Το κυβερνητικό σκάφος κάνει νερά από την αρχή…
Μια άλλη ιστορική πρωτοτυπία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι τούτη: Από την πρώτη μέρα της ζωής της εκδηλώνονται οι αντιφάσεις της οπορτουνιστικής της σύνθεσης και ετερογένειας.
Με νωπή ακόμα τη λαϊκή εντολή και όμως υπάρχουν «ανταρσίες», «προσωπικές πολιτικές», υποβόσκουσες και ανοικτές συγκρούσεις, ποικίλες αστειότητες:
Αν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις στον πρώτο μήνα της κυβερνητικής ζωής, φανταστείτε το τι θα γίνει μετά από λίγο καιρό…
Όλο αυτά συμβαίνουν διότι το κυβερνητικό οικοδόμημα είναι σαθρό, δίχως έναν κεντρικό ιδεολογικό άξονα αποκρυστάλλωσης. Είναι ένα κυβερνητικό οικοδόμημα ΟΧΙ σύνθεσης, αλλά ΑΘΡΟΙΣΗΣ πολιτικών τεμαχίων: Δηλαδή άκρως καιροσκοπικό, συνακόλουθα τυχοδιωκτικό…
Από την αρχή αυτή η κυβερνητική πλαδαρότητα των «αθροιστικών συνόλων» εκκολάπτει και γιγαντώνει τα διαλυτικά στοιχεία: Τους κοινοβουλευτικούς (αστικούς) καιροσκοπισμούς, την αυτοπροβολή (άλλη κοινοβουλευτική ασθένεια), τις «προσωπικές πολιτικές», τις μωροφιλοδοξίες και άλλα νοσηρά τού εκλογικού ναρκισσισμού και κρετινισμού…
Πολλές και διαρκείς είναι οι διαφοροποιήσεις, εκλογικού εμπορίου, βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ: «Προσωπικές πολιτικές» που στοχεύουν στο αύριο (όπως, π.χ. του Αλέξη Μητρόπουλου, του Κώστα Λαπαβίτσα και άλλων…).
Πολλές και οι εσωτερικές συγκρούσεις. Οι πιο πρόσφατες:
α). Η Ανοικτή σύγκρουση που ξέσπασε ανάμεσα στο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και β' αντιπρόεδρο της Βουλής Γιάννη Μπαλάφα και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Διαβάστε εδώ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/03/blog-post_964.html
β) Η «ανταρσία» του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου ΥΠΕΡ των βουλευτικών προνομίων.
Αναλυτικό ρεπορτάζ εδώ:
http://www.press-gr.com/2015/03/blog-post_3252.html
Εδώ δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό ανάδειξης του φαιδρού. Διαβάζουμε:
«Τέλος θέλω να επισημάνω – για να μην φανεί πως υπεκφεύγω – πως δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα...».
Ο «αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα» υπερασπίζεται τα «κοινοβουλευτικά προνόμια» (από τη φύση τους αστικά)!!!
Το χειρότερο: Θυμάται τις αποφάσεις συλλογικότητας στα ατομικά του κοινοβουλευτικά προνόμια, αλλά τις ξεχνάει στην κυβερνητική ΠΡΑΞΗ που παραβιάζει και ακυρώνει τις συλλογικές αποφάσεις του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ…
Είναι αστείοι οι άνθρωποι…
γ). Χαρακτηριστικό και άκρως αποκαλυπτικό των παιγνίων της αυτό-προβολής, μέσω «μαχαιρωμάτων», είναι και τα «καρφιά» της Ραχήλ Μακρή εναντίον του Καμμένου:
«Δεν τον είδα να συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις τον κ. Καμμένο ούτε τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Αυτό που βλέπω είναι ένα κυνηγητό για τη συμμετοχή τους στον κομματικό μηχανισμό με κάθε τρόπο, δηλαδή βλέπω ένα κυνήγι καρέκλας και το οποίο δεν μου φαίνεται και καθόλου περίεργο, γιατί υπήρξα σε αυτό τον χώρο και γνωρίζω πολύ καλά την ανθρωπογεωγραφία και αυτό που βλέπω είναι ταξιδάκια με Apache και με φρεγάτες που δεν ξέρω και πόσα κοστίζουν αυτά στον ελληνικό λαό, προκειμένου να βγάζει ο κ. Καμμένος selfie».
Από τις πρώτες ημέρες, λοιπόν, εμφανίζονται έντονα διαλυτικά και αποσυνθετικά φαινόμενα στο κυβερνητικό σκάφος. Από την πρώτη μέρα «στασιαστές» και «μαχαιρώματα»…
Τι σηματοδοτούν όλα αυτά; Ότι από την πρώτη μέρα πολλοί στο κυβερνητικό σκάφος προετοιμάζονται για το αύριο. Δηλαδή πολλοί είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν στη ΣΥΝΕΧΕΙΑ και στη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ αυτής της κυβέρνησης και καθορίζονται από τις ανάγκες της κοινοβουλευτικής τους αυτό-προβολής και διαφήμισης…
Από την πλευρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου γίνεται ένας αγώνας δρόμου (βιαστικός και θορυβώδης) για να μπει επικεφαλής της εσωτερικής Αντιπολίτευσης στο ΣΥΡΙΖΑ και να «καπελώσει» κοινοβουλευτικά το «Αριστερό Ρεύμα».
Το πλεονέκτημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ότι δεν έχει «αριστερές» προκαταλήψεις και «συστολές». Συστηματικά και μεθοδικά, αλλά και με αφηνιασμένο ηγετικό ναρκισσισμό, παίζει, χωρίς αντιφάσεις, το παιχνίδι της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας…
Διαβάστε και ένα παλιότερο κείμενό μας:
Οι κροτίδες της Ζωής Κωνσταντοπούλου
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/11/blog-post_7478.html
Το «φαινόμενο» Κωνσταντοπούλου θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα. Αφήνουμε, όμως, πρώτα τα πράγματα να …σχηματιστούν πιο καθαρά…