Ο ΜΥΘΟΣ της τρομοκρατίας στηρίζεται στην έξαψη της φαντασίας και στη διαστροφική εκμετάλλευση αυτής της έξαψης.
Κάθε τρομοκρατική πράξη βάζει σε κίνηση τη φαντασία και ταυτόχρονα τους μηχανισμούς θεάματος του μυστηρίου και των αστυνομικών σεναρίων που κατευθύνουν την «έξαψη της φαντασίας» στην ακόλουθη ιδεολογική προσταγή: Οι πάντες πρέπει να «ομονοήσουν» στην καταπολέμηση του «κοινού εχθρού» (τρομοκρατία).
Ο Δένδιας διατύπωσε καθαρά αυτή την «ιδεολογική προσταγή» στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (στο διακοσμητικό ντεκόρ της καθεστωτικής απάτης).
Είπε ο Δένδιας ότι η ελληνική κοινωνία και οι θεσμοί της (το κατοχικό οικοδόμημα) πρέπει να ομονοήσουν κατά τρόπο απόλυτο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, χωρίς παραφωνίες και χωρίς υποσημειώσεις…
Ο ίδιος ο Δένδιας αποκαλύπτει αυτό το θέατρο της σκηνοθετημένης κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, διατυπώνοντας με ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο τον ιδεολογικό της στόχο: Να «ομονοήσουν» οι πάντες, δηλαδή να συσπειρωθούν γύρω από την κυβέρνηση και το καθεστώς του 4ου Ράιχ για την καταπολέμηση του τρομοκρατικού δαίμονα.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο τέχνασμα: Το κράτος, το παρακράτος και οι μυστικές υπηρεσίες κατασκευάζουν την τρομοκρατία και σκηνοθετούν το τρόμο-θέαμα και την τρόμο-λαγνεία και ταυτόχρονα απαιτούν την ΥΠΟΤΑΓΗ στο κράτος (χωρίς παραφωνίες) για να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία που κατασκεύασε το ίδιο το κράτος και οι μυστικές του υπηρεσίες.
Γι αυτό δεν «εξαρθρώνονται» ποτέ οι στρατηγοί της τρομοκρατίας παρά μόνο τα «αναλώσιμα» υλικά της, τα οποία και αυτά, συχνά, «δραπετεύουν» μέσα από τα χέρια τους: Κομπάρσοι και σκηνικά στο τρομοκρατικό σήριαλ…
Ο Δένδιας, λοιπόν, μας το λέει ολοκάθαρα: Κράτος και πολίτες έχουν ένα «ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ», την τρομοκρατία και ότι το κράτος πρέπει να αναλάβει το ρόλο του «προστάτη».
Ο Δένδιας διατυπώνει με σαφήνεια τα «καθήκοντα»: Πρέπει ΟΧΙ μόνο μα μην αμφισβητούμε τη δωσίλογη κακουργία του καθεστώτος, αλλά να εκχωρηθούν σ’ αυτήν οι πιο απόλυτες εξουσίες (χωρίς παραφωνίες) για να αμυνθεί απέναντι στην ΚΟΙΝΗ ΑΠΕΙΛΗ!!!
Γίνεται φανερό λοιπόν τούτο:
Ο μύθος της τρομοκρατίας «ζυμώνει» ιδεολογικά την ανάγκη ισχυροποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.
Κάτω από αυτή τη μυθική ανάγκη η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών για τους καταπιεστικούς μηχανισμούς εξουσίας (οικονομικούς και πολιτικούς), κάθε λαϊκή εκδήλωση, πρέπει να παραμεριστούν.
Μπροστά στο απόλυτο κακό της τρομοκρατίας, μπροστά σε ένα εχθρό σκοτεινό, μυστήριο, ύπουλο, ανελέητο οι πάντες πρέπει να συμπαραταχθούν (να ομονοήσουν) και ο λαός να αναγνωρίσει ότι το κράτος έχει αναλάβει «γενναιόδωρα» την προστασία του…
Και όμως η «αριστερά» συνεχίζει να υποκλίνεται, ακόμα και να τρέφει, αυτόν τον ύπουλο μύθο της τρομοκρατίας…
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8270