"Βήμα της Κυριακής": Ενορχηστρωμένη πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, για επώδυνο συμβιβασμό

Γράφει: Ο Ηλίας Μυλωνάς

Στην κορυφαία φάση της βρίσκεται η συνδυασμένη προσπάθεια άσκησης πίεσης, από συγκεκριμένους παράγοντες, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο με τους δανειστές, κατά πως επιτάσσουν τα ειδικότερα συμφέροντα τους.

Αυτό πολύ εύ­κο­λα γί­νε­ται αντι­λη­πτό, αν απλά κά­ποιος ξε­φυλ­λί­σει το Βήμα της Κυ­ρια­κής 3 Μαΐου. Μια σειρά άρ­θρων των κο­ρυ­φαί­ων δη­μο­σιο­γρά­φων της εφη­με­ρί­δας, γραμ­μέ­να σαν σε καρ­μπόν και στο κοινό πνεύ­μα το οποίο εκ­φρά­ζει επα­κρι­βώς τη συ­νή­θη, το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, γραμ­μή της εφη­με­ρί­δας για απο­δό­μη­ση της αρι­στε­ρής ταυ­τό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, απο­τε­λούν τη βα­σι­κή ύλη της έκ­δο­σης.

Με αυτόν τον τρόπο η συ­γκε­κρι­μέ­νη εφη­με­ρί­δα τηρεί και μια μακρά αντι­δρα­στι­κή πα­ρά­δο­ση σε σχέση με το ρόλο που έχει δια­δρα­μα­τί­σει σε  γε­γο­νό­τα-κα­μπές της Ιστο­ρί­ας αυτού του τόπου, με κο­ρυ­φαίο εκεί­νο της στά­σης της στα Ιου­λια­νά το 1965 και τη στή­ρι­ξη στους απο­στά­τες της τότε κυ­βέρ­νη­σης Ένω­σης  Κέ­ντρου του Γε­ωρ­γί­ου Πα­παν­δρέ­ου.

 Ο ελ­λη­νι­κός λαός, που δια­δή­λω­νε μα­ζι­κά στις πλα­τεί­ες της πρω­τεύ­ου­σας για πε­ρισ­σό­τε­ρη δη­μο­κρα­τία και δι­καιο­σύ­νη, έκαι­γε σω­ρη­δόν τα φύλλα της για να δια­μαρ­τυ­ρη­θεί για την αιφ­νί­δια στρο­φή της εφη­με­ρί­δας, που από ακραιφ­νής «πα­παν­δρεϊ­κιά»  κα­τέ­λη­ξε να στη­ρί­ζει τους απο­στά­τες, τους οποί­ους επέ­βαλ­λαν τότε οι Αμε­ρι­κά­νοι το­πο­τη­ρη­τές και η γλυξ­μπουρ­γκι­κή μο­ναρ­χία. 

Στη διάρ­κεια της χού­ντας η εφη­με­ρί­δα εκ­δι­δό­ταν κα­νο­νι­κά, απο­δε­χό­με­νη την λο­γο­κρι­σία που της επέ­βαλ­λαν οι πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες, τους οποί­ους συ­νή­θως λι­βά­νι­ζε μέσα απ’ τα φύλλα της.

Στις μέρες μας απ’ ότι φαί­νε­ται αυτός ο ρόλος δεν έχει αλ­λά­ξει και πολύ, υπα­κού­ο­ντας στα κε­λεύ­σμα­τα της ση­με­ρι­νής εξου­σί­ας και την υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης που βε­βαί­ως ταυ­τί­ζο­νται από­λυ­τα με αυτά του Ομί­λου Λα­μπρά­κη, ο οποί­ος όχι απλά ελέγ­χει την εφη­με­ρί­δα αλλά έχει εξα­πλω­θεί και σε πολ­λα­πλές δια­φο­ρε­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες πέραν αυτές του Τύπου (κα­τα­σκευ­ές, του­ρι­σμός, ηλε­κτρο­νι­κά ΜΜΕ κλπ).

