Από Στέλιο Καζαντζίδη
Εκτός από την κοινωνική υπάρχουν και οι πολιτικές επαναστάσεις. Η μία δεν αποκλείει τις άλλες αλλά αντίθετα αυτοί οι δύο τύποι σχεδόν πάντα συμβαδίζουν και συνδυάζονται σε μια κοινή ενιαία διαδικασία πραγμάτωσης.
Το κοινωνικό σύστημα γενικά και η συγκεκριμένη του μορφή ειδικά καθορίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης που χρειάζεται μια χώρα.
Από το υπάρχον πολιτικό καθεστώς καθορίζεται ο βαθμός της ιστορικής της αναγκαιότητας, ο κοινωνικά νομοτελειακός της χαρακτήρας όπως και η πρωταρχική πολιτική μορφή με την οποία μπορεί να εκδηλωθεί και να λειτουργήσει στο πρώτο στάδιο της εξέλιξης της αυτή η επανάσταση.
Στην Χώρα μας έχει εγκαθιδρυθεί Καθεστώς Ανοιχτής Τρομοκρατικής Φασιστικής Κατοχής, μια στυγνή Δικτατορία με κάποια δημοκρατικά προσχήματα, που ουσιαστικά περιορίζονται σε ψευτο δημοκρατικές φαινομενικότητες, οι οποίες μάλιστα εγκλείονται και στεγανοποιούνται σε ένα ανούσιο και ανεξέλεγκτο «αντιπροσωπευτικό» εκλογικό – και μόνο – τυπικό πλαίσιο. Οι «αντιπρόσωποι» δεν εκπροσωπούν πλέον τίποτα περισσότερο από το άθλιο βολευτικό σαρκίον τους.
Η ύπαρξη και ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής δεν είναι παρά το γενικό – ολικό πρόσχημα (της ενιαίας ολότητας όλων των άλλων «δημοκρατικών» πολιτικών δυνάμεων) που στην βάση του μπορούν να «δημιουργούνται» όλα τα καθ’ εκάστην επιμέρους απαιτούμενα προσχήματα για την επιβίωση αυτού του Καθεστώτος. Η προσχηματικά «αντιφασιστική» αφαίρεση ακόμα και του δικαιώματος λόγου από τους εκλεγμένους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, δείχνει το τι θα ακολουθήσει σε πολιτικά γενικευμένη – καθολική μορφή, σε περίπτωση ύψιστης ανάγκης για το Καθεστώς.
Κοινωνικά και πολιτικά η Παλαιο Φασίζουσα – και όχι φασιστική - Χρυσή Αυγή αποτελεί το απαραίτητο «αντιφασιστικό» πρόσχημα για την διατήρηση της «δημοκρατικής» νομιμοφάνειας του Καθεστώτος. Και ακόμα περισσότερο το πρόσχημα εξάσκησης «δημοκρατικά» νομιμοφανούς Φασιστικής πολιτικής …..
Ακριβώς μέσα σε αυτά τα πλαίσια, Καθεστώς – Κυβέρνηση - Αντιπολίτευση και «αντικαθεστωτικό» Εξωκοινοβούλιο συνιστούν όχι μόνο ενιαίο Καθεστώς αλλά και Άτυπη Ενιαία Συγκυβέρνηση. Η Χρυσή Αυγή είναι απλά το Φασίζον παράρτημα αυτού του Ενιαίου Συμπαγούς Καθεστώτος, το πρόσχημα όλων των λοιπών Συνιστωσών του.
Το Καθεστώς αυτό δεν μπορεί να αλλάξει προς την Δημοκρατία με «δημοκρατική» κυβερνητική εναλλαγή μέσω εκλογών στα πλαίσια του ίδιου του Καθεστώτος Φασιστικής Κατοχής, παρά μόνο να ανατραπεί με Εθνική - Δημοκρατική Επανάσταση που θα προχωρήσει σε Σύγκλιση Συντακτικής Συνέλευσης.
