Πάντα κάθε εξουσία, ιδιαίτερα στις απολυταρχικές της ρυτιδώσεις, κατασκεύαζε τους «διαβόλους» της: Τα αναγκαία άλλοθί της και «σκιάχτρα» της.
Σήμερα αυτή η «διαλεκτική» των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» έχει γίνει επιστήμη, από τον πλανητικό φασισμό και τους μηχανισμούς του (ιδεολογικούς, πολιτικούς, ΜΜΕ, μυστικές υπηρεσίες κ.λπ).
Η Νέα Τάξη εφευρίσκει και κατασκευάζει «πολυκέφαλα» και «πολυσύνθετα» άλλοθι και «σκιάχτρα».
Η «βιομηχανία» των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» έχει πάρει επιδημικές μορφές, έχει κατακλύσει τα πάντα.
Ακόμα και ο πιο «κίτρινος Τύπος» και τα πιο γλοιώδη κανάλια του ψεύδους και της φαιάς παραπληροφόρησης έχουν τα «άλλοθί» τους…
Ο κεντρικός άξονας αυτής της βιομηχανίας των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» είναι η κατασκευασμένη, από τον πλανητικό φασισμό, «ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» (το ζήτημα το έχουμε αναλύσει διεξοδικά και κουραστικά).
Γύρω από αυτόν τον ΚΕΝΤΡΙΚΟ άξονα, η «διαλεκτική» των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» βαθαίνει και αναπτύσσει ένα πυκνό δίκτυο διακλαδώσεων, πολλών κεφαλών και τοπικών «ιδιαιτεροτήτων».
Στην Ελλάδα το «φαινόμενο» έχει πάρει νοσηρές διαστάσεις, λόγω των ιστορικών και εθνικών ιδιαιτεροτήτων της, των αγωνιστικών της παραδόσεων, των συνεκτικών πολιτισμικών και πνευματικών της (Ορθοδοξία) ιστών, της Γλώσσας (η Γλώσσα είναι η φιλοσοφία, ο τρόπος σκέψης και ο συμπυκνωτής της ιστορίας ενός λαού) και πολλά άλλα…
Όλοι αυτοί οι λόγοι έχουν θέσει την Ελλάδα στο στόχαστρο της πλανητικής χούντας.
Δεν θα επεκταθούμε πάνω σ’ όλα αυτά όχι μόνο διότι τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά, αλλά θα ξεφύγουμε από το θέμα, απλώς τα προτάσσουμε εισαγωγικά…
Εδώ, λοιπόν, αναπτύχθηκε πάρα πολύ η προβοκατόρικη «βιομηχανία» των άλλοθι και των σκιάχτρων: Από το πολυκέφαλο και πολύχρωμο δίκτυο της «τρομοκρατίας», τις «εστίες» παραγωγής των πλανητικών ιδεολογημάτων, μέχρι τις πολιτικές οργανώσεις και κόμματα (ΛΑ.Ο.Σ, «φωταδιστές», «επαγγελματίες αντιρατσιστές», και σήμερα περίοπτη θέση έχει η Χρυσή Αυγή)…
Το θεμέλιο όλης αυτής της νεοταξικής «φιλοσοφίας» και της προβοκατόρικης παραγωγής των «άλλοθι» και των «σκιάχτρων» ήταν τα κεντρικά ιδεολογήματα-κλειδιά του πλανητικού φασισμού: «Εθνικισμός», «Ρατσισμός», «Φασισμός» «Σκοταδισμός».
Εδώ πλέον γινόμαστε μάρτυρες της «ιστορικής παράνοιας» του νέου ΦΑΣΙΣΜΟΥ: Να αναποδογυρίζει ΠΛΗΡΩΣ την πραγματικότητα, να φοράει «αντιφασιστικές» μάσκες και να εδραιώνει την ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ του, τα θηριώδη εγκλήματά του και τις μακάβριες προβοκάτσιές του πάνω στον «εθνικισμό», το «ρατσισμό» και το «σκοταδισμό»…
Ο σύγχρονος μοχθηρός ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ και ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ, η μακάβρια και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ Θρησκεία της πλανητικής αγοράς, καθώς και ο πλανητικός «εθνικισμός» (η ολοκληρωτική ισοπέδωση εθνών και λαών), κατακλύζει τα πάντα με οπλοστάσιο: Τον «αντιεθνικισμό», τον «αντιρατσισμό», το «φωταδισμό» (τον «αγώνα» εναντίον του «σκοταδισμού» της Εκκλησίας»!!!
