ΡΕΣΑΛΤΟ: Δύο κείμενα (από τον ίδιο συγγραφέα) με …αντιφατική (εξωτερικά) οπτική (έξυπνο εύρημα), με οξύ σαρκασμό και χιούμορ…
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (100 μέρες ΣΥΡΙΖΑ)
by To Skouliki Tom
Δύο μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όταν είπα σε μια φίλη ότι δε θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γιατί, όσο κι αν ήθελα να πέσουν οι σαμαροβενιζέλοι, δεν πίστευα ότι θα κάνει όσα υποσχόταν, μου είπε νευριασμένη ότι το κάνω για να μπορώ, σε περίπτωση που όντως αθετήσει τις υποσχέσεις του, να λέω ότι εγώ δε μάσησα, ότι δεν πίστεψα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και για να μπορώ να κουνάω το δάχτυλο από θέση ισχύος.
Η επίκληση στο φιλότιμο που έκανε η φίλη μου τελικά δεν έπιασε και ψήφισα ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Παρόλα αυτά, όσοι διαβάζουν τακτικά το μπλογκ μας ξέρουν ότι τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγραφα κείμενα με κριτική τουλάχιστον φιλική προς τη νέα Κυβέρνηση και θεωρώ ακόμα πως αυτό ήταν το πιο σωστό και τίμιο που θα μπορούσα να κάνω, δεδομένου ότι, μετά από 40 χρόνια με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούταν πίστωση χρόνου.
Φυσικά, όταν όλα άρχισαν να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πάει ντουγρού για μνημόνιο 3 και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός, άλλαξα τακτική, με αποτέλεσμα να ακούω τα εξ’ αμάξης από συριζοταλιμπάν που θεωρούσαν αδιανόητο να ασκείται αρνητική κριτική στη θεόσταλτη αριστερή μας κυβέρνηση.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αυτή η αρνητική κριτική που κάνω δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με όσα έσερνα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και με το δίκιο μου.
Γενικά, θεωρώ ότι το μπλογκ και η σελίδα μας έχουν κρατήσει μια – από τα αριστερά – αρκετά αξιοπρεπή αντιπολιτευτική στάση.
Επειδή λοιπόν ένα προσωπικό μπλογκ είναι εξ’ ορισμού αυτοαναφορικό και προκειμένου να βγάλω προφητικά και τα λόγια της φίλης μου, αποφάσισα, τώρα που συμπληρώθηκαν οι περιβόητες πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – και μαζί οι 100 μέρες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης -, να θυμηθώ το παλιό καλό καθεστωτικό Skouliki Tom.
Θα κάνουμε μια αναδρομή στους τελευταίους 3,5 μήνες και θα θυμηθούμε όσα πέτυχε και κυρίως όσα δεν πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οπότε απομακρύνετε από τις οθόνες σας τους συριζοταλιμπάν και τους ψεκασμένους.
Όπως όλοι ξέρουν, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις πρόσφατες εκλογές, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, με πολλές σημαίες, μεταξύ των οποίων ήταν ο τερματισμός της λιτότητας και των υφεσιακών μέτρων. Ας μην το πάμε πιο μακριά στην κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ας κρατήσουμε μια επαφή με την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν κοστολογημένο και υπολογισμένο μέχρι τελευταίο σεντ, σύμφωνα με προεκλογικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαιναν και το διαφήμιζαν με περηφάνια κάθε φορά που τους ρωτούσαν με μανία «Πού θα βρείτε τα λεφτά;».
Καλά εντάξει, ο Στρατούλης το διαφημίζει ακόμα.
Πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ – το μέτρο που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην προηγούμενη κυβέρνηση -, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751, φιλολαϊκά μέτρα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων, επαναπρόσληψη των εργαζομένων του Δημοσίου και διάφορα άλλα που δε χωράνε εδώ.
Ναυαρχίδες της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι Σκουριές, το Ελληνικό, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο αφοπλισμός των ΜΑΤ, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η συντριβή των ολιγαρχών, η φορολόγηση του πλούτου, ο πόλεμος με τη διαπλοκή των καναλιών, η κατάργηση των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές, η κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ, ενώ σίγουρα ξεχνάω και αρκετά ακόμα.
