Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο
- Σουτζούκ λουκούμ με γεύση τριαντάφυλλο προσέφεραν στον κύριο Φιλιππίδη οι υπεύθυνοι των φυλακών στις οποίες κρατείται προσωρινά. Εκείνος τους ευχαρίστησε φωνάζοντας με νοσταλγία «ΠΑΩ-ΠΑΩ».
- Το τελευταίο διάστημα, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε ανακρίσεις, μίζες, ξέπλυμα, απιστίες, κακουργήματα, καταχρήσεις, από εκλεκτούς εκπροσώπους του ιδιωτικού κεφαλαίου και των φίλων τους πολιτικών.
- Εκλεκτά μέλη της υψηλής κοινωνίας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της πολιτικής κουλτούρας των τελευταίων 40 χρόνων, ξεφτιλίζονται καθημερινά στο σήριαλ «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
- Φαίνεται πως ζούμε σε μια περίοδο που όλοι στρέφονται εναντίον όλων και αναφέρομαι σε όσους άσκησαν ή ασκούν εξουσία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
- Καραμανλικοί εναντίον αντικαραμανλικών, αμερικανόφιλοι εναντίον ρωσόφιλων, συμφέροντα εναντίον συμφερόντων, μέσα στο καινούριο εργασιακό τοπίο και εν όψει νέων ευκαιριών για υπερκέρδη.
- Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, σκουπίδια, ήλιος, συγκοινωνίες, τουρισμός, προσφέρονται για νέα εκμετάλλευση από παλιά και νέα τζάκια, ντόπια και, κυρίως, ξένα όρνεα.
- Την ίδια στιγμή, έχουν βυθίσει τον κόσμο, στην απελπισία και στην εξαθλίωση, για να μπορούν να τον έχουν του χεριού τους, για ένα κομμάτι ψωμί.
- Ο κάθε Νιάρχος, ο κάθε Αλαφούζος και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος, μοιράζουν ελεημοσύνη είτε με δικά τους λεφτά είτε με τα λεφτά των πολιτών.
- Μικρογεύματα, φρούτα και χυμούς στα σχολεία του Μενιδίου και άλλων υποβαθμισμένων περιοχών. Να είναι καλά οι «Σωτήρες» που βοηθάνε τους φτωχούς και τους ανέργους.
- Να είναι καλά οι «Σωτήρες», αυτοί οι ίδιοι, που παράγουν καθημερινά φτωχούς και ανέργους και μετά ταΐζουν τα παιδιά τους είτε για να σώσουν την ψυχή τους είτε γιατί έχουν εταιρική, κοινωνική ευθύνη.
- Κι αυτό το κωλοκράτος, το μόνο που κάνει είναι να κάνει μπίζνες με όλους αυτούς τους «Σωτήρες» για να μπορούν, ανενόχλητοι και πιο εύκολα, να παράγουν κι άλλους φτωχούς και ανέργους.
- Κι αυτό το κωλοκράτος, φτιάχνει σκλάβους νέας κοπής με πεντάμηνες συμβάσεις των 490 ευρώ μηνιαίως, χωρίς καμία προοπτική, χωρίς καμία σιγουριά, δίχως στον ήλιο μοίρα.
- Γέμισε ο τόπος απελπισμένους, απογοητευμένους που το πήραν απόφαση πως γεννήθηκαν για να πεθαίνουν κάθε μέρα και να λιώνουν κοιτώντας τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
- Κι όμως, δεν είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Μες στην απελπισία κρύβεται τόση οργή που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Μπορεί να ξανακάνει ανθρώπους γελαστούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια.
- Φτάνει μόνο να το πιστέψουμε, να μην αφήσουμε την απελπισία να μας καταρρακώσει ψυχικά και σωματικά, να την κάνουμε αντίσταση, να τους πετάξουμε την ελεημοσύνη τους στα μούτρα, να αρχίσουν να φοβούνται.
- Από δημοσιεύματα στον ξένο τύπο, φαίνεται πως τα μεγάλα αφεντικά, όντως φοβούνται. Γι’ αυτό μιλούν για κοινωνικές αναταραχές καθώς βλέπουν πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
- Φοβούνται το απρόοπτο, το ανεξέλεγκτο, το απατρονάριστο και στέλνουν έτσι το μήνυμα στους ντόπιους εντολοδόχους. Ίσως να βλέπουν πιο ξεκάθαρα ότι πλησιάζει το τέλος όλων αυτών των απάνθρωπων επιλογών.
- Το ίδιο, μάλλον, φοβόμαστε κι εμείς. Μόνο αν προετοιμαστούμε γι’ αυτό, ο καθένας μόνος του, και ταυτόχρονα όλοι μαζί, θα διώξουμε το φόβο. Αξίζει την προσπάθεια γιατί είναι ο μόνος δρόμος.
- Για ποιο λόγο να ανεχόμαστε να καθορίζουν τις τύχες μας όλοι αυτοί που δεν θα κάναμε ποτέ παρέα μαζί τους και που δεν θα μοιραζόμασταν ποτέ ένα ποτήρι κρασί στο ίδιο τραπέζι;
- Τόσο ψέμα, τόση υποκρισία, τόση ανικανότητα και τόσο μίσος για τον συνάνθρωπο, τον άγνωστο, τον διπλανό, τον περαστικό δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/
- Σουτζούκ λουκούμ με γεύση τριαντάφυλλο προσέφεραν στον κύριο Φιλιππίδη οι υπεύθυνοι των φυλακών στις οποίες κρατείται προσωρινά. Εκείνος τους ευχαρίστησε φωνάζοντας με νοσταλγία «ΠΑΩ-ΠΑΩ».
