Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με τις χρυσαυγίτικες κροτίδες του Σφακιανάκη: Κροτίδες καταναλωτικού θεάματος, ενταγμένες μέσα στο γενικότερο πολιτικό σήριαλ που παίζεται από όλες τις δυνάμεις του καθεστώτος, κάθε χρώματος.
Το κακό, όμως, παράγινε. Το κάθε δήθεν «προοδευτικό» και «αριστερό» μορμολύκειο, βουτηγμένο μέχρι το λαιμό μέσα στους όγκους των ακαθαρσιών του καθεστώτος και της σαπίλας του, βγαίνει για να ξεπλυθεί, καυτηριάζοντας τον αυθάδη «χρυσαυγίτη»: σαρξ εκ της σαρκός τους…
Οι τατσόπουλοι σήκωσαν κεφάλι…
Ακόμα και η Έλενα Ακρίτα που έχει «βομβαρδίσει» την τηλεοπτική αγορά των «νταβάδων» με τα εμετικά της σήριαλ (ΦΑΣΙΣΜΟΣ του θεάματος) βγήκε κι αυτή να …στηλιτεύσει το «φασισμό» και να δηλώσει τη νομιμοφροσύνη της στο φασισμό του 4ου Ράιχ, αυτόν που ζούμε και που φοράει πολύχρωμες προβιές…
Βγήκαν όλοι οι πωλητές του «αντιφασισμού» να ξεπλυθούν οι ίδιοι, αλλά και να ξεπλύνουν τον πραγματικό φασισμό που βιώνει σπαρακτικά η ελληνική κοινωνία, καθώς και τα υποπροϊόντα του: Τα ποικίλα και πολύχρωμα «καλλιτεχνικά» και τηλεοπτικά του κόπρανα.
Γνωστή η φασιστική συνταγή: Ξεχωρίζουμε, ανεξαρτητοποιούμε και απομονώνουμε μια πυώδη φουσκάλα του καθεστώτος, του σημερινού φασισμού, την ανυψώνουμε σε «σκιάχτρο» και κερδοσκοπούμε θεαματικά πάνω στο «σκιάχτρο»…
Αυτή η συνταγή έχει εφαρμοστεί επιτυχώς πρώτα με τον ΛΑ.Ο.Σ και τώρα με τη Χρυσή Αυγή.
Αυτή η συνταγή επεκτείνεται τώρα και στο οικοδόμημα του «καλλιτεχνικού» και τηλεοπτικού θεάματος: Σε όλο αυτό το μακάβριο κύκλωμα των «νταβάδων», των βιομηχανιών της «τέχνης» και του θεάματος, κύκλωμα κρατικοδίαιτων «καλλιτεχνών», κατασκευασμένων ειδώλων, επιχρυσωμένων σκυβάλων και κοπράνων, αλλά και κύκλωμα-αρένα που συνωστίζονται όλα τα είδη και χρώματα των σκουληκιών της εξουσίας…
Αν δεν υπήρχε ο Σφακιανάκης θα έπρεπε να τον κατασκευάσουν, όπως κατασκεύασαν, έθρεψαν και γιγάντωσαν το παρακρατικό γρανάζι τους: Τη Χρυσή Αυγή…
Ο φασισμός που ζούμε (του 4ου Ράιχ να μην το ξεχνάμε) δεν μπορεί να λειτουργήσει δίχως μια πληθώρα πολύχρωμων και κατασκευασμένων ειδώλων.
Κάθε καθεστώς έχει ανάγκη τα είδωλα, είναι ειδωλολατρικό…
Σήμερα, όμως, στο καθεστώς του χρηματιστηριακού, πλανητικού φασισμού, αυτή η ειδωλολατρία και η βιομηχανική κατασκευή αντιμαχόμενων και αλληλοσυγκρουόμενων ειδώλων, έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις…
Η Ρίζα όλης αυτής της κοπριάς είναι η κοινή.
Κοινοί είναι και οι στρατηγοί και οι σπόνσορες αυτής της σύγκρουσης ειδώλων: Από τα πολιτικά κόμματα, τις «τρομοκρατικές» ομάδες, μέχρι τα αλαλάζοντα κύμβαλα του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, του ΦΑΣΙΣΜΟΥ του θεάματος…
Αυτό το παιχνίδι της καθεστωτικής ειδωλολατρίας παίζει και ο Σφακιανάκης. Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να βάζει πινελιές και να ρίχνει κροτίδες «δραματικής πλοκής» στο καθεστωτικό σήριαλ που παίζεται γύρω από τη Χρυσή Αυγή.
Παιχνίδι που το προωθούν μερίδες των «νταβάδων», όπως οι Αλαφούζοι και άλλοι, παιχνίδι διατήρησης και διαφήμισης του παρακρατικού γραναζιού του καθεστώτος.
Το να εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή σαν αντικαθεστωτική, αυτό είναι μέγιστη πολιτική ΑΠΑΤΗ. Μια ομάδα κρούσης του μεγάλου κεφαλαίου (ιδιαίτερα του εφοπλιστικού) επιδιώκεται να εμφανιστεί σαν ο καλός «ήρωας» που μάχεται το καθεστώς, σαν «ήρωας» μέσω επιλεκτικών διώξεων.
