Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Ένα χρόνο πριν την επίθεση στους δίδυμους πύργους, σε ένα μανιφέστο 90 σελίδων του think tank Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα (PNAC), με τίτλο «Η ανοικοδόμηση της άμυνας της Αμερικής: Στρατηγικές, Δυνάμεις, και Πόροι για ένα νέο αιώνα», προβλεπόταν ότι η μετατροπή του 21ου αιώνα σε ένα «νέο Αμερικανικό Αιώνα», θα μπορούσε να επιταχυνθεί εάν προηγουμένως είχε υπάρξει ένα γεγονός που θα λειτουργούσε σαν καταλύτης για τη «νομιμοποίηση» της αμερικανικής επιθετικότητας... Εάν «σημειωθεί ένα καταστροφικό συμβάν, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ...»(σελ. 51).
Ανάμεσα στα άλλα η έκθεση επίσης σημείωνε: «Η ιστορία του 20ου αιώνα θα πρέπει να μας διδάξει ότι είναι σημαντικό να διαμορφώσουμε εμείς τις συνθήκες πριν προκύψουν οι κρίσεις και να αντιμετωπίσουμε τις απειλές πριν γίνουν ισχυρές».
Το «νέο Περλ Χάρμπορ» πράγματι προέκυψε(;) και μαζί του προέκυψε το δόγμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ένα δόγμα που συνοδευόταν από μια συνολική επίθεση, (στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική), που επιχειρούσε να αναδιοργανώσει βίαια τη Μέση Ανατολή, την ευρύτερη περιοχή αλλά και το εσωτερικό των δυτικών κρατών.
Εμφανίστηκε η πρωτοφανής κατηγορία «κράτος-τρομοκράτης».
Καλλιεργήθηκε συστηματικά η τρομοϋστερία, καταστρατηγηθήκαν δημοκρατικά δικαιώματα («αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες ), ενώ οι μηχανισμοί καταστολής και ελέγχου ενισχύθηκαν σε πρωτοφανή κλίμακα.
Τα ΜΜΕ, αλλά και η βιομηχανία του θεάματος, εξελίχθηκαν σε άτυπες μηχανές προπαγάνδας του νέου δόγματος.
Το PNAC δεν ήταν μια τυχαία ομάδα. Μέλη της διατέλεσαν οι Dick Cheney (αντιπρόεδρος των ΗΠΑ τη περίοδο 2001-2009) Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz, Richard Perle, R. James Woolsey, Elliot Abrams .
Ήδη από το 1996 ο Richard Perle είχε δημοσιεύσει μια μελέτη με τίτλο A Clean Break, με ειδικό θέμα την αλλαγή ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Η έκθεση, που ανάμεσα στα άλλα πρότεινε και «αλλαγή» του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν, παραδόθηκε στον πρόεδρο Κλίντον και στον ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Το «νέο Περλ Χάρμπορ» πράγματι προέκυψε από μια οργάνωση που επί χρόνια χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ στην αντισοβιετική τους πολιτική.
Από την 11η του Σεπτέμβρη πέρασαν 13 χρόνια. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία, Πακιστάν, Υεμένη, Σομαλία, Λίβανος, Γάζα ήταν μερικά από τα μέτωπα πολέμου που δημιούργησαν οι ΗΠΑ. Το νεοσυντηρητικό μπλοκ τυπικά δεν υφίσταται πλέον, η πολιτική του όμως διαθήκη παραμένει.
13 χρόνια μετά οι ΗΠΑ μετρούν μόνο αποτυχίες. Σε όσα μέτωπα άνοιξαν στρατιωτικά δε μπόρεσαν να πετύχουν τη νίκη που επιθυμούσαν. Ο «πόλεμος των 33 ημερών» το 2006, έληξε με μια ιστορική νίκη της λιβανέζικης αντίστασης και ήταν ένα σημαντικό σημείο καμπής. Η καθήλωση-ήττα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή σηματοδότησε συνολικότερες, σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων.
Η άνοδος των BRICS και τα βήματα ανεξαρτητοποίησης των λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων πάτησαν και πάνω στα ερείπια του σχεδίου «Νέα Μέση Ανατολή».
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σα φάρσα;
Στις 29 Ιουνίου του 2014, η ISIS ανακοίνωσε τη δημιουργία χαλιφάτου. Ο αλ-Μπαγκντάντι αυτοανακηρύχθηκε Χαλίφης , ενώ το ISIL/ISIS μετονομάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος (IK-IS).
Ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2013, ο Τζον Μακέιν ταξίδεψε μυστικά στη Συρία για να συζητήσει θέματα εξοπλισμού και στήριξης των Σύρων «ανταρτών».