Από την Κοινωνική – Ταξική Φύση των Δυνάμεων που θα κατακτήσουν την Ηγεμονία της Επανάστασης θα κριθεί και ο κοινωνικός χαρακτήρας που θα πάρει αυτή η Επανάσταση στην πορεία της εξέλιξης και ανάπτυξής της.
Στην Χώρα μας λοιπόν δεν μπορεί να ξεκινήσει καμιά πραγματικά Κοινωνική Επαναστατική Διαδικασία μέσα από τις νόμιμες Φασιστοκατοχικές διαδικασίες και θεσμούς. Η Κοινωνία μας μπορεί να προχωρήσει σε Εκδημοκρατισμό μόνο με την προετοιμασία και διεξαγωγή μιας Πολιτικής Δημοκρατικής Επανάστασης. Εδώ συγκεκριμένα πρόκειται για μια Επανάσταση Εθνική και Δημοκρατική στο χαρακτήρα, Δημοκρατική στην μορφή και Εθνικο – κοινωνική στο περιεχόμενο.
Το αν οι Επαναστατικές Δυνάμεις πρέπει ή όχι να συμμετέχουν στις Εθνικές – και μόνο - Εκλογές εξαρτάται από το κατά πόσον μπορούν μέσα από αυτές να προωθήσουν αυτήν την Επαναστατική Διαδικασία και αυτό απαιτεί κάθε φορά την συγκεκριμένη ανάλυση της τρέχουσας κοινωνικο-πολιτικής συγκυρίας της περιόδου κατά την οποία προκηρύσσονται και διεξάγονται αυτές οι Εκλογές από το Κατοχικό Φασιστικό Καθεστώς. Αλλά είναι εξαπάτηση του Λαού να λέει κανείς ότι η δημοκρατική αλλαγή μπορεί να προκύψει από εκλογές στα πλαίσια του δοσμένου Καθεστώτος, και αυτό εντάσσει αυτούς που το λένε, ιδεολογικά και πολιτικά, στο στρατόπεδο του Κατοχικού Φασιστικού Καθεστώτος και συνοδοιπόρο των Εγχώριων και Εξωγενών Δυνάμεων που το εξασκούν και υποστηρίζουν από κοινού.
Δεν υπάρχει δημοκρατική αλλαγή με εκλογές αλλά μόνο μέσα από Συντακτική Συνέλευση που θα προκύψει από την Εθνική – Δημοκρατική Επανάσταση. Αυτός που την αρνείται με το πρόσχημα του Σοσιαλισμού, έχει ήδη περάσει στην άκρα αντίδραση, ακριβώς γιατί δεν θέλει να κάνει ούτε το πρώτο αναγκαίο βήμα προς την κατεύθυνση του Σοσιαλισμού. Η άρνηση του αγώνα για την Δημοκρατία με το πρόσχημα του Σοσιαλισμού είναι ο φερετζές του (σοσιαλ) φασίστα.
Το δημοκρατικό στρατόπεδο στην Χώρα μας μπορεί να περιλαμβάνει μόνο τις Επαναστατικές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνο με επαναστατική μορφή. Κάθε λόγος για δημοκρατία χωρίς ανατρεπτικό επαναστατικό προσδιορισμό δεν είναι παρά κούφια λόγια, Απολογητική του Τρομοκρατικού Καθεστώτος Φασιστικής Κατοχής.
Από αυτό το Επαναστατικό – Ανατρεπτικό Πολιτικό περιεχόμενο και μόνο προκύπτουν και τα κριτήρια από τα οποία μπορεί κανείς να προσδιορίσει τις πραγματικές Δημοκρατικές Δυνάμεις και Κόμματα της Ελληνικής Κοινωνίας. Μόνο στην βάση αυτού του Πολιτικού Κριτηρίου μπορεί να σχηματιστεί ένα Πανδημοκρατικό Λαϊκό – Κοινωνικό Μέτωπο Πολιτικής Ανατροπής.
