O τρόπος που έδειξαν οι ναζιστές την "αγάπη" τους στους Σοβιετικούς ισοπεδώνοντας το ηρωικό Στάλινγκραντ που έγινε τελικά ο τάφος τους.Στο site που βρήκαμε τη φωτο γράφει: "Όχι δεν είναι η Χιροσίμα ή το Ναγκασάκι. Είναι το Στάλινγκραντ"
Κάποιοι παρ'όλα αυτά μιλάνε χυδαία για "συμμαχία"
Κάποια ιστολόγια ακροδεξιάς κοπής ξέθαψαν, από τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών, τα κόπρανα της φαιάς αντικομουνιστικής προπαγάνδας, προκειμένου να ταυτίσουν τη Σοβιετική Ένωση με τη ναζιστική Γερμανία.
Το να τολμούν σήμερα την επαναδιατύπωση της Ιστορίας, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με βάση τα «αρχεία» των ΜΕΓΑΛΩΝ παραχαρακτών της Ιστορίας (τα φαιά οπλοστάσια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας) είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ φασιστικής αυθάδειας: Της σημερινής φασιστικής αυθάδειας…
Μια πρόκληση τέτοιας αυθάδειας που φτάνει στο σημείο να ταυτίζει τη Σοβιετική Ένωση με το Γερμανικό ιμπεριαλισμό, επιχειρώντας έτσι να βγάλει λάδι τον ιμπεριαλισμό της «δημοκρατικής» ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ…
Το τέχνασμα αυτής της δόλιας και ανιστόρητης ταύτισης στοχεύει και στο ξέπλυμα του σημερινού επελεαύνοντος φασισμού.
Κτυπάμε τον παλιό φασισμό, τον ταυτίζουμε με τον κομμουνισμό και με ένα σπάρο δύο τρυγόνια: Εμφανίζουμε τον πλανητικό φασισμό (που σήμερα ζούμε) σαν «δημοκρατία» ή «συνταγματικό τόξο» (που πολεμάει τα κλούβια αυγά) και τις λαϊκές αντιστάσεις και τα αγωνιστικά κινήματα, σαν το άλλο άκρο των «κλούβιων αυγών»: Τον Κομμουνισμό το «δίδυμο αδερφό» του παλιού φασισμού…
Αυτά λοιπόν τα «ιστορικά» κόπρανα των μυστικών υπηρεσιών και της ακροδεξιάς προπαγάνδας, ΣΥΝΕΘΕΣΕ ο Πρετεντέρης για να ξαναγράψει και αυτός την ιστορία.
Σε όλα αυτά τα προπαγανδιστικά κόπρανα δίνει αποστομωτική απάντηση το παρακάτω κείμενο,
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6997.html
Τι παθαίνει η αλήθεια στα χέρια τους... Απαίσιο ξαναγράψιμο της ιστορίας από Πρετεντέρη και "τα ΝΕΑ"...
"edoketora"
Απόλυτη παραχάραξη της ιστορίας από τα ΝΕΑ και τον Πρετεντέρη σήμερα, γύρω από το γνωστό θέμα της δήθεν "συμμαχίας" Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης στον Β'Παγκόσμιο!
Μιλάμε για τέτοια "συμμαχία" που χωρίς υπερβολές θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 80% του δράματος του Β' Παγκόσμιου παίχτηκε στο μέτωπο της Ανατολής στις μάχες ανάμεσα στους... δύο που "συνεργάστηκαν" όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ!
Με τη Σοβιετική Ένωση να μετράει 20 εκ. νεκρούς και τελικά να συντρίβει τη ναζιστική Γερμανία και να καρφώνει την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγ. Ολα αυτά έγιναν βέβαια "φιλικά".
Για καλή μας τύχη και κόντρα στη θέληση των διάφορων Πρετεντέρηδων η εισβολή μετατράπηκε σε συντριβή του ναζισμού-φασισμού με αποτέλεσμα όλοι αυτοί να αναγκάζονται τώρα να ξεφτιλίζονται ξεφτιλίζοντας την ιστορία.
Όσο για όλους εμάς μάθαμε ότι ο Τσώρτσιλ ήταν ...ο πατέρας της νίκης, ενώ στο σινεμά είδαμε άλλο πόλεμο, με αποκορύφωμα την κατά τα άλλα καλή ταινία του Μπενίνι "Η ζωή είναι ωραία", όπου είδαμε όχι τα σοβιετικά, όπως είναι η αλήθεια, αλλά τα Αμερικάνικα τανκς να απελευθερώνουν τους Εβραίους από τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης!!
Τώρα επιμένουν να μας καρφώσουν στο "κεφάλι" και τα ρέστα. Άξιος ο μισθός τους.
Μια καλή απάντηση στο άρθρο Πρετεντερη δίνει το πόρταλ 902.gr, ενώ είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς τι θα πάθαινε η ιστορία αν δεν υπήρχαν οι κομμουνιστές να βάζουν τα πράγματα στη θέση που τά άφησε η ιστορική αλήθεια και η επιστήμη της ιστορίας.
