«Όταν εξαντληθούν τα λάθη
Αντικρύ μας θα κάθεται
Σαν ο τελευταίος σύντροφο το μηδέν»
(Μπρεχτ)
Αυτό που περιγράφει ο Μπρεχτ έχει ξεπεραστεί προ πολλού…
Το …μηδέν παραχώρησε τη θέση του στη βαρβαρότητα της σήψης και παρακμής. Αντίκρυ μας κάθεται ο μακάβριος μορφασμός της ολοκληρωτικής διαφθοράς, όλο το μαφιόζικο χρηματιστηριακό κατακάθι της φρενοβλαβούς σαπίλας και ανοησίας: Η «ποίηση» της αποσύνθεσης και της αυθάδους ακαθαρσίας…
Αντίκρυ μας κάθονται και ΟΛΑ τα παράσιτα αυτής της αυθάδους διαφθοράς…
Στην Ελλάδα η αυθάδεια της σήψης και της ανοησίας έχει πάρει τερατώδεις και αποκρουστικές διαστάσεις. Εδώ ΟΛΑ τα παράσιτα χορεύουν σαν μαϊμούδες και με τα γλοιωδέστατα γλιστρήματα του σκουληκιού, γύρω από την εξουσία του χρήματος…
Μόνο εδώ θα μπορούσε να υμνηθεί, από όλο το καθεστωτικό σκυλολόι, σαν Ποίηση, η «παραγωγή» του διευθυντή του mega: Παναγιωτόπουλου…
Μόνο εδώ θα μπορούσε να υποκλιθεί, με τέτοιο γλοιώδη και υστερικό τρόπο, σύσσωμη η πολιτική και πνευματική εξουσία (τα παράσιτα του λακεδισμού και δωσιλογισμού), στο «καλλιτεχνικό» προϊόν της προπαγανδιστικής «πορνείας», ενός ροπαλοφόρου των «νταβάδων»…
Μόνο εδώ θα μπορούσε να ξεχαστεί το βασικό καλλιτεχνικό αξίωμα: Ποίηση και Εξουσία δεν τέμνονται πουθενά, το ένα αναιρεί το άλλο…
Ποίηση δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στις νόρμες της εξουσίας, κλειδωμένη μέσα στις ορειχάλκινες πλάκες της ψευτιάς, της σήψης και της διαφθοράς: Μέσα στα πορνεία των τηλεκοπράνων…
Η Ποίηση υπάρχει και αναπτύσσεται όταν υπάρχουν και τα κατάλληλα ερεθίσματα: Οι αγωνίες, οι αγώνες, οι καημοί, οι αντιστάσεις των λαών, οι Ιδέες και οι οραματισμοί, καθώς και οι κραδασμοί της κοινωνίας. Χωρίς ΟΛΑ αυτά που αποτελούν το οξυγόνο, δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΕΙ καλλιτεχνική δημιουργία.
Γι αυτό και κάθε αυθεντικό καλλιτεχνικό έργο είναι μια ΚΡΑΥΓΗ εναντίον της ΕΞΟΥΣΙΑΣ και των παρασίτων της. Είναι «γραφή» και «ύφος» που στέκονται απέναντι στην ΕΞΟΥΣΙΑ και τους λακέδες της…
Από τα φίλτρα της παραπληροφόρησης και της ψευτιάς, από το ύψος της εικονικής πραγματικότητας και της τηλεοπτικής εικόνας, από τη Βιομηχανία της «ενημέρωσης» δεν μπορεί να υπάρξει Ποίηση…
Μπορεί να υπάρξει μόνο η «ποίηση» του καθεστώτος, η «ποίηση» της παρασιτικής αλητείας του…
Το έδωσε ολοκάθαρα το στίγμα του ο «ποιητής» στο λόγο του: «Όλοι μαζί για να ξεπεράσουμε την κρίση…».
ΟΛΟΙ μαζί, θύτες και θύματα, δωσίλογοι ληστές-δήμιοι και ο σφαγιασθείς λαός (όπως το «μαγαζί τα φάγαμε»)…
Να γιατί έγινε ΜΕΓΑ πολιτικό και καλλιτεχνικό γεγονός η «ποιητική» συλλογή του διευθυντού του mega…
Να γιατί έσπευσαν οι πάντες, από τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τα ποικίλα και πολύχρωμα παράσιτα του καθεστώτος (πολιτικά, δημοσιογραφικά, «καλλιτεχνικά» και CIA), για να «περάσει ο νέος ποιητής»…
Διαβάστε σχετικά ρεπορτάζ, εδώ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2675.html
Και εδώ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/12/blog-post_372.html
Να γιατί μελοποίησε και ο Μικρούτσικος, πριν ακόμα εκδοθεί, «ποίημα» του Παναγιωτόπουλου…
Οι «αριστεροί» λακέδες τύπου Μικρούτσικου είναι πιο σιχαμεροί, διότι ΟΧΙ μόνο έχουν εξαργυρώσει την ιστορία τους, αλλά παρέχουν και το άλλοθι του καλλιτεχνικού κύρους στα «ποιητικά» κατασκευάσματα της καθεστωτικής, δωσίλογης «πορνείας»…