Αν
υπήρχε Φοιτητικό Κίνημα τέτοιοι καραγκιόζηδες σαν τον Φορτσάκη δεν θα
τολμούσαν να σηκώσουν απειλητικά το δάκτυλο, ούτε να «ξεράσουν» τόσες
αναθυμιάσεις στραταρχικής αυθάδειας…
Τώρα όλα τα είδη των δωσίλογων ανδρεικέλων (πολιτικά, ακαδημαϊκά,
δημοσιογραφικά) σηκώνουν κεφάλι και αυθαδιάζουν περί «νομιμότητας»!!!
Ποιοι;
«Δεν θα σου χαρίσω ούτε ένα ευρώ», είπε σε άνεργο οικοδόμο για χρέος 296 ευρώ, ο διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος!...
Άτεγκτος, με ύφος δημίου ο "σοσιαλιστής" (και παρεπιπτόντως, πλούσιος οινοπαραγωγός) κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος, διοικητής του ΙΚΑ,
Έχουμε
αναλύσει πολλές φορές ότι οι γλοιωδέστεροι λακέδες είναι αυτοί που
λιποτάχτησαν από ένα σύστημα αντικαθεστωτικών ιδεών και ασπάστηκαν με
υπερβάλλοντα ζήλο τις «ιδέες» και τις «αξίες» της καθεστωτικής εξουσίας: Οι πιο αυθάδεις γενίτσαροι…
Με τέτοιους γενίτσαρους, πρώην «κομμουνιστές»
και «σοσιαλιστές», έχουν πλημμυρίσει τα «πορνεία» της καθεστωτικής
προπαγάνδας: Τα ΜΜΕ
Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν
υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση για τον αριστερισμό του ΚΚΕ από τον ίδιο
τον Λένιν και τον ''αριστερισμό'' παιδική αρρώστια του κομμουνισμού.
Συγκεκριμένα αποσπάσματα είναι σαν να περιγράφουν ακριβώς τη σημερινή
στάση του ΚΚΕ.
Παραθέτουμε χαρακτηριστικά:
Της Ντίνας Μπατζιά
Τιμή στο Ξυπόλυτο Τάγμα
Μια σταλιά παιδικές ψυχές, τα παλικαράκια
που προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ξεγελώντας το θάνατο και μετατρέποντας
τον αγώνα για επιβίωση σε παιχνίδι.
Που παίξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα με τα
φασιστικά ντουφέκια, για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτούς τιμάμε σήμερα, τους
σαλταδόρους της Κατοχής.
Η
28η Οκτωβρίου, όπως και κάθε έπος της Ιστορίας, έχει μεταμορφωθεί, από
τις καθεστωτικές δυνάμεις, σε τρεχούμενο νόμισμα για προπαγανδιστικές
χρήσεις…
Η παραποίηση της ιστορίας αποτελεί την πάγια ιστορική πρακτική των καθεστώτων…
Η 28η Οκτωβρίου
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μάη
του 1941, μέσα στη βαθιά Κατοχή, ο Γλέζος και ο Σάντας κατεβάζουν τη
μισητή σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη. Ποιός Έλληνας δεν
είναι περήφανος για εκείνη την πράξη;
Ναι, αλλά τότε υπήρχαν και εκείνοι που έλεγαν αυτά:
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Η φωτογραφία είναι προχτεσινή και τραβήχτηκε την ώρα που η Αθήνα άρχιζε να μετατρέπεται σε λίμνη.
Ένας φίλος
– καλό παιδί αλλά περίεργος – ρωτούσε στην παρέα αν κάτι τέτοιες
εικόνες (εικόνες ντροπής τις είπε) δημιουργούν, άραγε, άσχημες
εντυπώσεις στο εξωτερικό για τη χώρα μας και αν επηρεάζουν αρνητικά τον
τουρισμό ή μήπως τα πλήγματα ο τουρισμός τα δέχεται από τις απεργίες των
ναυτεργατών και από τις πορείες στο κέντρο της Αθηνάς.
Γράφει: Ο Γιώργος Ρούσης
Είναι βέβαιο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών έχει αποφασίσει να ψηφίσει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι επίσης βέβαιο ότι αυτό το ρεύμα θα
ισχυροποιείται όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές από την εντεινόμενη
πόλωση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η οποία αντικειμενικά καλλιεργείται
και από τον ισχύοντα απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό, εκλογικό νόμο.
