Η «βιωσιμότητα», η «αναδιανομή», η «δικαιοσύνη» και άλλες ιστορίες για αγρίους...
Η τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή και ειδικά η τριτολογία του επιβεβαίωσαν την πλήρη υιοθέτηση εκ μέρους της κυβέρνησής όλου του προπαγανδιστικού οπλοστασίου με το οποίο οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για λογαριασμό του κεφαλαίου, σφυροκόπησαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ακόμα και εκεί που εμφανίστηκε να αντιπαρατίθεται στη ΝΔ
και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτό έγινε με τρόπο που να δικαιώνει τις αντιδραστικές πολιτικές επιλογές της σημερινής κυβέρνησης και κυρίως να εξασφαλίζει στην πράξη τη νομιμοποίηση των παλιών και την προώθηση των νέων ανατροπών.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι παρά τις φραστικές κορόνες που αντάλλαξαν με τον Κυρ. Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε στο τέλος της συζήτησης πως «υπήρξε μια συμφωνία των περισσοτέρων στη διαπίστωση ότι δεν μπορεί να μην προχωρήσουμε σε ρυθμίσεις, σε μέτρα, σε μεταρρυθμίσεις για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».
Κατά συνέπεια, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει σημαία της μεταρρύθμισης τη βιωσιμότητα του συστήματος, δηλαδή λέει ό,τι έλεγαν και όλοι οι προηγούμενοι, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, αφού αυτή είναι η στρατηγική που καθοδηγεί τις αντιασφαλιστικές ανατροπές σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Ομως η επίκληση γενικά της «βιωσιμότητας των Ταμείων» ως ένα πρόβλημα «εισροών και εκροών» στο σύστημα, η απογύμνωση από το ταξικό της περιεχόμενο, από το γεγονός ότι η εργοδοσία και το κράτος της όχι μόνο λεηλάτησαν τις εισφορές των ασφαλισμένων, αλλά συνεχίζουν και σήμερα να μην εκπληρώνουν και να αποσύρονται από τις υποχρεώσεις τους, το έγκλημα της εισφοροδιαφυγής που συνεχίζεται - χωρίς καμιά τιμωρία - γίνονται για να «βγει λάδι» το κεφάλαιο και το αστικό κράτος.
Το ζήτημα είναι ποιος θα πληρώσει
Κυρίως γίνεται για να συνεχίσουν να πληρώνουν για την Ασφάλιση μόνο οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, μισθωτοί, μικρομεσαίοι ΕΒΕ, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες και όχι αυτοί που έχοντας στα χέρια τους τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, καρπώνονται τον ξένο ιδρώτα. Η εκμετάλλευση του κοινωνικού πλούτου από μια χούφτα μονοπωλιακών ομίλων, που ξεζουμίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, αυτό είναι το μεγάλο και διογκούμενο πρόβλημα του Ασφαλιστικού και όχι η «βιωσιμότητα».
Αυτό, άλλωστε, ήταν πάντα το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Γι' αυτό, ακόμα και σε περιόδους υψηλών ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα, ακόμα και τότε που το «σύστημα» δεν είχε ωριμάσει και που η σχέση ασφαλισμένων/συνταξιούχων ήταν πολλαπλάσια υπέρ των πρώτων, το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης απέδιδε και τότε μικρές συντάξεις, πενιχρές παροχές και πάντα πολύ κάτω από τις ανάγκες αυτών που συνεισέφεραν.
Ηταν η «χρυσή εποχή» που οι εισφορές των Ταμείων μετατρέπονταν σε προνομιακά δάνεια προς τις επιχειρήσεις, για να χτιστεί η «εύρωστη» οικονομικά Ελλάδα. Για να στηθεί το «θαύμα» της μεταπολεμικής ανάπτυξης. Γι' αυτό ακόμα και οι πιο ισχυρές οικονομικά χώρες, ακόμα και αυτές που δεν αντιμετωπίζουν οξυμένο το ζήτημα «βιωσιμότητας» και των «ελλειμμάτων», τόσο στην ΕΕ όσο και στον ΟΟΣΑ, προχώρησαν και προχωρούν στα ίδιας κοπής μέτρα: Μείωση παροχών και συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, περικοπές στη συμμετοχή του κράτους στα δημόσια συστήματα.
Αλλωστε, για ποια «βιωσιμότητα» της Ασφάλισης μπορεί να γίνεται λόγος, ακόμα και μέσα στα σημερινά πλαίσια, όταν η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα στην πράξη για να περιοριστεί έστω το αίσχος της εισφοροδιαφυγής των επιχειρήσεων, όταν ο κατώτερος μισθός παραμένει καθηλωμένος στα 586 και 511 ευρώ για τους νέους, με νόμο του κράτους, όταν η «ευελιξία» επεκτείνεται και τείνει να γίνει κυρίαρχη μορφή απασχόλησης; Οταν, δηλαδή, κανονικά και με το νόμο, το ίδιο το κράτος αποστερεί πόρους από τα Ταμεία;
Μήπως όλα αυτά δε γίνονται για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων; Οταν, όμως, επιδιώκεις την αύξηση των καπιταλιστικών κερδών μέσω και της μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», το οποίο βιομήχανοι και τραπεζίτες θεωρούν βάρος απ' το οποίο πρέπει να απαλλαχτούν, πώς θα γίνει «βιώσιμο» το σύστημα;
Το ίδιο ισχύει και για την κρατική συμμετοχή στο σύστημα, που συρρικνώνεται διαρκώς, για να μπορεί η κυβέρνηση από τον κρατικό προϋπολογισμό να ξοδεύει περισσότερα για επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο και να στηρίζει μ' αυτόν τον τρόπο το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Αναδιανομή της κοροϊδίας
Μιλώντας, επίσης, στην τριτολογία του για το τι θέλει να κάνει, ο πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να πάμε σε μια δομική μεταρρύθμιση για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Ομως, θέλουμε να πάμε σε ένα αναδιανεμητικό σύστημα και όχι σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Πιστεύουμε ότι είναι δίκαιο να μοιράζει κανείς τα βάρη και να δίνει τη δυνατότητα προστασίας, μιας ελάχιστης προστασίας, ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας, σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Δεν πιστεύουμε ότι η λύση είναι ο πυλώνας της ιδιωτικής ασφάλισης. Είναι η λογική που λέει ότι αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα...».
