Σχεδόν κάθε βράδυ, στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, καταβάλλεται μια αγωνιώδης προσπάθεια από ορισμένους να αποσυνδέσουν πλήρως την ατομική τρομοκρατία από κάθε είδους διασύνδεση με μυστικές υπηρεσίες, με ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και «κέντρα» του αστικού κράτους. Οσοι έχουν αναλάβει εργολαβικά την αθώωση των μυστικών υπηρεσιών, καταγγέλλουν κάθε αντίθετη άποψη σαν «γραφική συνωμοσιολογία»...
Ο «Ρ» με αφορμή την εμφανιζόμενη σαν «εξάρθρωση» της «17Ν», ήδη από το 2002, είχε ερευνήσει, μελετήσει και δημοσιεύσει ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το πώς κατασκευάζονται οι τρομοκράτες, ποιος τους κατασκευάζει και κυρίως ποιος και πώς τους αξιοποιεί.
Ας υπενθυμίσουμε ορισμένα από αυτά.
Οταν η CIA βάζει βόμβες
Οπως σημειώνεται στο βιβλίο «Τα κρυφά ελατήρια της διεθνούς τρομοκρατίας» (Λ. Ζαμοΐσκι, «Σύγχρονη Εποχή»), το μπαράζ των τρομοκρατικών ενεργειών που είχαν ως συνέπεια 16 νεκρούς και 100 τραυματίες σε Μιλάνο και Ρώμη το Δεκέμβρη του 1969 και για τις οποίες επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθεί η Αριστερά, δέκα χρόνια μετά αποκαλύφθηκε ότι οργανώθηκαν από (νεοφασίστες) τρομοκράτες, συνεργάτες της CIA...
Επίσης, δεδομένο θεωρείται πλέον ότι πίσω τόσο από την τρομοκρατική επίθεση στο τρένο «Ιτάλικους» με 12 νεκρούς (Αύγουστος 1974) όσο και από τις τρομοκρατικές ενέργειες στην Μπολόνια (Αύγουστος 1980) με 80 νεκρούς, βρισκόταν η μασονική στοά «P-2». Ο επικεφαλής της, ο Λίτσο Τσέλι, υπήρξε προσωπικός φίλος του Ρίγκαν και πατενταρισμένος πράκτορας της CΙΑ...
Στοχευμένη προβοκάτσια
Στην ερώτηση «γιατί» η CIA ενεπλάκη σε τρομοκρατικά χτυπήματα που στοίχισαν πάνω από 200 νεκρούς κατά μιας συμμαχικής των ΗΠΑ χώρας, της Ιταλίας, αντί άλλης απάντησης, καταγράφουμε την τοποθέτηση (έγινε το 2000 στην εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα») του Τζαναμέλιο Μαλέτι, του επικεφαλής της ιταλικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας τη δεκαετία του '70:
«Ο σταθμός της CΙΑ στη Γερμανία - ομολόγησε ο Μαλέτι - προμήθευσε σε ακροδεξιές ομάδες πυρομαχικά και εκρηκτικούς μηχανισμούς, λειτουργούσε ως σύνδεσμος ανάμεσα στις ακροδεξιές οργανώσεις της Ιταλίας και της Γερμανίας, ενώ, παράλληλα, τους υπαγόρευε και τον τρόπο δράσης τους».
Ο στόχος της CΙΑ, κατά τον Μαλέτι, ήταν «να εμποδίσει με την τρομοκρατική συνδρομή της άκρας Δεξιάς τη στροφή της κοινωνίας στην Ιταλία και στη Γερμανία προς την Αριστερά»...
«Εγχειρίδιο» τρομοκρατίας
Τον Ιούλη του 1981 η αποκάλυψη ενός απόρρητου ντοκουμέντου προκαλεί διεθνή σάλο. Ο τίτλος του εύγλωττος:
«Εγχειρίδιο για τις μυστικές υπηρεσίες. Επιχειρήσεις σταθεροποίησης. Κατασκοπία»!