H
ΠΤΩΣΗ αυτής της κυβέρνησης (όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε πολλά
κείμενά μας) δεν είναι μόνο ζήτημα ζωής και θανάτου για τον ελληνικό
λαό, αλλά και ΑΝΟΙΓΕΙ τους δρόμους της λαϊκής ΚΙΝΗΣΗΣ και της πολιτικής
αφύπνισης, δημιουργεί τις ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ να απαλλαγούμε από πολλές
αυταπάτες και να δημιουργηθούν οι πολιτικοί όροι για αγωνιστικές
κινητοποιήσεις: Οι μόνες που μπορούν να θέσουν τα σοβαρά πολιτικά ζητήματα…
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Στοιχείο πρώτο:
Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» και της ελβετικής
τράπεζας UBS, στην Ελλάδα το 2014 καταγράφηκαν 11 υπερδισεκατομμυριούχοι
από 9 που είχαν καταμετρηθεί το 2013. Η περιουσία τους αυξήθηκε από τα
16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Με άλλα λόγια 11
ολιγάρχες που αντιστοιχούν στο 0,00011% του πληθυσμού της χώρας
κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της
χώρας.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Σε μια επίδειξη του γνωστού οικογενειακού ήθους, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι
«είτε η χώρα θα αποταθεί ικέτις στους πιστωτές της για ένα ακόμα
σκληρότερο Μνημόνιο, είτε θα επιστρέψει στη δραχμή προς μεγάλη
ικανοποίηση του κ. Λαφαζάνη, το προφίλ του οποίου ενδεχομένως να κοσμεί
το νέο χιλιάρικο».
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
Π: Πατέρας Γ: Γιος
Γ: Τον πιστεύεις τον κύριο πρωθυπουργό όταν λέει πως δεν θα ησυχάσει αν δεν μας βγάλει από το μνημόνιο;
Π: Απόλυτα. Αν δεν μας βγάλει από αυτό το μνημόνιο, πώς θα μας βάλει στο επόμενο;
Γ: Τον πιστεύεις τον κύριο Τσίπρα που λέει ότι θα τηρήσει όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις;
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Όταν η «Siemens» μοιράζει 1,5 δισ. ευρώ σε «μαύρο»
χρήμα για να κάνει τις δουλειές της σε 160 χώρες ανά τον κόσμο, αυτό
λέγεται «μίζες», «διαφθορά» και «σκάνδαλο». Όταν, όμως, οι υποψήφιοι των
Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων επιχορηγούνται με 1,5 δισ. δολάρια
από τους πολυεθνικούς κολοσσούς των ΗΠΑ, για να διεξαγάγουν τον
προεκλογικό τους αγώνα, αυτό λέγεται «εκλογές»...
Μας
κατακλύζουν τα τηλεοπτικά κόπρανα των «νταβάδων» και οι κτηνωδίες των
σκουληκιών τους που τις ονομάζουν «φάρσες»: Οι «φάρσες» των σκουληκιών
της εξουσίας…
Όλα στο βωμό της ακροαματικότητας…
Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος έπαινος από το να σε βρίζει η χυδαιότητα…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαφήμιση για τον
ΣΥΡΙΖΑ από το να χυδαιολογεί εναντίον του ο Πάγκαλος: Η νεοπλασία του
πασοκικού εκφυλισμού…
Δεν υπάρχει, όμως, και μεγαλύτερη ηλιθιότητα
από το να χρησιμοποιούν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, οι δημοσιογραφικές πόρνες,
τον Πάγκαλο…
ΣΤΑΘΗΣ
Δύο εύθυμες αμετροέπειες και μία θανάσιμη.
Ας αρχίσουμε απ’ τις εύθυμες - σκοτεινοί οι καιροί, λίγο απ’ το χιούμορ
της κρίσης (διότι και η κρίση παράγει χιούμορ) μας χρειάζεται. Θα μου
πείτε, μαύρο το χιούμορ της κρίσης! - μεγάλο το δίκιο σας, μαύρο! αλλά
χιούμορ.