ΑΝ­ΘΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΠΡΟ­ΠΑ­ΓΑΝ­ΔΙ­ΣΤΙ­ΚΗΣ ΑΡ­ΘΡΟ­ΓΡΑ­ΦΙΑΣ

Ας κά­νου­με μια επι­λο­γή  απο­σπα­σμά­των από άρθρα του  συ­γκε­κρι­μέ­νου φύλ­λου της εφη­με­ρί­δας, ξε­κι­νώ­ντας από τον τίτλο στο πρω­το­σέ­λι­δο άρθρο της που είναι «Το κόμμα τον τρα­βά­ει απ’ το μα­νί­κι». Δίπλα δη­μο­σιεύ­ε­ται μια γε­λοιο­γρα­φία όπου ο «δια­βο­λι­κός» Λα­φα­ζά­νης, την ώρα που ισορ­ρο­πούν με τον Τσί­πρα σε μια τρα­μπά­λα ανά­με­σα στη δραχ­μή και το ευρώ, τον τρα­βά­ει απ’ το μα­νί­κι...προς τη μεριά της δραχ­μής. Ακο­λου­θεί ένα «εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νο» ρε­πορ­τάζ του δη­μο­σιο­γρά­φου Άγ­γε­λου Κω­βαί­ου, με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ση­μεία τα εξής:

«Κο­ρυ­φαί­οι κυ­βερ­νη­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες εμ­φα­νί­ζο­νται βέ­βαιοι: Οι επι­διώ­ξεις του Τσί­πρα συ­μπί­πτουν με τα μη­νύ­μα­τα που έρ­χο­νται από την Ευ­ρώ­πη».

Ποιοι οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι «κο­ρυ­φαί­οι κυ­βερ­νη­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες» και ποια τα «μη­νύ­μα­τα» που έρ­χο­νται από την Ευ­ρώ­πη, δεν διευ­κρι­νί­ζε­ται.

«Οι ίδιοι πα­ρά­γο­ντες», κατά τον αρ­θρο­γρά­φο, «λένε ότι με όσα έχουν γίνει καλώς ή κακώς ως σή­με­ρα, η μόνη επι­λο­γή είναι να λήξει η δια­πραγ­μά­τευ­ση...».

Το συλ­λο­γι­σμό συ­μπλη­ρώ­νει «η εκτί­μη­ση άλλου κυ­βερ­νη­τι­κού στε­λέ­χους που δεν συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στην ομάδα Τσί­πρα, το οποίο λέει ότι ο Τσί­πρας φαί­νε­ται να κλί­νει προς το συμ­βι­βα­σμό, ακόμη κι αν αυτός είναι ετε­ρο­βα­ρής, για να μη χρη­σι­μο­ποι­ή­σω πιο βαριά έκ­φρα­ση».

Ο συ­νε­πής όσο και δε­ο­ντο­λό­γος αρ­θρο­γρά­φος βε­βαί­ως δια­φυ­λάσ­σει την τιμή των συ­γκε­κρι­μέ­νων δη­μο­σί­ων προ­σώ­πων, απο­φεύ­γο­ντας να ανα­φέ­ρει τα ονό­μα­τα τους.

Και πα­ρα­κά­τω προ­χω­ρά­ει στο προ­σω­πι­κό του συ­μπέ­ρα­σμα ότι «γε­νι­κή είναι η εκτί­μη­ση ότι ο Πρω­θυ­πουρ­γός βρί­σκε­ται πολύ κοντά στη λήψη μιας πο­λι­τι­κής από­φα­σης για να προ­χω­ρή­σει στο συμ­βι­βα­σμό με τους δα­νει­στές, ακόμη κι αν αυτό ση­μαί­νει ότι οι κόκ­κι­νες γραμ­μές, κυ­ρί­ως στο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό, θα με­τα­τε­θούν ή θα θο­λώ­σουν». Χαρές και πα­νη­γύ­ρια στον ελ­λη­νι­κό λαό!

Γι αυτό και σε ότι αφορά το εσω­κομ­μα­τι­κό πεδίο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είναι βέ­βαιος ότι «είναι έντο­νη η αί­σθη­ση ότι ο κ. Τσί­πρας θα πε­τά­ξει το γάντι στην αρι­στε­ρή πτέ­ρυ­γα του κόμ­μα­τος. Κά­ποια έμπει­ρα στε­λέ­χη του κόμ­μα­τος όμως», (πάλι ανώ­νυ­μα),«δεν βλέ­πουν πι­θα­νή μια διά­σπα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το πολύ να δια­φο­ρο­ποι­η­θούν...καμιά δε­κα­ριά βου­λευ­τές».

