Υπάρχουν κάποια γεγονότα με καταλυτικούς συμβολισμούς…
Ένα τέτοιο γεγονός, μεγάλης σημειολογικής αξίας, είναι και ο διορισμός του Άδωνι στη θέση του αντιπροέδρου της ΝΔ, από το νέο αρχηγό της: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η σημειολογία αυτής της επιλογής είναι πολυεδρική.
Αρχικά είναι μια επιλογή που σηματοδοτεί την ακραία συνέπεια του νεοφιλελευθερισμού: Το ακροδεξιό, φασιστικό παραλήρημα…
Ο οικονομικός φιλελευθερισμός στην ακραία του διάσταση, δηλαδή απαλλαγμένος από κάθε δημοκρατική ελευθερία, είναι ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ…
Συνεπώς δεν υπάρχει καμία αντίφαση, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ανάμεσα στον «κεντρώο» Κυριάκο και τον «ακροδεξιό» Άδωνι…
Ο «κεντρώος» Κυριάκος είναι ένας υστερικός του νεοφιλελευθερισμού και η επιλογή του Άδωνι είναι η διαλεκτική συνέχεια και συνέπεια αυτής της νεοφιλελεύθερης υστερίας…
Ο σύγχρονος φασισμός (του 4ου Ράιχ) είναι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός χωρίς δημοκρατικές ελευθερίες, δηλαδή με εθνικά κράτη προτεκτοράτα και διακοσμητικά κοινοβούλια: Με διαχειριστές ανδρείκελα, κυνικούς εκτελεστές των «εντολών» (μνημονίων κ.λπ), όπως στην Ελλάδα.
Συνεπώς, τόσο η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, όσο και ο διορισμός του Άδωνι, εναρμονίζονται ΠΛΗΡΩΣ με το «πνεύμα» και τις απαιτήσεις των νέων αποικιοκρατών. Καθώς και με την καθεστωτική, υστερικά νεοφιλελεύθερη, συμμετρία: Δίπλα στο «αριστερό» παπούτσι των δωσίλογων ανδρεικέλων του 4ου Ράιχ (Τσίπρας και η παρέα του), κατασκευάστηκε το σύμμετρό του: Το «κεντροδεξιό» παπούτσι των ανδρεικέλων…
Ο διορισμός, όμως, του Άδωνι από τον Μητσοτάκη έχει και μια άλλη σημειολογική διάσταση: Τη διάσταση του σύγχρονου μητσοτακισμού, δηλαδή του μητσοτακισμού που έχει πάρει τις μορφές του ψυχοπαθούς αμοραλισμού και του παραληρήματος.
Ο Άδωνις δεν αποτελεί, απλώς, ένα από τα πιο αλάθευτα σημάδια της πολιτικής αποσύνθεσης, αλλά αποτελεί και ένα «στίγμα», από τα πιο κραυγαλέα, εκείνων των γλοιωδέστατων νεόπλουτων και πολιτικών σαλτιμπάγκων που έχουν τσαλαπατήσει κάθε έννοια Πολιτικής και Ηθικής αξίας
Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι μία από τις πιο αηδιαστικές, γραφικές και φρενοβλαβείς φιγούρες που αποτυπώνουν το ΟΝΕΙΔΟΣ, τη ΦΡΙΚΗ και το ΚΙΤΣ του κατοχικού καθεστώτος…
Είναι ο σαλτιμπάγκος που έχει κάνει επάγγελμα το αηδιαστικό γλείψιμο και ακόμα το πιο αηδιαστικό: Να φτύνει και μετά να γλείφει εκεί που έφτυνε…
Ανήκει στο είδος εκείνο των ασπόνδυλων όντων που σου προκαλούν τη σιχασιά ενός σκουληκιού, ακριβώς διότι, σαν το σκουλήκι, σέρνεται, γλιστράει, μαζεύεται, τεντώνεται και κολλάει, πάντα με οδηγό την ατομική του αναρρίχηση…
Αυτό το παραλήρημα του υστερικού αμοραλισμού, με τις γελοίες και μοχθηρές νεοφιλελεύθερες γκριμάτσες, είναι ο δωσίλογος μητσοτακισμός του σήμερα, στο κατοχικό προτεκτοράτο…
Το πολιτικό «Περιεχόμενο» της ΝΔ βρήκε την αντίστοιχη «Μορφή» του…
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το «Περιεχόμενο» της νεοταξικής «αριστεράς». Βρήκε κι αυτό την αντίστοιχη «Μορφή» του: Τον Τσίπρα και τα «εκσυγχρονιστικά» σκύβαλα του σημιτισμού…