Είναι να γελά κανείς με αυτά τα στρατηγήματα της Νέας Τάξης…
Θα γελάγαμε εάν δεν βιώναμε την εξής ιστορική τραγωδία: Να είναι η «αριστερά» αυτή που έδωσε το άλλοθι και το τεκμήριο αυτής της αυθάδειας του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ.
Και όχι μόνο το άλλοθι: Να είναι η «αριστερά» που αποτέλεσε, αιχμάλωτη παλιών στερεοτύπων (του εθνικού ιμπεριαλισμού), την ιδεολογική εμπροσθοφυλακή του Νέου Φασισμού, τον «οργανικό διανοούμενο» και τρομοκράτη-προβοκάτορα εναντίον του «εθνικισμού», του «ρατσισμού» και του «σκοταδισμού»…
Ας μην κρυβόμαστε πλέον, όσο και αν πονάμε, πίσω από το δάκτυλό μας: Αυτή η «αριστερά» έδωσε το κύρος και το άλλοθι, έστρωσε το δρόμο και πρωταγωνίστησε για την ΕΠΙΒΟΛΗ της Νέας Τάξης: Του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που ζούμε…
Είναι αυτή η «αριστερά» που έγινε το πιο «χρήσιμο εργαλείο» της παγκοσμιοποίησης και αποτελεί, σήμερα, αναπόσπαστο γρανάζι στον μηχανισμό της Νέας Τάξης και του κατοχικού καθεστώτος: Γι αυτό είναι και ιστορικά ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ (τα έχουμε αναλύσει κι αυτά διεξοδικά)…
Αυτό που δεν έχουμε αναλύσει επαρκώς είναι τούτο: ότι η «διαλεκτική» των «άλλοθι» και των προβοκατόρικων «σκιάχτρων» έχει «εισβάλει» και σ’ αυτή την «αριστερά»: Σαν «άλλοθι» η ίδια του πλανητικού ολοκληρωτισμού, έχει ανάγκη και από «άλλοθι» για το δικό της «ξέπλυμα».
Να αναζητάει και να συμβάλει στην κατασκευή τους στις ακροδεξιές καρικατούρες, στα «κλούβια αυγά» του «εθνικισμού» και του «σκοταδισμού» της Εκκλησίας…
Η Χρυσή Αυγή αποτελεί το προνομιούχο «άλλοθι» και «σκιάχτρο» της «αριστεράς», σήμερα (γράψαμε γι αυτό).
Τα ποικίλα «κλούβια αυγά» των γραφικών της «εθνικιστικής» ακροδεξιάς και του «σκοταδισμού» της Εκκλησίας είναι τα συμπληρωματικά, αλλά ΠΑΓΙΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ άλλοθι της «αριστεράς»…
Επί «φωταδιστών» του «εκσυγχρονισμού» (σημιτισμός) αυτά τα άλλοθι του θρησκευτικού «σκοταδισμού» πήραν υστερικές διαστάσεις…
Τώρα έρχεται ένα άλλο προβοκατόρικο «δόλωμα» για να τα «αναγεννήσει»: Η Ρεπούση
Σήμερα αυτό το προβοκατόρικο εξάμβλωμα εθνομηδενιστικής αυθάδειας χρησιμοποιείται και αξιοποιείται σαν «άλλοθι» από το μεγάλο «σώμα» αυτής της «αριστεράς» για να «ξεπλυθεί» η ίδια.
Η Ρεπούση, βεβαίως, δεν αποτελεί παρά ένα «σύμπτωμα» αυτής της «αριστερής» σκέψης: Τραβάει τις «θεωρίες», τη «λογική», αλλά και την «πρακτική» αυτής της «αριστεράς» στα έσχατα όριά της, στον «παραλογισμό» του προβοκάτορα.
Η Ρεπούση αποτελεί σάρκα από τα σάρκα αυτής της «αριστεράς» γι αυτό μέχρι χθες αυτή η επιδοτούμενη «ιστορικός» βρισκόταν στο απυρόβλητο από την «αριστερά» και όλους αυτούς που σήμερα «αγανακτούν» εναντίον της.
