Δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε και κάτι άλλο για το Πολυτεχνείο. Έχουμε γράψει άπειρα κείμενα και από πολύ παλιά…
Μας βελόνιασε όμως τούτο:
«Ο γκεμπελισμός πέραν των παλιών μεθόδων, αξιοποιεί και νέες μορφές διάχυσής του, όπως για παράδειγμα αυτός ο παράλληλος και συχνά ανεξέλεγκτος κόσμος του διαδικτύου. Όποιος επιχειρήσει να σερφάρει τούτες τις μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει ότι είναι αδύνατον να μείνει ανέγγιχτος από τα βρομόνερα του γκεμπελισμού. Η προσφιλής ενασχόληση των διαδικτυακών «ΕΣΑτζήδων» είναι η διακίνηση της θεωρίας πως «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο» και πως «οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι μύθος»…».
Με αυτήν την ορθότατη παρατήρηση προλογίζει ο Νίκος Μπογιόπουλος το τελευταίο του κείμενο: «Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;».
ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/190813,Yphrxan_nekroi_sto_Polytexneio;_.html
Μόνο που ο Μπογιόπουλος «στριμώχνει» αποκλειστικά το γκεμπελισμό, σχετικά με τις μυθολογίες γύρω από το Πολυτεχνείο, στο χώρο της ακροδεξιάς προβοκάτσιας και του ΨΕΥΔΟΥΣ. Πολύ βολικό, μια και αυτός ο χώρος έχει κορωνίδα τον Γκέμπελς…
Διαφεύγει από το Νίκο ο σύγχρονος γκεμπελισμός, πολύ πιο δόλιος, μακάβριος, εκτεταμένος και πολυδιάστατος: Ο γκεμπελισμός του σύγχρονου φασισμού και των πολλών κεφαλών του, ο γκεμπελισμός των «δημοκρατικών» και «αριστερών» πλαστογράφων και προβοκατόρων της Ιστορίας…
Γιατί οι μεγαλύτεροι παραχαράκτες και προβοκάτορες του Πολυτεχνείου δεν υπήρξαν τα βυθοκορήματα της χούντας και τα ιστορικά απορρίμματα του παλιού φασισμού, οι φανεροί υμνητές του Γκέμπελς, αλλά οι σύγχρονοι γκέμπελς που κρύβονται πίσω από «δημοκρατικά» μακιγιάζ και «κόκκινα γιλέκα».
Ο μεγάλος προβοκατόρικος ΒΙΑΣΜΟΣ του Πολυτεχνείου έγινε από τους εκλογικούς κερδοσκόπους του, από εκείνους που το καπηλεύτηκαν και το χρησιμοποίησαν σαν προνομιούχα μετοχή στο καθεστωτικό χρηματιστήριο.
Γι αυτό βλέπουμε και σήμερα πολλά από τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ να δημοκοπούν υμνολογώντας το Πολυτεχνείο, την ίδια ώρα που δολοφονούν ανελέητα τον ελληνικό λαό και αποτεφρώνουν την Ελλάδα…
Ακόμα και ο Αβραμόπουλος αυθαδιάζει υμνολογώντας το Πολυτεχνείο για να καταλήξει στην «εθνική ενότητα»!!!
Τέτοιο βλακώδες και δόλιο θράσος: Ταυτίζει τη «Λαϊκή Ενότητα» της Εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή της καθεστωτικής εξουσίας, με την «ενότητα της Εξουσίας» ενάντια στο λαό, με την «ενότητα» των ληστών και δημίων…
Διαβάστε για να γελάσετε την ηλίθια δήλωση του Αβραμόπουλου ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/politics/191205,Avramopoylos:_Diaxroniko_to_mhnyma_toy_P.html
Αυτές, βεβαίως, οι απαστράπτουσες μυθολογίες είναι ανώδυνες, αν και αποκαλύπτουν τούτο: Ότι κάποιοι πλαστογράφησαν σε τέτοιο βαθμό το Πολυτεχνείο, το «ενσωμάτωσαν» σε τέτοιο βαθμό στο καθεστωτικό παιχνίδι που βγαίνουν ανερυθρίαστα, σήμερα, τα κυβερνητικά ανδρείκελα και ξεστομίζουν τέτοιες χοντράδες…
Και αυτό το έκαναν αυτοί που ενώ στην αρχή ήταν εναντίον του Πολυτεχνείου, μετά το σφετερίστηκαν, ισοπεδώνοντας τα πάντα.