Εκτός από την κοινωνική υπάρχουν και οι πολιτικές επαναστάσεις. Η μία δεν αποκλείει τις άλλες αλλά αντίθετα αυτοί οι δύο τύποι σχεδόν πάντα συμβαδίζουν και συνδυάζονται σε μια κοινή ενιαία διαδικασία πραγμάτωσης.
Το κοινωνικό σύστημα γενικά και η συγκεκριμένη του μορφή ειδικά καθορίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης που χρειάζεται μια χώρα.
Από το υπάρχον πολιτικό καθεστώς καθορίζεται ο βαθμός της ιστορικής της αναγκαιότητας, ο κοινωνικά νομοτελειακός της χαρακτήρας όπως και η πρωταρχική πολιτική μορφή με την οποία μπορεί να εκδηλωθεί και να λειτουργήσει στο πρώτο στάδιο της εξέλιξης της αυτή η επανάσταση.
Στην Χώρα μας έχει εγκαθιδρυθεί Καθεστώς Ανοιχτής Τρομοκρατικής Φασιστικής Κατοχής, μια στυγνή Δικτατορία με κάποια δημοκρατικά προσχήματα, που ουσιαστικά περιορίζονται σε ψευτο δημοκρατικές φαινομενικότητες, οι οποίες μάλιστα εγκλείονται και στεγανοποιούνται σε ένα ανούσιο και ανεξέλεγκτο «αντιπροσωπευτικό» εκλογικό – και μόνο – τυπικό πλαίσιο. Οι «αντιπρόσωποι» δεν εκπροσωπούν πλέον τίποτα περισσότερο από το άθλιο βολευτικό σαρκίον τους.
Η ύπαρξη και ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής δεν είναι παρά το γενικό – ολικό πρόσχημα (της ενιαίας ολότητας όλων των άλλων «δημοκρατικών» πολιτικών δυνάμεων) που στην βάση του μπορούν να «δημιουργούνται» όλα τα καθ’ εκάστην επιμέρους απαιτούμενα προσχήματα για την επιβίωση αυτού του Καθεστώτος. Η προσχηματικά «αντιφασιστική» αφαίρεση ακόμα και του δικαιώματος λόγου από τους εκλεγμένους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, δείχνει το τι θα ακολουθήσει σε πολιτικά γενικευμένη – καθολική μορφή, σε περίπτωση ύψιστης ανάγκης για το Καθεστώς.
Κοινωνικά και πολιτικά η Παλαιο Φασίζουσα – και όχι φασιστική - Χρυσή Αυγή αποτελεί το απαραίτητο «αντιφασιστικό» πρόσχημα για την διατήρηση της «δημοκρατικής» νομιμοφάνειας του Καθεστώτος. Και ακόμα περισσότερο το πρόσχημα εξάσκησης «δημοκρατικά» νομιμοφανούς Φασιστικής πολιτικής …..
Ακριβώς μέσα σε αυτά τα πλαίσια, Καθεστώς – Κυβέρνηση - Αντιπολίτευση και «αντικαθεστωτικό» Εξωκοινοβούλιο συνιστούν όχι μόνο ενιαίο Καθεστώς αλλά και Άτυπη Ενιαία Συγκυβέρνηση. Η Χρυσή Αυγή είναι απλά το Φασίζον παράρτημα αυτού του Ενιαίου Συμπαγούς Καθεστώτος, το πρόσχημα όλων των λοιπών Συνιστωσών του.
Το Καθεστώς αυτό δεν μπορεί να αλλάξει προς την Δημοκρατία με «δημοκρατική» κυβερνητική εναλλαγή μέσω εκλογών στα πλαίσια του ίδιου του Καθεστώτος Φασιστικής Κατοχής, παρά μόνο να ανατραπεί με Εθνική - Δημοκρατική Επανάσταση που θα προχωρήσει σε Σύγκλιση Συντακτικής Συνέλευσης.