- Το τελευταίο διάστημα, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε ανακρίσεις, μίζες, ξέπλυμα, απιστίες, κακουργήματα, καταχρήσεις, από εκλεκτούς εκπροσώπους του ιδιωτικού κεφαλαίου και των φίλων τους πολιτικών.
- Εκλεκτά μέλη της υψηλής κοινωνίας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της πολιτικής κουλτούρας των τελευταίων 40 χρόνων, ξεφτιλίζονται καθημερινά στο σήριαλ «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
- Φαίνεται πως ζούμε σε μια περίοδο που όλοι στρέφονται εναντίον όλων και αναφέρομαι σε όσους άσκησαν ή ασκούν εξουσία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
- Καραμανλικοί εναντίον αντικαραμανλικών, αμερικανόφιλοι εναντίον ρωσόφιλων, συμφέροντα εναντίον συμφερόντων, μέσα στο καινούριο εργασιακό τοπίο και εν όψει νέων ευκαιριών για υπερκέρδη.
- Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, σκουπίδια, ήλιος, συγκοινωνίες, τουρισμός, προσφέρονται για νέα εκμετάλλευση από παλιά και νέα τζάκια, ντόπια και, κυρίως, ξένα όρνεα.
- Την ίδια στιγμή, έχουν βυθίσει τον κόσμο, στην απελπισία και στην εξαθλίωση, για να μπορούν να τον έχουν του χεριού τους, για ένα κομμάτι ψωμί.
- Ο κάθε Νιάρχος, ο κάθε Αλαφούζος και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος, μοιράζουν ελεημοσύνη είτε με δικά τους λεφτά είτε με τα λεφτά των πολιτών.
- Μικρογεύματα, φρούτα και χυμούς στα σχολεία του Μενιδίου και άλλων υποβαθμισμένων περιοχών. Να είναι καλά οι «Σωτήρες» που βοηθάνε τους φτωχούς και τους ανέργους.
- Να είναι καλά οι «Σωτήρες», αυτοί οι ίδιοι, που παράγουν καθημερινά φτωχούς και ανέργους και μετά ταΐζουν τα παιδιά τους είτε για να σώσουν την ψυχή τους είτε γιατί έχουν εταιρική, κοινωνική ευθύνη.
- Κι αυτό το κωλοκράτος, το μόνο που κάνει είναι να κάνει μπίζνες με όλους αυτούς τους «Σωτήρες» για να μπορούν, ανενόχλητοι και πιο εύκολα, να παράγουν κι άλλους φτωχούς και ανέργους.
- Κι αυτό το κωλοκράτος, φτιάχνει σκλάβους νέας κοπής με πεντάμηνες συμβάσεις των 490 ευρώ μηνιαίως, χωρίς καμία προοπτική, χωρίς καμία σιγουριά, δίχως στον ήλιο μοίρα.
- Γέμισε ο τόπος απελπισμένους, απογοητευμένους που το πήραν απόφαση πως γεννήθηκαν για να πεθαίνουν κάθε μέρα και να λιώνουν κοιτώντας τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
- Κι όμως, δεν είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Μες στην απελπισία κρύβεται τόση οργή που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Μπορεί να ξανακάνει ανθρώπους γελαστούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια.
- Φτάνει μόνο να το πιστέψουμε, να μην αφήσουμε την απελπισία να μας καταρρακώσει ψυχικά και σωματικά, να την κάνουμε αντίσταση, να τους πετάξουμε την ελεημοσύνη τους στα μούτρα, να αρχίσουν να φοβούνται.
- Από δημοσιεύματα στον ξένο τύπο, φαίνεται πως τα μεγάλα αφεντικά, όντως φοβούνται. Γι’ αυτό μιλούν για κοινωνικές αναταραχές καθώς βλέπουν πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
- Φοβούνται το απρόοπτο, το ανεξέλεγκτο, το απατρονάριστο και στέλνουν έτσι το μήνυμα στους ντόπιους εντολοδόχους. Ίσως να βλέπουν πιο ξεκάθαρα ότι πλησιάζει το τέλος όλων αυτών των απάνθρωπων επιλογών.
- Το ίδιο, μάλλον, φοβόμαστε κι εμείς. Μόνο αν προετοιμαστούμε γι’ αυτό, ο καθένας μόνος του, και ταυτόχρονα όλοι μαζί, θα διώξουμε το φόβο. Αξίζει την προσπάθεια γιατί είναι ο μόνος δρόμος.
- Για ποιο λόγο να ανεχόμαστε να καθορίζουν τις τύχες μας όλοι αυτοί που δεν θα κάναμε ποτέ παρέα μαζί τους και που δεν θα μοιραζόμασταν ποτέ ένα ποτήρι κρασί στο ίδιο τραπέζι;
- Τόσο ψέμα, τόση υποκρισία, τόση ανικανότητα και τόσο μίσος για τον συνάνθρωπο, τον άγνωστο, τον διπλανό, τον περαστικό δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/