Τί έγινε από όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα.
Ο ΕΝΦΙΑ έγινε πατριωτικό καθήκον, τα 751 μετατέθηκαν για το 2016 – εάν μας το επιτρέψει η κατάσταση της οικονομίας -, οι ιδιωτικοποιήσεις επανεξετάζονται, η επένδυση στις Σκουριές το ίδιο, το ΤΑΙΠΕΔ ζει και βασιλεύει, αντί για αφοπλισμό των ΜΑΤ αφαιρέθηκαν από τη Βουλή τα κιγκλιδώματα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Προκόπης Παυλόπουλος, τα καταστήματα εξακολουθούν να λειτουργούν τις Κυριακές, η άδικη φορολόγηση συνεχίζεται, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό μπήκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σουλατσάρουν στα κανάλια των ολιγαρχών και χαριεντίζονται με τους υπαλλήλους τους.
Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους θεωρώ ότι προχώρησε η επαναπρόσληψη των καθαριστριών – δε γινόταν να κάνουν πίσω σε αυτό -, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, για την πραγματοποίηση της οποίας άσκησαν πίεση οι απεργίες πείνας των κρατουμένων και οι δράσεις αλληλεγγύης των αναρχικών.
Δεν αναφέρομαι καν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Τα 200 εκατομμύρια που διατέθηκαν μοιάζουν με ανέκδοτο.
Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν κάμποσα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ (αφαιρέθηκε η περίοδος Καραμανλή), η διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων (έχω γράψει σχετικά ΕΔΩ) και η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους (η Κυβέρνηση έχει ήδη πει ότι αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους).
Ας μη μιλήσουμε για τα καραγκιοζιλίκια με το λαϊκό γλέντι της παρέλασης και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας.
Στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων, που κλείνουν αισίως κοντά 4 μήνες ζωής κι έχουν στεγνώσει την αγορά από ρευστό, η ανάσα αξιοπρέπειας έγινε δημόσια παραδοχή του κατά 70% καλού μνημονίου, η Τρόικα ξαναβαφτίστηκε και οι κόκκινες γραμμές έγιναν κόκκινη κλωστή δεμένη στο ευρώ – πάση θυσία – τυλιγμένη.
Καμία ρήξη και κανένα δημοψήφισμα δεν υπάρχουν στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ραντεβού με την Ιστορία δίνει, ούτε σάρκα από τη σάρκα μας είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως είχε πει.
Η περίοδος της δημιουργικής ασάφειας έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το πράγμα πλέον είναι σαφές.
Πάμε για έντιμο συμβιβασμό και αμοιβαίως επωφελή συμφωνία με αυτούς που βρίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά πληρώνουμε πάντα στην ώρα μας. Το Μνημόνιο 3 είναι εδώ.
Το έχουν ήδη υπογράψει με το δεξί χέρι. Μένει να το υπογράψουν και με το αριστερό.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Από τη μία τους έστησαν παγίδα, από την άλλη βγαίνει ο Τσακαλώτος και λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο για να κυβερνήσει. Από τη μία αναγκαίο κακό ο Καμμένος, από την άλλη η Χρυσή Αυγή γίνεται για πρώτη φορά δεκτή από τον Κοτζιά στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το χειρότερο με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι μιλούσε για Πρώτη Φορά Αριστερά – έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρησιμοποιεί τη φράση “αριστερή κυβέρνηση”. Το χειρότερο είναι ότι θα πάρει στο λαιμό του ολόκληρη την Αριστερά στο όνομα της οποίας ευαγγελιζόταν ότι θα κυβερνήσει.)
ΠΗΓΗ:
http://www.nostimonimar.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B1-100-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85/1
Επιστροφή στο ρεαλισμό (100 μέρες ΣΥΡΙΖΑ)
by To Skouliki Tom
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 πρώτων ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έγραψα προχθές ένα κείμενο το οποίο, όπως αναμενόταν, αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από τους συριζοταλιμπάν, οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον πρώτο αληθινό ηγέτη στην ιστορία της Αριστεράς μετά τον Άρη Βελουχιώτη.