Από την Κοινωνική – Ταξική Φύση των Δυνάμεων που θα κατακτήσουν την Ηγεμονία της Επανάστασης θα κριθεί και ο κοινωνικός χαρακτήρας που θα πάρει αυτή η Επανάσταση στην πορεία της εξέλιξης και ανάπτυξής της.
Στην Χώρα μας λοιπόν δεν μπορεί να ξεκινήσει καμιά πραγματικά Κοινωνική Επαναστατική Διαδικασία μέσα από τις νόμιμες Φασιστοκατοχικές διαδικασίες και θεσμούς. Η Κοινωνία μας μπορεί να προχωρήσει σε Εκδημοκρατισμό μόνο με την προετοιμασία και διεξαγωγή μιας Πολιτικής Δημοκρατικής Επανάστασης. Εδώ συγκεκριμένα πρόκειται για μια Επανάσταση Εθνική και Δημοκρατική στο χαρακτήρα, Δημοκρατική στην μορφή και Εθνικο – κοινωνική στο περιεχόμενο.
Το αν οι Επαναστατικές Δυνάμεις πρέπει ή όχι να συμμετέχουν στις Εθνικές – και μόνο - Εκλογές εξαρτάται από το κατά πόσον μπορούν μέσα από αυτές να προωθήσουν αυτήν την Επαναστατική Διαδικασία και αυτό απαιτεί κάθε φορά την συγκεκριμένη ανάλυση της τρέχουσας κοινωνικο-πολιτικής συγκυρίας της περιόδου κατά την οποία προκηρύσσονται και διεξάγονται αυτές οι Εκλογές από το Κατοχικό Φασιστικό Καθεστώς. Αλλά είναι εξαπάτηση του Λαού να λέει κανείς ότι η δημοκρατική αλλαγή μπορεί να προκύψει από εκλογές στα πλαίσια του δοσμένου Καθεστώτος, και αυτό εντάσσει αυτούς που το λένε, ιδεολογικά και πολιτικά, στο στρατόπεδο του Κατοχικού Φασιστικού Καθεστώτος και συνοδοιπόρο των Εγχώριων και Εξωγενών Δυνάμεων που το εξασκούν και υποστηρίζουν από κοινού.
Δεν υπάρχει δημοκρατική αλλαγή με εκλογές αλλά μόνο μέσα από Συντακτική Συνέλευση που θα προκύψει από την Εθνική – Δημοκρατική Επανάσταση. Αυτός που την αρνείται με το πρόσχημα του Σοσιαλισμού, έχει ήδη περάσει στην άκρα αντίδραση, ακριβώς γιατί δεν θέλει να κάνει ούτε το πρώτο αναγκαίο βήμα προς την κατεύθυνση του Σοσιαλισμού. Η άρνηση του αγώνα για την Δημοκρατία με το πρόσχημα του Σοσιαλισμού είναι ο φερετζές του (σοσιαλ) φασίστα.
Το δημοκρατικό στρατόπεδο στην Χώρα μας μπορεί να περιλαμβάνει μόνο τις Επαναστατικές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνο με επαναστατική μορφή. Κάθε λόγος για δημοκρατία χωρίς ανατρεπτικό επαναστατικό προσδιορισμό δεν είναι παρά κούφια λόγια, Απολογητική του Τρομοκρατικού Καθεστώτος Φασιστικής Κατοχής.
Από αυτό το Επαναστατικό – Ανατρεπτικό Πολιτικό περιεχόμενο και μόνο προκύπτουν και τα κριτήρια από τα οποία μπορεί κανείς να προσδιορίσει τις πραγματικές Δημοκρατικές Δυνάμεις και Κόμματα της Ελληνικής Κοινωνίας. Μόνο στην βάση αυτού του Πολιτικού Κριτηρίου μπορεί να σχηματιστεί ένα Πανδημοκρατικό Λαϊκό – Κοινωνικό Μέτωπο Πολιτικής Ανατροπής.