Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
1. Η συμφωνία είναι ετεροβαρής και συνιστά υποχώρηση. Δεν υπάρχουν περιθώρια σκληρής διαπραγμάτευσης εντός μιας τακτικής που απομακρύνεται από το «καμία θυσία για τα ευρώ».
1.β. Όχι τυχαία, ο Π. Κρούγκμαν αναρωτήθηκε «Τι περιθώρια κινήσεων έχει μια ελληνική κυβέρνηση, εάν δεν είναι προετοιμασμένη να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη;»
2. Τα «κέρδη» από τη συμφωνία είναι λίγα.
Το σημαντικότερο κέρδος είναι ο χρόνος που κερδίζει η κυβέρνηση. Και στη πολιτική και στην οικονομία ο χρόνος κοστίζει ακριβά.
2.β Το ερώτημα είναι εάν, πώς, σε ποια κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί αυτός ο χρόνος.
3. Κεντρικό σημείο της παράτασης είναι η ρητή αποδοχή όλων των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Η επιστολή του Υπ. Οικονομικών, που αναφέρεται σε νέο Συμβόλαιο για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη, και εποπτεία στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΕΚΤ δείχνει ένα προσανατολισμό.
3.β. Είναι στοίχημα για την ελληνική αριστερά, μέσω των κοινωνικών αγώνων, αυτό το «βήμα πίσω» να γίνει «δύο βήματα μπροστά»
4. Σε αυτό το διάστημα ουσιαστικά η κυβέρνηση θα διαπραγματεύετα, για μία νέα δανειακή σύμβαση ενώ θα μπει στο τραπέζι και το θέμα του χρέους. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί με την παράταση, με Αγγλικό Δίκαιο, να πληρώσει το χρέος στους δανειστές. Μόνο το 2015 θα πρέπει να καταβληθούν για τόκους και χρεολύσια πάνω από 22 δισ. ευρώ. (…ο λεγόμενος και λιτός βίος).
4.β Ακόμη όμως και το ιερό παράδειγμα του Αγίου Ονουφρίου μαζί με τα πιο εξωφρενικά πλεονάσματα δεν θα αρκούν για την εξυπηρέτηση του χρέους.
5. Η χρεομηχανή θα εργάζεται στο full και η χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί μια αποικία χρέους, με ότι αυτό συνεπάγεται πολιτικά και οικονομικά.
5.β Η παράταση ουσιαστικά ακυρώνει μεγάλο μέρος του προγράμματος της κυβέρνησης, που θα περιοριστεί στα απολύτως βασικά, χωρίς να μπορέσει να αντιστρέψει την κατάσταση βαθειάς ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Τι τελικά θα υλοποιηθεί από το κυβερνητικό πρόγραμμα δεν είναι θέμα κάποιας ηθικού τύπου «συνέπειας». Χωρίς την υλοποίηση του, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ηττηθεί σαν τον Ανταίο, αποκομμένος από το λαό.
6. Η «σκληρή» στάση των Βρυξελλών δείχνει ότι για την Ε.Ε. το ζητούμενο είναι πολιτικοοικονομικό: η κατάργηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και η ταυτόχρονη επιβολή ενός συγκεκριμένου μοντέλου ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
6.β. Κατέρρευσε όλη η επιχειρηματολογία για τη δυνατότητα ανατροπής της λιτότητας εντός ευρωζώνης, διαχωρισμού δανειακής σύμβασης και Μνημονίων, λύσης τύπου "συμφωνίας του Λονδίνου".
7. Μετά την πρόσκαιρη «συμφωνία - γέφυρα» (με τις ανάλογες φραστικές ακροβασίες) η Ε.Ε. θα συνεχίσει τη σκληρή γραμμή.
7.β Η Γερμανία είναι ένα ποντίκι που βρυχάται. Το Greek exit θα μετατραπεί σε εφιάλτη καθώς τα κερδοσκοπικά κεφάλαια του αμερικανικού χρηματοοικονομικού τομέα θα απειλήσουν την ευρωζώνη με κατάρρευση.
