Λένε οι Ινδιάνοι ότι οι λύκοι ουρλιάζουν στην πανσέληνο γιατί βλέπουν μέσα σ'αυτήν το χαμένο τους ταίρι!
Ίσως και οι άνθρωποι θα έπρεπε να ουρλιάζουν μαζί τους! Γυρεύοντας το χαμένο τους εαυτό και την αποκατάσταση της ενότητας μαζί του. Μ'αυτόν που...
...Που τα κελιά μέσα σε κελιά ενός καλωδιωμένου πολιτισμού...
Που οι κάμερες παρακολούθησης των ανθρωποαγέλων, σαν τα ανθρωποφάγα βλέμματα των gargoyles από τα ύψη καθεδρικών ναών και όχι μόνο...
Που ο τεχνητός βόμβος της τρελαμένης πραγματικότητας, τα ηλεκτρομαγνητικά "σκουλήκια" παντού που διαρρηγνύουν κορμί και μυαλό, οι υπνωτικές υποβολές που στήνουν το φανατισμένο ζηλωτή και κάθε αφασίας οπαδό...
Που όλη η ραστώνη, οι παραχαράξεις κι όλη η πνιγηρή σκόνη του κόσμου...
Που όλες οι φλύαρες κι αυθαίρετες ερμηνείες του "οικοδομήματος", οι best seller ορθολογικές και εσωτερικές ερμηνείες και όλες οι ευυπόληπτες συνταγές επιτυχίας...
...που αυτή την οντότητα μέσα κι έξω από τα ανάκτορα των κυττάρων του καθενός, την εξοβελίζουν στην ανυποληψία των ιστοριών για νεραϊδοπαρμένους...
Οι οποίοι δεν με πειράζει καθόλου κι αν έχουν τελικά δίκιο σε όσα λένε! Ζώντας, όπως κι εμείς, μέσα σε έναν κόσμο καταπατημένο από ανθρωπόμορφα στοιχειά και ψυχιατρεία. Αφού πρώτα αναγκαστεί να ξαπλώσει η ψυχή στην προκρούστεια κλίνη της ενσωμάτωσης...
ΟΥΡΛΙΑΞΕ, ούρλιαξε λοιπόν! Να υψωθείς με όλου σου του είναι το σπαραγμό πάνω απ'τον επίγειο καγκελόφραχτο περιορισμό.
ΟΥΡΛΙΑΞΕ! Μήπως και σπάσουν οι αλυσίδες μαζί με τις καταραμένες κλειδαριές τους.
ΟΥΡΛΙΑΞΕ! Ας μη σφίγγει κανείς πια τα ίδια τα δικά του χαλινάρια, που προσάρμοσαν πάνω στο σώμα και το λογισμό του αυτοί που θέλουν να λογαριάζονται αφέντες πειθήνιων κοιμισμένων υποζύγιων.
ΟΥΡΛΙΑΞΕ! Το λύκο να αφουγκραστούμε που χορεύει στα ελεύθερα πεδία της φύσης. Να νιώσουμε να χτυπάει μέσα στις φλέβες ένα ατίθασο αίμα με βουή παμπάλαια!
ΠΗΓΗ:
http://antidras.blogspot.gr/2014/01/blog-post_4255.html
Το ουρλιαχτό της ρήξης
Aν σε νουθετούν με δάχτυλα υψωμένα και σου γρυλίζουν με προβλέψεις μελλούμενων δεινών εφόσον δε συμμορφωθείς. Αν σου υποδεικνύουν συνεχώς μονοδρομημένες οδούς. Αν σου εκθειάζουν όλα τα σκυλάκια του καναπέ, για το πόσο καλούλια και "στρωμένα" είναι...
Να τους πεις πως αν πάρεις τα εξημερωμένα κατοικίδιά τους και τ'αφήσεις σε μια άγρια ερημιά, τότε δεν θ'αργήσουν αυτά να ξαναγίνουν λύκοι!
Κι αν αυτοί κουνάνε με νόημα το κεφάλι, χαμογελώντας περιπαιχτικά, εσύ...
ξαφνικά ούρλιαξε! Άφησε να δραπετεύσει από μέσα σου μια πανάρχαια, άγρια, αξημέρωτη κραυγή που θα κάνει τα πλέγματα και τους φύλακες αναμεσα στους κόσμους να ριγήσουν! Και το Φόβο που φυλάει τα έρμα να σκιαχτεί, διαισθανόμενος πια ότι αν χρειαστεί δε θα περιοριστείς μόνο στο ουρλιαχτό:
Αουουουουουουουουου!
Γκρρρρ!
ΠΗΓΗ:
http://antidras.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9391.html