Αν δεν είχε χιούμορ η κρίση, θα παρήγαγε το Ποτάμι; Ποτάμι δε εστί Σταύρος Θεοδωράκης!
«Βάζουμε μερικούς ακόμη φυλακή και βγάζουμε Πρόεδρο με τις δικές μας μόνο ψήφους...»
Η
αηδία πολλαπλασιάζεται από την οργή μπροστά στις υποκριτικές υστερίες
των κακούργων της κυβερνητικής συμμορίας, τις σχετικές με το χρηματισμό
βουλευτών…
Σχίζουν τα ιμάτιά τους, σαν τους Φαρισαίους,
οι κυβερνητικές λέρες, λες και ο χρηματισμός των βουλευτών, είναι κάτι
το άγνωστο και πρωτάκουστο στην πολιτική μας ιστορία…
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
Πηγαίνοντας
μες στην ανάκαμψη να συναντήσω την αγαπημένη μου ανάπτυξη συνάντησα στη
μικρή πλατεία έναν κύριο ψηλό με γυαλιά. Κρατούσε ένα μεγάλο βιβλίο με
χοντρό εξώφυλλο που έγραφε απ’ έξω ΜΝΗΜΟΝΙΟ και έσχιζε με μανία τις
σελίδες του. Έσχιζε, έσχιζε και σταματημό δεν είχε.
Τελείωσαν και
οι νέες, το ίδιο με τις προηγούμενες, θορυβώδεις, πληκτικές και
ανιαρές παραστάσεις και κοκορομαχίες του τσίρκου της κατοχικής
Βουλής, γύρω από την ψήφο εμπιστοσύνης…
Όλο αυτό το θέατρο των κοκορομαχιών που
παίζεται, κάθε τόσο, στη Βουλή δεν προσβάλλει απλώς βάναυσα τη
νοημοσύνη μας, αλλά ανανεώνει και τη νομιμοποίηση της κατοχικής Βουλής…
Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παραθέσαμε
στην τελευταία ανάρτηση μας ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Λούκατς όχι
τυχαία αλλά γιατί όπως όλα τα κείμενα των κλασσικών του μαρξισμού παρά
την ηλικία τους παραμένουν επίκαιρα.
Έτσι όταν κανείς διαβάζει την καλύτερη ίσως
περιγραφή του αριστερισμού δεν μπορεί μα μην του έρχεται αμέσως στο
μυαλό η σημερινή στάση και γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Οι ευθύνες του ΚΚΕ για την σημερινή κατάσταση δεν είναι διόλου μικρές.
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Για ένα πια μπορούμε να είμαστε σίγουροι: Οι
κυβερνώντες διαθέτουν ανεξάντλητη εφευρετικότητα όσον αφορά τους τρόπους
φορολόγησης του κόσμου.
Το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, που μια από τις «σημαίες» του είναι εκείνο το «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του», αποφάσισε να φορολογεί σαν εισόδημα του εργαζόμενου τις… δωροεπιταγές των επιχειρήσεων προς τους υπαλλήλους.
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Όσο κι αν το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού που
κατατέθηκε χτες είναι εικονικό, καθώς το πραγματικό του περιεχόμενο θα
το δούμε στην τελική του μορφή σε δυο περίπου μήνες, εντούτοις οι
προβλέψεις που περιλαμβάνει είναι αποκαλυπτικές της φιλοσοφίας της
κυβερνητικής πολιτικής που ισοδυναμεί με αέναη συνέχιση και βάθεμα της καταστροφικής λιτότητας.
ΣΤΑΘΗΣ
Αμφίπολη - Αντικύθηρα, η Ελλάδα δωρίζει...
Μόλις πριν από τρεις μέρες ο κ. Πρωθυπουργός εξήγγειλε μείωση φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα. Ψέματαέλεγε. Πάλι! Η εξαγγελία αυτή δεν περιέχεται στο σχέδιο για τον Προϋπολογισμό.
…Αλλά και όσα η Αριστερά αρχίζει να ξεχνάει
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*
«Ζούμε
στη περίοδο του blanco και όχι των κόκκινων διαχωριστικών γραμμών;»
αναρωτιόταν ένας σύντροφος πρόσφατα. Η συζήτηση για το χρέος, για τις
τράπεζες, για τη διεύρυνση με άλλες πολιτικές δυνάμεις δίνει συχνά την
εντύπωση αυτή.