Επίσης η Ρεπούση δεν αποτελεί ένα ξαφνικό και μεμονωμένο ατομικό επεισόδιο. Ανήκει σε μια «σχολή» και σε ένα «ιμάντα» του θατσερικού μεταμοντερισμού και των «επιδοτούμενων» από διεθνή χρηματιστηριακά κέντρα, με βαθιές ρίζες μέσα σ’ αυτήν την «αριστερά» και τον καθεστωτικό δωσιλογισμό.
Πότε αυτή η «αριστερά» κτύπησε αυτούς τους «ιμάντες» και τις ποικίλες «εστίες» του εθνομηδενισμού που βρίσκονταν στα σπλάχνα της;
Το αντίθετο: Τις στήριζε και τις ενίσχυε…
Το ίδιο, όπως και τον «ιό», άλλη «μήτρα» της προπαγάνδας και των ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης: «μήτρα» και αυτή εντός των σπλάχνων της «αριστεράς».
Τους «ιστούς», τις «εστίες» και τους «ιμάντες» των ιδεολογημάτων και της «σκέψης» του πλανητικού φασισμού η «αριστερά» τα είχε και τα έχει στον κόρφο της και ΠΟΤΕ δεν ενοχλήθηκε. Αντίθετα τα έτρεφε και τα στήριζε…
Σήμερα χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα «ατοπήματα» της Ρεπούση και την χρησιμοποιεί σαν «άλλοθι» επικάλυψης και «απόσβεσης» των ακαθαρσιών της: Σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ…
Σημείωση: Για να είμαστε δίκαιοι υπήρξαν άνθρωποι και μέσα σ’ αυτήν την «αριστερά», φωτεινές εξαιρέσεις, που αντιτάχθηκαν σ’ αυτούς τους εθνομηδενιστικούς «ιμάντες» και τους στηλίτευσαν, Ο Στάθης, π.χ.: Τα «επαναστατικά άλλοθι»…
Αυτό το «δώρο» Ρεπούση, φυσικά, δεν το άφησε να πάει χαμένο το ΚΚΕ: Το χρησιμοποίησε και αυτό σαν «άλλοθι» των δικών του πολιτικών σκοπιμοτήτων και κυρίως για να ρίξει τις βολές του εναντίον των Συριζαίων και σία…
Βεβαίως και η «κριτική» του ΚΚΕ κινείται μέσα στις ορειχάλκινες πλάκες των νεοταξικών ιδεολογημάτων.
Αυτή η «κριτική» συμπυκνώνεται, με έξυπνα επεξεργασμένο τρόπο, στο άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλο:
«... καθίστε πρώτα και μάθετε τα ελληνικά... »
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=13/9/2013&columnId=1821
Το άρθρο με αριστοτεχνικό τρόπο (το έχει το χάρισμα αυτό ο Μπογιόπουλος) συνθέτει αλήθειες με τα ψεύδη των νέων ιδεολογημάτων του πλανητικού φασισμού, τα πρωτεύοντα στοιχεία με τα δευτερεύοντα.
Το πονηρό τέχνασμα του άρθρου συνίσταται σε τούτο: στη σχηματοποίηση και διάσπαση της ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ του ΦΑΣΙΣΜΟΥ που ζούμε, συνακόλουθα στην ΤΑΥΤΙΣΗ της πλανητικής φασιστικής μηχανής με τα «γρανάζια-σκιάχτρα» του, με τα «κλούβια αυγά» του: Τα βυθοκορύματα των γραφικών του «εθνικισμού» και «σκοταδισμού».
Για τον Μπογιόπουλο αποτελούν πλευρές του ίδιου νομίσματος ο «σκοταδισμός και το δίδυμο αδερφάκι του, ο εθνικισμός», με την ΚΥΡΙΑΡΧΗ δομή του πλανητικού φασισμού.
Αποτελούν πλευρές του ίδιου νομίσματος η Νέα Τάξη με τα «κλούβια αυγά» μιας παρωχημένης εποχής: Με τον «εθνικισμό» των εθνικών ιμπεριαλισμών και τον παρωχημένο «σκοταδισμό» της Εκκλησίας.
Αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα του Μπογιόπουλου κινείται ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ πάνω στους μύθους και τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης.
Σήμερα δεν υπάρχει κανένας «εθνικισμός». Υπάρχει ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ, ο ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ και ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ «αντιεθνικισμός» του κεφαλαίου και της πλανητικής χούντας: Ο «αντιεθνικισμός» της παγκόσμιας αγοράς.
