Και αυτό είναι γραμμένο από πολύ παλιά. Ανασκευάστηκε και είναι ΕΔΩ
Η ρωσική Επανάσταση του 1917 είναι το κορυφαίο γεγονός του 20ου αιώνα. Το μήνυμά της παραμένει και σήμερα ζωντανό γιατί είναι το ιδανικό της καινούργιας κοινωνίας: της σοσιαλιστικής.
Το θορυβώδες ναυάγιο της πρώην ΕΣΣΔ δεν είναι το ναυάγιο της Επανάστασης, είναι το ναυάγιο της αντεπανάστασης: του σταλινισμού.
Φαίνεται ότι για τη Νέα Τάξη και τους καθεστωτικούς αριστερούς (σοσιαλίζοντες και ανανήψαντες κομμουνιστές) δεν υπάρχει πια χώρος για επανάσταση, άλλος από τις προθήκες των αρχαιολογικών μουσείων. Ούτε και πεδίο δράσης για την Αριστερά, εκτός από τη μετανοούσα, που επιθυμεί να καταλάβει μια θέση εκ δεξιών των τραπεζιτών και βιομηχάνων. Όλοι αυτοί, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μας καλούν ανά τον κόσμο στην ταφή του σοσιαλισμού. Μόνο που η κηδεία γίνεται για λάθος νεκρό. Δεν πέθανε ούτε η Επανάσταση, ούτε ο σοσιαλισμός. Πέθανε ο σταλινισμός. Κατέρρευσε η «οικονομία των διαταγών», το «κράτος των διαταγών», δηλαδή ο δεσποτισμός και η γραφειοκρατική δικτατορία.
Για όλους αυτούς, ιδιαίτερα για τους «αριστερούς νεωτεριστές», η Ρώσικη Επανάσταση αποτελεί φαιδρό κατάλοιπο και ο μπολσεβικισμός ενοχλητική ανάμνηση. Ακόμη και η λέξη «ιμπεριαλισμός» έχει ξεχαστεί! Δεν τη συναντούμε πλέον στο ισχύον πολιτικό λεξιλόγιο, παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός εξακολουθεί να υπάρχει, να λεηλατεί και να μακελεύει τους λαούς.
Για όλον αυτόν τον κόσμο της «αριστεράς» και της «προόδου», η κορυφαία επαναστατική τομή του 20ου αιώνα γίνεται «πραξικόπημα» των Μπολσεβίκων και ταυτίζεται ξεδιάντροπα με την προδοσία και το σφετερισμός της. Ο Λένιν, ο Τρότσκι, η Ρόζα Λούξεμπουργκ και άλλες επαναστατικές ηγετικές φυσιογνωμίες «μακιγιάρονται» με τα χρώματα του σταλινισμού. Στο όνομα αυτής της «ιστορικής εκτροπής», όχι απλώς συμψηφίζονται, αλλά «εξαφανίζονται» τα γιγάντια εγκλήματα της καπιταλιστικής θηριωδίας. Και φυσικά κατασυκοφαντείται κάθε ιδέα που αρνείται τον καπιταλισμό και ζητάει την ανατροπή του. Εδραιώνεται έτσι η μυθολογία της «ελεύθερης αγοράς» και η απόλυτη ιδέα της Νέας Τάξης, του πλανητικού ιμπεριαλιστικού.
Η νικημένη αριστερά μετά την κατάρρευση της σταλινικής μυθολογίας, ταύτισε αυτή τη μυθολογία με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και πέρασε στο νικητή, στην κυρίαρχη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού. Από τη μια μυθολογία πέρασε σε μια άλλη. Και την ιστορία της ανθρωπότητας και των Επαναστάσεων τη φιλτράρει μέσα από την οπτική της νέας μυθολογίας: το απόλυτο και ακίνητο της παγκόσμιας αγοράς, τη θεολογία της Νέας Εποχής.
Βλέπουμε, λοιπόν, σήμερα τις γραφίδες της «νικημένης αριστεράς» να δολοφονούν την ιστορία και να συκοφαντούν τις επαναστάσεις και ιδιαίτερα την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Να σχηματοποιούν τον 20ο αιώνα σε υπεριστορικές αφαιρέσεις. Να αντιπαραθέτουν π.χ. το σταλινικό «μίασμα», μια συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα, στη «Δημοκρατία», μια υπεριστορική αφαίρεση. Με το ίδιο σοφιστικό τέχνασμα κρίνουν και το τέρας του φασισμού.