Στο εν λόγω πόνημα που φτιάχτηκε το 1970 από το στρατιωτικό επιτελείο των ΗΠΑ σημειώνεται ότι «αν οι φιλικές (προς τις ΗΠΑ) κυβερνήσεις δείχνουν αδυναμία ή ανικανότητα μπροστά στην κομμουνιστική εξέγερση...», τότε τίθεται σε λειτουργία το πρόγραμμα «σταθεροποίησης»...
Στόχος του προγράμματος «σταθεροποίησης» είναι η «διείσδυση ειδικών πρακτόρων» σε διάφορες οργανώσεις, οι οποίες «υπό τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών αρχίζουν βίαιες και άλλες πράξεις. Στην περίπτωση αυτή - τονίζεται - η χρησιμοποίηση ακροαριστερών οργανώσεων μπορεί να οδηγήσει στο ζητούμενο στόχο»!
Οσο για τον πρώην διευθυντή της CΙΑ, τον Κόλμπι, αναφερόμενος στα απομνημονεύματά του, είναι επίσης αποκαλυπτικός: «Εκεί όπου υπήρχε κομμουνιστική οργάνωση, εμείς χρηματοδοτούσαμε και στηρίζαμε αντικομμουνιστική οργάνωση», γράφει...
Η «Αριστερή» τρομοκρατία
Ενα πολύ ενδιαφέρον γεγονός για τη σύνδεση της CΙΑ με την «αριστερή» τρομοκρατία, είναι φυσικά η δολοφονία του πρωθυπουργού της Ιταλίας Α. Μόρο, από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες».
Τι ακριβώς έκαναν, λοιπόν, τότε οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες»; Και ποιος ωφελήθηκε;
Τα συμπεράσματα του γραμματέα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, του Πικόλι, αλλά και του υπουργού Εσωτερικών, του Τζαμπερλέτι, είναι αξιοσημείωτα:
«Ο Μόρο - έλεγαν στο περιοδικό "Πανόραμα", στις 8/8/1978 - πλήρωσε με τη ζωή του την προσπάθεια να αποδεσμεύσει την Ιταλία από την "υπό εποπτεία ελευθερία" στην τροχιά των ΗΠΑ και επειδή αρνήθηκε να αποκλείσει την είσοδο του ΙΚΚ στην κυβερνητική πλειοψηφία, παρά την πίεση του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ».
Κάτι ακόμα: Στο βιβλίο με τίτλο «Il delitto infinito», που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 2002 και υπογράφεται από δύο μέλη της μόνιμης ιταλικής διακομματικής επιτροπής για την τρομοκρατία, αποκαλύπτεται ότι:
Η «γιάφκα» των «Ερυθρών Ταξιαρχιών», στην οποία κρατήθηκε όμηρος ο Μόρο από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» μέχρι τη δολοφονία του, ήταν ιδιοκτησίας των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας!
Η «Διεθνής» της τρομοκρατίας - Η «Γκλάντιο»
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του περιοδικού «US Newsand world report», μόνο από το 1961 μέχρι το 1976, η CΙΑ οργάνωσε γύρω στις 900 μεγάλες τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο!
Αλλά ας έρθουμε στα πιο «δικά μας»:
Τη δεκαετία του '50, η CΙΑ οργανώνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια απίστευτη τρομοκρατική - παρακρατική επιχείρηση κατά του ...«κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση στην Ιταλία έχει τον κωδικό «Γκλάντιο».
Το ελληνικό παράρτημα βαφτίζεται «Κόκκινη προβιά»...
