Ζούμε, χωρίς καμία υπερβολή, μια ιστορική διαστροφή: Το αστικό κοινοβούλιο και η «δημοκρατία» του να έχουν ξεπεραστεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ και να έχουν καταρρεύσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού και η «αριστερά» να αγωνίζεται να τα διασώσει…
Και μάλιστα το κατοχικό κοινοβούλιο, τη Βουλή του 4ου Ράιχ…
Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να αποδειχτεί ότι Αριστερά δεν υπάρχει και ότι αυτό που αυτό-προσδιορίζεται σαν «αριστερά» είναι η ξεπερασμένη ψαλμωδία της αστικής δημοκρατίας.
Συνηθίζουμε ακόμα να αποκαλούμε Αριστερά αυτήν την «αριστερά» λόγω του νόμου της αδράνειας.
Ένα από τα στρατηγικά καθήκοντα της Επαναστατικής Σοσιαλιστικής Θεωρίας και Πράξης ήταν το γκρέμισμα των κοινοβουλευτικών αυταπατών.
Μόνο πάνω σ’ αυτή τη στρατηγική βάση είχε νόημα ο κοινοβουλευτικός αγώνας της Αριστεράς: Σαν ένα τακτικό μέσον του μαζικού, λαϊκού κινήματος, σαν ένα βήμα που θα διευκόλυνε στο γκρέμισμα των εκλογικών αυταπατών και στην ενίσχυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών μαζών. Σαν βήμα ενίσχυσης των αγώνων στο ΔΡΟΜΟ…
Η συμμετοχή της Αριστεράς στον αστικό κοινοβουλευτικό αγώνα αποτελούσε μια τακτική αναγκαιότητα, ακριβώς, διότι το αστικό κοινοβούλιο, ενώ είχε ξεπεραστεί ΙΣΤΟΡΙΚΑ, δεν είχε ξεπεραστεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ: Οι λαϊκές μάζες δηλαδή συνέχιζαν να πιστεύουν σ’ αυτό.
Αυτή τη διαλεκτική του κοινοβουλευτικού αγώνα την έχουν αναλύσει διεξοδικά οι μεγάλοι ηγέτες του Σοσιαλισμού και ιδιαίτερα ο Λένιν στον «Αριστερισμό»…
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε τραγελαφικές «αριστερές» καταστάσεις:
α). Το κοινοβούλιο να έχει ξεπεραστεί και ΠΟΛΙΤΙΚΑ, οι λαϊκές μάζες όχι μόνο δεν πιστεύουν σ’ αυτό, αλλά και το σιχαίνονται, ΚΑΙ η «αριστερά» να αγωνίζεται να τις πείσει ότι η «σωτηρία» τους περνάει μέσα από αυτό!!!
Στην πρωτοπορία αυτού του «αγώνα» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ…
β). Το κεφάλαιο, στην παγκοσμιοποιημένη του διάσταση, να έχει υπονομεύσει και καρατομήσει, το ίδιο, την αστική του δημοκρατία, να έχει μετατρέψει τα κοινοβούλια και τα κόμματα σε «τσόφλια» και διακοσμητικά προτεκτοράτα-ντεκόρ του πλανητικού του φασισμού (του φασισμού των χρηματιστηριακών μαφιών), ΚΑΙ η «αριστερά» να αγωνίζεται να διασώσει την ΟΥΤΟΠΙΑ: Την αναγέννηση του αστικού κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί: Ιστορικά και πολιτικά…
Να αγωνίζεται να αναγεννήσει, να αναπαλαιώσει και να μπολιάσει τις λαϊκές μάζες με το δηλητήριο της ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ απάτης, με τον εκλογικό κρετινισμό: Με αυτά που η ΑΡΙΣΤΕΡΑ (η σοσιαλιστική, επαναστατική αριστερά) αγωνιζόταν στο παρελθόν να γκρεμίσει…
Στην πρωτοπορία αυτού του «αγώνα» για την αναπαλαίωση του εκλογικού κρετινισμού βρίσκεται πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε μια εποχή που ο λαός έχει συνειδητοποιήσει το τι εστί Βουλή και «δημοκρατία»…
γ). Σήμερα οι ΠΑΝΤΕΣ έχουν συνειδητό ότι ζούμε κάτω από την μπότα του 4ου Ράιχ και ένα καθεστώς δωσίλογων ανδρεικέλων που εκτελούν βάναυσα και δικτατορικά τις εντολές της πλανητικής χούντας, μέσω των διαταγμάτων ή πραξικοπημάτων της κατοχικής Βουλής.
Αυτό δεν το αρνείται και αυτή η «αριστερά»!!!
Ωστόσο αγωνίζεται μέσα σ’ αυτή τη Βουλή, νομιμοποιώντας την, και παράλληλα καλεί τον ελληνικό λαό στην ΑΠΑΤΗ της εκλογικής «αλλαγής»!!!
Ακόμα, όμως και σ’ αυτήν την ΑΠΑΤΗ της «εκλογικής ανατροπής και αλλαγής» (της εκλογικής αλλοτρίωσης) δεν είναι συνεπής. Αν είχε μια Πίστη και συνέπεια στον εκλογικό της κρετινισμό, θα αποσυρόταν από τη Βουλή και θα προκαλούσε υποχρεωτικές εκλογές με την ΟΛΙΚΗ παραίτηση των βουλευτών της…
Και εδώ το πρώτο βιολί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ…
δ). Το θεμέλιο του αριστερού οικοδομήματος είναι το εργατικό και λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ. Αυτή είναι η γρανιτένια βάση της αριστερής δύναμης, οι σκαλωσιές αυτής της δύναμης και ο πρωταρχικός, ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ παράγοντας της αριστερής ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ και ΤΑΚΤΙΚΗΣ.