Σήμερα θα προσπαθήσω να προσεγγίσω αυτές τις 100 πρώτες μέρες από μια διαφορετική σκοπιά, εστιάζοντας κυρίως στη διαπραγμάτευση που αποτελεί το βασικό χόμπι της νέας κυβέρνησης από τότε που ανέλαβε καθήκοντα.
Συριζοταλιμπάν φίλοι μου, κρατηθείτε! Σήμερα θα μιλήσουμε μόνο για επιτυχίες!
Ας ξεχάσουμε τις προεκλογικές υποσχέσεις. Ας ξεχάσουμε και τις προεκλογικές δηλώσεις. Ας ξεχάσουμε και την κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο και το “Go back μαντάμ Μέρκελ”. Ας πούμε ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν υπήρξε ποτέ. Ας πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις εκλογές με μοναδικό μόττο “Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μας επιτρέψουν οι δανειστές”.
Σε αυτήν την περίπτωση, η συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο ως επιτυχία μπορεί να εκληφθεί. Αν υποθέσουμε ότι βασικό μέλημα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από 40 χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι να διατηρηθεί στην εξουσία, μια χαρά τα έχει παίξει τα χαρτιά του ο Αλέξης Τσίπρας.
Οι 100 μέρες ως προπαρασκευαστικό στάδιο ώστε να εξασφαλιστούν τα 100 χρόνια της αριστερής παρένθεσης, ίσως τελικά να μην είναι ένα τόσο σουρεαλιστικό σενάριο.
Εννοείται πως δηλώσεις όπως οι σημερινές του Βαρουφάκη που είπε ότι δε ξέρουμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση τον Ιανουάριο – μαλακίες, μια χαρά κυβέρνηση θα είναι – λέγονται για να λέγονται.
Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία θα περάσει αέρας και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και από τον κόσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μιλούσε για ρήξη με τους εταίρους αλλά ρήξεις στο εσωτερικό του υπάρχουν ελάχιστες. Την ίδια πολυφωνία που διατηρούσε ως αντιπολίτευση, την ίδια πολυφωνία διατηρεί κι ως κυβέρνηση. Του αρέσει να πορεύεται με συνθέσεις, όχι με διασπάσεις.
Μάλιστα, πήγε την πολυφωνία ένα βήμα παραπέρα τοποθετώντας ή διατηρώντας σε καίρια πόστα, πρόσωπα αρεστά στο πιο δεξιό ή συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας – Παυλόπουλος, Πανούσης, Στουρνάρας, Ταγματάρχης, Παπαγγελόπουλος κτλ. Τον Καμμένο, τον Κοτζιά και την Κουντουρά δεν τους μετράω γιατί ήταν προαπαιτούμενα για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Αγνοώντας τις όποιες μεμονωμένες αντιδράσεις, το Μέγαρο Μαξίμου έχει δείξει ότι θα τους στηρίξει απόλυτα, όσες μπαρούφες κι αν κάνουν – κι έχουν κάνει ήδη αρκετές.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να κρατάει τους πάντες σχεδόν ευχαριστημένους. Και προς το παρόν, τα καταφέρνει περίφημα.
Όσον αφορά στο περιεχόμενο της συμφωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να τονίσει – το κάνει ήδη – πόσο πιο φιλολαϊκό είναι από το μέηλ Χαρδούβελη. Ότι αποφύγαμε τα χειρότερα.
Πράγματι, όπως όλα δείχνουν, οι επικουρικές συντάξεις δε θα μειωθούν, τουλάχιστον άμεσα, άρα τα γερόντια θα είναι ευχαριστημένα, ενώ και οι ομαδικές απολύσεις έχουν φύγει από το τραπέζι. Νίκη ψυχολογίας.
Η αύξηση του ΦΠΑ σε κάποια είδη – στα περισσότερα – θα παρουσιαστεί ως συμψηφιστική με τη μείωση σε ορισμένα άλλα, δηλαδή θα μας πουν “τί είχαμε τί χάσαμε ψωλέο το ξεχάσαμε”. Νίκη κι εδώ.
Η επιβολή έκτακτων εισφορών δε θα αγγίξει τα λαϊκά στρώματα και θα γίνει προσπάθεια να περαστεί στη συνείδηση του κόσμου ως χτύπημα της Κυβέρνησης στους λίγους πλούσιους, στους ολιγάρχες, κάτι που δεν είχε κάνει καμία κυβέρνηση στο παρελθόν. Νίκη ταξική.
