Η σκουριά των «προσωπικών παθών» ή ο αυτοϊκανοποιημένος αισθητισμός είναι το χαρακτηριστικότερο ιδίωμα του παρακμασμένου αστικού (καπιταλιστικού) ατομικισμού: Το «εγώ» που αναγνωρίζει σαν τη μόνη πραγματικότητα το «εγώ» του…
Αυτή η σκουριά της καπιταλιστικής σήψης και παρακμής, στις μέρες μας έχει πάρει αποκρουστικές διαστάσεις. Κάθε μορμολύκειο (πολιτικό, πνευματικό, καλλιτεχνικό, δημοσιογραφικό κ.λπ) μιλάει σαν αυθεντία και φοράει μια αδιάτρητη πανοπλία ατομικιστικής αυτοϊκανοποίησης.
Φυσικά επειδή για να μιλήσεις χρειάζεται να έχεις Ιδέες και να παράγεις Ιδέες που κάθε ατομικιστής τις στερείται διότι το αλαζονικό και νοσηρό «εγώ» του έχει αποκοπεί από την πηγή των ιδεών (συλλογικότητα δράσης και αναγνώριση του «άλλου»), οι ήρωές μας (τα «εγώ» των μορμολυκείων) μιλούνε μόνο με αφορισμούς, εξυπνακισμούς, μειωτικούς χαρακτηρισμούς, βρισιές κ.λπ.
ΟΛΗ αυτή η σκουριά της «προσωπικής» σύγκρουσης απαστράπτει στους ήρωες των τηλεοπτικών παραθύρων και στο ιντερνέτ.
Το ιντερνέτ την απογείωσε σε μορφές παράνοιας, καλλιεργώντας έτσι το έδαφος εκκόλαψης πλήθους «ψώνιων».
Ένα τέτοιο, συνεπώς, καθεστώς αναδείχνει όλη την καθεστωτική σήψη, τις δυσωδίες και αναθυμιάσεις της…
Όταν όμως τέτοιου είδους κρούσματα παρατηρούνται και στο εσωτερικό «αριστερών» κόμμάτων, αποτελούν αλάθευτο κριτήριο ότι αυτά δεν είναι Αριστερά, αλλά κόμματα που παράγουν και αναπαράγουν όλα τα νοσήματα της σήψης και παρακμής: Τον παρακμασμένο ατομικισμό και τα «ψώνια».
Τα παρακάτω είναι πολύ ενδεικτικά για τον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ.
Το πήραμε από δω:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/01/blog-post_337.html
Είναι μια ωραία ατμόσφαιρα στο ΣΥΡΙΖΑ....
Από spirospero
