Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ζούμε την έπαρση της εκλογικής κοροϊδίας, του εμπαιγμού μας και της ανοησίας.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της «έπαρσης», που βάζει και σε δοκιμασία το νευρικό μας σύστημα, είναι η ακατάσχετη υποσχεσιολογία.
Το ίδιο τραγούδι μια ζωή: υποσχέσεις, υποσχέσεις και πάλι υποσχέσεις. Συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο χρόνια και χρόνια.
Φαίνεται ότι κρίνουν τον ελληνικό λαό με τη βλακεία τη δική τους. Δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ούτε αυτό που οι πάντες γνωρίζουν: Ότι οι υποσχέσεις των πολιτικών, ιδιαίτερα σε προεκλογική περίοδο, είναι ακάλυπτες επιταγές. Τις δίνουνε ευκολότατα, γιατί εξίσου ευκολότατα τις αθετούν…
Το ίδιο τραγούδι απάτης μια ζωή και από το ΚΚΕ. Δεκαετίες επί δεκαετιών ακούς και εδώ την ίδια ξεθωριασμένη πλάκα γραμμοφώνου: «με ισχυρό ΚΚΕ βάζουμε φρένο στα σχέδια του κεφαλαίου και τις βάσεις για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος»!!!
Στις τωρινές εκλογές αυτή η ΓΕΝΙΚΗ και ενορχηστρωμένη «έπαρση» της κοροϊδίας και του εμπαιγμού μας, η «έπαρση» της εκλογικής ΑΠΑΤΗΣ, έχει πάρει υστερικές διαστάσεις: Τέτοιες που διογκώνουν την αηδία του λαού προς τον πολιτικό κόσμο και «σπρώχνουν» ένα ποσοστό ψηφοφόρων στην ΑΠΟΧΗ.
Η ΠΡΩΤΗ αντίδραση της οργισμένης σιχασιάς είναι η ΑΠΟΧΗ: Μια αντίδραση όπου οι ψυχικές ορίζουσες της ψευδούς συνείδησης κυριαρχούν πάνω στις κοινωνικές ορίζουσες της πολιτικής σκέψης .
Από αυτήν την άποψη τα διογκωμένα ποσοστά της αποχής καταγράφουν, πριν απ’ όλα, ένα βαθύ αίσθημα αηδίας προς ΟΛΑ τα κόμματα, προς το καθεστωτικό τοπίο γενικά.
Εάν υπήρχε, έστω και ένα κόμμα που θα ανταποκρινόταν στις διεργασίες και ζυμώσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι, στο κοινωνικό αίσθημα, δηλαδή στις απαιτήσεις της λαϊκής οργής, τότε η αποχή θα συρρικνωνόταν: Αυτό βεβαίως συνεπάγεται την ύπαρξη κομμάτων τα οποία θα «πατούσαν» πάνω στην ΥΠΑΡΞΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ και θα αποτελούσαν την έκφρασή τους (αυτό είναι όμως άλλο θέμα συζήτησης)…
Στις σημερινές, όμως, εκλογές μπορεί να «ανατραπεί» αυτή η «ομαλή» ανάπτυξη και επέκταση της ΑΠΟΧΗΣ.
Σήμερα η εκρηκτικά διογκωμένη ΟΡΓΗ του ελληνικού λαού ενάντια στα κυβερνητικά ανδρείκελα της ΦΡΙΚΗΣ και του ΟΛΕΘΡΟΥ, αλλάζει ένα βασικό δεδομένο: Η γενική λαϊκή αηδία εναντίον όλων των κομμάτων να καλύπτεται από την αβυσσαλέα λαϊκή ΟΡΓΗ εναντίον της κυβέρνησης του 4ου Ράιχ και να μην κατευθύνεται όλη στην αποχή. Ακριβέστερα να μην παίρνει ολοκληρωτικές ροπές αποχής.
Με πιο απλά λόγια: Η αηδία προς το σύνολο του πολιτικού κόσμου να περνάει στο υπόβαθρο και να κυριαρχεί η ΟΡΓΗ προς την κυβέρνηση της ΦΡΙΚΗΣ, με αιχμή: «ΚΑΤΩ η συμμορία των κυβερνητικών ανδρεικέλων»…
Αυτή είναι σήμερα η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΡΟΠΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και ΑΗΔΙΑΣ: Να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση των κανιβάλων του σύγχρονου φασισμού.
Αυτή η ΡΟΠΗ (ανατροπής της κυβέρνησης) ανατρέπει και τα δεδομένα της «ομαλής» διόγκωσης της αποχής. Μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού που θα κατευθύνονταν στην αποχή, θα πάνε να ψηφίσουν για να πέσει η κυβέρνηση.
Σε αυτό συνίσταται η ιδιαιτερότητα αυτών των εκλογών. Μια ιδιαιτερότητα που απαιτεί και επιβάλλει το ιστορικό ΑΙΤΗΜΑ της περιόδου που ζούμε: Να γκρεμιστεί η «εγκληματική οργάνωση» του χρηματιστηριακού ΦΑΣΙΣΜΟΥ, των ληστών και δημίων μας.
Η σιχασιά που νιώθουμε για τον πολιτικό κόσμο (για όλα τα κόμματα) πρέπει να υποχωρήσει μπροστά στην ιστορική αναγκαιότητα ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ αυτής της δολοφονικής κυβέρνησης.
Η ΑΠΟΧΗ είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος αυτής της κυβέρνησης…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8807