Το μπλόκο στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις δε θα αφορά όσους έχουν ήδη βγει στη σύνταξη αλλά ζμπούτσα μας κιόλας, αφού εδώ και 5 χρόνια έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι του σατανά και πρέπει όλοι να δουλεύουμε μέχρι να μας μαζέψουν από το πάτωμα. Άλλη μια νίκη για τους (ήδη) συνταξιούχους.
Σχετικά με τον ΕΝΦΙΑ, που αποτελούσε το μεγάλο αγκάθι της κυβέρνησης Σαμαρά κι έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στους συριζαίους με τη συνέχισή του, παρουσιάζεται ήδη ως μέτρο της προηγούμενης κυβέρνησης που πολύ απλά δε μπορεί να καταργηθεί, εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία παραλήφθηκε η Ελλάδα – πατριωτικό καθήκον. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και με την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 και με το αφορολόγητο στα 12.000. Όχι νίκη αλλά ούτε και ήττα.
Ως συμπληρωματικά των παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φροντίσει να κάνει κάποιες κινήσεις επικοινωνιακού περιεχομένου, τις περίφημες ανάσες αξιοπρέπειες, στις οποίες περιλαμβάνονται η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε ως εδώ, η επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, η επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το χρέος, το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, το άνοιγμα της ΕΡΤ, η αποκατάσταση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και οι 100 δόσεις. Κινήσεις που αποτελούν σίγουρα νίκες ψυχολογίας και εκτός από τις 4 πρώτες και νίκες ουσίας.
Αν προσθέσεις και την εικόνα μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται αδιάκοπα κι ακούραστα επί 4 μήνες, ενώ εξετάζει και επιλογές πέραν των παραδοσιακών δανειστών, τα θετικά πρόσημα για το ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλασιάζονται. Καλώς ή κακώς, οι Θεσμοί δεν έχουν καταφέρει να καθυποτάξουν την παρούσα κυβέρνηση, όπως συνέβαινε με τις προηγούμενες. Έχουν υποστεί ήττα, έστω και μικρού βεληνεκούς. Κι αυτό έχει αναγνωριστεί από την πλειοψηφία του λαού, εξού και τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις – κυρίως η χαοτική διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν στις τηλεοπτικές κι όχι μόνο εμφανίσεις τους – οι οποίες είναι εσκεμμένα πυκνές και σε καθημερινή βάση – να τονίζουν ότι οι Θεσμοί ενδιαφέρονται μόνο για υφεσιακά μέτρα νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα και καθόλου για την προοπτική ανάπτυξης της χώρας. Και δεν έχουν άδικο.
Θυμηθείτε μόνο πώς παρουσιαζόταν η Τρόικα και το μνημόνιο από τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης. Σαν μεσσίες.
Φυσικά σε όλα τα παραπάνω βοηθάνε κι άλλοι δύο βασικοί παράγοντες. Πρώτον, η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, οπότε αντίπαλον δέος ή άλλη εναλλακτική δεν υπάρχει – το αντιμνημόνιο πέθανε -, και δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπροστά του εκλογικές αναμετρήσεις.
Η κυριαρχία του είναι αδιαμφισβήτητη. Παίζει μπάλα μόνος του, όπως είχα γράψει τις προάλλες.
Αυτά λοιπόν ως μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση και ανάλυση των γεγονότων, είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Επέλεξα να χρησιμοποιήσω στον τίτλο τη φράση “Επιστροφή στον ρεαλισμό” μόνο και μόνο γιατί έχει γίνει καραμέλα στο στόμα των τηλεδημοσιογράφων που ενώ τη λένε γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους.
Κι όταν αυτοί γελάνε, εμείς συνήθως κλαίμε.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Φαντάζομαι πως αυτοί που αντέδρασαν σε όσα έγραψα προχθές, θα βρίσκουν όσα διάβασαν παραπάνω εξαιρετικά κολακευτικά για τη νέα Κυβέρνηση. Άντε βρε! Να τη χαιρόμαστε!)
