Οι υστερικοί και οι εξτρεμιστές κάθε είδους συχνά γίνονται αστείοι…
Ο Κώστας Βαξεβάνης θύμωσε πολύ για το σεξιστικό λεκτικό «στερεότυπο» του Σαμαρά που ξεστόμισε στη Βουλή: «Εγώ είμαι της αντρικής γραμμής».
Έγραψε, λοιπόν, ένα κείμενο, ασυνάρτητων σπερμολογιών, με το οποίο, κουβαριάζοντας τα πάντα, στολίζει το Σαμαρά: ένα πολιτικό πτώμα πλέον…
Το κείμενο: «η αντρική γραμμή του Αντώνη Σαμαρά»
Το διαβάσαμε εδώ:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/03/blog-post_851.html
Πού βρίσκεται το αστείο; Ότι και ο ίδιος ο Βαξεβάνης χρησιμοποιεί ανδροκρατικό (σεξιστικό) λεξιλόγιο: «Ο πολιτικός κουτσαβακισμός είναι ένας τρόπος με τον οποίο ανδρώθηκε η ελληνική δεξιά».
Δεν μας εξήγησε ο Βαξεβάνης τι ήταν η Δεξιά πριν γίνει άνδρας (ανδρωθεί)! Ήταν γυναίκα;;;
Είναι αστείο να το παίζεις υστερικός εξτρεμιστής εναντίον σεξιστικών εννοιών και να χρησιμοποιείς τις ίδιες έννοιες…
Και είναι αστείο και αντιεπιστημονικό να περιορίζεις τη βαναυσότητα του λεξιλογίου που ταπεινώνει, μειώνει και βρίζει τη γυναίκα (σεξισμός), ΜΟΝΟ στη Δεξιά…
Η Γλώσσα αντανακλά τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της κυρίαρχης κουλτούρας, η οποία ριζώνει βαθιά στον ψυχισμό του ανθρώπου. Και επειδή αντανακλά αυτήν την κυρίαρχη κουλτούρα δεν είναι (η Γλώσσα) ΠΟΤΕ κοινωνικά ουδέτερη και αθώα.
Αυτή η κοινωνική διαλεκτική της γλώσσας μας μπολιάζει όλους και το λεκτικό της είναι βαθιά χαραγμένο στον ψυχισμό μας από τα βρεφικά μας χρόνια.
Όταν συνειδητοποιήσουμε, αν ποτέ γίνει αυτό, τη διαλεκτική αυτή, μπορεί να καταπολεμήσουμε τη γλωσσική μας βαρβαρότητα και ελευθεριότητα, το σεξιστικό λεξιλόγιο, αλλά δεν μπορεί να το εξαλείψουμε, διότι δεν μπορεί να εξαλείψουμε τον τρόπο της διαμόρφωσής μας…
Οι εξτρεμιστές του «αντισεξισμού» κάνουν, όπως κάθε εξτρεμιστής της φράσης, επανάσταση σε μια σκάφη νερό. Αγνοούν τη διαλεκτική: ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΓΛΩΣΣΑ.
Αγνοούν ότι η Γλώσσα διαμορφώθηκε κάτω από την πατριαρχική κουλτούρα: Κυρίαρχη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Συνεπώς, αγνοούν ότι πολλά πατριαρχικά στερεότυπα έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στον ανθρώπινο ψυχισμό και έχουν περάσει μέσα στην πολιτική και καλλιτεχνική δημιουργία.
Με τη λογική του εξτρεμιστικού, «αντισεξιστικού» αφορισμού θα πρέπει να ρίξουμε στην πυρά μεγάλα έργα της ανθρώπινης δημιουργίας, όπως και μεγάλους ηγέτες επαναστατικών κινημάτων…
Το πλεονέκτημα ενός αριστερού επαναστάτη είναι ότι συνειδητοποιεί το πρόβλημα και το πολεμάει, αγωνίζεται για τη διαμόρφωση των συνθηκών που θα εξαλείψουν τη γλωσσική βαναυσότητα και την ταπείνωση της γυναίκας.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι ο ίδιος έχει ξεριζώσει τον ψυχισμό του. Έρχονται στιγμές που εκδηλώνει κι αυτός το φαλλοκρατισμό του και τη λεκτική βαναυσότητα του ψυχισμού του ενάντια στη γυναίκα…
Φυσικά, ορθότατα επισημάνθηκε το ανδροκρατικό λεκτικό στερεότυπο του Σαμαρά, αλλά αυτή η υπερβολή αγγίζει τα όρια του λεκτικού εξτρεμισμού, ο οποίος συγκαλύπτει το πραγματικό πρόβλημα, εξορίζει τη διαλεκτική σχέση Κοινωνίας-Γλώσσας-Επαναστατικής δράσης, και αθωώνει τις δυνάμεις που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.
Σημείωση: Πολλές, μάλιστα, από αυτές τις δυνάμεις της «αριστεράς» εμπορεύονται κυνικά και χυδαία της γλωσσική ελευθεριότητα, τα σεξουαλικά υπονοούμενα, το σεξιστικό λεξιλόγιο και κάθε κοινωνική και πορνογραφική διαστροφή: Με άλλοθι τη σάτιρα και την «ελευθερία της έκφρασης» (την «ελευθερία της αγοράς»).
Εδώ οι εξτρεμιστές του «αντισεξισμού» καταπίνουν τη γλώσσα τους…
Η υστερία, όμως, δεν είναι ιστορία…
Ούτε το θέατρο που παίζεται στον ορνιθώνα της Βουλής είναι αγώνας ενάντια στο σεξισμό: Κακόγουστες παραστάσεις είναι…