Το μοιρολόι του Στάθη

Το παρακάτω κείμενο του φίλου Στάθη σαν μοιρολόι είναι εξαίρετο.
Το μοιρολόι χαρακτηρίζεται από θρήνους και δάκρυα, αλλά και από δραματική άγνοια της διαλεκτικής των συμφορών: Από καταθλιπτική έλλειψη κατανόησης των αιτίων που οδηγούν στις συμφορές…
Ο Στάθης, το έχουμε ξαναγράψει,
ταυτίζει τη στρατηγική με την τακτική, αφανίζει, ακριβέστερα, τη στρατηγική και εξηγεί την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τα τακτικά λάθη, με τους «κακούς χειρισμούς».

Η παταγώδης αποτυχία της «αριστερής» κυβέρνησης οφείλεται στον άκαμπτο στρατηγικό της προσανατολισμό: ΕΝΤΟΣ της ΕΕ και του Ευρώ!!!

Από εδώ απορρέει και η μεγάλη ΟΥΤΟΠΙΑ: «Ούτε ρήξη ούτε υποταγή»…
ΟΥΤΟΠΙΑ που οδηγεί στην ταπεινωτική ΥΠΟΤΑΓΗ…
Από την πρώτη παράγραφο ο Στάθης δείχνει ότι και ο ίδιος δεν έχει καταλάβει τίποτα…

Μας λέει ότι «η κυβέρνηση δεν έπρεπε να είχε φθάσει ως εδώ».
Έφτασε ως εδώ, νομοτελειακά, από τη στρατηγική της εμμονή στην ΕΕ και το ευρώ. Οι κακοί της χειρισμοί αποτελούν το προϊόν αυτής της στρατηγικής της προσήλωσή στους αποικιοκράτες της ΕΕ, προϊόν της εμμονής της στο ευρώ (το εργαλείο της νέας αποικιοκρατίας)…

Μας λέει επίσης, από την πρώτη παράγραφο, ο Στάθης: «Διαπραγματεύθηκε σαν να είχε άγνοια κινδύνου…».

Και εδώ ο Στάθης ομολογεί μια «άγνοια κινδύνου» ανεπίτρεπτη για Αριστερό κόμμα. Διότι η Αριστερή Σκέψη γνωρίζει ότι δεν μπορεί να έχεις «άγνοια κινδύνου» ΕΝΤΟΣ του «λάκκου των λεόντων»: ΕΝΤΟΣ ενός πλαισίου καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, εντός ενός πλαισίου της παγκοσμιοποίησης και του 4ου Ράιχ…
Όταν αγνοείς τους κινδύνους από τους ληστές και δημίους της ΕΕ, τους κινδύνους της χρηματιστηριακής συμμορίας και των δομών του σύγχρονου φασισμού, ΤΟΤΕ δεν είσαι Αριστερά, αλλά ένας κοινοβουλευτικός τσαρλατάνος…

Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά. Αυτό ο Στάθης, όπως και πολλοί άλλοι αγωνιστές, δεν το έχουν ΑΚΟΜΑ καταλάβει, παρά τις οδυνηρές και καθημερινές κατακεφαλιές.

Ωστόσο οι θρήνοι του Στάθη σε συγκινούν. Καταγράφουν, πολύ παραστατικά το εξωτερικό κέλυφος των μεγάλων μας συμφορών: Την «αριστερή» ΤΡΑΓΩΔΙΑ μας…