Και σήμερα το διαδίκτυο έχει πλημμυρίσει από «αριστερές» μυθολογίες γύρω από την Εξέγερση του Νοέμβρη, προβάλλοντας μάλιστα αυτές τις μυθολογίες, σαν πραγματική ιστορία.
Παρασιωπούν ΟΧΙ μόνο τις Ιδέες του Πολυτεχνείου, τη μανιασμένη σύγκρουση των ιδεών που συντελέστηκε τότε ΕΝΤΟΣ του Πολυτεχνείου, αλλά και τα ουσιαστικά γεγονότα, τη ροή και τη διαλεκτική των γεγονότων.
Παρασιωπάτε, π.χ. ότι το Πολυτεχνείο έγινε ΕΞΩ και ΕΝΑΝΤΙΑ στα κόμματα της «αριστεράς», τα οποία, σήμερα, σφετερίζονται αγρίως και ασυστόλως το Πολυτεχνείο…
Υπάρχει και εδώ γκεμπελισμός, φίλε Νίκο και από τη δική μας πλευρά και είναι πιο δόλιος…
Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο, γραμμένο πριν από 25 χρόνια και πάνω…
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Σιδερώνουν τις μνήμες
Οι πορτοφολάδες της ιστορίας δεν λείψανε ποτέ. Ούτε οι ηθικολόγοι της πολιτικής «φρονιμάδας» και «ωριμότητας». Έργο τους: Να σιδερώνουν τις μνήμες, να πλαστογραφούν την Ιστορία και να εξαφανίζουν κάθε μαρτυρία που μπορεί να αποδείξει πως, σε τούτα τα μέρη, υπήρξε κάτι παραπάνω από τη σιωπή, την ανοχή και της δειλία.
Ποιος ξεχνάει αλήθεια, ότι μετά την πτώση της Χούντας οι πάντες έγιναν «αντιστασιακοί» και τους καρπούς της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου έδρεψαν οι «ειρηνικοί έμποροι» των ιδεών;
Τι απόμεινε σήμερα από το Πολυτεχνείο; Η πολιτική εμπορία και καπηλεία, η εκφυλιστική πτώση και τα συντρίμμια της γενιάς του…
Οι μεγάλες φιλοδοξίες της Εξέγερσης έγιναν μικρές, οι ιδέες, τα διδάγματα και τα οράματα του Πολυτεχνείου μάς έγιναν βρόχος στο λαιμό. Σβήσαμε το παρελθόν για να απελευθερωθούμε από τα καθήκοντα του παρόντος. Το κενό που έμεινε το γεμίσαμε με μνημόσυνα και γαρύφαλλα, με γιορτές και πανηγύρια, με «λαϊκές αγορές»…
Όλοι μιλούν για ηρωικό έπος, αποκρύπτοντας ωστόσο τις ιδέες και τις πρωτοβουλίες που οδήγησαν στο έπος. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίζεται σαν μουσειακό είδος, αφυδατωμένο από όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά. Από ζωντανό λαϊκό κίνημα μετατράπηκε σε μούμια Αιγυπτιακή…
Η ιστορία κείνων των ημερών έχει αλλοιωθεί. Γιατί ένα λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τις κομματικές ή προσωπικές ανάγκες οποιουδήποτε, πολύ περισσότερο σύμφωνα με τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του σήμερα, αλλά με βάση τις ιδέες που το ίδιο έθεσε και πάνω στις οποίες κινήθηκε, με βάση τη δική του πολιτική και οργανωτική πρακτική.
Η ιστορία δεν μπορεί να περάσει πάνω από τους πρωταγωνιστές, τα ΕΘΝΙΚΑ συνθήματα και τα σύμβολα του κινήματος, πάνω από τις πολιτικές διαφορές και διενέξεις μέσα στους κόλπους του ίδιου του κινήματος, πάνω από τις συγκεκριμένες οργανωτικές μορφές του κινήματος. Με δύο λόγια: Πάνω από το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό του στίγμα.
