμική μυθολογία και να αποκαλύπτουμε τον ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ της χαρακτήρα γινόμαστε νεροκουβαλητές της. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή των «δικαιωμάτων» των «ιδιαιτεροτήτων», των «ξένων», των «μειονοτήτων», των «ομοφυλοφίλων» κλπ.
Έτσι οι σύγχρονοι «μαρξιστές» πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τη ΘΕΩΡΙΑ του Μαρξ για την «ισότητα», την «ελευθερία» και τα «ατομικά δικαιώματα» και γίνονται η «αριστερή» εμπροσθοφυλακή της Νέας Τάξης.
Και όλοι οι «άλλοι» που αντιστέκονται σε αυτή την τερατώδη παραμόρφωση του μαρξισμού και στη Νέα Τάξη βαπτίζονται «φασίστες», «εθνικιστές», «ρατσιστές» και ΑΦΟΡΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑΥΡΙΟ θα διώκονται και ΠΟΙΝΙΚΑ από το κράτος με την ιδεολογική συμπαράσταση των «χρήσιμων ηλιθίων» και την πολιτική τρομοκρατία των έμμισθων ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ «αριστερών» ροπαλοφόρων.
Αυτές τις σοφιστκές αρλούμπες παπαγαλίζει ο Πρωθυπουργός για να μας πει ότι η καθεστωτική επιβολή της ιθαγένειας (η κοινωνική και πολιτική αυτή καταστροφή της εθνικής υπόστασης της χώρας) είναι «ανθρώπινο δικαίωμα αδιαπραγμάτευτο».
Η επιβολή της ζούγκλας και των αλληλοσπαρασσόμενων γκέτο, η διάλυση των συλλογικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, η διάρρηξη του κοινωνικού και εθνικού Είναι, δηλαδή ο τεμαχισμός του «δικαιώματος του ΟΛΟΥ», σε ίνες «δικαιωμάτων» ποικίλων τεμαχίων, ιδιαιτεροτήτων και «διαστροφών», όλα αυτά που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε αγέλη και «στιγμιαία ύπαρξη» είναι «ανθρώπινο δικαίωμα».
Η ανθρώπινη κοινωνία της κολάσεως είναι «ανθρώπινο δικαίωμα»!!!
Αυτή η φρίκη για τους λαούς πράγματι είναι «αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα». ΟΧΙ των λαών, αλλά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, των πολιτικών της υπηρετών και των πολύχρωμων ροπαλοφόρων της…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Σήμερα οι παραγωγοί της παρακμής μέσω των διαχειριστών τους και των «οργανικών» τους διανοουμένων, έχουν αναγάγει την παρακμή σε «ανθρώπινο δικαίωμα».
Η σήψη και η παρακμή γεννάει και τρέφει ποικίλες διαστροφές: Οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πνευματικές και ψυχολογικές…
Όλες αυτές οι διαστροφές της αποσύνθεσης έχουν αναχθεί σε «αδιαπραγμάτευτα ανθρώπινα δικαιώματα»!!!
Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω παλιό μας κείμενο, γραμμένο τον Ιούλιο του 2008
Η καπιταλιστική μυθολογία της παρακμής
αναπαράγεται από κάποιους θλιβερούς
«αριστερούς», σαν «ανθρώπινο δικαίωμα»!!!
Η ιδεολογική καθίζηση της εποχής μας, η πτώση και ρουτινοποίηση της σκέψης, η απουσία αγωνιστικού ήθους και η νοσηρή παθητικότητα μοιραία αναπαλαίωσαν όλα τα αστικά ηθικά αξιώματα της σκλαβιάς και υποταγής και εδραίωσαν την ιμπεριαλιστική, νεοταξική μυθολογία των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και της «ατομικής ελευθερίας»: Μυθολογία που τοποθετεί την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω.
Το θλιβερό της ιστορίας είναι ότι οι «προφήτες» αυτής της παρακμιακής μυθολογίας είναι τα «ναυάγια» και τα «ρετάλια» της αριστεράς: Από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις «ακροαριστερές» σέχτες που ορκίζονται στο όνομα του Μαρξισμού. «Μαρξιστές» που καρατομούν και δολοφονούν καθημερινά τον Μαρξ.