Το κείμενο του Στάθη:
http://www.enikos.gr/stathis/328968,Shmeio-kamphs.html


 Σημείο καμπής

Με την άκρη του ματιού. Κι εν αναμονή εξελίξεων. Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να είχε φθάσει ως εδώ. Διαπραγματεύθηκε σαν να είχε άγνοια κινδύνου και με πατέντες ερασιτεχνών εντός ενός στενού αρχηγικού κύκλου. Ο ορισμός του μεζέ των θηρίων. Ταυτοχρόνως, ως τώρα και πλην ολίγων εξαιρέσεων η κυβέρνηση κυβέρνησε υποτυπωδώς. Και βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Οι Έλληνες. Η χώρα. Παρά ταύτα
και παρά τη θηριώδη προπαγάνδα εναντίον του, ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του και έδωσε όπλο το 62%  στην κυβέρνηση. Τη φιλολαϊκή κυβέρνηση. Η οποία όμως δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει, διότι είχε ήδη φθάσει στο απροχώρητο. Δεν είχε
πιά παρά μόνον ένα δρόμο, τον δρόμο που είχαν ακολουθήσει και οι άλλοι, ο δικομματικός μονοκομματισμός. Και ακολούθησε αυτόν τον δρόμο, απλώς χρησιμοποιώντας μια άλλη ρητορική. Που όμως κι αυτή με τη ρητορική των προγενέστερων άρχισε να μοιάζει. Το «όχι» έπρεπε να γίνει «ναι». Κι έγινε. Και στις διαπραγματεύσεις και στη Βουλή. ‘Ένα «ναι» που πίσω του στοιχήθηκαν όλες οι δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια και τον λαό στη δυστυχία.
Μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όχι! Κι αυτό είναι η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης. Έφερε την Αριστερά σε αντίθεση με τον εαυτόν της. Μοιραίο κατόρθωμα-διότι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε τροχιά καμπής. Τι θα βγει απ΄αυτό; άγνωστον ακόμα (μόνο σενάρια κι εικασίες τρέχουν). Η πραγματικότητα όμως έχει διαμορφωθεί.  Η χώρα παραμένει σταθερά σε καθεστώς υποτέλειας (που μάλιστα βαθαίνει) και η κυβέρνηση
φαίνεται ότι θα αποσπάσει μια συμφωνία πολύ σκληρή για τον λαό με μια-δύο πλευρές που θα χρυσώνουν το χάπι (εν πρώτοις με τη «γενναιόδωρη» πλέον αποκατάσταση εκ μέρους  των δυναστών του τραπεζικού τομέα). Στην κοινωνία τα ερχόμενα θα λειτουργήσουν κατά το σύνδρομο του σπιτιού του Χότζα. Με τα σπίτια μας τίγκα στις ύαινες και τους κροκόδειλους, αν μας απαλλάξουν απ΄τη γάτα, θα αισθανθούμε μια κάποια ανακούφιση. Διότι ο λαός
είδε τον χάρο (μιας ανοργάνωτης εξόδου απ΄το ευρώ) με τα μάτια του. Η παραμονή λοιπόν σε ένα νόμισμα φυλακή, σε μια χώρα Ειδική Οικονομική Ζώνη και σε μια Ένωση Θηρίων συνοδεύεται από στεναγμούς ανακούφισης της μεγάλης πλειοψηφίας, και πάντως όλων εκείνων που δεν ήταν προετοιμασμένοι για κινδυνώδεις περιπέτειες σε «αχαρτογράφητα νερά».
Χθες στη Βουλή η εως τώρα επιτυχημένη διαχείριση των εσωτερικών αντιθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και η απολύτως αποτυχημένη διαχείριση του ρόλου της Αριστεράς ως κυβέρνηση έφθασαν στο όριό τους. Και ο κόμπος έσπασε το χτένι: προ του Γορδίου Δεσμού (ο οποίος θα παραμείνει άλυτος για πολλά χρόνια πλέον) οι αστικές δυνάμεις «πήγαν» με την Αριστερά (για να τη φάνε στη συνέχεια) και η Αριστερά, πλην ολίγων, πήγε μαζί τους. Όπως πήγε και τη χώρα εκεί που ως τώρα την πήγαιναν, περιορίζοντας τη διαφορετικότητά της  σε υποσχέσεις για το μέλλον.
Με έναν λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησε ακόμα και από τα αστικοδημοκρατικά του καθήκοντα και υποτάχθηκε όχι τοις κείνων ρήμασι, αλλά στις υπαγορεύσεις των δικτατόρων της οικονομικής φρίκης και του πολιτικού εκφασισμού που τη συνοδεύει. Η απώλεια της δεδηλωμένης (η οποία μάλλον θα διευρυνθεί όταν έλθει η συμφωνία προς ψήφισιν στη Βουλή) υποχρεώνει
τον κ. Τσίπρα (εκτός απ΄τον ανασχηματισμό που θα πρέπει να κάνει αμέσως) σε δύο λύσεις: ή στην ανασύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στο πλαίσιο του υπάρχοντος κοινοβουλίου-πράγμα που θα ήταν ένα «υψηλό πραξικόπημα»-ή στην προσφυγή σε εκλογές.
Ό,τι απ΄τα δύο κι αν κάνει, το κόμμα του το έχει διαλύσει. Αν ο ίδιος μετακινηθεί προς την κεντροαριστερά, όπως με τόση επιμονή τον καλεί να κάνει το σύστημα που θα πολεμούσε, στις επόμενες εκλογές θα έχει βγάλει ο ίδιος την Αριστερά απ΄το προσκήνιο, επιτυγχάνοντας άθλο που ουδείς άλλος ηγέτης της έως τώρα έχει επιτύχει.
Όμως, ας μείνουμε στα τρέχοντα, άλλωστε εις ό,τι με αφορά για την ερμηνεία της βοής των επερχομένων ελάχιστη ικανότητα έχω, σθένος δε τρωθέν και βαρύθυμο.
Άλλωστε χόρτασα, κορέσθηκα απ΄το γελοίον του πράγματος. Είδα τον πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη να φεύγει στην Αίγινα σαν τον τελευταίο νάρκισσο και τον πρώτο ρίψασπιν. Είδα την Αριστερά να αποκτά τον δικό της Τζαμτζή στο πρόσωπο του κ. Μιχελογιαννάκη, είδα και τον «γουναρά» να ΄χει ράμματα για τη γούνα του ο ίδιος. Όμως
αυτά ήταν της πλάκας. Τα σοβαρά είναι μ΄ανθρώπους σαν και μένα. Σε ποια διαδήλωση είχα δει εγώ τον κ. Σαγιά και σε ποιόν αγώνα; Ως φαίνεται, όποιος κάνει τα στραβά μάτια για κάποια πράγματα, ένεκεν υπέρτερων λόγων, στο τέλος στραβώνεται. Ή του ανοίγουν τα μάτια, χωρίς δόξα και με ακόμα λιγότερες ελπίδες.
Σε όσους από σας συνταξιδεύουμε χρόνια μαζί, αλλά και σε πολλούς νεότερους που ανταμωθήκαμε καθ΄οδόν, πάντοτε έλεγα να αμφιβάλλετε για όσα γράφω, όχι επειδή έχω περισσότερες από μία γλώσσες, ούτε επειδή σας γέλασα ποτέ, αλλά διότι έτσι έχουν τα πράγματα. Πάντα προσπαθούσα να σας λέω την αλήθεια δια της αποδείξεώς της, όπως και τη γνώμη μου χωρίς περιστροφές.

Κι έτσι θα συνεχίσω: αμφιβάλλοντας, επαληθεύοντας, ψάχνοντας…
               Ες αύριον πάλι…

 Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9757