Είναι δύ­σκο­λο βε­βαί­ως να δια­κρί­νει κα­νείς, δια­βά­ζο­ντας τα προη­γού­με­να, που στα­μα­τά­ει ο εν­δό­μυ­χος πόθος του αρ­θρο­γρά­φου και που αρ­χί­ζει το πραγ­μα­τι­κό ρε­πορ­τάζ. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη συλ­λο­γι­στι­κή όμως έχει και συ­νέ­χεια. Ένα συ­μπλη­ρω­μα­τι­κό κε­φά­λαιο στο κάτω μέρος της σε­λί­δας, έχει τον τίτλο «Βά­ζουν στο ντου­λά­πι την “ντρί­πλα” με το δη­μο­ψή­φι­σμα», βάσει πλη­ρο­φο­ριών πάλι από ανώ­νυ­μο «κο­ρυ­φαίο κυ­βερ­νη­τι­κό στέ­λε­χος».

Σε μια άλλη στήλη, αυτή του διευ­θυ­ντή της εφη­με­ρί­δας Αντώ­νη Κα­ρα­κού­ση με τίτλο «Η Ελ­λά­δα ναυα­γεί...», ο αρ­θρο­γρά­φος ρί­χνει τις ευ­θύ­νες για όλες τις κα­κο­δαι­μο­νί­ες «στον “το­ξι­κό” Υπουρ­γό Οι­κο­νο­μι­κών, οι κι­νή­σεις του οποί­ου ήταν υπο­μο­νευ­τι­κές της όποιας συμ­φω­νί­ας». “Το­ξι­κός” και “καρ­κι­νο­γό­νος” ο Γιά­νης κατά τον Κα­ρα­κού­ση λοι­πόν, από­λυ­τα υπεύ­θυ­νος για όλα, λες και έκανε ότι του κα­τέ­βαι­νε στο κε­φά­λι, μη υπα­κού­ο­ντας στις κα­τευ­θύν­σεις της κυ­βέρ­νη­σης...

Ο διευ­θυ­ντής σύ­ντα­ξης τώρα της ίδιας εφη­με­ρί­δας  Σήφης Πο­λυ­μί­λης, στη δική του στήλη με τίτλο «Με το κόμμα ή την κοι­νω­νία;» (παρ’ ότι το πρό­σφα­το εκλο­γι­κό του απο­τέ­λε­σμα υπήρ­ξε το εντυ­πω­σια­κό πο­σο­στό του 37%, εν τού­τοις για τον πο­λυ­μα­θέ­στα­το διευ­θυ­ντή το κόμμα δεί­χνει να βρί­σκε­ται έξω απ’ την κοι­νω­νία, να μην απο­τε­λεί κομ­μά­τι της και μά­λι­στα το πιο δυ­να­μι­κό), ανα­φε­ρό­με­νος και αυτός βε­βαί­ως στον Αλέξη Τσί­πρα, γρά­φει:

  «Δέ­σμιος των υπο­σχέ­σε­ων του, εσω­κομ­μα­τι­κών ισορ­ρο­πιών με τους ζη­λω­τές της εξό­δου (sic) από το ευρώ και της υπο­βάθ­μι­σης της πο­λι­τι­κής από επι­κοι­νω­νια­κούς χει­ρι­σμούς, ο Πρω­θυ­πουρ­γός έχει αυ­το­πα­γι­δευ­τεί σε μια πα­ρα­λυ­τι­κή λο­γι­κή με κίν­δυ­νο να πα­γι­δεύ­σει και τη χώρα. Ακόμη και αν απο­φα­σί­σει να κάνει το με­γά­λο βήμα να απο­δε­χθεί μια συμ­φω­νία, θα κα­τη­γο­ρη­θεί από τους συ­ντρό­φους του για τα­πει­νω­τι­κή συν­θη­κο­λό­γη­ση, όπως προ­α­ναγ­γέλ­λει ήδη η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα. Και τότε πρέ­πει να απο­φα­σί­σει ορι­στι­κά και αμε­τά­κλη­τα με ποιους θα πάει και ποιους θα αφή­σει. Η ώρα των απο­φά­σε­ων έχει έρθει και πε­ρι­θώ­ρια για άλλες κι­νή­σεις άσφαι­ρων απει­λών δεν υπάρ­χουν...».