Παλιά ανιστόρητα επιχειρήματα από τον κ. Πρετεντέρη
Μόλις μία μέρα μετά την επέτειο του «ΟΧΙ», της αντίστασης του ελληνικού λαού με μπροστάρη τους κομμουνιστές, έρχεται ο κ. Πρετεντέρης μέσα από «ΤΑ ΝΕΑ» (29/10/2013) για να «βάλει στη θέση τους» τους «ανιστόρητους» (όπως ισχυρίζεται ο ίδιος).
Τι επιλέγει να «αναδείξει» με αφορμή την επέτειο προς «αποκατάσταση» της «ιστορικής αλήθειας»; Μα βεβαίως, τη «συμμαχία Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης με το λεγόμενο Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ», η οποία, λέει, «δεν ήταν επιλογή ανάγκης, ούτε περιστάσεων», αλλά μια «κανονική μοιρασιά της Ανατολικής Ευρώπης».
«Να θυμηθούμε, λοιπόν» υπογραμμίζει, «πως όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία, η φασιστική Ιταλία και η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο»!!
Ο κ. Πρετεντέρης «ξεχνάει» -όλως περιέργως- ότι της υπογραφής του γερμανοσοβιετικού Συμφώνου μη-επίθεσης και όχι συμμαχίας, είχε προηγηθεί η Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ των αστικών «Δημοκρατιών» της Βρετανίας και της Γαλλίας και των φασιστικών καθεστώτων της Γερμανίας και της Ιταλίας, με την οποία οι πρώτες άφηναν ελεύθερα τα χέρια του Χίτλερ για να κινηθεί προς Ανατολάς (προς τη Σοβιετική Ένωση δηλαδή) παραδίδοντάς του στο πιάτο την Τσεχοσλοβακία. Άλλωστε κοινός στόχος όλων ήταν το τσάκισμα του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους.
Όπως επίσης «ξεχνάει» ότι η ΕΣΣΔ πραγματοποίησε αλλεπάλληλες προσπάθειες για τη δημιουργία «κοινού μετώπου» απέναντι στην επιθετικότητα του φασισμού-ναζισμού, για την αποφυγή του πολέμου. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε: Το Μάρτη του 1939 η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε στη Γαλλία, τη Βρετανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Τουρκία τη σύγκληση διάσκεψης με αντικείμενο την αντιμετώπιση μιας ενδεχομένης γερμανικής επίθεσης. Η Αγγλία αρνήθηκε και η διάσκεψη δεν έγινε ποτέ. Χωρίς αποτέλεσμα ήταν και η νέα πρόταση της ΕΣΣΔ στις 27 Μάη προς Γαλλία και Βρετανία για την οργάνωση ενεργού αμοιβαίας βοήθειας εναντίον κάθε επιθετικής ενέργειας στην Ευρώπη. Το ίδιο και στις 23 Ιούλη.
Τέλος -για να έρθουμε και στην ίδια την Πολωνία- το Μάη του 1939, η ΕΣΣΔ πρόσφερε στρατιωτική βοήθεια και στην πολωνική κυβέρνηση σε περίπτωση πολέμου. Η απάντηση της τελευταίας (με τις ευλογίες της Γαλλίας και της Βρετανίας, αλλά και τις εγγυήσεις τους, που τελικά αποδείχθηκαν κάλπικες) υπήρξε αρνητική. Μόνο αφού όλες οι παραπάνω προσπάθειες είχαν αποτύχει (με ευθύνη των «Δημοκρατιών», που βεβαίως ευελπιστούσαν και ενθάρρυναν την επιθετικότητα του Χίτλερ απέναντι στην ΕΣΣΔ), μόνο τότε η σοβιετική κυβέρνηση επεδίωξε την προσωρινή ειρήνη με τη Γερμανία ως τελευταίο μέσο άμυνας, για την καθυστέρηση έστω της επίθεσης, που έτσι κι αλλιώς θεωρούνταν αναπόφευκτη (η ΕΣΣΔ ανέμενε μια τέτοια επίθεση από πολύ καιρό πριν και δεν είχε καμιά αυταπάτη ως προς αυτό). Το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της γερμανικής επίθεσης. Εκτός και αν ο κ. Πρετεντέρης θα επιθυμούσε μια διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων.
Καμιά «μοιρασιά» της Πολωνίας δεν έγινε. Οι σοβιετικές δυνάμεις εισήλθαν στις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας μετά τη φυγή της πολωνικής κυβέρνησης στο εξωτερικό, ενώ -να το τονίσουμε αυτό- αντιμετώπισαν ελάχιστη αντίδραση από τον πολωνικό στρατό. Πρόκειται δε για περιοχές, τις οποίες η Πολωνία (με τις πλάτες και τις λόγχες του διεθνούς ιμπεριαλισμού) απέσπασε από την επαναστατημένη Ρωσία το 1918-1920 και όπου το 1939 ζούσαν 9.000.000 Ουκρανοί και 12.000.000 Λευκορώσοι, πληθυσμοί που η ΕΣΣΔ δεν ήθελε να πέσουν στα νύχια των ναζί.