Το ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ, συνεπώς, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ καθήκον του σοσιαλιστικού κινήματος είναι η ΠΡΑΞΗ του εργατικού και λαϊκού κινήματος: Η προώθηση, ανάπτυξη και οργάνωση των ΑΓΩΝΩΝ (των αγώνων ΕΞΩ από το κοινοβούλιο), η ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση») της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, των ζυμώσεων και διεργασιών που συντελούνται στην κοινωνία.
Χωρίς την «αρένα» του δρόμου, χωρίς την ανάπτυξη και οργάνωση των αγώνων στο δρόμο, ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ως πολιτικό κίνημα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο «αριστερός» ήχος και καπνός ή φωνές αριστερές, αριστεροί όμιλοι προπαγάνδας.
Και όταν ΔΕΝ έχεις, ως στρατηγική βάση τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού στο ΔΡΟΜΟ, μοιραία μετατρέπεσαι σε έναν εκλογικό μηχανισμό, που έχει υποκαταστήσει τη σοσιαλιστική στρατηγική με την κοινοβουλευτική τακτική: Τη μετατροπή του μέσου σε σκοπό, την υποταγή της αριστεράς στη «νομιμότητα» του καθεστώτος.
Αυτή η υποκατάσταση οδηγεί σε ολοκληρωτική μετάλλαξη και ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό καθεστώς, με πρώτο θύμα το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γιατί όταν η εκλογική τακτική μετατρέπεται σε «αριστερή» στρατηγική τότε δολοφονείται το σοσιαλιστικό κίνημα, καταστρέφονται οι αγωνιστικές του βάσεις και οι ιμάντες της κίνησής του.
Αυτό έχει κάνει η σημερινή «αριστερά». Έχει καταστρέψει και ισοπεδώσει, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΑ, τα πάντα, έχει μετατρέψει το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της ιστορίας (εργατική τάξη και λαό) σε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ εκλογικής κερδοσκοπίας.
Η αιχμή, σήμερα, αυτής της καταστροφής και ισοπέδωσης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός και μόνο ότι δεν μπορεί, στις σημερινές φρικώδεις συνθήκες, να κατεβάσει στο δρόμο πλατιές λαϊκές μάζες, το επιβεβαιώνει κατηγορηματικά…
Ο κόσμος δεν πιστεύει πλέον σ’ αυτή την «αριστερά», ακριβώς γιατί αυτή η «αριστερά» τον εγκατέλειψε, κατέστρεψε τα συλλογικά κύτταρα της αγωνιστικής του κίνησης και τον χρησιμοποίησε, όπως και τα αστικά κόμματα, σαν εκλογικό υλικό, σαν εμπόρευμα…
Και το χειρότερο: Η εργατική τάξη και ο λαός γενικότερα, διαπιστώνουν καθημερινά, ότι αυτή η «αριστερά» μπαίνει και φραγμός σε κάθε δυναμική λαϊκή εκδήλωση που απειλεί να σπάσει την καθεστωτική «νομιμότητα» και να υπερφαλαγγίσει το κομματικό της πτώμα…
ΣΗΜΕΡΑ δεν έχει ξεπεραστεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ μόνο το αστικό (κατοχικό) κοινοβούλιο, αλλά και η «αριστερά», ακριβώς γιατί πάει «πακέτο» με αυτό το κοινοβούλιο: ΜΕ την ΑΠΑΤΗ της «δημοκρατίας» του 4ου Ράιχ…
Ιστορικά και πολιτικά (στη συνείδηση των λαϊκών μαζών) έχει ξεπεραστεί η ΑΠΑΤΗ της αστικής δημοκρατίας και μαζί με αυτή και όσοι είναι συνδεδεμένοι και ταυτισμένοι με αυτήν την απάτη: Η σημερινή «αριστερά»…
Και η κατάσταση θα παραμείνει αδιέξοδη και θα συσσωρεύσει νέες μεγάλες συμφορές, αν παραμένουμε καθηλωμένοι στο νόμο της ιδεολογικής και πολιτικής αδράνειας: Να θεωρούμε Αριστερά, το ιστορικό και πολιτικό της πτώμα που αγωνιωδώς επιχειρεί να νεκραναστηθεί, μέσω της νεκρανάστασης της αστικής δημοκρατίας: της ΟΥΤΟΠΙΑΣ…
Σημείωση: Περιοριζόμαστε, σ’ αυτό το κείμενο, στην εκλογική ενσωμάτωση της «αριστεράς» και δεν επεκτεινόμαστε στην ενσωμάτωσή της στις στρατηγικές επιλογές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στις «αξίες» της και στα ιδεολογήματά της (αυτά τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά). Η εκλογική ενσωμάτωση αποτελεί το αποτύπωμα της ΓΕΝΙΚΗΣ ενσωμάτωσής της και της μετατροπής της σε «αριστερό» παπούτσι της Νέας Τάξης…