ΠΗΓΗ:
http://www.nostimonimar.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-100-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-b/
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (100 μέρες ΣΥΡΙΖΑ)
by To Skouliki Tom
Δύο μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όταν είπα σε μια φίλη ότι δε θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γιατί, όσο κι αν ήθελα να πέσουν οι σαμαροβενιζέλοι, δεν πίστευα ότι θα κάνει όσα υποσχόταν, μου είπε νευριασμένη ότι το κάνω για να μπορώ, σε περίπτωση που όντως αθετήσει τις υποσχέσεις του, να λέω ότι εγώ δε μάσησα, ότι δεν πίστεψα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και για να μπορώ να κουνάω το δάχτυλο από θέση ισχύος.
Η επίκληση στο φιλότιμο που έκανε η φίλη μου τελικά δεν έπιασε και ψήφισα ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Παρόλα αυτά, όσοι διαβάζουν τακτικά το μπλογκ μας ξέρουν ότι τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγραφα κείμενα με κριτική τουλάχιστον φιλική προς τη νέα Κυβέρνηση και θεωρώ ακόμα πως αυτό ήταν το πιο σωστό και τίμιο που θα μπορούσα να κάνω, δεδομένου ότι, μετά από 40 χρόνια με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούταν πίστωση χρόνου.
Φυσικά, όταν όλα άρχισαν να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πάει ντουγρού για μνημόνιο 3 και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός, άλλαξα τακτική, με αποτέλεσμα να ακούω τα εξ’ αμάξης από συριζοταλιμπάν που θεωρούσαν αδιανόητο να ασκείται αρνητική κριτική στη θεόσταλτη αριστερή μας κυβέρνηση.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αυτή η αρνητική κριτική που κάνω δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με όσα έσερνα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και με το δίκιο μου.
Γενικά, θεωρώ ότι το μπλογκ και η σελίδα μας έχουν κρατήσει μια – από τα αριστερά – αρκετά αξιοπρεπή αντιπολιτευτική στάση.
Επειδή λοιπόν ένα προσωπικό μπλογκ είναι εξ’ ορισμού αυτοαναφορικό και προκειμένου να βγάλω προφητικά και τα λόγια της φίλης μου, αποφάσισα, τώρα που συμπληρώθηκαν οι περιβόητες πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – και μαζί οι 100 μέρες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης -, να θυμηθώ το παλιό καλό καθεστωτικό Skouliki Tom.
Θα κάνουμε μια αναδρομή στους τελευταίους 3,5 μήνες και θα θυμηθούμε όσα πέτυχε και κυρίως όσα δεν πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οπότε απομακρύνετε από τις οθόνες σας τους συριζοταλιμπάν και τους ψεκασμένους.
Όπως όλοι ξέρουν, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις πρόσφατες εκλογές, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, με πολλές σημαίες, μεταξύ των οποίων ήταν ο τερματισμός της λιτότητας και των υφεσιακών μέτρων. Ας μην το πάμε πιο μακριά στην κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ας κρατήσουμε μια επαφή με την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν κοστολογημένο και υπολογισμένο μέχρι τελευταίο σεντ, σύμφωνα με προεκλογικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαιναν και το διαφήμιζαν με περηφάνια κάθε φορά που τους ρωτούσαν με μανία «Πού θα βρείτε τα λεφτά;».
Καλά εντάξει, ο Στρατούλης το διαφημίζει ακόμα.
Πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ – το μέτρο που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην προηγούμενη κυβέρνηση -, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751, φιλολαϊκά μέτρα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων, επαναπρόσληψη των εργαζομένων του Δημοσίου και διάφορα άλλα που δε χωράνε εδώ.
Ναυαρχίδες της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι Σκουριές, το Ελληνικό, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο αφοπλισμός των ΜΑΤ, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η συντριβή των ολιγαρχών, η φορολόγηση του πλούτου, ο πόλεμος με τη διαπλοκή των καναλιών, η κατάργηση των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές, η κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ, ενώ σίγουρα ξεχνάω και αρκετά ακόμα.
Τί έγινε από όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα.