Όσο, για το σοβιετοφινλανδικό πόλεμο (τον οποίο ο κ. Πρετεντέρης παρουσιάζει ως μέρος της υλοποίησης της «μοιρασιάς» της Ευρώπης μεταξύ φασιστών και κομμουνιστών, σημειώνοντας μάλιστα την 3μηνη «ηρωική αντίσταση του φινλανδικού λαού»), να υπενθυμίσουμε ότι στο πλευρό των Φινλανδών, έσπευσαν να συνδράμουν, εκτός από τις «δημοκρατικές» ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία και η φασιστική Ιταλία.
Να υπενθυμίσουμε επίσης στον κ. Πρετεντέρη, λάτρη και αναζητητή της ιστορικής αλήθειας, πως η Φινλανδία τάχθηκε κατόπιν και ανοιχτά με τις δυνάμεις του Άξονα, μετέχοντας στρατιωτικά στην επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» των ναζί κατά της Σοβιετικής Ένωσης.
«Τον Μάιο 1940», προσθέτει στη συνέχεια, η ΕΣΣΔ «εισέβαλε στη Λετονία, στη Λιθουανία και στην Εσθονία -τη στιγμή που η ναζιστική Γερμανία κατακτούσε την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία».
Ένα και το αυτό δηλαδή! «Ξεχνά» όμως πως στις τρεις Βαλτικές χώρες το 1940 πραγματοποιήθηκαν σοσιαλιστικές επαναστάσεις και κατόπιν εισήλθαν εθελοντικά και έπειτα από ψηφοφορία στη Σοβιετική Ένωση.
Λέει και άλλα τραγελαφικά ο κ. Πρετεντέρης (μεταξύ άλλων και ότι η ναζιστική Γερμανία διεξήγε τον πόλεμο με σοβιετικό πετρέλαιο, παρότι τα στρατιωτικά αποθέματα που είχε φτιάξει έως το 1939 προέρχονταν από αμερικανικές και βρετανικές εταιρείες – η δε «Στάνταρ Όιλ» συνέχισε τις business με το 3ο Ράιχ και στη διάρκεια του πολέμου).
Για να καταλήξει στο ότι στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε «συμμαχία των άκρων», πως «κάποιοι» (εννοώντας τους κομμουνιστές) «προσήλθαν στον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο μάλλον καθυστερημένα, μάλλον άθελά τους και αφού πρώτα τους την έπεσαν οι φασίστες».
Οι κομμουνιστές, κ. Πρετεντέρη, πολεμούσαν το φασισμό από τη γέννησή του (από τη δεκαετία του 1920 ακόμα), όταν μερίδα των αστικών τάξεων όλων των χωρών φλέρταρε μαζί του ως μέσο τρομοκράτησης και καταστολής των κοινωνικών αγώνων και ως συνολικότερη «λύση» στα αδιέξοδα που δημιούργησε η καπιταλιστική κρίση του 1929-1933 για το αστικό πολιτικό σύστημα.
Οι κομμουνιστές υπήρξαν επίσης εκείνοι που και στη συνέχεια αποτέλεσαν τους κύριους αιμοδότες του αντιφασιστικού αγώνα.
Η Σοβιετική Ένωση έδωσε σε αυτό τον αγώνα πάνω από 20.000.000 παιδιά της, σηκώνοντας το συντριπτικό βάρος του πολέμου: 2 στους 5 νεκρούς του πολέμου ήταν Σοβιετικοί πολίτες. Δύο εκατομμύρια νεκρούς έδωσε μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα των μπολσεβίκων (συγκριτικά να υπενθυμίσουμε ότι οι απώλειες των ΗΠΑ και της Βρετανίας στον πόλεμο ήταν 405.000 και 375.000 αντίστοιχα). Το 80% των συνολικών απωλειών της Βέρμαχτ σημειώθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο.
Τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η Βρετανία μόλις το 1944 άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα» και με βασικό στόχο να ανακοπεί η προέλαση του Κόκκινου Στρατού και ενώ είχε αντιστραφεί η πορεία του πολέμου.
Να, λοιπόν, κ. Πρετεντέρη, ποιος πολέμησε και ποιος νίκησε το φασισμό στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υποδείξεις περί «ανιστόρητων θεωριών» αλλού. Όση λάσπη και αν ριχτεί, απ’ όπου και αν ριχτεί, τέτοιες σελίδες της Ιστορίας γραμμένες με αίμα και θυσίες, δεν σπιλώνονται, δεν παραγράφονται και δεν λησμονούνται.
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7901