Ο Νίκος Μπογιόπουλος αρχίζει να ξεπερνά σε παραληρηματικό οίστρο, εναντίον της Χρυσής Αυγής, και τη Λιάνα Κανέλλη.
Καλά, η «μαρξιστική παιδεία» του δεν τον έχει διδάξει ότι τέτοια παραληρηματικά άρθρα, σαν το σημερινό («Ναζιστικός απόπατος»), ΟΧΙ μόνο δεν βλάπτουν τη Χρυσή Αυγή, αλλά την πριμοδοτούν;
Δεν έχει αντιληφτεί ότι τέτοια κείμενα, που ταυτίζονται ΠΛΗΡΩΣ με το καθεστωτικό, υστερικό θέατρο εναντίον των «ναζιστών», δεν ενισχύουν απλώς τη Χρυσή Αυγή, αλλά επικυρώνουν και το καθεστωτικό θέατρο;
Αλήθεια δεν αναρωτήθηκε ότι το κείμενό του αποτελεί την «κομμουνιστική» ηχώ αυτών που κάθε βράδυ ξερνούν οι γενίτσαροι των καναλιών με πρωτοπόρους αυτούς του Mega; Φιλοδοξεί να ξεπεράσει σε «πάθος» τον Πρετεντέρη, τον Τσίμα και cia;
Μεγάλη φόρα έχει πάρει ο φίλος Νίκος στην «αρένα» του Χατζηνικολάου…
Το άρθρο εδώ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/216580,Nazistikos_apopatos_.html
Όταν ανυψώνει κανείς τη Χρυσή Αυγή σε μέγιστο, θανάσιμο κίνδυνο, σε διαβολική απειλή, διαπράττει δύο πολύ σοβαρά πολιτικά λάθη:
α). Διαχωρίζει ένα παρακρατικό και παραστρατιωτικό γρανάζι του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ και του δωσίλογου κατοχικού καθεστώτος, το ανυψώνει σε αυτόνομη και αυθύπαρκτη οντότητα, σε ΚΥΡΙΑΡΧΗ απειλή.
Κάνει, δηλαδή, αυτό που κάνουν τα Αφεντικά της Χρυσής Αυγής και το σύνολο των κατοχικών ανδρεικέλων για να ξεπλυθούν από τη μια, επικαλύπτοντας το δικό τους ΥΠΑΡΚΤΟ φασισμό που επελαύνει, και από την άλλη: Να διατηρήσουν, διαφημίσουν και ενισχύουν τη Χρυσή Αυγή σαν «ομάδα κρούσης» του καθεστώτος η οποία θα αξιοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή, όταν το καταρρέον σύστημα χρειαστεί (όπως π.χ. στην Ουκρανία).
β). Το άλλο σοβαρό πολιτικό λάθος είναι ότι ο Μπογιόπουλος αγνοεί την κοχλάζουσα οργή του ελληνικού λαού (από αυτά που βιώνει σπαρακτικά), ΟΡΓΗ που δεν βρίσκει ΔΙΕΞΟΔΟ σε ένα συνειδητό Πολιτικό ΚΙΝΗΜΑ (αυτό δεν υπάρχει ακόμα), συνεπώς είναι μετέωρη και συγχυσμένη, και το σπουδαιότερο: Δεν «πείθεται» από κείμενα, αλλά από ΠΡΑΞΕΙΣ.
Οι λαϊκές μάζες συνειδητοποιούν μέσα από τη ΔΡΑΣΗ και ΟΧΙ από λόγια και θεωρίες.