Κα­λεί­ται λοι­πόν ο Πρω­θυ­πουρ­γός να επι­λέ­ξει στο δί­λημ­μα που του θέτει ο Πο­λυ­μί­λης: με αυτόν και με την αστι­κή τάξη ή με το κόμμα,  τους συ­ντρό­φους του και τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας που έχει μα­τώ­σει από τα προη­γού­με­να μνη­μό­νια;

Άλλος ένας βα­θυ­στό­χα­στος αρ­θρο­γρά­φος, ο Παύ­λος Πα­πα­δό­που­λος, μας ξε­δι­πλώ­νει το δικό του σκε­πτι­κό στη στήλη του με τίτλο «Η στρο­φή του Αλέξη».

Ανα­ρω­τιέ­ται λοι­πόν ο συ­γκε­κρι­μέ­νος αν ο Τσί­πρας «δια­θέ­τει το θάρ­ρος και την οξυ­δέρ­κεια για τη “με­γά­λη στρο­φή” που υπα­γο­ρεύ­ε­ται από υπέρ­τε­ρες ιστο­ρι­κές ανα­γκαιό­τη­τες, χωρίς να βρε­θεί στο κενό ή να πε­ρά­σει στην Ιστο­ρία ως “οπα­δός των οπα­δών του”(sic)». «Το τι λέει ο κ. Λα­φα­ζά­νης», συ­νε­χί­ζει αυτός ο φω­στή­ρας της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας, «έχει μικρή ση­μα­σία, αφού ως σκλη­ρός επαγ­γελ­μα­τί­ας της πο­λι­τι­κής, απλώς επι­χει­ρεί να διευ­ρύ­νει την εν­δο­κυ­βερ­νη­τι­κή επιρ­ροή του. Η Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομάδα μάλ­λον θα στη­ρί­ξει τη λι­τό­τη­τα. Οι 146 από τους 149 βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που έσπευ­σαν να αρ­πά­ξουν τις βου­λευ­τι­κές Μερ­σε­ντές αγνο­ώ­ντας τη δη­μό­σια προ­τρο­πή του κ. Τσί­πρα περί του αντι­θέ­του, είναι δύ­σκο­λο να πι­στέ­ψου­με ότι θα τις χά­σουν για να μην ψη­φί­σουν το ψα­λί­δι στις επι­κου­ρι­κές».

Τέ­τοιο υψη­λού επι­πέ­δου σκε­πτι­κό και τόσο ακλό­νη­το πο­λι­τι­κό επι­χεί­ρη­μα δεν έχου­με μα­τα­δεί(!!). Επι­κου­ρι­κές ή Μερ­σε­ντές, δια­λέξ­τε. Στο φι­νά­λε μά­λι­στα είναι “δύ­σκο­λο να πι­στέ­ψει” ο πε­φω­τι­σμέ­νος αυτός αρ­θρο­γρά­φος ότι δεν θα υπε­ρι­σχύ­σουν οι Μερ­σε­ντές!

Και τέλος αυτός ο γί­γα­ντας της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας κα­τα­λή­γει στο μνη­μειώ­δες συ­μπέ­ρα­σμα: «Πα­ράλ­λη­λα, μια προ­σφυ­γή στις κάλ­πες έπει­τα από μια συμ­φω­νία με τους θε­σμούς μπο­ρεί να οδη­γή­σει πολ­λούς ακρο­α­ρι­στε­ρούς βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα σπί­τια τους και τον κ. Τσί­πρα ανα­βα­πτι­σμέ­νο ως ηγέτη μιας κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας. Οι “κω­λο­τού­μπες” κακώς υπο­τι­μώ­νται. Όταν εκτε­λού­νται σωστά, όχι μόνο δεν απο­δο­κι­μά­ζο­νται, αλλά αντί­θε­τα κα­τα­χει­ρο­κρο­τού­νται».

