Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η καραμέλα της «συνωμοσιολογίας»


Μία από τις «ασπίδες» του καθεστωτικού λόγου είναι η «συνωμοσιολογία»: Η λέξη που αφορίζει κάθε σκέψη που περιστρέφεται και αναλύει τις πράξεις και τις συνωμοσίες των μηχανισμών του καθεστώτος.
Τα ποικίλα και πολύχρωμα «παπαγαλάκια» της εξουσίας, τα ίδια γρανάζια των μηχανισμών του καθεστώτος, δεν κάνουν απλώς χρήση, αλλά κατάχρηση της «συνωμοσιολογίας»:

Κάθε γεγονός και Λόγος που αποκαλύπτει το ρόλο τους και το ρόλο των μηχανισμών που υπηρετούν, αφορίζεται και στιγματίζεται, σαν «συνωμοσιολογία».

Σήμερα αυτή η καραμέλα της «συνωμοσιολογίας» πιπιλίζεται με «βουλιμία» και «απληστία» από τις δημοσιογραφικές «πόρνες» και κάθε «εγκάθετο» της τρομοκρατικής σκηνοθεσίας.

Ενορχηστρωμένα και υστερικά επιχειρούν να φράξουν κάθε μονοπάτι που οδηγεί στην αποκάλυψη των κατασκευαστών, οργανωτών και σκηνοθετών της τρομοκρατίας και του τελετουργικού της θεάματος.

Κάθε τέτοιο «μονοπάτι» αφορίζεται σαν «συνωμοσιολογία». Τα ίδια τα γεγονότα παραχαράσσονται και κάθε πολιτική διερεύνηση χαρακτηρίζεται «συνωμοσιολογία».

Στα τελευταία άρθρα μας αναλύουμε όλη αυτή την «αντισυνωμοσιολογική» ρητορικά και ΑΠΑΤΗ.
ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/01/blog-post_22.html
Και ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9224.html


Σε αυτό το κείμενο θα αναδημοσιεύσουμε κάποια αποσπάσματα από παλιό μας άρθρο: «Οι «σπόνσορες» και οι σκηνοθέτες της τρομοκρατίας».

Αποσπάσματα που περιγράφουν τα ιστορικά δεδομένα της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ των μυστικών υπηρεσιών (ιστορικά τεκμήρια), καθώς και τα «εγχειρίδια» των ίδιων των μυστικών υπηρεσιών πάνω στο ζήτημα.

Ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/168.mag


Οι «αντισυνωμοσιολόγοι» αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να κοιτάξουν τα ιστορικά τεκμήρια και τα ίδια «εγχειρίδια» των μυστικών υπηρεσιών: Γι αυτούς τα γεγονότα, οι ιστορικές αποδείξεις και τα ίδια κείμενα των μυστικών υπηρεσιών, ό,τι δηλαδή αποκαλύπτει και τεκμηριώνει τις ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ των αφεντικών τους, είναι «συνωμοσιολογία»…

Άξιος ο μισθός τους…



Τα ιστορικά δεδομένα

Μια προσεκτική ιστορική ανασκόπηση μας αποκαλύπτει τούτο: Από την έναρξη του ψυχρού πολέμου (1947) αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη ένα πολυπλόκαμο τρομοκρατικό δίκτυο κατευθυνόμενο από την Ουάσιγκτον και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τα ευρωπαϊκά κράτη και τις υπηρεσίες τους. Η τρομοκρατική αυτή στρατηγική του ιμπεριαλισμού περνάει από δύο φάσεις.

ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ. Σε αυτή τη φάση (1947- 1970), πίσω από κάθε τρομοκρατική ενέργεια «ανακαλύπτεται» ο «ερυθρός» κίνδυνος. Είναι η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου και ο «μπαμπούλας» είναι ο κομμουνισμός. Σε αυτή τη φάση οι μυστικές υπηρεσίες αναθέτουν την εκτέλεση τρομοκρατικών ενεργειών σε πράκτορές τους ή σε όργανά τους από το χώρο της εξτρεμιστικής δεξιάς και, στη συνέχεια, προσπαθούν να τις αποδώσουν στην Αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική), κατασκευάζοντας ενόχους.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ. Αυτή αρχίζει από το 1971 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι η περίοδος που ο «μπαμπούλας» του κομμουνισμού έχει ξεθωριάσει. Παράλληλα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ηττάται συντριπτικά στο Βιετνάμ, ο Μάης του ΄68 και τα επαναστατικά κινήματα της νεολαίας σε όλο τον κόσμο έχουν πυροδοτήσει την επαναστατική σκέψη. Παντού σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική τα λαϊκά μαζικά κινήματα γιγαντώνονται και προβάλλουν απειλητικά για τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτή την περίοδο σημειώνεται μια ποιοτική αλλαγή στη στρατηγική της διεθνούς ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας.

Η αλλαγή αυτή συμπίπτει με την κοινοποίηση του «Εγχειριδίου Εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν Επιχειρήσεις Σταθεροποίησης», των στρατηγών Westmorland (αρχηγού του αμερικανικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων και γνωστού σφαγέα του Βιετνάμ) και Wicklam.

Σε αυτή τη δεύτερη φάση, οι μυστικές υπηρεσίες κατασκευάζουν αριστερές οργανώσεις φαντάσματα, που «αναλαμβάνουν δημόσια» την ευθύνη των τρομοκρατικών ενεργειών που πραγματοποιούν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, είτε «διεισδύουν» απευθείας σε διάφορες ομάδες εξτρεμιστικές και τις καθοδηγούν.