Ο Αλ. Τσίπρας υπεραμύνεται - υποτίθεται - του «αναδιανεμητικού συστήματος» έναντι του κεφαλαιοποιητικού. Ομως, ποια είναι η αλήθεια; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με το Πόρισμα της «Επιτροπής σοφών» που της ανατέθηκε να εκπονήσει, έδειξε ότι καθόλου δεν απέκλειε το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Αντίθετα, το Πόρισμα της Επιτροπής άνοιγε το δρόμο σε αυτή ακριβώς την κατεύθυνση.
Οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν μετά τη δημοσιοποίησή του, φρέναραν προσωρινά αυτή την προσπάθεια, χωρίς να σημαίνει ότι το σχέδιο εγκαταλείπεται. Βέβαια, ο κύριος λόγος της προσωρινής απόσυρσης ήταν άλλος. Ηταν το πρόβλημα μετάβασης από το σημερινό «αναδιανεμητικό» σύστημα στο κεφαλαιοποιητικό, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, καθώς οι εισφορές των σημερινών ασφαλισμένων δε θα πήγαιναν στο σύστημα και δε θα υπήρχαν οι πόροι για να καταβληθούν ούτε οι γλίσχρες σημερινές συντάξεις.
Ομως, τι «αναδιανεμητικό» σύστημα ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός; Ευαγγελίζεται ένα σύστημα που ενώ επιβάλλει υπέρογκες υποχρεωτικές εισφορές στους πάντες, μισθωτούς, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες, θα δίνει στο τέλος του εργάσιμου βίου «μια ελάχιστη προστασία» (!) Δηλαδή συντάξεις πτωχοκομείου. Και μάλιστα, «ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας». Ξανά οι «αντοχές», δηλαδή τα κέρδη τα καπιταλιστικά, θα είναι το κριτήριο για την απόδοση των όποιων συντάξεων.
«Λίπασμα» στην ιδιωτική Ασφάλιση
Η κατά ΣΥΡΙΖΑ αναδιανομή είναι αναδιανομή μεταξύ φτωχών και πιο φτωχών. Το κεφάλαιο και τα κέρδη του δεν περιλαμβάνονται στην εξίσωση. Οπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν και είναι εκτός του κάδρου της κυβερνητικής «μεταρρύθμισης» και ταυτόχρονα είναι το μόνο που πάντοτε ωφελείται από τα μέτρα που παίρνονται.
Γι' αυτό είναι αστείο και ταυτόχρονα προκλητικό να προσπαθεί η κυβέρνηση να οριοθετηθεί απέναντι στη ΝΔ, καταγγέλλοντάς την για «ταξικό μίσος» απέναντι στις συντάξεις, ενώ το δικό της σχέδιο είναι τάχα «ταξικά μεροληπτικό» υπέρ των αδυνάτων και ταυτόχρονα δίκαιο. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση επικυρώνει και επεκτείνει την ταξική πολιτική των προηγούμενων, σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων.
Γι' αυτό νομιμοποιεί τις 11 μειώσεις στις συντάξεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Γι' αυτό ρίχνει ακόμα πιο κάτω τις συντάξεις για τους μελλοντικούς δικαιούχους, ενώ με τις ενοποιήσεις περιορίζει στο ελάχιστο για όλους και τις παροχές. Γι' αυτό κατοχυρώνει τις αυξήσεις που έκαναν οι προηγούμενοι στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και έφερε νέες για μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που εγγυάται το κράτος και με το νέο σύστημα, δεν είναι παρά τα ελάχιστα, μια σύνταξη - βοήθημα και το μίνιμουμ των παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ίσα για να σχοινοβατεί στο στατιστικό όριο της φτώχειας η πλειοψηφία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Μετά απ' όλα αυτά, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δεν πιστεύει στην «ιδιωτική ασφάλιση» είναι σκέτη κοροϊδία. Διότι ακριβώς οι συντάξεις πείνας του δημόσιου «αναδιανεμητικού συστήματος» και οι πενιχρές παροχές είναι το καλύτερο «λίπασμα» για να φυτρώσουν και να θεριέψουν τα συστήματα ιδιωτικής ασφάλισης, για συντάξεις και Υγεία.
Ως εκ τούτου, θιασώτες της ιδιωτικής Ασφάλισης δεν είναι μόνο η ΝΔ, ούτε μόνο η Ευρωπαϊκή Ενωση που την προωθούν ασμένως. Στις ίδιες γραμμές κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το σχέδιό του για το Ασφαλιστικό είναι ο καλύτερος σπόνσορας των ιδιωτικών ασφαλίσεων!
Γ. ΖΑΧ
ΠΗΓΗ:
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=31/1/2016&id=16096&pageNo=16