Ο ΕΝΦΙΑ έγινε πατριωτικό καθήκον, τα 751 μετατέθηκαν για το 2016 – εάν μας το επιτρέψει η κατάσταση της οικονομίας -, οι ιδιωτικοποιήσεις επανεξετάζονται, η επένδυση στις Σκουριές το ίδιο, το ΤΑΙΠΕΔ ζει και βασιλεύει, αντί για αφοπλισμό των ΜΑΤ αφαιρέθηκαν από τη Βουλή τα κιγκλιδώματα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Προκόπης Παυλόπουλος, τα καταστήματα εξακολουθούν να λειτουργούν τις Κυριακές, η άδικη φορολόγηση συνεχίζεται, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό μπήκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σουλατσάρουν στα κανάλια των ολιγαρχών και χαριεντίζονται με τους υπαλλήλους τους.
Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους θεωρώ ότι προχώρησε η επαναπρόσληψη των καθαριστριών – δε γινόταν να κάνουν πίσω σε αυτό -, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, για την πραγματοποίηση της οποίας άσκησαν πίεση οι απεργίες πείνας των κρατουμένων και οι δράσεις αλληλεγγύης των αναρχικών.
Δεν αναφέρομαι καν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Τα 200 εκατομμύρια που διατέθηκαν μοιάζουν με ανέκδοτο.
Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν κάμποσα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ (αφαιρέθηκε η περίοδος Καραμανλή), η διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων (έχω γράψει σχετικά ΕΔΩ) και η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους (η Κυβέρνηση έχει ήδη πει ότι αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους).
Ας μη μιλήσουμε για τα καραγκιοζιλίκια με το λαϊκό γλέντι της παρέλασης και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας.
Στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων, που κλείνουν αισίως κοντά 4 μήνες ζωής κι έχουν στεγνώσει την αγορά από ρευστό, η ανάσα αξιοπρέπειας έγινε δημόσια παραδοχή του κατά 70% καλού μνημονίου, η Τρόικα ξαναβαφτίστηκε και οι κόκκινες γραμμές έγιναν κόκκινη κλωστή δεμένη στο ευρώ – πάση θυσία – τυλιγμένη.
Καμία ρήξη και κανένα δημοψήφισμα δεν υπάρχουν στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ραντεβού με την Ιστορία δίνει, ούτε σάρκα από τη σάρκα μας είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως είχε πει.
Η περίοδος της δημιουργικής ασάφειας έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το πράγμα πλέον είναι σαφές.
Πάμε για έντιμο συμβιβασμό και αμοιβαίως επωφελή συμφωνία με αυτούς που βρίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά πληρώνουμε πάντα στην ώρα μας. Το Μνημόνιο 3 είναι εδώ.
Το έχουν ήδη υπογράψει με το δεξί χέρι. Μένει να το υπογράψουν και με το αριστερό.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Από τη μία τους έστησαν παγίδα, από την άλλη βγαίνει ο Τσακαλώτος και λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο για να κυβερνήσει. Από τη μία αναγκαίο κακό ο Καμμένος, από την άλλη η Χρυσή Αυγή γίνεται για πρώτη φορά δεκτή από τον Κοτζιά στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το χειρότερο με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι μιλούσε για Πρώτη Φορά Αριστερά – έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρησιμοποιεί τη φράση “αριστερή κυβέρνηση”. Το χειρότερο είναι ότι θα πάρει στο λαιμό του ολόκληρη την Αριστερά στο όνομα της οποίας ευαγγελιζόταν ότι θα κυβερνήσει.)
ΠΗΓΗ:
http://www.nostimonimar.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B1-100-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85/1
Επιστροφή στο ρεαλισμό (100 μέρες ΣΥΡΙΖΑ)
by To Skouliki Tom
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 πρώτων ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έγραψα προχθές ένα κείμενο το οποίο, όπως αναμενόταν, αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από τους συριζοταλιμπάν, οι οποίοι βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον πρώτο αληθινό ηγέτη στην ιστορία της Αριστεράς μετά τον Άρη Βελουχιώτη.
Σήμερα θα προσπαθήσω να προσεγγίσω αυτές τις 100 πρώτες μέρες από μια διαφορετική σκοπιά, εστιάζοντας κυρίως στη διαπραγμάτευση που αποτελεί το βασικό χόμπι της νέας κυβέρνησης από τότε που ανέλαβε καθήκοντα.
