Ο Στάθης επειδή δεν θέλει να κοιτάξει στον καθρέφτη της «αριστεράς» που πιστεύει, αδυνατεί και να εντοπίσει τα βαθύτερα αίτια της «λαϊκής αδράνειας».
Έτσι με ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα κατασκευάζει τη μεταφυσική της φτώχειας. Μια μεταφυσική που ανάγει τη φτώχεια σε καθοριστικό παράγοντα ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ των λαϊκών εξεγέρσεων.
Φυσικά έτσι αδυνατεί να βγάλει και το συμπέρασμα της «διαλεκτικής» του, δηλαδή τη λογική συνέπεια της μεταφυσικής του. Διότι το μεταφυσικό του αυτό τέχνασμα οδηγεί στον ακραίο μοιρολατρικό πεσιμισμό: Οι λαϊκές εξεγέρσεις γίνονται ανέφικτες μια και η φτώχεια αποτελεί τον κυρίαρχο και καθολικό παράγοντα του καπιταλισμού, ιδιαίτερα σήμερα, καθώς και το μεγάλο «όπλο» των ληστών και δημίων…
Βεβαίως, ούτε νιώθει την ανάγκη να μας απαντήσει ο Στάθης σε τούτο: Πώς έγιναν οι λαϊκές εξεγέρσεις και οι Επαναστάσεις στην Ιστορία, μια και η φτώχεια πάντα αποτελούσε το «υπόστρωμα» των θυμάτων που επαναστατούσαν…
Το άρθρο του Στάθη, «Φτώχεια και Εξέγερση», ΕΔΩ:
http://www.enikos.gr/stathis/196908,Ftwxeia_kai_Exegersh.html
Αναμφίβολα η φτώχεια και η εξαθλίωση δεν γεννούν αυτόματα τις εξεγέρσεις και Επαναστάσεις. Αποτελούν, ωστόσο, το αντικειμενικό έδαφος πάνω στο οποίο γονιμοποιούνται τα κινηματικά φύτρα της λαϊκής κίνησης και ανάπτυξης της πολιτικής συνείδησης.
Από εδώ ακριβώς απορρέει και η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ της επαναστατικής πολιτικής οργάνωσης.
Η φτώχεια και η εξαθλίωση μπορεί να αποτελούν «όπλα» στα χέρια της αντίδρασης, όταν δεν υπάρχουν τα επαναστατικά υποκείμενα, όταν δεν υπάρχει Αριστερά…
Αντίθετα, αποτελούν «όπλα» επαναστατικά όταν υπάρχει και λειτουργεί το επαναστατικό υποκείμενο, η Αριστερά…
Αλλά ακόμα και όταν απουσιάζει ο επαναστατικός πολιτικός παράγοντας και τότε αυτά τα αντιδραστικά «όπλα» (όπως πολύ παραστατικά τα περιγράφει ο Στάθης στο κείμενό του), δεν έχουν το χαρακτήρα μιας σταθερής, μόνιμης και πολύ μακράς διάρκειας. Σε βάθος ιστορικού χρόνοι οι φτωχοί, ακόμα και αν έχουν πέσει σε ολοκληρωτική εξαθλίωση και δουλεία θα εξεγερθούν: Αυτό διδάσκει η ιστορική διαλεκτική…
Όμως, ακόμα και αν δεχτούμε τη συλλογιστική του Στάθη, αυτό αποτελεί την πιο κατηγορηματική και τελεσίδικη καταδίκη αυτής της «αριστεράς».
α). Γιατί άφησε τις μεγάλες αγωνιστικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού να χαθούν: Κατακτήσεις σε επίπεδο πολιτικής συνείδησης, οργάνωσης και ψυχολογίας.
Αν ο ελληνικός λαός έχει πέσει σ’ αυτήν την κατάσταση που περιγράφει ο Στάθης, τότε γι αυτό δεν φταίει η αντίδραση (τη δουλειά της αυτή έκανε, πάντα την ίδια), ούτε φυσικά ο λαός.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη έχει η «αριστερά» που άφησε και συνετέλεσε να χαθούν οι μεγάλες ιστορικές και αγωνιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού…
β). Γιατί είναι ανίκανη (διότι δεν είναι Αριστερά) να καταστήσει τη φτώχεια αγωνιστικό και επαναστατικό «όπλο», επιτρέποντας έτσι, έστω και πρόσκαιρα, να χρησιμοποιείται σαν «όπλο» στα χέρια των δυναστών και δημίων…
Την αποενοχοποίηση και την αθώωση της «αριστεράς» και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ο Στάθης με τη μεταφυσική του για τη φτώχεια…
Φυσικά με τη μεταφυσική του ισοπεδώνει και μια άλλη βασική συνιστώσα της σημερινής πραγματικότητας: Τη Βούληση του ελληνικού λαού για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΑΓΩΝΑ.
Δεν έχει πέσει ο ελληνικός λαός σ’ αυτή την κατάσταση που περιγράφει ο Στάθης, με τη δαιμονοποίηση της φτώχειας. Η «ακινησία» του είναι επιφανειακή και σηματοδοτεί οξυμένο πολιτικό κριτήριο. Δεν θέλει ο ελληνικός λαός κομματικές φιέστες και εκλογικές παρελάσεις, αναζητά εναγωνίως διαύλους και υποκείμενα αγωνιστικά και κινηματικά.
Και αυτό το έχει εκδηλώσει πάρα πολλές φορές: Στις πολλές και συχνές απεργιακές κινητοποιήσεις, σε πολλά μετερίζια αγώνα, στην ΕΡΤ και αλλού…
ΟΙ αγωνιστικές του κινητοποιήσεις δεν βρήκανε πολιτική έκφραση, δεν υπήρξε Αριστερά να τις πυροδοτήσει παραπέρα και να τις ανυψώσει σε ανώτερα επίπεδα αγωνιστικά.
Το αντίθετο. Αυτή η «αριστερά» τις σαμπόταρε αυτές τις αγωνιστικές εξάρσεις και λαϊκές βουλήσεις, τις διαίρεσε και τις χρησιμοποίησε, ΜΟΝΟ, σαν αντικείμενο εκλογικής εμπορίας…
Ο ελληνικός λαός, συνεπώς, δεν έχει πέσει σε κατάσταση τέτοιας νάρκης που περιγράφει η μεταφυσική της φτώχειας του Στάθη. Έχει εκφράσει την αγωνιστική του ΒΟΥΛΗΣΗ πολλές φορές, αλλά βρήκε απέναντι τοίχο: Τον τοίχο της «αριστεράς», τη χρόνια νάρκη της, την «αριστερή» εκλογική «μαγκούρα» του καθεστώτος…
Στην «αριστερά» και στο κόμμα του να αναζητήσει ο φίλος Στάθης τη «φτώχεια», την πολιτική εξαθλίωση και την πτωματική αδράνεια και ΟΧΙ στον ελληνικό λαό…
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8088