Ο Ιμπραχίμ αλ-Μπαντρί (Ibrahim al-Badri), επίσης γνωστός ως Αμπού Du'a,
η ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, και ως Χαλίφης Ιμπραχίμ, μισθοφόρος του Πρίγκιπα Abdul Rahman al-Faisal, χρηματοδοτούμενος από τη Σαουδική Αραβία,
το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί να προβεί σε όλες τις φρικαλεότητες που απαγορεύονται
να πράξουν τα Κράτη από τις Συμβάσεις της Γενεύης.
Στις 28 Μαΐου συναντήθηκε με τον αλ-Μπαγκντάντι.
Μαίος 2013: Ο Τζον Μακέιν και το επιτελείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.
Αριστερά μπροστά, ο Ibrahim al-Badri (ο σημερινός Χαλίφης Ιμπαρχίμ),
με τον οποίον μιλάει ο γερουσιαστής. Αμέσως αριστερά,
ο στρατηγός ταξίαρχος Σάλεμ Ιντρίς (με γυαλιά).
Την ίδια ημέρα ανέβασε φωτογραφία με σχόλιο «οι γενναίοι πολεμιστές στη Συρία που ρισκάρουν τη ζωή τους για την ελευθερία χρειάζονται τη βοήθεια μας», στην οποία εμφανίζεται μαζί με τον Ibrahim al-Badri, αλλιώς γνωστό ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, τον ηγέτη και διοικητή του Ισλαμικού Κράτους. Είναι γνωστή επίσης η χρηματοδότηση της οργάνωσης από «ανεπίσημες» πηγές των φιλοαμερικανικών καθεστώτων του Κόλπου.
Μικρή σημασία έχει εάν τα «Περλ Χάρμπορ» της πολιτικής των ΗΠΑ αποτελούν προϊόντα σχεδιασμού ή αντιφάσεων και αδιεξόδων που ανακυκλώνονται. Σε κάθε περίπτωση αξιοποιούνται για να ανοίξει ένας νέος, ακόμη πιο αναβαθμισμένος, κύκλος της αμερικανικής επιθετικότητας και βαρβαρότητας. Αλλά κάθε κύκλος τέτοιος φέρει μέσα του, ακόμη πιο αναβαθμισμένα, και τα γονίδια της επόμενης ήττας.
ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17675:didymoi-pirgoi-isis-zaf&catid=54:anpolitiki&Itemid=284
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9147
Ένα χρόνο πριν την επίθεση στους δίδυμους πύργους, σε ένα μανιφέστο 90 σελίδων του think tank Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα (PNAC), με τίτλο «Η ανοικοδόμηση της άμυνας της Αμερικής: Στρατηγικές, Δυνάμεις, και Πόροι για ένα νέο αιώνα», προβλεπόταν ότι η μετατροπή του 21ου αιώνα σε ένα «νέο Αμερικανικό Αιώνα», θα μπορούσε να επιταχυνθεί εάν προηγουμένως είχε υπάρξει ένα γεγονός που θα λειτουργούσε σαν καταλύτης για τη «νομιμοποίηση» της αμερικανικής επιθετικότητας... Εάν «σημειωθεί ένα καταστροφικό συμβάν, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ...»(σελ. 51).
Ανάμεσα στα άλλα η έκθεση επίσης σημείωνε: «Η ιστορία του 20ου αιώνα θα πρέπει να μας διδάξει ότι είναι σημαντικό να διαμορφώσουμε εμείς τις συνθήκες πριν προκύψουν οι κρίσεις και να αντιμετωπίσουμε τις απειλές πριν γίνουν ισχυρές».
Το «νέο Περλ Χάρμπορ» πράγματι προέκυψε(;) και μαζί του προέκυψε το δόγμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ένα δόγμα που συνοδευόταν από μια συνολική επίθεση, (στρατιωτική, πολιτική, ιδεολογική), που επιχειρούσε να αναδιοργανώσει βίαια τη Μέση Ανατολή, την ευρύτερη περιοχή αλλά και το εσωτερικό των δυτικών κρατών.
Εμφανίστηκε η πρωτοφανής κατηγορία «κράτος-τρομοκράτης».
Καλλιεργήθηκε συστηματικά η τρομοϋστερία, καταστρατηγηθήκαν δημοκρατικά δικαιώματα («αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες ), ενώ οι μηχανισμοί καταστολής και ελέγχου ενισχύθηκαν σε πρωτοφανή κλίμακα.
Τα ΜΜΕ, αλλά και η βιομηχανία του θεάματος, εξελίχθηκαν σε άτυπες μηχανές προπαγάνδας του νέου δόγματος.
Το PNAC δεν ήταν μια τυχαία ομάδα. Μέλη της διατέλεσαν οι Dick Cheney (αντιπρόεδρος των ΗΠΑ τη περίοδο 2001-2009) Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz, Richard Perle, R. James Woolsey, Elliot Abrams .
