Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Όλη η επικοινωνιακή στρατηγική το δεκαήμερο του Γκαίμπελς που διανύουμε, θα διδάσκεται στο άμεσο μέλλον στα σεμινάρια αποσταθεροποίησης, σε όλα τα αντίστοιχα «ανθρωπιστικά ιδρύματα» του ελεύθερου κόσμου.
Η τρομοκρατία από τον ήχο της ερπύστριας αντικαταστάθηκε από την τρομοκρατία της έγκυρης φωνής του ανεξάρτητου δημοσιογράφου,
του -με ευρωπαϊκά προγράμματα σιτιζόμενου- καθηγητή πανεπιστημίου, του αδέκαστου βουλευτή (που ακόμη και το ατσαλάκωτο χαμόγελό του είναι χορηγία Siemens), του «αγανακτισμένου» πολίτη (που συμπτωματικά έχει selfie με το Σαμαρά) και της Βάνα Μπάρμπα.
Κι όμως… αυτό το επικοινωνιακό Μαϊντάν δεν έχει καταφέρει ακόμη να λυγίσει τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας. Έχει όμως καταφέρει να δημιουργήσει ρωγμές. Και κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, η μάχη γίνεται ακόμη πιο αμφίρροπη.
Στη μάχη αυτή η αριστερά δίνει την εντύπωση ότι δεν διαθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο.
Στο κρίσιμο ερώτημα «μετά το όχι, τι;» οι απαντήσεις είναι συγκεχυμένες ή ανεπαρκείς.
Και απέναντι στη «λευκή τρομοκρατία» δεν επιλέγει να αντιτάξει τη «κόκκινη».
Να προβάλει δηλαδή μία προς μία, κωδικοποιημένα, τις επιπτώσεις που θα είχε η συμφωνία, στην οποία ο ελληνικός λαός καλείται να πει το όχι.
Τι σημαίνει για τα μεσαία στρώματα, που γέμισαν την πλατεία Συντάγματος, η προκαταβολή του ετήσιου φόρου;
Δεκάδες χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες και μεσαίες επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες άνεργοι επιπλέον στην στρατιά της θλίψης.
Τι σημαίνει για τον Τουρισμό, που συνεισφέρει το 16% του ΑΕΠ και απασχολεί δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, η αύξηση του ΦΠΑ;
(Τη στιγμή που στην Τουρκία, όπου το γερμανικό κεφάλαιο ελέγχει το σύνολο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων στα παράλια του Αιγαίου;)
Τι σημαίνει για την άμυνα η μείωση των δαπανών και η επερχόμενη ερήμωση των νησιών;
Τι σημαίνει για τους συνταξιούχους αλλά και για τα εξαρτώμενα από αυτούς μέλη, η μείωση των συντάξεων και η αύξηση της φαρμακευτικής συμμετοχής;
(Ποιος θα τους πληροφορήσει εκεί, στις ουρές των 120 ευρώ, σύντομα και απλά, ότι σήμερα παίρνουν 120 την ημέρα αλλά συμφωνία του ναι θα σημαίνει 120 το μήνα;)
Τι σημαίνει η συμφωνία για τους αγρότες, τους μισθωτούς, τους άνεργους;
Κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να μάθει συγκεκριμένα τι σημαίνει γι αυτή η επόμενη μέρα από ένα ενδεχόμενο ναι.
Δεν αρκεί η επίκληση στη περίοδο των μνημονίων, δεν αρκεί η ηθική αποδόμηση του Μαύρου Μετώπου.
Τις επόμενες 3 ημέρες, όταν τα SS του ναι και της νέας συμφωνίας θα εισβάλουν στο σαλόνι, στο μυαλό και τη καρδιά, η αριστερά θα πρέπει να τσακίσει την τρομοκρατία με το ίδιο της το όπλο.
Θα πρέπει να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες και να αφυπνίσει τους τρομοκρατούμενους.
Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο των σύγχρονων Μέγκελε. Και η αριστερά καλείται πλέον να αναμετρηθεί όχι μόνο με τα ταξικά της καθήκοντα.
Το ευρωατλαντικό κεφάλαιο ετοιμάζεται για μια συνολική επίθεση ενάντια στη χώρα. Όχι γιατί είναι ανάλγητο. Αλλά γιατί η κρίση του σημαίνει και καταστροφή κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων σε μεγάλη κλίμακα.
Η καταστροφή που προβλέπεται για τη χώρα δεν έχει προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο. Το ΟΧΙ είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα βρεθούμε δεκαετίες πίσω.