Το αλφάβητο του μαρξισμού
Αν είχαν, όλοι αυτοί, στοιχειώδη επαφή με την μαρξιστική θεωρία θα γνώριζαν τα εξής απλά:
α). Ο σύγχρονος άνθρωπος και η συνείδησή του αιωρούνται μεταξύ ευρύτατων φιλοσοφικών, πολιτικών και νομικών μύθων: καπιταλιστικοί μύθοι που αποκρύπτονται επιμελώς πίσω από ηθικές αφαιρέσεις και αξιώματα ή από κείνο το νόθο πλάσμα, που λέγεται «κοινή λογική».
β). Ο άνθρωπος στον καπιταλισμό τοποθετείται στην κορυφή, θεωρείται κυρίαρχος, αλλά στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα άτομο απωλεσμένο, αλλοτριωμένο και παραδομένο στην κυριαρχία απάνθρωπων, κτηνωδών όρων και συνθηκών.
γ). Τα περιβόητα δικαιώματα του ανθρώπου για ελευθερία «δεν βασίζονται στον δεσμό ανθρώπου με άνθρωπο, αλλά στον διαχωρισμό ανθρώπου από άνθρωπο». Είναι τα δικαιώματα του εγωιστικού συμφέροντος που οδηγούν στο να μη βρίσκει ο καθένας στον άλλον την πραγματοποίηση, αλλά τον περιορισμό της ελευθερίας του.
δ). Η χρηστικότητα των αστικών μύθων αποσκοπεί: στην ιδεολογική θεοποίηση του αστικού ατομισμού, στην εξάλειψη των κοινωνικών (ταξικών) οριοθετήσεων και στον πολιτικό αποχρωματισμό της συνείδησης: Στην ισοπέδωση κάθε συλλογικής, κοινωνικής συνείδησης και στη Ζούγκλα του «όλοι εναντίον όλων»!
Η μυθολογία των «δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων»
Σαν υστερικές ύαινες οι μαρξίζοντες και ροζ αριστερούληδες φωνασκούν για τα «δικαιώματα των ομοφυλόφιλων». Φωνασκούν για «το δικαίωμα του ανθρώπου να καθορίζει ο ίδιος τη σεξουαλική του ζωή».
Οι άμοιροι αυτοί μαρξίζοντες δεν έχουν κατανοήσει ούτε το κοινωνικό αλφάβητο του μαρξισμού. Γιατί ποτέ το άτομο δεν καθορίζει το ίδιο τη ζωή του σε επίπεδο ατομικό!!! Η συμπεριφορά και οι «επιλογές» του ατόμου καθορίζονται από τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους: τους ιστορικούς όρους και τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ζει και λειτουργεί.
Οι άνθρωποι-έλεγε ο Μαρξ- κάνουν την ιστορία τους, αλλά την κάνουν σε συνθήκες που καθορίζουν τη δράση τους, σε συνθήκες που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι, αλλά τους έχουν κληροδοτηθεί από τις προηγούμενες γενεές. Επομένως οι επιλογές και οι ενέργειές τους δεσμεύονται από τις προϋπάρχουσες συνθήκες, φυσικές και κοινωνικές.
Σεξουαλικά οι άνθρωποι δεσμεύονται από το ίδιο τους το φύλο το οποίο επίσης δεν επιλέγουν και από τους κοινωνικούς νόμους που και αυτούς δεν επιλέγουν.
Το «ατομικό δικαίωμα», λοιπόν της «ελεύθερης επιλογής», είναι από μόνο του μια αντί-επιστημονική μπαρούφα που αναιρεί την ιστορική διαλεκτική, συνακόλουθα την ίδια λογική της μαρξιστικής θεωρίας.
Αποτελεί, ακόμη και ένα σόφισμα σύνθετης απάτης.
Α. Η απάτη του «ατομικού δικαιώματος».
Οι αφαιρέσεις συγχωρούν τις αμαρτίες. Η έκκληση στο «ατομικό δικαίωμα» των ομοφυλοφίλων ταχυδακτυλουργικά μετατοπίζει το «κοινωνικό» σε «ατομικό», ταυτίζοντας ιστορικές-κοινωνικές φόρμες με το «ατομικό δικαίωμα». Εξισώνει, πιο απλά, τις φυσικές και κοινωνικές σχέσεις με τις «ατομικές», το «δικαίωμα» των ετερόφυλων με το «δικαίωμα» των ομοφυλόφιλων.
