Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Δεν πέρασε ούτε μια μέρα από όταν ένας ολόκληρος λαός, ύστερα από 5 χρόνια ταπεινώσεων, ένιωσε ότι έπαιρνε τη ρεβάνς του στους μορφασμούς του κ. Ντάισελμπλουμ και ο υπουργός Οικονομικών ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν στο Παρίσι την Κυριακή.
Το έκτακτο αυτό ταξίδι συνδέεται τόσο με την έκβαση της συζήτησής με τον Ντάισελμπλουμ,
όσο και με το δείπνο Μέρκελ-Ολάντ-Σουλτς και αποδεικνύει ότι η διαπραγμάτευση δεν θα είναι μια επικοινωνιακή φαεινή ούτε ένας δρόμος στρωμένος με εύκολες και αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι τόσο η αδυναμία εξυπηρέτησης του, εκτός οποιοδήποτε διακανονισμού, χρέους, όσο και η αδυναμία εξόδου από μια στασιμότητα που λειτουργεί σαν ανατροφοδοτούμενος εφιάλτης.
Πόσες εναλλακτικές υπάρχουν για αυτά τα δύο προβλήματα;
Η μια είναι να αντιμετωπιστούν στη βάση της ανάκτηση των αναγκαίων οικονομικών, δημοσιονομικών και νομισματικών εργαλείων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση.
Η άλλη: ένας νέος δανεισμός (πιθανά σε συνδυασμό με μια μορφή επιμήκυνσης).
Νέος δανεισμός όμως που, το πιο πιθανό, να συνεπάγεται νέες υποχρεώσεις, όπως και εάν βαπτιστούν αυτές.
Εδώ είναι που θα χρειαστεί η διαπραγμάτευση να περιλαμβάνει και ένα εναλλακτικό σχέδιο ώστε η σύγκρουση, η ρήξη, η ανυποχώρητη στάση να έχουν ένα έδαφος να στηριχτούν.
Κανείς δε μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη, θα καταλήξει νομοτελειακά σε «αμοιβαία επωφελή λύση». Ήδη έχουν αρχίσει οι εκβιασμοί, με τους εγχώριους πρόθυμους να πρωτοστατούν σε μια απίστευτη επίδειξη σύγχρονου δοσιλογισμού.
Η αταλάντευτη απόρριψη από την ελληνική κυβέρνηση των πιέσεων και των εκβιασμών προϋποθέτει τη μαζική, ενεργητική και δυναμική αφύπνιση και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.
Η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το διαδίκτυο ώστε να πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Ηράκλειο για να στηριχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία, που θα βρίσκεται στη Βρυξέλλες για να διαπραγματευθεί για το χρέος, στα μέσα Φλεβάρη, είναι η απόδειξη ότι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά της προ του Ιουνίου του ΄12 περιόδου και η επίγνωση ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι για την ανατροπή.
Είναι ο λαός που πρέπει να κάνει τη διαπραγμάτευση.
Και εδώ θα κριθούν όλα τα πολιτικά υποκείμενα εάν θα συνεισφέρουν σε αυτού του τύπου τη διαπραγμάτευση ή θα επιλέξουν τον αναχωρητισμό ή την υπονόμευση.
Ένας νέος, ιστορικός κύκλος άνοιξε στις 25 Γενάρη.
Μπαίνουμε σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων. Μέσα στους επόμενους μήνες η ιστορία θα πυκνώσει ξανά και τα διλλήματα δε θα μπορούν να πάρουν αναβολή. Για κανέναν.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19378:2015-01-31-15-27-09&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9591
Δεν πέρασε ούτε μια μέρα από όταν ένας ολόκληρος λαός, ύστερα από 5 χρόνια ταπεινώσεων, ένιωσε ότι έπαιρνε τη ρεβάνς του στους μορφασμούς του κ. Ντάισελμπλουμ και ο υπουργός Οικονομικών ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν στο Παρίσι την Κυριακή.
Το έκτακτο αυτό ταξίδι συνδέεται τόσο με την έκβαση της συζήτησής με τον Ντάισελμπλουμ,
όσο και με το δείπνο Μέρκελ-Ολάντ-Σουλτς και αποδεικνύει ότι η διαπραγμάτευση δεν θα είναι μια επικοινωνιακή φαεινή ούτε ένας δρόμος στρωμένος με εύκολες και αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι τόσο η αδυναμία εξυπηρέτησης του, εκτός οποιοδήποτε διακανονισμού, χρέους, όσο και η αδυναμία εξόδου από μια στασιμότητα που λειτουργεί σαν ανατροφοδοτούμενος εφιάλτης.
Πόσες εναλλακτικές υπάρχουν για αυτά τα δύο προβλήματα;
Η μια είναι να αντιμετωπιστούν στη βάση της ανάκτηση των αναγκαίων οικονομικών, δημοσιονομικών και νομισματικών εργαλείων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση.
Η άλλη: ένας νέος δανεισμός (πιθανά σε συνδυασμό με μια μορφή επιμήκυνσης).
Νέος δανεισμός όμως που, το πιο πιθανό, να συνεπάγεται νέες υποχρεώσεις, όπως και εάν βαπτιστούν αυτές.
Εδώ είναι που θα χρειαστεί η διαπραγμάτευση να περιλαμβάνει και ένα εναλλακτικό σχέδιο ώστε η σύγκρουση, η ρήξη, η ανυποχώρητη στάση να έχουν ένα έδαφος να στηριχτούν.
Κανείς δε μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη, θα καταλήξει νομοτελειακά σε «αμοιβαία επωφελή λύση». Ήδη έχουν αρχίσει οι εκβιασμοί, με τους εγχώριους πρόθυμους να πρωτοστατούν σε μια απίστευτη επίδειξη σύγχρονου δοσιλογισμού.
Η αταλάντευτη απόρριψη από την ελληνική κυβέρνηση των πιέσεων και των εκβιασμών προϋποθέτει τη μαζική, ενεργητική και δυναμική αφύπνιση και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.
Η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το διαδίκτυο ώστε να πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Ηράκλειο για να στηριχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία, που θα βρίσκεται στη Βρυξέλλες για να διαπραγματευθεί για το χρέος, στα μέσα Φλεβάρη, είναι η απόδειξη ότι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά της προ του Ιουνίου του ΄12 περιόδου και η επίγνωση ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι για την ανατροπή.
Είναι ο λαός που πρέπει να κάνει τη διαπραγμάτευση.
Και εδώ θα κριθούν όλα τα πολιτικά υποκείμενα εάν θα συνεισφέρουν σε αυτού του τύπου τη διαπραγμάτευση ή θα επιλέξουν τον αναχωρητισμό ή την υπονόμευση.
Ένας νέος, ιστορικός κύκλος άνοιξε στις 25 Γενάρη.
Μπαίνουμε σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων. Μέσα στους επόμενους μήνες η ιστορία θα πυκνώσει ξανά και τα διλλήματα δε θα μπορούν να πάρουν αναβολή. Για κανέναν.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19378:2015-01-31-15-27-09&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9591