Πολιτική και Ηθική είναι δύο ιδεολογικές μορφές του εποικοδομήματος, άρρηκτα συνδεδεμένες. Αντανακλούν και αποτυπώνουν το κοινωνικό σου «πρόσωπο» και τον κοινωνικό σου χαρακτήρα: Δηλαδή τα συμφέροντα που εξυπηρετείς και τη φιλοσοφία αυτών των συμφερόντων…
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα της Σοσιαλιστικής Θεωρίας και Πράξης, της Αριστεράς (χωρίς εισαγωγικά): Άλλη η Πολιτική και η Ηθική των αστικών κομμάτων και ριζικά αντίθετη των Αριστερών…
Αλφαβητικό, επίσης, ζήτημα είναι και τούτο: Τα εγκλήματα δεν συμψηφίζονται. Το γεγονός δηλαδή ότι τα στελέχη των αστικών κομμάτων έχουν περιουσίες και πλουτίζουν από την «πολιτική» αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει (να συμψηφίσει) μια παρόμοια κατάσταση σε στελέχη που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.
Κανένας συμψηφισμός, συνεπώς, δεν μπορεί να δικαιολογήσει τους «φραγκάτους» του ΣΥΡΙΖΑ…
ΤΩΡΑ ερχόμαστε στο άλλο πονηρό «επιχείρημα»: «δεν μπορεί ένας αριστερός να έχει χρήματα, να είναι πλούσιος»;
Φαίνεται «ακαταμάχητο» το «επιχείρημα» διατυπωμένο έτσι ΓΕΝΙΚΑ, δηλαδή αφηρημένα: Οι αφαιρέσεις συγκαλύπτουν τις αμαρτίες…
Αν συγκεκριμενοποιήσουμε αυτήν τη δόλια αφαίρεση προκύπτουν τα εξής συγκεκριμένα:
Πρώτο «συγκεκριμένο»: Ήταν πλούσιος και κερδήθηκε στις ιδέες του Σοσιαλισμού, δηλαδή λιποτάκτησε από την τάξη του; Αν ναι, τότε ανάλογη πρέπει να είναι και η πρακτική του συμπεριφορά: Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ένταξή του και αφομοίωση (και της τσέπης του) στην υπόθεση του Σοσιαλισμού.
Που σημαίνει: Όχι φυσικά την οικονομική του εξαθλίωση, αλλά την «προσφορά» και της «τσέπης» του στον επαναστατικό αγώνα. Το καθοριστικό πλέον δεν θα είναι το πώς θα βγάλει χρήματα, αλλά το πώς θα αξιοποιηθεί ο πλούτος του στο σοσιαλιστικό αγώνα…
Κριτήριο εδώ δεν είναι το οικονομικό κέρδος, αλλά οι ανάγκες του αγώνα…
Από τη στιγμή που το καθοριστικό κριτήριο θα είναι ή θα παραμείνει ο πλουτισμός, ΤΟΤΕ αυτό θα καθορίσει και την πολιτική του συμπεριφορά: «Το είναι καθορίζει τη συνείδηση» (Μαρξ).
Δεύτερο «συγκεκριμένο»: Πώς απέκτησε τα χρήματα; Τα απέκτησε όταν ήταν «στρατευμένος» στην Αριστερά;
Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να «στραβώνουν». Ενταγμένος στην Αριστερά και να οδεύεις στο δρόμο του πλουτισμού, βαδίζεις ανάποδα: Απομακρύνεσαι από το δρόμο της Αριστεράς, αρχίζεις να αποκτάς τη φιλοσοφία του καπιταλιστικού καθεστώτος, το αστικό Είναι, συνακόλουθα και την αντίστοιχη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ…
Ο μικροαστικός ριζοσπαστισμός σ’ αυτό ακριβώς συνίσταται: Στο διαχωρισμό των ιδεών και της πολιτικής σου στράτευσης από το ατομικό σου συμφέρον. Στο διαχωρισμό, δηλαδή του ατόμου σου, από την πολιτική ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ μιας Σοσιαλιστικής οργάνωσης: Αστικός ατομικισμός…
Αυτός ο μικροαστικός ατομικισμός είναι που κυριαρχεί, σήμερα, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στα «αριστερά» κόμματα και ΟΧΙ η ιδεολογία, η πολιτική και ηθική της εργατικής τάξης: Της κοινωνικής βάσης κάθε Αριστερού κόμματος…
Ανάλογες και οι ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ αυτών των κομμάτων…
Είναι, συνεπώς, τα ίδια αυτά εκφυλισμένα και μεταλλαγμένα «αριστερά» κόμματα που εκκολάπτουν και γιγαντώνουν τη φιλοσοφία των μικροαστών: Της ατομικής αναρρίχησης, της ατομικής προβολής, του ατομικού πλουτισμού κ.λπ…
Τρίτο «συγκεκριμένο»: Και αυτό εδράζεται στο ΠΩΣ απόκτησες τα χρήματα, αλλά σε άλλη διάσταση: Στην απόκτηση των χρημάτων αξιοποιώντας και εκμεταλλευόμενος τις καθεστωτικές σου διαπλοκές και τα προνόμια του κρατικού συνδικαλισμού;
Εδώ, πλέον, με όχημα την «αριστερά» πλουτίζεις: Η πιο μοχθηρή γκριμάτσα του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού.
Τέτοιες «γκριμάτσες» αποτελούν οι «επενδυτές» και οι «εκατομμυριούχοι» του ΣΥΡΙΖΑ.
Το έχουμε, ήδη, επισημάνει στο άρθρο μας:
«Οι «εκατομμυριούχοι» του ΣΥΡΙΖΑ: υποπροϊόντα της χρηματιστηριακής βαρβαρότητας…»:
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/12/blog-post_20.html
«Αυτοί χρησιμοποίησαν τις «αριστερές» διαπλοκές, τις καθεστωτικές θέσεις, και την ιδεολογία της Αριστεράς για να φουσκώσουν τις τσέπες τους: Κερδοσκόπησαν ΑΣΥΣΤΟΛΑ πάνω στα ΠΡΟΝΟΜΙΑ του εργατοπατερισμού και των «αριστερών», καθεστωτικών διαπλοκών: Όπως ακριβώς η σφετεριστική αχρειότητα του ΠΑΣΟΚ…
Αυτοί οι κύριοι είναι διαποτισμένοι μέχρι το μεδούλι από την ιδεολογία του χρήματος και την χρηματιστηριακή «κουλτούρα», από την «κουλτούρα» των χρηματιστηριακών «επενδυτών» και του τραπεζικού τζόγου, για το φούσκωμα της «τσέπης» τους: Καρκινώδη αποστήματα της «εκσυγχρονιστικής» υστερίας και τραπεζικής αναισχυντίας: Της σημερινής ληστείας και κτηνωδίας…».
Είναι πραγματικά πληκτικό να κάνεις «λιανά» τα αυτονόητα: Αλφαβητικές αλήθειες του Σοσιαλισμού, αλήθειες που η ζωή επαληθεύει καθημερινά…
Είναι, ωστόσο, και θλιβερό και ζοφερό να βλέπεις ανθρώπους που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς να μην τις αντιλαμβάνονται: Σε τέτοια ιδεολογική, πολιτική και ηθική κατάπτωση βρισκόμαστε…