Οι διώξεις δεν σημαίνουν και ότι οι διωκόμενοι (επιλεκτικά διωκόμενοι) είναι και εχθροί του καθεστώτος. Τα καθεστώτα, ιδιαίτερα σε περιόδους αποσύνθεσής τους και όταν απειλούνται από την οργή του λαού, δεν διστάζουν ακόμα και να δολοφονήσουν κορυφαίους πολιτικούς τους παράγοντές, ΟΧΙ μόνο αναλώσιμα υλικά τους: Η Ιστορία είναι κατηγορηματική…
Οι διώξεις της Χρυσής Αυγής, οι επιλεκτικές και θεαματικές διώξεις, δεν κατατάσσουν, από μόνες τους, τη Χρυσή Αυγή στους εχθρούς του καθεστώτος.
Οι διώξεις αυτές, το έχουμε αναλύσει κουραστικά και πολύπλευρα, αποτελούν ένα σκηνοθετημένο παιχνίδι που απορρέει από τις αντιφάσεις και τη σαπίλα κατάρρευσης του καθεστωτικού δωσιλογισμού και που στοχεύουν:
α). Στο ξέπλυμα του φασιστικού καθεστώτος, μέσω της πυώδους φουσκάλας του, μέσω των ομάδων κρούσης του…
β). Στη διατήρηση του «σκιάχτρου» και στην ηρωοποίησή του, έτσι ώστε να αξιοποιηθεί πιο αποτελεσματικά εναντίον των λαϊκών κινημάτων και της κοχλάζουσας κοινωνικής οργής…
Σ’ αυτό το μήκος κύματος κινείται το σώου Σφακιανάκη: Στην καθεστωτική ηρωοποίηση της Χρυσής Αυγής, του γραναζιού του συστήματος.
Και μόνο το γεγονός ότι λέει «Επιβάλλεται να στηρίξετε τη Χρυσή Αυγή», δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ το αντικαθεστωτικό. Είναι η φαιά φιλοσοφία και αντίληψη του καθεστώτος των ειδώλων: Οι άλλοι είναι οι «κακοί» και η Χρυσή Αυγή ο «ήρωας» που θα καθαρίσει τη βρωμιά από τα «άρρωστα κύτταρα» της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή η αντίληψη είναι η πεμπτουσία του φασιστικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ. Τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο Χίτλερ και κάθε δήμιος και τύραννος.
Τα ίδια ακριβώς, λένε, και οι σημερινοί «σωτήρες» του κυβερνητικού δωσιλογισμού, με άλλες λεκτικές παραλλαγές…
Τη φιλοσοφία του Μπους αναπαράγει ο Σφακιανάκης: «όσοι δεν είναι με τη Χρυσή Αυγή είναι με τους άλλους, τα κυβερνητικά ανδρείκελα»…
Η ίδια φιλοσοφία διαπερνάει και τα τραγούδια του, που κάποιοι τα προβάλλουν και σαν αντισυστημικά: Τη φιλοσοφία των «ειδώλων-ηρώων», φιλοσοφία που αντιμετωπίζει το λαό σαν «πρόβατα», που στάζει χολή εναντίον του πραγματικού επαναστατικού Υποκειμένου: Του εργατικού και λαϊκού Κινήματος.
Καθίσαμε και ακούσαμε δύο ενδεικτικά τραγούδια του (είμαστε αλλεργικοί σε τέτοιου είδους «καλλιτεχνικά» πυροτεχνήματα): «Τα πρόβατα» και το «Σύστημα».
Σ’ αυτά τα τραγούδια απαστράπτει όλη η ρηχότητα, ο εντυπωσιασμός, η «αισθητική» του ΚΙΤΣ, αλλά και η ΑΛΛΕΡΓΙΑ του «καλλιτέχνη» απέναντι στα λαϊκά κινήματα και την αυτενέργεια της λαϊκής κινητικότητας…
Απλώς στηλιτεύει ο Σφακιανάκης, φτηνά και ρηχά, κάποια συμπτώματα της καπιταλιστικής σήψης για να διασώσει τις εστίες της σήψης, μέσω ενός καλού «ήρωα» του συστήματος, που θα διορθώσει τα πράγματα και θα σώσει τα «πρόβατα»: ΦΑΣΙΣΜΟΣ…
Γι αυτό μας λέει ο άνθρωπος ότι «επιβάλλεται» η στήριξη της Χρυσής Αυγής: «Επιβάλλεται» να έρθει ο «ήρωας» να διαχειριστεί διορθωτικά το ίδιο καθεστώς (του 4ου Ράιχ) που αποτελεί την κεντρική εστία κάθε σαπίλας και κάθε «καλλιτεχνικού» μορμολυκείου, κάθε επαγγελματία «αντιφασίστα» και κάθε επαγγελματία Σφακιανάκη…
Αυτά προς το παρόν…