Ο άν­θρω­πος φαί­νε­ται ότι έχει στα­θε­ρές πο­λι­τι­κές αξίες! Ζει όμως στην Ελ­λά­δα ή ήρθε από άλλο γα­λα­ξία και δεν έχει αντι­λη­φθεί που κα­τέ­λη­ξαν  “κω­λο­του­μπά­ριοι”  σαν τον Κα­ρα­τζα­φέ­ρη, τον Κου­βέ­λη, το Βε­νι­ζέ­λο, το Σα­μα­ρά και όλους  τους υπό­λοι­πους;

 Ανα­ρω­τή­θη­κε ποτέ αν αντί για τους «ακρο­α­ρι­στε­ρούς βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» μπο­ρεί να βρε­θούν κά­ποιοι άλλοι στα σπί­τια τους;

Και τέλος έρ­χε­ται ο Νότης Πα­πα­δό­που­λος για να δώσει στη στήλη του τον τίτλο «Γυ­ρί­στε την πλάτη στην οπι­σθο­δρο­μι­κή κο­μπα­νία κ. Τσί­πρα». Όπου «οπι­σθο­δρο­μι­κή κο­μπα­νία» είναι το κόμμα που ανέ­δει­ξε τον Πρω­θυ­πουρ­γό, ενώ αυτός και οι όμοιοι του υπο­τί­θε­ται ότι ...αντι­προ­σω­πεύ­ουν την πρό­ο­δο.

Θα πρέ­πει να απα­ντή­σου­με σε αυ­τούς τους «κλό­ουν» της δη­μο­σιο­γρα­φί­ας ότι ετού­το το κόμμα στά­θη­κε όρθιο και μπρο­στά­ρης σε πολ­λούς αγώ­νες, κα­τα­φέρ­νο­ντας να κερ­δί­σει την εμπι­στο­σύ­νη και την ψήφο του ελ­λη­νι­κού λαού και να εκλε­γεί στην κυ­βέρ­νη­ση με ένα ση­μα­ντι­κό πο­σο­στό. Γι αυτό και μόνο το λόγο, δεν δι­καιού­ται  να έρ­χε­ται τώρα ο κάθε τυ­χάρ­πα­στος δη­μο­σιο­γρα­φί­σκος να κου­νά­ει το δά­χτυ­λο στον Πρω­θυ­πουρ­γό της χώρας και να απαι­τεί από αυτόν να γυ­ρί­σει τις πλά­τες του στο κόμμα που τον ανέ­δει­ξε.

Ο Αλέ­ξης Τσί­πρας και το κόμμα του πρέ­πει αντί­θε­τα να γυ­ρί­σουν τις πλά­τες τους στις αστι­κές σει­ρή­νες που αντι­προ­σω­πεύ­ο­νται από τους συ­γκε­κρι­μέ­νους λι­βε­λο­γρά­φους, οι οποί­οι απαι­τούν ένα συμ­βι­βα­σμό με τους δα­νει­στές, ακόμη και επώ­δυ­νο, έτσι ώστε τα αφε­ντι­κά τους να συ­νε­χί­σουν να κερ­δο­σκο­πούν απρό­σκο­πτα σε αυτή την κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη χώρα.

 Με τις ευ­λο­γί­ες πάντα των Ευ­ρω­παί­ων προ­στα­τών τους, οι οποί­οι κα­θό­λου δεν χα­ρα­κτη­ρί­ζο­νται σαν εταί­ροι του ελ­λη­νι­κού λαού αλλά όπως  απο­δεί­χτη­κε απο­τε­λούν όχι απλά  μια οπι­σθο­δρο­μι­κή, αλλά  μια άκρως αντι­δρα­στι­κή διε­θνή κο­μπα­νία ανάλ­γη­των το­κο­γλύ­φων και σπε­κου­λα­δό­ρων.

 ΠΗΓΗ:
http://rproject.gr/article/vima-tis-kyriakis-enorhistromeni-piesi-ston-syriza-gia-epodyno-symvivasmo