Συριζοταλιμπάν φίλοι μου, κρατηθείτε! Σήμερα θα μιλήσουμε μόνο για επιτυχίες!
Ας ξεχάσουμε τις προεκλογικές υποσχέσεις. Ας ξεχάσουμε και τις προεκλογικές δηλώσεις. Ας ξεχάσουμε και την κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο και το “Go back μαντάμ Μέρκελ”. Ας πούμε ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν υπήρξε ποτέ. Ας πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις εκλογές με μοναδικό μόττο “Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μας επιτρέψουν οι δανειστές”.
Σε αυτήν την περίπτωση, η συμφωνία που ετοιμάζεται να υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο ως επιτυχία μπορεί να εκληφθεί. Αν υποθέσουμε ότι βασικό μέλημα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από 40 χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι να διατηρηθεί στην εξουσία, μια χαρά τα έχει παίξει τα χαρτιά του ο Αλέξης Τσίπρας.
Οι 100 μέρες ως προπαρασκευαστικό στάδιο ώστε να εξασφαλιστούν τα 100 χρόνια της αριστερής παρένθεσης, ίσως τελικά να μην είναι ένα τόσο σουρεαλιστικό σενάριο.
Εννοείται πως δηλώσεις όπως οι σημερινές του Βαρουφάκη που είπε ότι δε ξέρουμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση τον Ιανουάριο – μαλακίες, μια χαρά κυβέρνηση θα είναι – λέγονται για να λέγονται.
Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία θα περάσει αέρας και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και από τον κόσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μιλούσε για ρήξη με τους εταίρους αλλά ρήξεις στο εσωτερικό του υπάρχουν ελάχιστες. Την ίδια πολυφωνία που διατηρούσε ως αντιπολίτευση, την ίδια πολυφωνία διατηρεί κι ως κυβέρνηση. Του αρέσει να πορεύεται με συνθέσεις, όχι με διασπάσεις.
Μάλιστα, πήγε την πολυφωνία ένα βήμα παραπέρα τοποθετώντας ή διατηρώντας σε καίρια πόστα, πρόσωπα αρεστά στο πιο δεξιό ή συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας – Παυλόπουλος, Πανούσης, Στουρνάρας, Ταγματάρχης, Παπαγγελόπουλος κτλ. Τον Καμμένο, τον Κοτζιά και την Κουντουρά δεν τους μετράω γιατί ήταν προαπαιτούμενα για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Αγνοώντας τις όποιες μεμονωμένες αντιδράσεις, το Μέγαρο Μαξίμου έχει δείξει ότι θα τους στηρίξει απόλυτα, όσες μπαρούφες κι αν κάνουν – κι έχουν κάνει ήδη αρκετές.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να κρατάει τους πάντες σχεδόν ευχαριστημένους. Και προς το παρόν, τα καταφέρνει περίφημα.
Όσον αφορά στο περιεχόμενο της συμφωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να τονίσει – το κάνει ήδη – πόσο πιο φιλολαϊκό είναι από το μέηλ Χαρδούβελη. Ότι αποφύγαμε τα χειρότερα.
Πράγματι, όπως όλα δείχνουν, οι επικουρικές συντάξεις δε θα μειωθούν, τουλάχιστον άμεσα, άρα τα γερόντια θα είναι ευχαριστημένα, ενώ και οι ομαδικές απολύσεις έχουν φύγει από το τραπέζι. Νίκη ψυχολογίας.
Η αύξηση του ΦΠΑ σε κάποια είδη – στα περισσότερα – θα παρουσιαστεί ως συμψηφιστική με τη μείωση σε ορισμένα άλλα, δηλαδή θα μας πουν “τί είχαμε τί χάσαμε ψωλέο το ξεχάσαμε”. Νίκη κι εδώ.
Η επιβολή έκτακτων εισφορών δε θα αγγίξει τα λαϊκά στρώματα και θα γίνει προσπάθεια να περαστεί στη συνείδηση του κόσμου ως χτύπημα της Κυβέρνησης στους λίγους πλούσιους, στους ολιγάρχες, κάτι που δεν είχε κάνει καμία κυβέρνηση στο παρελθόν. Νίκη ταξική.