Εκεί όμως που σίγουρα, στο σύνολο της αριστεράς, η ασθενής λήθη έχει κυριαρχήσει «επί της ασθενούς μνήμης» είναι αλλού.
Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο
-
Συναγερμός σήμανε στους διαδρόμους του υπουργείου παιδείας όταν έγινε
γνωστό ότι ο υπουργός θα πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική επίσκεψη στα
γραφεία του υπουργείου όπως κάνει και στα σχολεία.
- Όπως έγινε ήδη γνωστό, ο υπουργός, γνωστός
παιχνιδιάρης, ειδοποίησε ότι θα πάει στην Καρδίτσα και βρέθηκε στα
Τρίκαλα. Δικαιολογήθηκε λέγοντας πως έψαξε το ένα από τα δύο στενά του
Σαρκαφλιά και ξεχάστηκε.
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Το τρομολαγνικό σόου των ημερών συνεχίζεται. Η
πλειοψηφία των ΜΜΕ με αμείωτη ένταση μας βομβαρδίζει με έγκυρες
πληροφορίες για τους τρομοκράτες, για τις σημειώσεις τους, για τους
εφοπλιστές που είχαν στόχο να χτυπήσουν, για τον Σαμαρά και τον Κικίλια
που τους έσωσαν κλπ.
Κατόπιν αυτών το μόνο σχόλιο που έχουμε να κάνουμε είναι εικονογραφημένο και είναι αυτό:
Δεν
είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με τα νέα χολυγουντιανά επεισόδια του
τρομοκρατικού σήριαλ των μυστικών υπηρεσιών, της Αντιτρομοκρατικής και
της ΓΑΔΑ: Σήριαλ Μαζιώτη…
Δεν είναι μόνο ότι έχουμε κουραστεί να
αναλύουμε ασταμάτητα αυτό το σκηνοθετημένο παιχνίδι του κράτους, του
παρακράτους, των μυστικών υπηρεσιών, του πολιτικού και δημοσιογραφικού
υπόκοσμου…
Ο βασικότερος λόγος είναι άλλος:
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Διαρκή
εγκλήματα, σύμφωνα με τη νομική επιστήμη, είναι εκείνα στα οποία η
εγκληματική πράξη έχει διάρκεια τέτοια ώστε να μην επιτρέπει στο έννομο
αγαθό να ειρηνεύσει. Για παράδειγμα τα
βασανιστήρια δεν είναι ένα στιγμιαίο έγκλημα. Είναι κάτι που έγινε σε
μια χρονική στιγμή μεν, αλλά τα αποτελέσματά του κρατούν στο διηνεκές.
Ο ένας χρόνος της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ γίνεται προσπάθεια από διαφόρους «κύκλους», να χαθεί στη λήθη,
Οι
επιθανάτιοι σπασμοί της κυβερνητικής συμμορίας παίρνουν τον
αυτοματισμό των ανακλαστικών εκείνων αντιδράσεων της ανημποριάς, του
πανικού και της πτώσης.
Ένας τέτοιος επιθανάτιος σπασμός είναι και η ψήφος εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβερνητική συμμορία από την κατοχική Βουλή…
Αλήθεια τι νόημα έχει αυτή η νέα μανούβρα των ανδρεικέλων;
Η κυβερνητική αυτή συμμορία πέφτει σαν σκουληκιασμένος καρπός…
Και λόγω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης
νιώθει την παγερή πνοή του θανάτου της, η οποία καταγράφεται στον πανικό
της και στο «όλοι εναντίον όλων» που κυριαρχεί στο εσωτερικό της…
Συνοψίζαμε στο προηγούμενο κείμενό μας:
ΣΤΑΘΗΣ
Ολα τα καυτά θέματα έθεσε στο τραπέζι με την Τρόικα ο κ. Χαρδούβελης! πήγε να τους φτιάξει καφέ και κάηκε.
Του έσκασε το γκαζάκι στα χέρια. Ενώ αν έψηνε τον καφέ πάνω σε χειροβομβίδα δεν θα έσκαγε - χειροβομβίδες Σαμαρά! απασφαλίζουν μόνον αν τις αγριοκοιτάξει ο κ. Μπαλτάκος.