Πολλά δεν λέγονται σήμερα για το Πολυτεχνείο. Συνοπτικά θα αναφέρω τα πιο ουσιώδη:
1. Το Πολυτεχνείο ήταν πρώτα από όλα ένα κίνημα «εθνικό». Αντλούσε τα σύμβολά του και τη δύναμή του από τις αγωνιστικές παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας. Τα στρατηγικά του αιτήματα ήταν εθνικό-απελευθερωτικά, αντί-ιμπεριαλιστικά. Το κίνημα ένωνε διαλεκτικά το «εθνικό» με το διεθνικό: Την ελληνική σημαία με τις διεθνείς επαναστατικές σημαίες. Τα εθνικά αγωνιστικά σύμβολα με τα διεθνή. Το Πολυτεχνείο δεν αντιπαρέθετε το «εθνικό» με το «διεθνικό». Αντίθετα ξεκινώντας από το «εθνικό» ξετυλιγόταν προς το διεθνικό: στην αγωνιστική αλληλεγγύη των λαών και των εθνών...
Αυτό το ουσιαστικό σήμερα εξαφανίζεται παντελώς! Με τα σημερινά κυρίαρχα νεοταξικά ιδεολογήματα το Πολυτεχνείο είναι ένα «εθνικιστικό» κίνημα. Δεν τολμούν, βεβαίως ακόμα να το ξεστομίσουν. Μετά, όμως, από μερικά χρόνια θα το βγάλουν «εθνικιστικό» και «τρομοκρατικό»!!!
2. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίστηκε από όλο, τότε, τον πολιτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των ηγεσιών της παραδοσιακής αριστεράς, ΕΧΘΡΙΚΑ. Έγινε, δηλαδή, έξω και ενάντια στα πολιτικά κόμματα.
3. Μέσα στο Πολυτεχνείο συγκρούστηκαν δύο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις. Αυτή, που δεν ήθελε την κατάληψη, που αγωνιζόταν να σπάσει την κατάληψη και να περιορίσει το κίνημα μόνο στα φοιτητικά αιτήματα και η άλλη, που αγωνιζόταν για την κατάληψη και την ώθηση του κινήματος, καθώς και την επέκτασή του σε όλον τον ελληνικό λαό.
Και πάνω σε αυτό το κρίσιμο σημείο της εσωτερικής διαπάλης των ιδεών, καθοριστικό για την εξέλιξη του κινήματος, σιγή ιχθύος…
4. Στο όνομα μιας αφηρημένης αντιδικτατορικής πάλης καλλιεργήθηκε ένας «δημοκρατικός» μύθος για την Εξέγερση του Νοέμβρη που επέτρεψε σε κάθε καθεστωτικό κόμμα της «δημοκρατίας» να διεκδικεί πολιτικές μετοχές!!!
Το Πολυτεχνείο, όμως, δεν στρεφόταν απλώς εναντίον της δικτατορίας, αλλά και εναντίον ΓΕΝΙΚΑ του καπιταλιστικού καθεστώτος: των ιδεών του, της φιλοσοφίας του, της πολιτικής του.
Ο χαρακτήρας των ιδεών του δεν ήταν απλώς αντιδικτατορικός, αλλά αντιιμπεριαλιστικός και αντικαπιταλιστικός. Το ίδιο και η πολιτική και οργανωτική του πρακτική…
5. Η ιστορία του Πολυτεχνείου είναι πρώτα από όλα η ιστόρηση της άμεσης εισβολής του λαού στην πολιτική αρένα. Είναι η ιστόρηση της δημιουργικής ενέργειας του λαού για την απελευθέρωσή του και την αυτοοργάνωσή του…
Σήμερα, βεβαίως, που από την καταγγελία της κατανάλωση έχουμε φτάσει στην κατανάλωση της καταγγελίας, καταναλώνουμε και την εξέγερση του Νοέμβρη στο χρηματιστήριο της πολιτικής εμπορευματοποίησης. Δεν αναδεικνύουμε τις ιδέες του Πολυτεχνείου, τα ουσιαστικά στοιχεία της Εξέγερσης που επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.
Δεν αναδεικνύουμε το γεγονός ότι στην Εξέγερση του Νοέμβρη αναδύθηκε η δυνατότητα ενός νέου ανθρώπου, του ανθρώπου της «βασιλείας της ελευθερίας».
Αποκρύπτουμε ότι το Πολυτεχνείο απελευθέρωσε ένα χείμαρρο κριτικής ενέργειας και έδειξε ότι η εξυπνάδα και η φαντασία, η επαναστατική κινητικότητα και αυτενέργεια θα μπορούσαν να αλλάξουν πραγματικά τον κόσμο, αν δοθεί σ’ αυτές η δυνατότητα…
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7996