Παράλληλα το Μάιο οι εκλογές στη Βρετανία θα αναδείξουν τους ευρωσκεπτικιστές σε δεύτερη δύναμη με 25%, ενώ το φθινόπωρο έρχεται η σειρά της Ιβηρικής. Ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση μπορεί να αξιοποιηθεί σε επίπεδο διεθνών συσχετισμών.
8. Η κυβέρνηση έχει ξεκάθαρη λαϊκή εντολή ρήξης. Και εφαρμογής ενός προοδευτικού αντιμνημονιακού προγράμματος.
8.β. Μετά τη γέφυρα, 3 δρόμοι:
α) νέο δάνειο από τους δανειστές.
β) έξοδος στις αγορές για δανεισμό, (πρακτικά αδύνατη).
γ) στάση πληρωμών, διαγραφή χρέους και οικονομική και πολιτική εργαλειοθήκη κατασκευασμένη για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των πιστωτών με βάση ένα καλά μελετημένο σχέδιο και λαϊκή στήριξη και εντολή.
8.γ. Μπορεί ενισχυτικά να αξιοποιηθεί το αίτημα να προσφύγει η αριστερά και πάλι στο λαό είτε με Δημοψήφισμα είτε ακόμα και εκλογές.
9. Όσοι ονειρευτήκαν μια ήρεμη διαχειριστική σεζόν ήδη μετανιώνουν. Το επόμενο διάστημα θα είναι ένα ανοιχτό πεδίο συγκρούσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής κοινωνίας.
9.β. Αναχωρητισμός και λεκτικός-άνωθεν-διδακτισμός δεν είναι αριστερή στάση. Μέσα στη κίνηση των κοινωνικών υποκειμένων, παλεύοντας με τις αυταπάτες και τις απάτες, θα χαραχτούν οι κόκκινες γραμμές των λαϊκών αναγκών.
10. (Από το γκρι στο κόκκινο) … Η υπεράσπισή τους θα είναι βασικό καθήκον της περιόδου που ανοίγεται. Και ο άξονας που θα κριθεί το παρόν και το μέλλον της ελληνικής αριστεράς αλλά και της χώρας.
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9632
1. Η συμφωνία είναι ετεροβαρής και συνιστά υποχώρηση. Δεν υπάρχουν περιθώρια σκληρής διαπραγμάτευσης εντός μιας τακτικής που απομακρύνεται από το «καμία θυσία για τα ευρώ».
1.β. Όχι τυχαία, ο Π. Κρούγκμαν αναρωτήθηκε «Τι περιθώρια κινήσεων έχει μια ελληνική κυβέρνηση, εάν δεν είναι προετοιμασμένη να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη;»
2. Τα «κέρδη» από τη συμφωνία είναι λίγα.
Το σημαντικότερο κέρδος είναι ο χρόνος που κερδίζει η κυβέρνηση. Και στη πολιτική και στην οικονομία ο χρόνος κοστίζει ακριβά.
2.β Το ερώτημα είναι εάν, πώς, σε ποια κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί αυτός ο χρόνος.
3. Κεντρικό σημείο της παράτασης είναι η ρητή αποδοχή όλων των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Η επιστολή του Υπ. Οικονομικών, που αναφέρεται σε νέο Συμβόλαιο για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη, και εποπτεία στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΕΚΤ δείχνει ένα προσανατολισμό.
3.β. Είναι στοίχημα για την ελληνική αριστερά, μέσω των κοινωνικών αγώνων, αυτό το «βήμα πίσω» να γίνει «δύο βήματα μπροστά»
4. Σε αυτό το διάστημα ουσιαστικά η κυβέρνηση θα διαπραγματεύετα, για μία νέα δανειακή σύμβαση ενώ θα μπει στο τραπέζι και το θέμα του χρέους. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί με την παράταση, με Αγγλικό Δίκαιο, να πληρώσει το χρέος στους δανειστές. Μόνο το 2015 θα πρέπει να καταβληθούν για τόκους και χρεολύσια πάνω από 22 δισ. ευρώ. (…ο λεγόμενος και λιτός βίος).