Για την «ελληνική Γκλάντιο», που θεωρείται «μια από τις πιο σκληρές μονάδες μάχης του ΝΑΤΟ», η οποία συστήθηκε το Μάρτη του 1955 με συμφωνία του Παπάγου με τον στρατηγό της CIA Τράσκοτ, το περιοδικό «Σπίγκελ» έγραφε το Νοέμβρη του 1990:
«Πάνω από 800 κρύπτες με όπλα, ασυρμάτους, και άλλο εξοπλισμό υπήρχαν σε σπηλιές, σε υπόγεια δημόσιων κτιρίων, σε καλυμμένα πηγάδια και ακόμα κάτω από ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες στην επαρχία. Η μυστική ομάδα, για την οποία είχε τοποθετηθεί το οπλοστάσιο, αριθμούσε 1.500 άντρες και σε περίπτωση πολέμου θα έφτανε τις 3.500»!
Οπως σημείωνε το «Σπίγκελ», ένας «από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος»...
Η «Επιτροπή Πάικ» και η «17Ν»
Εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο του αμερικανικού Κογκρέσου λειτουργεί η «Επιτροπή Πάικ». Στόχος της η διερεύνηση κάποιων «περίεργων» δολοφονιών στελεχών της CIA, που έγιναν σε όλο τον κόσμο, στα μέσα της δεκαετίας του '70.
Η «Επιτροπή Πάικ» διαπίστωσε μια φοβερή σύμπτωση:
Περισσότεροι από 200 πράκτορες της CIA, που «υπηρετούσαν» από την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική μέχρι την Απω Ανατολή, «βγήκαν από τη μέση» το διάστημα 1974-1976, ακριβώς την εποχή που ο νέος επικεφαλής της CIA, o Μπους, είχε αναλάβει να «σβήσει τα αμερικανικά ίχνη» από τις βρωμοδουλειές του Νίξον ανά τον πλανήτη.
Οσοι έχουν αναδιφήσει στα κείμενα της επιτροπής, καταλήγουν σε μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση (όπως περιγράφεται στο βιβλίο «Τρομοκρατία» του Κ. Γρίβα):
Οτι τα στελέχη της CIA «δολοφονήθηκαν από συναδέλφους τους, που μεταμφιέζονταν σε τρομοκράτες».
Εδώ ας προσέξουμε δύο στοιχεία.
Πρώτον, ο Γουέλς, ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα, δολοφονήθηκε από την πρωτοεμφανιζόμενη «17Ν», ακριβώς εκείνη την περίοδο.
Πόσο συμπτωματικό είναι ότι η «17Ν», στα πρώτα της βήματα, φαίνεται να συμμετέχει σε ένα ξεκαθάρισμα «εσωτερικών» λογαριασμών της CIA και να προβαίνει σε ένα είδος επιχειρήσεων που επιβάλλει διασύνδεση, τουλάχιστον, με υψηλά κέντρα παροχής πληροφοριών;..
Δεύτερον, όπως έχει γραφτεί («Βήμα», 14/4/2002), υπάρχει έκθεση στην Ασφάλεια, σύμφωνα με την οποία οι σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν στη δολοφονία Γουέλς προέρχονταν από παρτίδα πυρομαχικών που είχε παραγγείλει το ΝΑΤΟ σε εταιρεία της Ιταλίας!
Ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος προΐστατο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης επί «εξάρθρωσης» των τρομοκρατών, ουδέποτε μπήκε στον κόπο να διαψεύσει την πληροφορία.
Επίσης, ποτέ δε δόθηκαν από το κράτος επαρκείς εξηγήσεις σε ερωτήματα, όπως, πώς γνώριζε η «17Ν» για τις δραστηριότητες του Σόντερς στη ...Σιέρα Λεόνε, ή για τις κινήσεις Τούρκων διπλωματών, ή για παλιότερες υποθέσεις όπως οι «σχέσεις» της ΚΥΠ με τις λεγόμενες ορφανές βόμβες, κλπ.
Κατόπιν όλων αυτών, πού, άραγε, καταλήγουμε;...
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4905555&publDate=17/1/2009
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8345