Όπως μονόδρομος είναι να μη μείνει το όχι στα μισά του δρόμου.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9744
Όλη η επικοινωνιακή στρατηγική το δεκαήμερο του Γκαίμπελς που διανύουμε, θα διδάσκεται στο άμεσο μέλλον στα σεμινάρια αποσταθεροποίησης, σε όλα τα αντίστοιχα «ανθρωπιστικά ιδρύματα» του ελεύθερου κόσμου.
Η τρομοκρατία από τον ήχο της ερπύστριας αντικαταστάθηκε από την τρομοκρατία της έγκυρης φωνής του ανεξάρτητου δημοσιογράφου,
του -με ευρωπαϊκά προγράμματα σιτιζόμενου- καθηγητή πανεπιστημίου, του αδέκαστου βουλευτή (που ακόμη και το ατσαλάκωτο χαμόγελό του είναι χορηγία Siemens), του «αγανακτισμένου» πολίτη (που συμπτωματικά έχει selfie με το Σαμαρά) και της Βάνα Μπάρμπα.
Κι όμως… αυτό το επικοινωνιακό Μαϊντάν δεν έχει καταφέρει ακόμη να λυγίσει τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας. Έχει όμως καταφέρει να δημιουργήσει ρωγμές. Και κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, η μάχη γίνεται ακόμη πιο αμφίρροπη.
Στη μάχη αυτή η αριστερά δίνει την εντύπωση ότι δεν διαθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο.
Στο κρίσιμο ερώτημα «μετά το όχι, τι;» οι απαντήσεις είναι συγκεχυμένες ή ανεπαρκείς.
Και απέναντι στη «λευκή τρομοκρατία» δεν επιλέγει να αντιτάξει τη «κόκκινη».
Να προβάλει δηλαδή μία προς μία, κωδικοποιημένα, τις επιπτώσεις που θα είχε η συμφωνία, στην οποία ο ελληνικός λαός καλείται να πει το όχι.
Τι σημαίνει για τα μεσαία στρώματα, που γέμισαν την πλατεία Συντάγματος, η προκαταβολή του ετήσιου φόρου;
Δεκάδες χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες και μεσαίες επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες άνεργοι επιπλέον στην στρατιά της θλίψης.
Τι σημαίνει για τον Τουρισμό, που συνεισφέρει το 16% του ΑΕΠ και απασχολεί δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, η αύξηση του ΦΠΑ;
(Τη στιγμή που στην Τουρκία, όπου το γερμανικό κεφάλαιο ελέγχει το σύνολο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων στα παράλια του Αιγαίου;)
Τι σημαίνει για την άμυνα η μείωση των δαπανών και η επερχόμενη ερήμωση των νησιών;
Τι σημαίνει για τους συνταξιούχους αλλά και για τα εξαρτώμενα από αυτούς μέλη, η μείωση των συντάξεων και η αύξηση της φαρμακευτικής συμμετοχής;
(Ποιος θα τους πληροφορήσει εκεί, στις ουρές των 120 ευρώ, σύντομα και απλά, ότι σήμερα παίρνουν 120 την ημέρα αλλά συμφωνία του ναι θα σημαίνει 120 το μήνα;)
Τι σημαίνει η συμφωνία για τους αγρότες, τους μισθωτούς, τους άνεργους;
Κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να μάθει συγκεκριμένα τι σημαίνει γι αυτή η επόμενη μέρα από ένα ενδεχόμενο ναι.
Δεν αρκεί η επίκληση στη περίοδο των μνημονίων, δεν αρκεί η ηθική αποδόμηση του Μαύρου Μετώπου.
Τις επόμενες 3 ημέρες, όταν τα SS του ναι και της νέας συμφωνίας θα εισβάλουν στο σαλόνι, στο μυαλό και τη καρδιά, η αριστερά θα πρέπει να τσακίσει την τρομοκρατία με το ίδιο της το όπλο.
Θα πρέπει να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες και να αφυπνίσει τους τρομοκρατούμενους.
Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο των σύγχρονων Μέγκελε. Και η αριστερά καλείται πλέον να αναμετρηθεί όχι μόνο με τα ταξικά της καθήκοντα.
Το ευρωατλαντικό κεφάλαιο ετοιμάζεται για μια συνολική επίθεση ενάντια στη χώρα. Όχι γιατί είναι ανάλγητο. Αλλά γιατί η κρίση του σημαίνει και καταστροφή κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων σε μεγάλη κλίμακα.
Η καταστροφή που προβλέπεται για τη χώρα δεν έχει προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο. Το ΟΧΙ είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα βρεθούμε δεκαετίες πίσω.
Όπως μονόδρομος είναι να μη μείνει το όχι στα μισά του δρόμου.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9744