Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:
Για ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ είχε μιλήσει και ο Τσίπρας το 2012. Διαβάστε δύο αποκαλυπτικά κείμενα ΕΔΩ
Την ώρα που ο «φίλος της Ελλάδας», ο Μπάρακ Ομπάμα, καλούσε την Ελλάδα να… «σοβαρευτεί», τουτέστιν να συνεχίσει να ζει υπό το καθεστώς των Μνημονίων, των τοκογλύφων, των διεθνών και εγχώριων αρπακτικών, ο υπουργός κ.Βαρουφάκης προχωρούσε στην διατύπωση μιας ακόμα εκπληκτικής ιδέας:
Απηύθυνε πρόταση στην Γερμανίδα καγκελάριο να προχωρήσει στην εξαγγελία και στην εφαρμογή ενός «σχεδίου Μέρκελ» για την Ελλάδα. Το «σχέδιο Μέρκελ», κατά τον κ.Βαρουφάκη, πρέπει να κινηθεί κατά τα πρότυπα ενός παλιότερου σχεδίου: Του «σχεδίου Μάρσαλ»…
Στο σημείο αυτό, όμως, έχουμε κάτι πραγματικά… σπουδαίο: Έχουμε μια κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερή» που έρχεται να ενστερνιστεί βασικούς πυλώνες της παραχαραγμένης αλήθειας. Που σπεύδει να οικοδομήσει τον λόγο της με τα σκουριασμένα υλικά της ασύστολης μετεμφυλιακής προπαγάνδας. Που επιλέγει να αντλήσει τα σχέδιά της για το μέλλον του τόπου και του λαού αναμηρυκάζοντας την πολιτική αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» του συστήματος.
Αυτό είναι πραγματικά… αξιοσημείωτο: Η εκτρωματικά γελοία τακτική της «αποκολοκύνθωσης» της Ιστορίας μετατρέπεται σε «πρώτη φορά Αριστερό»… αφήγημα. Στο όνομα της «σωτηρίας», των «έντιμων συμβιβασμών» και των «σκληρών διαπραγματεύσεων», η «πρώτη φορά Αριστερά» φτάνει να εκθειάζει ακόμα και το σχέδιο Μάρσαλ! Και μάλιστα χωρίς καμία… «δημιουργική ασάφεια».
Αλλά τι ήταν αυτόν το τόσο… «καλό» σχέδιο Μάρσαλ, που «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και που τώρα η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας θεωρεί «ευχής έργον» να το ξαναζήσουμε υπό την εκδοχή ενός «σχεδίου Μέρκελ»;
Ας θυμηθούμε:
Το σχέδιο Μάρσαλ, του οποίου την… επέτειο είχαμε πριν μια βδομάδα (εξαγγέλθηκε στις 5 Ιουνίου 1947) πράγματι ήταν «καλό». Όχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ήταν ωφέλιμο για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ήταν καλό ακόμα και για συνεργάτες των Γερμανών. Ήταν καλό για τους λίγους. Εκείνους που είχαν στο μυαλό τους την δική τους αποκατάσταση στην εξουσία και την εξασφάλιση τριφυλλού βίου πάνω στην καμπούρα της μετά τον πόλεμο κατεστραμμένης Ελλάδα.
Πέραν της Ελλάδας, το σχέδιο Μάρσαλ φυσικά και λειτούργησε επωφελώς ως εργαλείο του ιμπεριαλισμού για την ανακοπή των επαναστατικών διαθέσεων των μαζών μετά τον πόλεμο και για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη. Αυτός ήταν και ο λόγος που – και στην Ελλάδα - τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του λαϊκού κινήματος για την (ακόμα και με στρατιωτικά μέσα) διατήρηση των πλουτοκρατών στην εξουσία.
Το τι πραγματικά ήταν αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά η κατανομή αυτών των κεφαλαίων που διοχετεύτηκαν προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.
Το τι πραγματικά ήταν το σχέδιο Μάρσαλ, το που απέβλεπε και το που οδήγησε το ομολογούσε ο ίδιος ο Paul Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα.
Οι ΗΠΑ – έλεγε ο Porter - έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που «επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της… να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Ο κ.Βαρουφάκης για λογαριασμό της «πρώτη φορά Αριστερής» κυβέρνησης βλέπει το όφελος του λαού σε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Μόνο που το αυθεντικό σχέδιο Μάρσαλ δεν είχε καμία σχέση με το λαό. Μέσω του σχεδίου Μάρσαλ η ελληνική άρχουσα τάξη «είναι αποφασισμένη, πάνω απ’ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας». Αυτή την αλήθεια που ξεχνά ο κ.Βαρουφάκης την τόνιζε ο ίδιος ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα (Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα – Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα – Μαρτυρίες»).
