Η σάτιρα μπορεί να υπάρξει και να αναπτυχθεί όχι σαν ανεκδοτάκι και κουτσομπολίστικη χυδαία ευχαρίστηση, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ως «αντίδοτο» στην εξουσία, ως ένα ανηλεές μαστίγωμα των θυτών, των νόμων τους, της φιλοσοφίας τους και της ηθικής τους.
Σάτιρα και εξουσία είναι δύο έννοιες ασυμφιλίωτες και αυτό-αναιρούμενες ακριβώς γιατί ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος της σάτιρας είναι να αποτελεί το κοφτερό ξίφος που καρατομεί την εξουσία, τις κοινωνικές σχέσεις και τις μορφές που γεννούν, τρέφουν και γιγαντώνουν τα νοσήματα και τις διαστροφές της καθεστωτικής βαρβαρότητας.
Το να γελοιοποιείς τα θύματα ή προσωπικότητες που αντιδρούν (έστω λαθεμένα, θορυβωδώς και υστερόβουλα), στο καθεστώς των «νταβάδων» και τη φρενοβλάβεια των ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ, ΔΕΝ είναι σάτιρα…
Είναι ο κομπασμός της καθεστωτικής βλακείας που αυτό-αναγορεύεται σε «γελοιογραφία», παίρνοντας σαν μέτρο σύγκρισης τα κόπρανα της δικής της βλακείας…
Είναι η «σάτιρα» των «νταβάδων», είναι η πληρωμένη «σάτιρα» των λακέδων των «νταβάδων» και των υπαλλήλων της εξουσίας. Δηλαδή η «σάτιρα» των σκουληκιών της εξουσίας…
Τέτοια είναι η παρακάτω γελοιογραφία:
Διαβάστε και το σχόλιο. Σχόλιο και σκίτσα τα πήραμε από δω:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/11/blog-post_2030.html
Τελικά υπάρχει πάτος… Τον έπιασε ο Χατζόπουλος!
Εκπληκτικός σήμερα ο Δημήτρης Χατζόπουλος, ο ΓΕΛΟΙΟγράφος των νέων. Μετά τους “ενσωματωμένους” στο μνημόνιο δημοσιογράφους έχουμε και τους ενσωματωμένους γελοιογράφους. Δεν μπορεί να κατηγορηθεί όμως γιατί η ποιότητα του είναι αντίστοιχη της κατρακύλας της εφημερίδας στην οποία “σκιτσάρει” και του πρωθυπουργού που υποστηρίζει. Πόσο μάλλον και...
του αντιπροέδρου. Αυτή είναι η φωνή των αφεντικών του, αυτή παπαγαλίζει. His master’s voice.