Το μπλόκο στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις δε θα αφορά όσους έχουν ήδη βγει στη σύνταξη αλλά ζμπούτσα μας κιόλας, αφού εδώ και 5 χρόνια έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι του σατανά και πρέπει όλοι να δουλεύουμε μέχρι να μας μαζέψουν από το πάτωμα. Άλλη μια νίκη για τους (ήδη) συνταξιούχους.
Σχετικά με τον ΕΝΦΙΑ, που αποτελούσε το μεγάλο αγκάθι της κυβέρνησης Σαμαρά κι έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στους συριζαίους με τη συνέχισή του, παρουσιάζεται ήδη ως μέτρο της προηγούμενης κυβέρνησης που πολύ απλά δε μπορεί να καταργηθεί, εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία παραλήφθηκε η Ελλάδα – πατριωτικό καθήκον. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και με την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 και με το αφορολόγητο στα 12.000. Όχι νίκη αλλά ούτε και ήττα.
Ως συμπληρωματικά των παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φροντίσει να κάνει κάποιες κινήσεις επικοινωνιακού περιεχομένου, τις περίφημες ανάσες αξιοπρέπειες, στις οποίες περιλαμβάνονται η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε ως εδώ, η επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, η επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το χρέος, το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, το άνοιγμα της ΕΡΤ, η αποκατάσταση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και οι 100 δόσεις. Κινήσεις που αποτελούν σίγουρα νίκες ψυχολογίας και εκτός από τις 4 πρώτες και νίκες ουσίας.
Αν προσθέσεις και την εικόνα μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται αδιάκοπα κι ακούραστα επί 4 μήνες, ενώ εξετάζει και επιλογές πέραν των παραδοσιακών δανειστών, τα θετικά πρόσημα για το ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλασιάζονται. Καλώς ή κακώς, οι Θεσμοί δεν έχουν καταφέρει να καθυποτάξουν την παρούσα κυβέρνηση, όπως συνέβαινε με τις προηγούμενες. Έχουν υποστεί ήττα, έστω και μικρού βεληνεκούς. Κι αυτό έχει αναγνωριστεί από την πλειοψηφία του λαού, εξού και τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις – κυρίως η χαοτική διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν στις τηλεοπτικές κι όχι μόνο εμφανίσεις τους – οι οποίες είναι εσκεμμένα πυκνές και σε καθημερινή βάση – να τονίζουν ότι οι Θεσμοί ενδιαφέρονται μόνο για υφεσιακά μέτρα νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα και καθόλου για την προοπτική ανάπτυξης της χώρας. Και δεν έχουν άδικο.
Θυμηθείτε μόνο πώς παρουσιαζόταν η Τρόικα και το μνημόνιο από τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης. Σαν μεσσίες.
Φυσικά σε όλα τα παραπάνω βοηθάνε κι άλλοι δύο βασικοί παράγοντες. Πρώτον, η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, οπότε αντίπαλον δέος ή άλλη εναλλακτική δεν υπάρχει – το αντιμνημόνιο πέθανε -, και δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπροστά του εκλογικές αναμετρήσεις.
Η κυριαρχία του είναι αδιαμφισβήτητη. Παίζει μπάλα μόνος του, όπως είχα γράψει τις προάλλες.
Αυτά λοιπόν ως μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση και ανάλυση των γεγονότων, είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Επέλεξα να χρησιμοποιήσω στον τίτλο τη φράση “Επιστροφή στον ρεαλισμό” μόνο και μόνο γιατί έχει γίνει καραμέλα στο στόμα των τηλεδημοσιογράφων που ενώ τη λένε γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους.
Κι όταν αυτοί γελάνε, εμείς συνήθως κλαίμε.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Φαντάζομαι πως αυτοί που αντέδρασαν σε όσα έγραψα προχθές, θα βρίσκουν όσα διάβασαν παραπάνω εξαιρετικά κολακευτικά για τη νέα Κυβέρνηση. Άντε βρε! Να τη χαιρόμαστε!)
ΠΗΓΗ:
http://www.nostimonimar.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-100-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-b/