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν, όντως, ένα καλό σχέδιο, αλλά για το ξεζούμισμα του λαού από μια δράκα προυχόντων. Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ήλεγχαν την Ελλάδα μέσα στα πλαίσια που διαμόρφωσε το σχέδιο Μάρσαλ αποδείχτηκαν… επιεικείς. «Λέγεται – ανέφερε ο Μαρκεζίνης – ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200» (Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 – 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο»).
Το σχέδιο Μάρσαλ υπήρξε συνώνυμο της χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει: «Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας “δανεικά κεφάλαια” αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».
Με αυτό τον τρόπο ξεκοκαλίστηκαν τα περίπου 2 δισ. δολάρια του σχεδίου Μάρσαλ που πολλά από αυτά γύρισαν πίσω στους τότε «σωτήρες» μέσω των υπέρογκων εξοπλισμών που έφτασαν να αγγίζουν το 50% του προϋπολογισμού. Έτσι ξεκοκαλίστηκαν από τον Οκτώβρη του ’44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της συνολικής «αμερικανικής βοήθειας» μέσω της οποίας – κατά τον Porter πάντα – τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας βρήκαν τη θέση τους ως «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας»…
Τίποτα λοιπόν από τα παραπάνω δεν είχαν σχέση με «βοήθεια» ή με «σωτηρία» του λαού. Αντίθετα το τίμημα για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα. Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ένας άλλος ο Αμερικανός, και μάλιστα ο υπεύθυνος του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα, ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:
Ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για όσους το μνημονεύουν με «αριστερή» (!) αναπόληση, ούτε για την (αυτή κι αν είναι «πρώτη φορά Αριστερή»!) θεωρία ότι «σωτηρία» για το λαό είναι να ξαναζήσουμε το σχέδιο Μάρσαλ και μάλιστα υπό την εκδοχή του «σχεδίου Μέρκελ»...
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/322112,Sxedio-Marsal-Ti-lene-oi-an8rwpoi---.html
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:
Για ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ είχε μιλήσει και ο Τσίπρας το 2012. Διαβάστε δύο αποκαλυπτικά κείμενα ΕΔΩ
Την ώρα που ο «φίλος της Ελλάδας», ο Μπάρακ Ομπάμα, καλούσε την Ελλάδα να… «σοβαρευτεί», τουτέστιν να συνεχίσει να ζει υπό το καθεστώς των Μνημονίων, των τοκογλύφων, των διεθνών και εγχώριων αρπακτικών, ο υπουργός κ.Βαρουφάκης προχωρούσε στην διατύπωση μιας ακόμα εκπληκτικής ιδέας:
Απηύθυνε πρόταση στην Γερμανίδα καγκελάριο να προχωρήσει στην εξαγγελία και στην εφαρμογή ενός «σχεδίου Μέρκελ» για την Ελλάδα. Το «σχέδιο Μέρκελ», κατά τον κ.Βαρουφάκη, πρέπει να κινηθεί κατά τα πρότυπα ενός παλιότερου σχεδίου: Του «σχεδίου Μάρσαλ»…
Στο σημείο αυτό, όμως, έχουμε κάτι πραγματικά… σπουδαίο: Έχουμε μια κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερή» που έρχεται να ενστερνιστεί βασικούς πυλώνες της παραχαραγμένης αλήθειας. Που σπεύδει να οικοδομήσει τον λόγο της με τα σκουριασμένα υλικά της ασύστολης μετεμφυλιακής προπαγάνδας. Που επιλέγει να αντλήσει τα σχέδιά της για το μέλλον του τόπου και του λαού αναμηρυκάζοντας την πολιτική αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» του συστήματος.
Αυτό είναι πραγματικά… αξιοσημείωτο: Η εκτρωματικά γελοία τακτική της «αποκολοκύνθωσης» της Ιστορίας μετατρέπεται σε «πρώτη φορά Αριστερό»… αφήγημα. Στο όνομα της «σωτηρίας», των «έντιμων συμβιβασμών» και των «σκληρών διαπραγματεύσεων», η «πρώτη φορά Αριστερά» φτάνει να εκθειάζει ακόμα και το σχέδιο Μάρσαλ! Και μάλιστα χωρίς καμία… «δημιουργική ασάφεια».