Ήδη από το 1996 ο Richard Perle είχε δημοσιεύσει μια μελέτη με τίτλο A Clean Break, με ειδικό θέμα την αλλαγή ισορροπιών στη Μέση Ανατολή. Η έκθεση, που ανάμεσα στα άλλα πρότεινε και «αλλαγή» του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν, παραδόθηκε στον πρόεδρο Κλίντον και στον ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Το «νέο Περλ Χάρμπορ» πράγματι προέκυψε από μια οργάνωση που επί χρόνια χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ στην αντισοβιετική τους πολιτική.
Από την 11η του Σεπτέμβρη πέρασαν 13 χρόνια. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία, Πακιστάν, Υεμένη, Σομαλία, Λίβανος, Γάζα ήταν μερικά από τα μέτωπα πολέμου που δημιούργησαν οι ΗΠΑ. Το νεοσυντηρητικό μπλοκ τυπικά δεν υφίσταται πλέον, η πολιτική του όμως διαθήκη παραμένει.
13 χρόνια μετά οι ΗΠΑ μετρούν μόνο αποτυχίες. Σε όσα μέτωπα άνοιξαν στρατιωτικά δε μπόρεσαν να πετύχουν τη νίκη που επιθυμούσαν. Ο «πόλεμος των 33 ημερών» το 2006, έληξε με μια ιστορική νίκη της λιβανέζικης αντίστασης και ήταν ένα σημαντικό σημείο καμπής. Η καθήλωση-ήττα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή σηματοδότησε συνολικότερες, σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων.
Η άνοδος των BRICS και τα βήματα ανεξαρτητοποίησης των λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων πάτησαν και πάνω στα ερείπια του σχεδίου «Νέα Μέση Ανατολή».
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σα φάρσα;
Στις 29 Ιουνίου του 2014, η ISIS ανακοίνωσε τη δημιουργία χαλιφάτου. Ο αλ-Μπαγκντάντι αυτοανακηρύχθηκε Χαλίφης , ενώ το ISIL/ISIS μετονομάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος (IK-IS).
Ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 2013, ο Τζον Μακέιν ταξίδεψε μυστικά στη Συρία για να συζητήσει θέματα εξοπλισμού και στήριξης των Σύρων «ανταρτών».
Ο Ιμπραχίμ αλ-Μπαντρί (Ibrahim al-Badri), επίσης γνωστός ως Αμπού Du'a,
η ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, και ως Χαλίφης Ιμπραχίμ, μισθοφόρος του Πρίγκιπα Abdul Rahman al-Faisal, χρηματοδοτούμενος από τη Σαουδική Αραβία,
το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί να προβεί σε όλες τις φρικαλεότητες που απαγορεύονται
να πράξουν τα Κράτη από τις Συμβάσεις της Γενεύης.
Στις 28 Μαΐου συναντήθηκε με τον αλ-Μπαγκντάντι.
Μαίος 2013: Ο Τζον Μακέιν και το επιτελείο του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.
Αριστερά μπροστά, ο Ibrahim al-Badri (ο σημερινός Χαλίφης Ιμπαρχίμ),
με τον οποίον μιλάει ο γερουσιαστής. Αμέσως αριστερά,
ο στρατηγός ταξίαρχος Σάλεμ Ιντρίς (με γυαλιά).
Την ίδια ημέρα ανέβασε φωτογραφία με σχόλιο «οι γενναίοι πολεμιστές στη Συρία που ρισκάρουν τη ζωή τους για την ελευθερία χρειάζονται τη βοήθεια μας», στην οποία εμφανίζεται μαζί με τον Ibrahim al-Badri, αλλιώς γνωστό ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, τον ηγέτη και διοικητή του Ισλαμικού Κράτους. Είναι γνωστή επίσης η χρηματοδότηση της οργάνωσης από «ανεπίσημες» πηγές των φιλοαμερικανικών καθεστώτων του Κόλπου.
Μικρή σημασία έχει εάν τα «Περλ Χάρμπορ» της πολιτικής των ΗΠΑ αποτελούν προϊόντα σχεδιασμού ή αντιφάσεων και αδιεξόδων που ανακυκλώνονται. Σε κάθε περίπτωση αξιοποιούνται για να ανοίξει ένας νέος, ακόμη πιο αναβαθμισμένος, κύκλος της αμερικανικής επιθετικότητας και βαρβαρότητας. Αλλά κάθε κύκλος τέτοιος φέρει μέσα του, ακόμη πιο αναβαθμισμένα, και τα γονίδια της επόμενης ήττας.
ΠΗΓΗ:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17675:didymoi-pirgoi-isis-zaf&catid=54:anpolitiki&Itemid=284
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9147