4.β Ακόμη όμως και το ιερό παράδειγμα του Αγίου Ονουφρίου μαζί με τα πιο εξωφρενικά πλεονάσματα δεν θα αρκούν για την εξυπηρέτηση του χρέους.
5. Η χρεομηχανή θα εργάζεται στο full και η χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί μια αποικία χρέους, με ότι αυτό συνεπάγεται πολιτικά και οικονομικά.
5.β Η παράταση ουσιαστικά ακυρώνει μεγάλο μέρος του προγράμματος της κυβέρνησης, που θα περιοριστεί στα απολύτως βασικά, χωρίς να μπορέσει να αντιστρέψει την κατάσταση βαθειάς ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Τι τελικά θα υλοποιηθεί από το κυβερνητικό πρόγραμμα δεν είναι θέμα κάποιας ηθικού τύπου «συνέπειας». Χωρίς την υλοποίηση του, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ηττηθεί σαν τον Ανταίο, αποκομμένος από το λαό.
6. Η «σκληρή» στάση των Βρυξελλών δείχνει ότι για την Ε.Ε. το ζητούμενο είναι πολιτικοοικονομικό: η κατάργηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και η ταυτόχρονη επιβολή ενός συγκεκριμένου μοντέλου ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
6.β. Κατέρρευσε όλη η επιχειρηματολογία για τη δυνατότητα ανατροπής της λιτότητας εντός ευρωζώνης, διαχωρισμού δανειακής σύμβασης και Μνημονίων, λύσης τύπου "συμφωνίας του Λονδίνου".
7. Μετά την πρόσκαιρη «συμφωνία - γέφυρα» (με τις ανάλογες φραστικές ακροβασίες) η Ε.Ε. θα συνεχίσει τη σκληρή γραμμή.
7.β Η Γερμανία είναι ένα ποντίκι που βρυχάται. Το Greek exit θα μετατραπεί σε εφιάλτη καθώς τα κερδοσκοπικά κεφάλαια του αμερικανικού χρηματοοικονομικού τομέα θα απειλήσουν την ευρωζώνη με κατάρρευση.
Παράλληλα το Μάιο οι εκλογές στη Βρετανία θα αναδείξουν τους ευρωσκεπτικιστές σε δεύτερη δύναμη με 25%, ενώ το φθινόπωρο έρχεται η σειρά της Ιβηρικής. Ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση μπορεί να αξιοποιηθεί σε επίπεδο διεθνών συσχετισμών.
8. Η κυβέρνηση έχει ξεκάθαρη λαϊκή εντολή ρήξης. Και εφαρμογής ενός προοδευτικού αντιμνημονιακού προγράμματος.
8.β. Μετά τη γέφυρα, 3 δρόμοι:
α) νέο δάνειο από τους δανειστές.
β) έξοδος στις αγορές για δανεισμό, (πρακτικά αδύνατη).
γ) στάση πληρωμών, διαγραφή χρέους και οικονομική και πολιτική εργαλειοθήκη κατασκευασμένη για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των πιστωτών με βάση ένα καλά μελετημένο σχέδιο και λαϊκή στήριξη και εντολή.
8.γ. Μπορεί ενισχυτικά να αξιοποιηθεί το αίτημα να προσφύγει η αριστερά και πάλι στο λαό είτε με Δημοψήφισμα είτε ακόμα και εκλογές.
9. Όσοι ονειρευτήκαν μια ήρεμη διαχειριστική σεζόν ήδη μετανιώνουν. Το επόμενο διάστημα θα είναι ένα ανοιχτό πεδίο συγκρούσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής κοινωνίας.
9.β. Αναχωρητισμός και λεκτικός-άνωθεν-διδακτισμός δεν είναι αριστερή στάση. Μέσα στη κίνηση των κοινωνικών υποκειμένων, παλεύοντας με τις αυταπάτες και τις απάτες, θα χαραχτούν οι κόκκινες γραμμές των λαϊκών αναγκών.
10. (Από το γκρι στο κόκκινο) … Η υπεράσπισή τους θα είναι βασικό καθήκον της περιόδου που ανοίγεται. Και ο άξονας που θα κριθεί το παρόν και το μέλλον της ελληνικής αριστεράς αλλά και της χώρας.
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9632