Αλλά τι ήταν αυτόν το τόσο… «καλό» σχέδιο Μάρσαλ, που «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και που τώρα η «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας θεωρεί «ευχής έργον» να το ξαναζήσουμε υπό την εκδοχή ενός «σχεδίου Μέρκελ»;
Ας θυμηθούμε:
Το σχέδιο Μάρσαλ, του οποίου την… επέτειο είχαμε πριν μια βδομάδα (εξαγγέλθηκε στις 5 Ιουνίου 1947) πράγματι ήταν «καλό». Όχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ήταν ωφέλιμο για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ήταν καλό ακόμα και για συνεργάτες των Γερμανών. Ήταν καλό για τους λίγους. Εκείνους που είχαν στο μυαλό τους την δική τους αποκατάσταση στην εξουσία και την εξασφάλιση τριφυλλού βίου πάνω στην καμπούρα της μετά τον πόλεμο κατεστραμμένης Ελλάδα.
Πέραν της Ελλάδας, το σχέδιο Μάρσαλ φυσικά και λειτούργησε επωφελώς ως εργαλείο του ιμπεριαλισμού για την ανακοπή των επαναστατικών διαθέσεων των μαζών μετά τον πόλεμο και για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη. Αυτός ήταν και ο λόγος που – και στην Ελλάδα - τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του λαϊκού κινήματος για την (ακόμα και με στρατιωτικά μέσα) διατήρηση των πλουτοκρατών στην εξουσία.
Το τι πραγματικά ήταν αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά η κατανομή αυτών των κεφαλαίων που διοχετεύτηκαν προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.
- Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη τον Απρίλη του 1952, το 60% των πιστώσεων που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ είχαν απορροφηθεί από δέκα, όλες κι όλες, βιομηχανίες.
- Εκατοντάδες εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις.
Το τι πραγματικά ήταν το σχέδιο Μάρσαλ, το που απέβλεπε και το που οδήγησε το ομολογούσε ο ίδιος ο Paul Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα.
Οι ΗΠΑ – έλεγε ο Porter - έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που «επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της… να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα».
Ο κ.Βαρουφάκης για λογαριασμό της «πρώτη φορά Αριστερής» κυβέρνησης βλέπει το όφελος του λαού σε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Μόνο που το αυθεντικό σχέδιο Μάρσαλ δεν είχε καμία σχέση με το λαό. Μέσω του σχεδίου Μάρσαλ η ελληνική άρχουσα τάξη «είναι αποφασισμένη, πάνω απ’ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας». Αυτή την αλήθεια που ξεχνά ο κ.Βαρουφάκης την τόνιζε ο ίδιος ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα (Paul A. Porter: «Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα – Ημερολόγιο ενός προεδρικού απεσταλμένου», έκδοση «Bήμα – Μαρτυρίες»).
Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν, όντως, ένα καλό σχέδιο, αλλά για το ξεζούμισμα του λαού από μια δράκα προυχόντων. Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ήλεγχαν την Ελλάδα μέσα στα πλαίσια που διαμόρφωσε το σχέδιο Μάρσαλ αποδείχτηκαν… επιεικείς. «Λέγεται – ανέφερε ο Μαρκεζίνης – ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200» (Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940 – 1950, εκδόσεις «Θεμέλιο»).
Το σχέδιο Μάρσαλ υπήρξε συνώνυμο της χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει: «Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας “δανεικά κεφάλαια” αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».
Με αυτό τον τρόπο ξεκοκαλίστηκαν τα περίπου 2 δισ. δολάρια του σχεδίου Μάρσαλ που πολλά από αυτά γύρισαν πίσω στους τότε «σωτήρες» μέσω των υπέρογκων εξοπλισμών που έφτασαν να αγγίζουν το 50% του προϋπολογισμού. Έτσι ξεκοκαλίστηκαν από τον Οκτώβρη του ’44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της συνολικής «αμερικανικής βοήθειας» μέσω της οποίας – κατά τον Porter πάντα – τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας βρήκαν τη θέση τους ως «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας»…
Τίποτα λοιπόν από τα παραπάνω δεν είχαν σχέση με «βοήθεια» ή με «σωτηρία» του λαού. Αντίθετα το τίμημα για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα. Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ένας άλλος ο Αμερικανός, και μάλιστα ο υπεύθυνος του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα, ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:
- «(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)…μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».
- «Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών» («Καθημερινή», 17 Ιουνίου 2007).
Ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για όσους το μνημονεύουν με «αριστερή» (!) αναπόληση, ούτε για την (αυτή κι αν είναι «πρώτη φορά Αριστερή»!) θεωρία ότι «σωτηρία» για το λαό είναι να ξαναζήσουμε το σχέδιο Μάρσαλ και μάλιστα υπό την εκδοχή του «σχεδίου Μέρκελ»...
ΠΗΓΗ:
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/322112,Sxedio-Marsal-Ti-lene-oi-an8rwpoi---.html