Η τρομοκρατία πλέον γίνεται ο νέος «μπαμπούλας», η νέα δαιμονοποιημένη απειλή της ανθρωπότητας. Μια τρομοκρατία κατασκευασμένη από τις μυστικές υπηρεσίες που εμφανίζεται με αριστερές, επαναστατικές υπογραφές.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο μπορούμε να διερευνήσουμε το πλήθος των τρομοκρατικών ενεργειών από το 1947 μέχρι σήμερα σε όλη την Ευρώπη, ενέργειες που έχει πλέον αποδειχτεί περίτρανα ότι ήταν έργο των μυστικών υπηρεσιών. (τα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία καταγράφονται στο βιβλίο του Κλεάνθη Γρίβα, «Τρομοκρατία», εκδόσεις Παπαζήση).

Θα αναφέρουμε κάποια περιστατικά, γνωστά σε όλους.

Η αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση Stay Behind. Μια τεράστια τρομοκρατική επιχείρηση, που οργανώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, εφαρμόστηκε συστηματικά σε όλες τις χώρες-μέλη της Συμμαχίας και αποκαλύφτηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Ο ιταλικός βραχίονας με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Γκλάντιο, ήταν υπεύθυνος για όλες τις τρομοκρατικές δραστηριότητες που σημειώθηκαν στην Ιταλία κατά τη μεταπολεμική περίοδο και άλλαξαν ριζικά την πολιτική σκηνή.

Ο ελληνικός βραχίονας ήταν η Κόκκινη Προβιά. (Δολοφονία Γρηγόρη Λαμπράκη, Πολύνεκρη βομβιστική ενέργεια στο Γοργοπόταμο κλπ).

Το Σχέδιο Solo (1964). Με το αριστερό άνοιγμα των Χριστιανοδημοκρατών υπό την προεδρία του Άλνο Μόρο και την εκλογική επιτυχία των κομμουνιστών (25% των ψήφων), ετέθη σε εφαρμογή με το παραπάνω σχέδιο η οργάνωση πραξικοπήματος και η δολοφονία του Μόρο. Το πραξικόπημα αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Το 1978 ο Μόρο δολοφονήθηκε από τους ίδιους που σχεδίαζαν τη δολοφονία του το 1964, αλλά με την υπογραφή των Ερυθρών Ταξιαρχιών.

Σήμερα έχουν ανακαλυφτεί τα χειρόγραφα του Μόρο, τα οποία είχε γράψει πριν εκτελεστεί (τα κρατούσαν κρυφά), ένα εκ των οποίων αναφέρει την ανάμειξη του ΝΑΤΟ και της ΣΙΑ στην απαγωγή του. Έχει αποκαλυφτεί επίσης ότι το κτίριο όπου έκρυβαν το Μόρο οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανήκε στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες.

Σημείωση: Για τη δολοφονία του Μόρο και γενικά περί τρομοκρατίας, καλό είναι να διαβαστεί το βιβλίο του Τζανφράνκο Σανγκουινέττι, «Περί της τρομοκρατίας και του κράτους» (εκδόσεις ύψιλον).




Το αμερικανικό εγχειρίδιο

Ολόκληρο το ντοκουμέντο δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» (22/10/1978).

Μεταξύ άλλων αναφέρει στο πρώτο κεφάλαιο:
«Ο στρατός και άλλες υπηρεσίες δεν έχουν αμετακίνητη υποχρέωση να συνεχίσουν να στηρίζουν μια φιλική κυβέρνηση: 1. Αν δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα σημαντικών τομέων της χώρας. 2. Αν είναι ασταθής και αδύναμη μπροστά σε ένοπλη κομμουνιστική εξέγερση. 3. Αν εξαιτίας του ακραίου εθνικισμού (της) βάζει σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ΗΠΑ».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρώτος, λοιπόν, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, από το 1970, σηκώνει το λάβαρο του αντιεθνικισμού! Κάθε αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση, σαφώς, είναι για την Ουάσιγκτον εθνικιστική. Βεβαίως τότε οι σημερινοί αντιεθνικιστές ήταν «ντούροι» κατά των Αμερικάνων. Σήμερα έχουν ασπαστεί ενθέρμως το δόγμα τους!!!

Στο κεφάλαιο Γ, διαβάζουμε:

«Είναι πιθανό οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως) εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων…
Σε αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων…Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων… Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς…»


Μέσα στα τριάντα πέντε χρόνια από τότε που γράφτηκε το κείμενο οι μέθοδοι των μυστικών υπηρεσιών, ασφαλώς θα έχουν δουλευτεί περαιτέρω…

Αυτά για τους αφελείς που δεν μπορούν να κρίνουν πολιτικά και είναι κολλημένοι στα παλαιά πρότυπα της αριστερής «ατομικής τρομοκρατίας» και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις πράξεις των απελπισμένων από τις οργανωμένες προβοκάτσιες που φορτώνονται στα επαναστατικά και αριστερά κινήματα…

Υ.Γ. Υπάρχει, επίσης, ένα κείμενο που συνθέτει πολλά ιστορικά στοιχεία και αποκαλύψεις, δημοσιευμένο στο «Ρ». Θα το αναδημοσιεύσουμε αργότερα: Πρέπει να διαβαστεί