Συνειδητά, βεβαίως, ξεχνούν, ότι και η «δημοκρατία» έχει μια ιστορία από όπου δεν λείπει το «μίασμα», ότι δεν ήρθε στον κόσμο από δημοκρατικό δρόμο. Ήρθε με τη βία και τις ξιφολόγχες, με Ροβεσπιέρους…
Ξεχνούν ακόμη, ότι αυτή η αστική δημοκρατία γέννησε τις παγκόσμιες ανθρωποσφαγές του 20ου αιώνα, την ιμπεριαλιστική ασυδοσία και βαρβαρότητα. Και σήμερα στο όνομα αυτής της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ασκείται η εξουσία της Νέας Τάξης και επιβάλλεται ο κτηνώδης ολοκληρωτισμός της…
Όμως, δεν ξεχνούν απλώς, αλλά ακρωτηριάζουν και την πολιτική σκέψη, την ιστορική γνώση, την ανθρώπινη ηθική υπόσταση. Καταγγέλλουν τη βαρβαρότητα ενός καθεστώτος που στραγγάλισε βάναυσα και σφετερίστηκε αχαλίνωτα τη σοσιαλιστική επανάσταση για να συκοφαντήσουν τη μεγαλύτερη επανάσταση της ανθρωπότητας που σημάδεψε τον αιώνα που πέρασε.
Για το τερατώδες καπιταλιστικό απόστημα του φασισμού ή σιωπούν ή το αντιμετωπίζουν ηθικολογικά, σαν προϊόν της ανθρώπινης παράνοιας. Δεν θέλουν να δουν ότι ο φασισμός δεν είναι μια ανθρώπινη διαστροφή, αλλά η σύνθεση της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας. Και δεν θέλουν να το δουν ακριβώς γιατί σήμερα υπηρετούν αυτή την ιμπεριαλιστική αχρειότητα στην πλανητική της μορφή.
Όσο, όμως κι αν αυτή η «αριστερά» άλλαξε τρένο και αποσκευές, τις ιδέες και τα διδάγματά της Επανάστασης δεν μπορούν να τα εξαφανίσουν. Η Ρωσική Επανάσταση καταγράφει το τραγικό μεγαλείο, την ποίηση του 20ου αιώνα και την ελπίδα της ανθρωπότητας…
Όλα τα κείμενα θα συγκεντρωθούν ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7971
Η ρωσική Επανάσταση του 1917 είναι το κορυφαίο γεγονός του 20ου αιώνα. Το μήνυμά της παραμένει και σήμερα ζωντανό γιατί είναι το ιδανικό της καινούργιας κοινωνίας: της σοσιαλιστικής.
Το θορυβώδες ναυάγιο της πρώην ΕΣΣΔ δεν είναι το ναυάγιο της Επανάστασης, είναι το ναυάγιο της αντεπανάστασης: του σταλινισμού.
Φαίνεται ότι για τη Νέα Τάξη και τους καθεστωτικούς αριστερούς (σοσιαλίζοντες και ανανήψαντες κομμουνιστές) δεν υπάρχει πια χώρος για επανάσταση, άλλος από τις προθήκες των αρχαιολογικών μουσείων. Ούτε και πεδίο δράσης για την Αριστερά, εκτός από τη μετανοούσα, που επιθυμεί να καταλάβει μια θέση εκ δεξιών των τραπεζιτών και βιομηχάνων. Όλοι αυτοί, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μας καλούν ανά τον κόσμο στην ταφή του σοσιαλισμού. Μόνο που η κηδεία γίνεται για λάθος νεκρό. Δεν πέθανε ούτε η Επανάσταση, ούτε ο σοσιαλισμός. Πέθανε ο σταλινισμός. Κατέρρευσε η «οικονομία των διαταγών», το «κράτος των διαταγών», δηλαδή ο δεσποτισμός και η γραφειοκρατική δικτατορία.
Για όλους αυτούς, ιδιαίτερα για τους «αριστερούς νεωτεριστές», η Ρώσικη Επανάσταση αποτελεί φαιδρό κατάλοιπο και ο μπολσεβικισμός ενοχλητική ανάμνηση. Ακόμη και η λέξη «ιμπεριαλισμός» έχει ξεχαστεί! Δεν τη συναντούμε πλέον στο ισχύον πολιτικό λεξιλόγιο, παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός εξακολουθεί να υπάρχει, να λεηλατεί και να μακελεύει τους λαούς.