Οι «εθνικιστικές» γελοιογραφίες των «κλούβιων αυγών», απλώς αποτελούν τους «κομπάρσους» και τα «σκιάχτρα» του καθεστώτος και της «αριστεράς»: Τα «άλλοθι» συγκάλυψης του δικού τους κυρίαρχου ρόλου στο πολιτικό «κύκλωμα» του νέου Φασισμού…
ΣΗΜΕΡΑ ο μοναδικός ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ που υπάρχει είναι αυτός του διεθνούς ΦΑΣΙΣΜΟΥ, είναι αυτός των ιδεολογημάτων του, είναι αυτός των καθεστωτικών ανδρεικέλων της ελληνικής αποικίας, είναι αυτός των ποικίλων «φωταδιστών», είναι ο σκοταδισμός αυτής της αφοριστικής «αριστερής» σκέψης και της σταλινικής του ΚΚΕ…
Ο «σκοταδισμός» των απομειναριών μιας άλλης εποχής, που πέρασε ανεπιστρεπτί, είναι τα «κλούβια αυγά» και οι γραφικότητες που χρησιμοποιεί και αξιοποιεί σαν «άλλοθι» και «σκιάχτρο» η καλπάζουσα και θηριώδη κακουργία του νέου ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ: Της Νέας Τάξης…
Με βάση αυτά τα ταχυδακτυλουργικά σχήματα ο Μπογιόπουλος συγκαλύπτει και αθωώνει κυριολεκτικά το νέο ΦΑΣΙΣΜΟ, το νέο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ που απειλεί με κατεδάφιση κάθε ΓΝΩΣΗ, κάθε ΓΛΩΣΣΑ, κάθε ΦΡΟΝΗΜΑ, κάθε διαδικασία της ΝΟΗΣΗΣ, ακόμα και τους κανόνες της τυπικής ΛΟΓΙΚΗΣ.
Και ΟΧΙ μόνο τα συγκαλύπτει και τα παρακάμπτει ΟΛΑ αυτά τα εφιαλτικά, αλλά τα «χρεώνει», εμμέσως πλην σαφώς, στα «κλούβια αυγά» του «εθνικισμού» και τις γραφικότητες της Εκκλησίας.
Και αυτό γίνεται φανερό με την παράθεση του τσιτάτου, εκτός τόπου και χρόνου, του Λένιν. Εδώ ταυτίζει τον σκοταδισμό της τσαρικής εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας με τα δεδομένα της σημερινής εποχής και με τις παραδόσεις της ελληνικής Ορθοδοξίας που είναι εντελώς διαφορετικές (ο δικός τους ο Παπαρήγας το αναλύει λεπτομερώς).
Το άρθρο του Θανάση Παπαρήγα μπορεί να το διαβάσετε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/179.mag
Έτσι ο Μπογιόπουλος κατρακυλάει, έχοντας τη σχηματική λογική της τσιτατολογίας και τη φιλοσοφία των νέων ιδεολογημάτων, να καταγράφει, σαν τις μεγαλύτερες απειλές τα «κλούβια αυγά»: Τους προβοκάτορες-«σκιάχτρα» του καθεστώτος…
Και να μην είναι σε θέση να διακρίνει (εκτός αν σκοπίμως το παρασιωπά) ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, σαν σύνολο και σαν πνευματικός και πολιτιστικός «σκελετός» συνοχής, βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης, η οποία με νύχια με δόντια, με δόλια μέσα και τεχνάσματα, με «όχημα» την εκκλησιαστική γραφειοκρατία, ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ να την κατεδαφίσει…
Κρίμα, γιατί το κείμενο του Μπογιόπουλου, σχετικά με τη ΓΛΩΣΣΑ, έχει πολύ καλά στοιχεία…
Έχουμε πει όμως. Μια κουταλιά πίσσα καταστρέφει ένα ολόκληρο βαρέλι μέλι…
Και η «πίσσα» του Μπογιόπουλου δεν είναι μια κουταλιά: Είναι η ίδια η πολιτική φιλοσοφία του κειμένου: Χρησιμοποίησε το «δώρο» Ρεμπούση για να περάσει, εντέχνως», όλη την «αριστερή» μαυρίλα της Νέας Τάξης και τις κομματικές σκοπιμότητες εναντίον των «αντιπάλων» της άλλης «αριστεράς»…
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7787