Σοφιστεία καραμπινάτη. Κανένα «ατομικό δικαίωμα» ετερόφυλων δεν υπάρχει για να αντιπαρατίθεται με το «δικαίωμα των ομοφυλόφιλων». Η ετεροφυλία δεν κατοχυρώθηκε πολιτικά και νομικά. Ήταν η φύση που την καθόρισε και όχι το οποιοδήποτε πολιτικό και νομικό καθεστώς.
Ούτε η οικογένεια αποτελεί «ατομικό δικαίωμα». Ήταν ιστορικό κοινωνικό αίτημα που στηρίχτηκε στο φυσικό νόμο της αναπαραγωγής και διαιώνισης της ζωής και κατοχύρωσε κοινωνικά (ταξικά) τα συμφέροντα της αναπαραγωγής και διαιώνισης της φυσικής και κοινωνικής ζωής.
Ούτε το κράτος είναι «ατομικό δικαίωμα». Αποτέλεσε την πολιτική δομή κατοχύρωσης των κοινωνικών συμφερόντων της οικογένειας, του κοινωνικού αυτού κυττάρου της «φυσικής» αναπαραγωγής της ζωής.
Είναι ταχυδακτυλουργία, συνεπώς, να μιλάμε για τα «ατομικά δικαιώματα» των ομοφυλόφιλων, «δικαιώματα» που τα προωθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα για να τινάξει στον αέρα και τους φυσικούς και κοινωνικούς νόμους, για να ισοπεδώσει ολοκληρωτικά την κοινωνία των ανθρώπων και να μεταλλάξει τη «φύση» σε «παραφύση»!!!
Β. Η παρακμή δεν μπορεί να αποτελέσει κατοχυρωμένο πολιτικό δικαίωμα.
Η άλλη σοφιστική απάτη είναι ότι η προώθηση τέτοιων «ατομικών δικαιωμάτων» νομιμοποιεί και εδραιώνει πολιτικά, συνακόλουθα και νομικά τη σήψη και τις «διαστροφές» ενός συστήματος το οποίο, αυτό και μόνο παράγει και αναπαράγει αυτές τις «διαστροφές».
Οι ομοφυλόφιλοι, όπως και κάθε άνθρωπος (ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας) έχει τα ίδια ατομικά δικαιώματα με τους άλλους. Κανένας νόμος δεν απαγορεύει τις ομοφυλοφιλικές ή άλλου είδους «αλλόκοτες» σχέσεις. Δεν υπάρχει καμία απαγόρευση στο πώς θα χρησιμοποιήσει ο καθένας το σώμα του και την «ψυχή» του.
Ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετικό την «ατομική συμπεριφορά» να την ανάγουμε σε πολιτικό και νομικό αίτημα διεκδίκησης, να την ανυψώνουμε υπεράνω της «φύσης» και του κοινωνικού συλλογικού «εγώ»: υπεράνω των νόμων της κοινωνίας και των συλλογικών κοινωνικών σχέσεων.
Όλοι γνωρίζουμε ότι εκτός από την ομοφυλοφιλία υπάρχει ακόμα πλήθος σεξουαλικών «επιλογών». Παραλλαγές υποκατάστατων της φυσιολογικής μεταξύ των φύλων σχέσης, ψυχολογικά νοσήματα των κοινωνικών διαστροφών της καπιταλιστικής ζούγκλας: Η κτηνοβασία είναι κι αυτή φαινόμενο της σεξουαλικής ζωής, η κοπρολαγνεία, η νεκροφιλία, ο σαδομαζοχισμός και πολλά άλλα.
Στη σοφιστική βάση των «ατομικών δικαιωμάτων» των ομοφυλόφιλων, γιατί να μην κατοχυρωθούν και αυτά τα δικαιώματα;
Σήμερα έχουμε τους ομοφυλόφιλους. Αύριο θα αρχίσουν τις «παρελάσεις» (αυτές τις χειροκροτεί η «αριστερά») των άλλων: Όλων των «κοπράνων» της καπιταλιστικής σήψης.
Φτάσαμε στο σημείο το παγκόσμιο κράτος και όλα τα ΜΜΕ, μαζί με τους θλιβερούς «αριστερούς», να προσπαθούν ανοικτά να νομιμοποιήσουν στην «κοινή γνώμη» την ομοφυλοφιλία και κάθε άλλη «αλλόκοτη» συμπεριφορά.
Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι της παρακμής, όπως είχε συμβεί με την πλήρη έκκληση των ηθών, λίγο πριν την κατάρρευση, της Αρχαίας Ρώμης και αργότερα των φεουδαρχικών καθεστώτων…
Ιούλιος 2008
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746