Όταν απουσιάζει ΠΑΝΤΕΛΩΣ η επαναστατική πράξη, η ΠΡΑΞΗ στο δρόμο των κινημάτων και όταν η «αριστερά» που υπάρχει έχει γίνει ΕΝΑ με την «πράξη» του κατοχικού καθεστώτος, ΤΟΤΕ ο αφοριστικός «αριστερός» λόγος και μάλιστα ο δημοσιογραφικός λόγος από τους άμβωνες του καθεστώτος, ΟΧΙ μόνο δεν έχει καμία πειθώ, ΟΧΙ μόνο δεν επηρεάζει τις λαϊκές μάζες που εξαθλιώνονται και δολοφονούνται τόσο μοχθηρά, αλλά φέρνει και τα αντίθετα αποτελέσματα: Σπρώχνει και άλλους ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΥΣ στη Χρυσή Αυγή, σ’ αυτούς που διώκονται από αυτό το καθεστώς της ΦΡΙΚΗΣ και καρατομούνται παραληρηματικά από τους μισητούς γενίτσαρους των ΜΜΕ και τα «αριστερά» παπούτσια τους (σαν το Μπογιόπουλο).
Όταν σε τέτοιες συνθήκες εφιαλτικές για το λαό ουρλιάζουν εναντίον της Χρυσής Αυγής και μάλιστα με υστερική αυθάδεια, τα πιο μισητά παράσιτα της καθεστωτικής προπαγάνδας σπρώχνουν και άλλους στη Χρυσή Αυγή.
Αυτό ο Μπογιόπουλος, σαν «μαρξιστής», θα έπρεπε να το γνωρίζει.
Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζει ότι τέτοια «αριστερά» παραληρήματα δεν πείθουν, ακριβώς διότι η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε και ξαπλώθηκε στα πληβειακά στρώματα από την ΙΔΙΑ την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της «αριστεράς», από τη σιχασιά του κόσμου γι αυτήν την «αριστερά» ιδιαίτερα για το ΚΚΕ: Μια σιχασιά που καταμετράται και στη θεαματική συρρίκνωση του ΚΚΕ…
Όταν λοιπόν αυτό που έχει σιχαθεί ο κόσμος παραληρεί εναντίον της Χρυσής Αυγής (που γεννήθηκε από τη σιχασιά), μοιραία ενισχύει το προϊόν της σιχασιάς: Χρυσή Αυγή…
Και αυτό θα φανεί στις δημοτικές εκλογές…
Μια κριτική εναντίον της Χρυσής Αυγής, ασφαλώς είναι αναγκαία, αλλά με τις εξής προϋποθέσεις:
α). Να μην είναι αφοριστική και παραληρηματική…
β). Να διαχωρίζεται, οριζοντίως και καθέτως, από τα δόλια γαυγίσματα των κατοχικών ανδρεικέλων και των ιδεολογικών τους μπράβων…
γ). Το βασικότερο: Να αναδεικνύει το παιχνίδι που παίζει το καθεστώς με το ΔΙΚΟ του παρακρατικό γρανάζι.
Να γίνεται δηλαδή ξεκάθαρο τούτο: Ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι ο πραγματικός, σύγχρονος ΦΑΣΙΣΜΟΣ (των πλανητικών ελίτ) και ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια από τις ομάδες κρούσης του, ένα από τα πιο άγρια σκυλιά του.
Δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να μεταθέτουμε το ΦΑΣΙΣΜΟ (αυτόν που ζούμε) στα κλούβια αυγά του και τις παρακρατικές του συμμορίες.
δ). ΤΕΛΟΣ θα πρέπει να αναδεικνύουμε και τις ΜΕΓΑΛΕΣ ευθύνες της «αριστεράς», τη νεοταξική ΠΟΛΙΤΙΚΗ της που θρέφει και γιγαντώνει τέτοια παρακρατικά εργαλεία του καθεστώτος…
ΦΥΣΙΚΑ καμία κριτική και πολιτική ανάλυση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ: Μόνο μέσα από αυτήν πείθονται και συνειδητοποιούν οι λαοί.
Αυτήν την ΠΡΑΞΗ η «αριστερά» την έχει ξεχάσει…
Η πολιτική κριτική απευθύνεται μόνο σε μια αγωνιστική πρωτοπορία. Αναγκαίο έργο κι αυτό στην οικτρά κατάσταση που βρισκόμαστε…
Διαβάστε και δύο σχετικά κείμενα:
α). Τα παραληρήματα της Κανέλλη: πριμοδοτούν τη Χρυσή Αυγή
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8423
β). «Αριστερή» δημοσιογραφία: Απλώς της διαπίστωσης…
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8405