Για όλον αυτόν τον κόσμο της «αριστεράς» και της «προόδου», η κορυφαία επαναστατική τομή του 20ου αιώνα γίνεται «πραξικόπημα» των Μπολσεβίκων και ταυτίζεται ξεδιάντροπα με την προδοσία και το σφετερισμός της. Ο Λένιν, ο Τρότσκι, η Ρόζα Λούξεμπουργκ και άλλες επαναστατικές ηγετικές φυσιογνωμίες «μακιγιάρονται» με τα χρώματα του σταλινισμού. Στο όνομα αυτής της «ιστορικής εκτροπής», όχι απλώς συμψηφίζονται, αλλά «εξαφανίζονται» τα γιγάντια εγκλήματα της καπιταλιστικής θηριωδίας. Και φυσικά κατασυκοφαντείται κάθε ιδέα που αρνείται τον καπιταλισμό και ζητάει την ανατροπή του. Εδραιώνεται έτσι η μυθολογία της «ελεύθερης αγοράς» και η απόλυτη ιδέα της Νέας Τάξης, του πλανητικού ιμπεριαλιστικού.
Η νικημένη αριστερά μετά την κατάρρευση της σταλινικής μυθολογίας, ταύτισε αυτή τη μυθολογία με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και πέρασε στο νικητή, στην κυρίαρχη μυθολογία της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού. Από τη μια μυθολογία πέρασε σε μια άλλη. Και την ιστορία της ανθρωπότητας και των Επαναστάσεων τη φιλτράρει μέσα από την οπτική της νέας μυθολογίας: το απόλυτο και ακίνητο της παγκόσμιας αγοράς, τη θεολογία της Νέας Εποχής.
Βλέπουμε, λοιπόν, σήμερα τις γραφίδες της «νικημένης αριστεράς» να δολοφονούν την ιστορία και να συκοφαντούν τις επαναστάσεις και ιδιαίτερα την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Να σχηματοποιούν τον 20ο αιώνα σε υπεριστορικές αφαιρέσεις. Να αντιπαραθέτουν π.χ. το σταλινικό «μίασμα», μια συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα, στη «Δημοκρατία», μια υπεριστορική αφαίρεση. Με το ίδιο σοφιστικό τέχνασμα κρίνουν και το τέρας του φασισμού.
Συνειδητά, βεβαίως, ξεχνούν, ότι και η «δημοκρατία» έχει μια ιστορία από όπου δεν λείπει το «μίασμα», ότι δεν ήρθε στον κόσμο από δημοκρατικό δρόμο. Ήρθε με τη βία και τις ξιφολόγχες, με Ροβεσπιέρους…
Ξεχνούν ακόμη, ότι αυτή η αστική δημοκρατία γέννησε τις παγκόσμιες ανθρωποσφαγές του 20ου αιώνα, την ιμπεριαλιστική ασυδοσία και βαρβαρότητα. Και σήμερα στο όνομα αυτής της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ασκείται η εξουσία της Νέας Τάξης και επιβάλλεται ο κτηνώδης ολοκληρωτισμός της…
Όμως, δεν ξεχνούν απλώς, αλλά ακρωτηριάζουν και την πολιτική σκέψη, την ιστορική γνώση, την ανθρώπινη ηθική υπόσταση. Καταγγέλλουν τη βαρβαρότητα ενός καθεστώτος που στραγγάλισε βάναυσα και σφετερίστηκε αχαλίνωτα τη σοσιαλιστική επανάσταση για να συκοφαντήσουν τη μεγαλύτερη επανάσταση της ανθρωπότητας που σημάδεψε τον αιώνα που πέρασε.
Για το τερατώδες καπιταλιστικό απόστημα του φασισμού ή σιωπούν ή το αντιμετωπίζουν ηθικολογικά, σαν προϊόν της ανθρώπινης παράνοιας. Δεν θέλουν να δουν ότι ο φασισμός δεν είναι μια ανθρώπινη διαστροφή, αλλά η σύνθεση της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας. Και δεν θέλουν να το δουν ακριβώς γιατί σήμερα υπηρετούν αυτή την ιμπεριαλιστική αχρειότητα στην πλανητική της μορφή.
Όσο, όμως κι αν αυτή η «αριστερά» άλλαξε τρένο και αποσκευές, τις ιδέες και τα διδάγματά της Επανάστασης δεν μπορούν να τα εξαφανίσουν. Η Ρωσική Επανάσταση καταγράφει το τραγικό μεγαλείο, την ποίηση του 20ου αιώνα και την ελπίδα της ανθρωπότητας…
Όλα τα κείμενα θα συγκεντρωθούν ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7971